ขุดๆ

 

 

แก!! นังชิดชนก ฮึ่มๆ

  หวัดดี

โอร่าฮายทุกท่านนนนนนนนนนนนน

ครั้งนี้ผมรีบแต่งไปนห่าอย20นาทีเสดไม่รุ้ว่าจะหนุกไหมอ่านๆกานน่า


บทที่ 1 ไนท์แมร์

ตอนที่ 3 ค่ำคืนแห่งบาป


แกร่กๆๆ  เสียงไม้แตกเรพาะโดนไฟเผาเมืองในตัวเมืองวินโดเนียในตอนนี้กำลังโดนไฟโหมเข้าใส่มาอย่างหนักไฟนี้แม้เอาน้ำมาราดก็ไม่มีทางดับได้เป้นไฟพิเศษของเผ่าปีศาจซึ่งยังหาวิธีกันอยู่

แฮ่กๆ เสียงของยายแก่กับเด็กคนหนึ่งกำลังคลานไปหาชายผุ้สวมเกราะสีดำดวงตาออกสีแดงกำลังเดินไปอย่างเยือกเย็น

“ช่วยพวกเราด้วยเถิดท่าน”หญิงแก่อ้อนวอนต่อชายผุ้เดินมานั้นชายผุ้นัน้มองลงมายังหญิงแก่

ฉึก

เสียงการเหวีงขวานขนาดใหญ่ในตอนนี้มันเป้นขวานสีดำมีดวงตามากมายตรงด้ามนั้นมีปีกโอบกอดเอาไว้ร่างของหญิงแก่ขาดออกเป้นสองท่อนเรื่องสีแดงไหลย้อมออกมาจากลำตัวชายผู้นัน้หยิบครึ่งบนของยายแก่ขึ้นมองหน้าแล้วเกิดอาการสนุกขำขันกับศพที่ทำหน้าตายตายังไม่หลับเหมือนเจอปีศาจร้ายเสียทีเดว

เด็กคนนั้นที่มาด้วยก็เกิดอาการกลัวและวิ่งหนีไปแต่ทันใดนั้นขวานได้ลอยไปตัดศีษะของเด็กชายทันทีขวรานของชายผุ้นั้นมีปีกกางออกจากด้ามยาวดูเหมืนอมีชีวิตได้เกิดรอยปากออกมากัดกันสิง่ที่ตัดออกไป

“ไงไม่อร่อยใช่ไหมละ”ชายผุ้นั้นพูดขึ้นพร้อมกับยกมือขึ้นขวานั้นร่อนลงมายังมือของชายผู้นั้นทันที

ไม่ล่ะต้องการหญิงสาวว่ะ ขวานพูดขึ้นและชายผุ้นนั้นได้เดินออกไป

ก่อนหน้านั้น30นาที หลงัจากที่ชินได้กลายร่างเป้นปีศาจไปแล้วได้เกิดปีศาจมากมายขึ้นในเมืองและทั้งผุ้รับใช้นางพญาน้ำแข็งและผู้เฝ้ามองในถ้ำต่างพากันออกมาทำลายเมืองปีศาจที่ออกมามีรูปร่างคล้ายมนุษย์มังกรสัตว์ต่างๆมากมายขึ้นมาทำร้ายประชาชนและบ้านเมืองในเวลาอันสั้นทั้งเมืองตกอยู่ในทะเลเพลิงเลยทีเดว
“หึหึๆๆๆๆฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆฮ๊าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”ชินนั้นหัวเราะเหมือนว่าสติจะแตกขไม่คิดเลยว่าเขาจะต้องกลับมาใช้ชีวิตในร่างปีศาจแบบนี้อีกแล้ว

“เอละเรามาเล่นอะไรสนุกๆก๊านดีกว่า”ชินพูดจบได้สะบัดมือออกไปทางด้านขวาปรากฏเงาออกมา3เงา

“เอาเป็นพวกเจ้าละกัน ตะวัน มู่และก็เจ้าไปหาร้างสิงสะส่วนปลายไปทักทายเพื่อนเก่าข้าหน่อยสิ”ชินสั่งคำบัญชาอย่างเด็ดขาดทั้ง3ได้กระจัดกระจายออกไปอย่างรวดเร็ว

เงาที่ชื่อตะวันนั้นกำลังมุ่งหน้าไปยังที่แห่งหนึ่งที่อยู่ในเมืองเป้นโรมแรมขนาดใหญ่นั้นเอง

ฟลุบ!

เสียงเงากระแทกลงกับเพื่อนปรากฏชายร่างสูงผิวซีดผมสั้นสีน้ำเงินดวงตาสีน้ำตาลกลมกลืนในชุดนักรบสีดำรวดรายออกแนวไปทางยักโครงกระดูกที่สวมมงกุฏอยุ่บนหัว(ค้ลายๆสตั้นคิงมนdotaอ่ะครับ)ลงมายังโรงแรมใหยข่ได้เจอกับสาวผมทองที่อยู่ที่เคาท์เตอร์เขาได้พบเห็นทันทีเดินเขาไปได้ชักดาบยาวออกมาจ่อคอของเธอ

“เธอใช่ไหมที่ดูแลโรมแรมและลูกค้า”ตะวันถามขึ้นดว้ยหน้าตาที่เยือกเย็นมองใบหน้าที่น้ำต่าปริออกมาน้ำเสียงของเขาเรียบเย็น

“ค....ค่ะ”หญิงสาวพูดเสียงกระตุกน้ำตาไหลรินออกมาด้วยความกลัวอย่างหนักลเยทีเดียว

“งั้นข้าขอพบตัวนักรบสักคนหน่อยจะได้ไหมขอเก่งๆ”ตะวันพูดขึ้นอีกครั้งพร้อมยกดาบออกมาให้เธอหารายชื่อรายชื่อหยุดอยู่ที่หญิงผู้หนึ่งที่ใส่ชุดสีแดงเพลิงผมนัน้ยาวถึงสะโพกหน้าอกหน้าใจไซร์บิก-..-บ้าละตู55+ล้อ้ล่นๆ

กล้ามนั้นพอที่จะมีบ้าง

“อืมคนีน้แหละ”ตะวันพูดขึ้นมีน้ำเสียงดีใจล็กน้อยและทันใดนั้นได้มีวัตถุขนาดใหญ่บางอย่างลอยลงมายังข้างล่าง

ตูมมมมม!

เสียงกระทบของวัตถุขนาดใหญ่นั้นคือขวานสีทองนั้นเองที่หล่นลงมาพร้อมปรากฏผู้ที่เ)นเจ้าของขวานยืนเหยียบขวานอยู่ข้างบนทำหน้ากวนโอ้ยนิดหน่อยทั้งๆที่เ)นผุ้หญิงแท้ๆ

“เป้นอะไรไหมอลิเซียร์”หญิงสาวที่โดดลงมาถามพนักงานสาวที่กำลังหวาดกลัวเพราะของมีคมขนาดลำตัว

ไร้ซึ่งคำตอบที่ออกมาจากปากเธอเพราะเธอดันหมดสติสตางไปแล้วนะสิ- -

“แหม่มาเร็ซจังนะหาตัวตั้งนาน”ตะวันพูดขึ้นพร้อมมชักดาบทั้ง2เล่มออกมาดาบนั้นเป้นสีดำทมิฬทั้งด้ามจับยังปลายด้านแหลมของดาบดูแล้วไม่น่าจะใช่ดายสะทีเดียว

“หาชั้นทำไมละแก!”หญิงเจ้าของขวานฟาดขวานขนาดใหญ่ลงแต่ครัง้นี้ตะวันหลบได้อย่างสบายและสวนกลัเข้าที่ลำตัวอย่างจัง

ฉึก! เสียงดาบของตะวันกรีดเข้าเนื้อขาวๆของเธอนั้นเป้นแผลยาวเกือบถึงหลังแต่ยังนับว่าน้อยถ้าเบี่ยงตัวไม่ทัน

“หึหึๆๆขวานใหญ่เหรออาวุธเดียวกับนายข้าเลยนะ”ตะวันพูดขึ้นพร้อมกระโดดออกไปในระยะที่ห่างพอที่จะคุยกันได้ตรงรอยแผลนั้นเริ่มปรากฏรอยสีดำขึ้นเหมืนอว่าดาบนัน้อาบพิษมามากมายแต่แล้วแผลดันมาสะมานกันอย่างรวดเร็ซจึงทำให้พิษแล่นได้ไม่มาก

“ของถามแกอีกครั้งเดียวมาหาชั้นเพื่ออะไร”คำถามเดิมถูกปล่ยออกมาจากปากเล็กๆที่ดูน่ารักน่าชังแต่สำเนียงการพูดไม่เข้ากับใบหน้าเอาเสียเลย

“ฮะๆๆๆๆมาหาสาวกน่านะ”ตะวันพูดด้วยความสนุกแล้วได้พุ่งเข้าไปครั้งแรกนี้เขาได้โจมตีเข้าไปที่ขาซ้ายระยะแผลลึกพออสมควรเธอสวนกลับด้วยการใช้ด้ามขวานสะบัดปัดเข้าไปที่หน้าของเขาอย่างจัง

“โอ้ย!แหม่เล่นแรงจังนะ”ตะวันถอยร่นออกมาหลังจากที่เจ็บหน้าเหมือนจะชาๆและเธอได้พุ่งเข้ามาและเก็พุ่งเข้าใส่กันซึ่งการสุ้ยังคงดำเนินไป

ตัดไปที่ปลายที่ยังคงเดินไปทางยังเดินทางไปหาเพื่อนเก่าของชินที่บัญชาลงมา

ฟลุบเสียงการเคลื่นอที่กลางอากาศลงมายังพื้นที่เป้นลานกว้างที่ไม่ค่อยมีอะไร

“เอ๋..ทำไมไม่มีอะไรเลยละก็มาถูกที่แล้วนี้น่า”ปลายพูดพร้อมกับเกาหัวอย่างงวยงงผมสีน้ำต่าลอ่อนของเธอกับผวืสีซีดนั้นเข้ากนัได้ดีแต่เสียที่ดวงตานี้สิดันเป้นสีน้ำเงินออกม่วงดูแปลกไปอีกแบบเลยทีเดียว

ฟลุบ! เสียงกระโดดที่ดังมาจากข้างหลังได้มีชายร่างปกติฟาดกาบลงมาแต่โดยสัญชาติทะยานแล้วทำให้ปลายเบี่ยงตัวหลบอย่างง่ายดายและชักดาบเล่มเล็กเรียวยาวด้ามจับสีฟ้าอ่อนมีเชือกผูกไว้เล็กๆตัวดาวยาวเรียวคมสีเงินมันวาวสงสัยจะรักษามาดี

“แหม่เล่นโจมตีเข้าข้างหลังมันไม่ดีน่า”ปลายพูดพร้อมทำท่าทางไม่พอใจเลยที่โจมตีด้านหลังของผุ้หญิงได้แบบนี้

“ก็ไม่แปลกนะที่ชั้นจะฆ่าคนที่ตายไปแล้วที่ขชั้นจะฆ่าแบบไม่สนศักศรี”คนที่พูดขึ้นมาคือชิตนั้นเองเขากำลังตั้งท่าพร้อมที่จะฟาดหฟันกับปลายแล้ว

“แหม่เจอเพ่อนเก่าอย่างชันไม่ดีรึไงอุส่าปีนขึ้นมาจากหลุมนรกลเยน๊า~”ปลายพูดน้เสียงสะบายใจเชิบเพราชินทำให้ปลายฟื้นขึ้นมาอย่างมหัศจรรย์...และเธอนั้นหันดาบเข้าหาชิตพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ซชิตนั้นัตัง้ท่ารับทันทีการต่อสู้ยังคงฟาดฟันอย่างรวดเร็วที่มองแถบมทัน

ปัจุบัน ชินนั้นกำลังเดินขึ้นไปยังวิหารขนาดใหญ่ข้นถึงขั้นสุดท้ายแล้ว

ได้พบเจอซีกบัมุกที่ตั้งท่าพร้อมเหมือนเขาเปน้ตัวอันตรายอะไรอย่างนั้น

“เฮ่..ตั้งท่าทำไมกันละครับ”ชินพูดขึ้นขฦระลากขวานที่เปื่อนเลือดสีแดงสดตามทางยาวมาดูแล้วเหมือนหนังฆ่าตกรเลยทีเดียว

“แกไม่ใช่ชิน..แกแป็นใครกัน”ซีพูดเสียงแข็.กร้าวแต่ยังคงเอาดาบตั้งท่าไว้อยู่แล้วยังไม่คงขยับไปไหน

“เอ๋....ท่าผมไม่ใช่ชินแล้วใครในโลกนี้จะเ)น้ชินกันละครับ”ชินพูดดว้ยน้ำเสียงราบรื่นที่สุภาพมากพร้อมกับทำท่าเหมืนอไม่พอใจเลยเหอๆ

“ไม่ใช่ทัง้นั้น!แกมไม่ใช่ชินที่เรารู้จัก”มุกตะโกนเสียงแหลมออกมาทั้งที่ตั้งโล่และหอกเอาไว้

“แหม่...ก็ถูกของคุณนะครับหึหึๆๆๆผมนั้นน่ะละทิ้งทุกอย่างเสียแล้วสิ”ชินพุดจบได้ตวัดขวานยักษ์ของเขาใส่ซีทันทีซีกระเด็นติดกำแพงเข้าอย่างจังและค่อยๆไหลลงมา

“ซี!”มุกตะโกนเสียงดังพร้อมกับเข้าประชิตชินอย่างรวดรเซแทงเข้าไปยังเกราะสีดำของเขา

แกร๊ง! เสียงของโลหะกระทบกันทั้ง2อย่างเหมือนว่าจะไม่เกิดอะไรขึ้น

“ทำอะไรของคุณเหรอครับ”ชินพูดอย่างสถภาพพร้อมกับใบหน้าที่ยิ้มแย้มอย่งาคนทีความสุขเลยตอนนี้

“หาทำไมกันทำไมไม่เข้า”มุกสถบกับตัวเองเบาๆก่อนจะร่นถอยออกมาตอนัน้นชินิว่งเข้าไปหาโดนซีพุ่งเข้ามาหาทันทีแต่แล้วมีใครคนหนึ่งโผล่ออกมาปรากฏตอ่หน้าซี

“ไง...ไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับ”ชายปริศหนาผมสีบรอนเงินใส่ชุดพาลาดินสีดำถือกระบี่และโล่ยืนถืออยุ่หน้าตาเหมือนไร้ความรู้สึกกำลังเดินมาปกป้งอข้างหลังขอแงชินไว้

“กะ....แกไม่น่าจะอยู่ที่นี้”ซ๊พูดดขึ้นเบาๆอย่างกบัไม่เชื่อสายตาว่าคนตายมากมายนัน้ฟื้นคืนขึ้นมา ร ค่ำคืนแห่งนี้มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

“แหม่มู่ออกมางี้ทำไม่ไม่บอกละครับ”ชินพุดอย่างใจเย้นและยังคงเดินไปยังมุกที่กำลังตั้งตัวสั่นระริกเพราะความกลัว

เมืองวินโดเนียนี้จะเกิดอะไรขึ้นการต่อสู้พึ่งจะเริ่มงั้นหรือ

ตะวันvs หญิงปริศหนา

ปลายvsชิต
ซี มุกvs มู่ ชินผลจะเป้นอย่างไร
โปรดติดตามตอนต่อไป