เห   

  นะ..นั่น บ้านสวนเหรอนั่น ?! 

  - -*

บทที่ 1 ไนท์แมร์

บทภาวนาที่ 4  กระจัดกระจาย

ซู๊มมมมมม! เสียงลมพัดหนักพัดลงมายังถ้ำกลางทะเลอันแสนกว้างใหญ่ลึกเข้าไปในถ้ำกลางมหาสมุทรได้มีหญิงสาว2คนหน้าตาละมายคล้ายคลึงกันมากแต่เสยีตรงที่คนหนึ่งผมสีดำขลับเป้นประกายสว่นอีกคนผมสีทองงามอร่ามกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้สวยหรูที่ทำจากทองคำแท้เปร่งประชายและกำลังเล่นหมากรุกที่โต๊ะเป้นหินอ่อนสีนวลสวยงามส่วนตัวหมากนั้นของคนผมทองนั้นเป้นอัญมณีรูบี้สีแดงเจิดจรัสมาก สว่นของคนผมดำนันเป้นเพรชสีดำเจียระไนอย่างดีเลิศหรูถ้าเรปียบราคาของพวกนี้แล้วมันมากมายมหาศาลมาก คนผมดำเลิกเดินคิงตามออกมา


”เอ๋..เริ่มจากคิงงั้นเหรอ”หญิงผมทองเปล่งเสียงอันอ่อนหวานออกมาทำหน้าตาดุตกใจมากเลยทีเดียว

“ถ้าพระราชาไม่ขยับข้าราชชะบริพานก็มตามมานะจ๊ะน้องข้า”หญิงผมสีดำพูดขึ้นขณะรอคนผู้น้องกำลังนั่งคิดในการเดิน ตุบ คนผมทองเลือกเดินโคลนออกมานำหน้าคิง

“แหม่คิงออกมางี้ก้ต้องมีองครักษ์สิเนอะ”หญิงสาวผมทองพูดขึ้นอีกคราแล้วยิ้มร่าดว้ยความคลับคล้าบสนุกมาก

“เอ่แล้วต่อไปอะไรดีละ”หญิงสาวผมทองกำลังเล่นผมม้วนไปม้วนมาอย่างสนุกมันพลิ้วไหวไปตามเส้นผมอย่างลื่นสลวย

“นัน้สินะต้องรอสิว่าคนพกวนัน้จะเริ่มดว้ยอะไร”หยิงผมดำขลับผมสีซีดพูดขึ้นขณะนั้งเท้าคางยาวออกมาเหมือนกำลังรออะไรบางอย่าง

คงไม่ต้องอธิบายหรอกว่าหญิง2นางนี้คือ องค์ลูซิส และองค์อาทรัม

ตัดกลับมาที่วินโดเนียไปยังวิหารที่กำลังสั่นไหวเพรากแรงกระแทกของสิง่ต่างๆที่ดังกระหน่ำออกมา

เพล๊ง! ขวานขนาดใหญ่ฟาดฟันลงมาใส่เป้าหมายอย่างแม่นยำแต่ดันโดนโล่ขนาดใหญ่บังขึ้นมา
ในตอนนี้มุกเหมือนจะเสียเปรียบรอยร้าวและรอบขีดข้วนอยุ่มากมายไปตามเกราะแต่กลับกันชินนั้นไม่มีริ้วรอยอะไรเลยเหมือนกับไม่เคยโดนโจมตีไปเลย

สวบ! เสียงแทงเข้าไปยังลำตัวของชินอีกครั้งแต่มันไม่มีผลอะไรเลยและยังเหมือนหอกนั้นจะทื้อขึ้นเรือ่ยๆเพรากระทบของแข็.มากเกินไป

“ฮึฮึๆๆๆ..เปล่าประโยชน์น่าไม่มีทางเข้าหรอก”ชินพูดขึ้นอย่างสะใจพร้อมทั้งฟาดฟันขวานของเขาไปอย่างง่ายดายเหมือนมันเป้นกิ้งไม้เลยเพราดุเหมืนอจะเบามาก

“หนอย!..ย๊า!”มุกแทงเข้าจุดเดิมครั้งนี้มันมีผลเริ่มเกิดรอยร้าวตรงที่จุดมุกแทงเข้าไปแล้วแต่ดันเล็กไปนิด

“โอ๊ะโอ๋เข้าแล้วแหะงั้นเรามาเลิกเล่นกันดีกว่านะ”ชินกล่าวจบมุกร่นถอยออกมาดวงตาของชินเบิกโพล่งมีเลือดสีแดงคลัง่และเอ้อล้นออกมาจากตาของชินรูปร่างปากเริ่มบิดเบี้ยวและฉีกกว้างยาวถึงใบหู

“คัตๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!”เสียงของชินดังขึ้นอย่งาบ้าคลั่งพร้อมกับพุ่งเข้าโจมตีมุกอย่างบ้าเลือด

ฉับๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ขวานของชินในตอนนี้เหมือนมองไมเห้นไปเสียแล้วเพรามันเร็ซมากมุกเริ่มมีเลือดไหลออกมาตามจุดต่างๆของร่างกายและแล้วมันก็หยุดมุกทรุดลงกับพื้นเหมือนจะหมดสะติเสียแล้ว

ในตอนีน้ดวงตาของหญิงสาวพล่ามัวไปหมดเห้นชินมีใบหน้าของเขาเช่นเดิมกำลังมองเธอด้วยน้ำตาที่เอ้อล้นไหลออกมาจากตาเหมือนกำลังเศร้าโศกเสียใจอยู่ในชณธนี้

“ชิน”มุกพูดเสียงเบาขึ้นมาพร้อมกำล้มลงไปสงสัยจะหมดสติไปเพราะเลือดเสียแล้วกระมัง

“หว่าอะไรกันพึ่งเครื่องจะติดเองนะกร๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”ชินพูดขึ้นพร้อมกับหัวเราะกางมืออกไปตัวเขาค่อยๆลอยขึ้นมีออร่าสีดำปกคลุมเขามีผ้าคลุมงอกยาวออกมาจากหลังมาปกคลุมตัวเขาแล้วกลายร่างออกเป้นปีกเกิดอักขระโบราณมากมายขึ้นที่ตามผ้าคลุมเขา

เก๊ง!

“แหม่ๆ..ฝีมือยังไม่ตกเลยนะจ๊ะชิต”ปลายพูดขึ้นขณะวาดดาบฟาดลงมายังหัวของชิตชิตใช้ดาบข้างซายเข้ามารับแลว้ใช้ดาบขวาฟันเข้าที่ชายโครงของปลายแต่แล้วปลายใช้เท้าเอมาออกมากั้นไว้ทันพร้อมใช้ดาบฟันลงบนบ่าของชิตอย่างจังทำหลังจากนัน้ก็กระโดดตีลังกาออกไปข้างหลัง

“แต่น่าเสียดายเนาะ...ชั้นเหลือกว่า”ปลายพูดดว้ยสีหน้าเปลีย่นไปในตอนนี้หน้าตาเหมือนชินไปแล้วเพรามีดวงตาเบิดโพร่งออกมาและเลือดไปไหลออกมาจากตาปาหกบิดเบี้ยวและฉีกยาวถึงใบหู

ตูมมมมมมมมม!

เสียงระเบิดดังสนั่นข้างนอกโรมแรมมีฝุ่นคะคลุ่งมากมายมีสิ่งใดสิง่หนึ่งพุ่งออกมาจากม่านควันนั้นเป้นนักรบหญิงกับขวานสีทองอร่ามพุ่งออกมาแต่แล้วมีนักรบยาวส่ง่าสวมเกราะสีดำพุ่งเข้าประทะที่ข้างหลังกระทแกเธอตกลงมายังพื้นในอตนีน้เธอเต็มไปด้วยรอบช้ำสีดำตามลำตัวและใบหน้าต้นขาแล้วขาทั้งหมดแถบทั่วร่างกายชายค่อยบๆร่อนตัวลงมาอย่งาช้าๆและจ้งอมองหน้าตาเขาตอนนี้ไม่ต่างจากปลายและชินเลย

“เอละถึงเวลาแล้วน๊อตตื่นขึ้นมาเคียงข้างข้าเถอะ”ตะวันพูดดขึ้นพร้อมกับขว้างวัตถุสีดำคล้ายลูกบอลไปยังหยิงสาวหญิงสาวมามองแต่มันไม่ทันเสียแล้วมันพ่างเข้าทะลุลงไปในหัวของหล่อนอย่างจังและหล่อนฟลุบลงไปและค่อยๆมองขึ้นมาดวงตาสีน้ำเงินสดใสผมยาวสีเงินค่อยมองไปทั่ว

“ฮ่าววววได้ตื่นาสักทีเนาะ”หญิงสาวพูดขึ้นเหมือนกับคนตื่นนอนอย่างจังกำลังลุกขึน้มาเธอยื่นมือมาจับขวานสีทองแต่อยู่ดีๆเธอจับขวานไปมันกลับกลายเป้นขวานสีดำสลับทองเหมือนมีสีดำมาเกาะอยุ่มากมายชุดเกราสะของเธอนัน้ก้มาครอบคลุมเป็นสีดำมีลวยลายของปีศาจน้ำแข็งอยู่บนหลังและมีหนามออกมาตรงไหล่และต้นขาออกมามากมาย

“ถึงเวลาแล้ว”ตะวันกล่าสวขึ้นทั้งสองเดินมาจับมือกันแล้วลอยขึ้น

ฉว๊ะ เสียงของวัตถุแหล่มคมแทงเข้าไปที่ลำตัวของชายชุดแดงทำให้เจ้บสาหัสหนักมากในตอนนี้แผลเต็มตัวไปหมดเสียแล้วชายร่างปานกลางผมบรอนเงินคอ่ยๆเงยหน้าขึ้นมาในตอนีน้ก้เหมือนกบัชินและค่อยๆลอยขึ้น

ตัดมายังชินที่กำลังในอักขระมากมายขึ้นตามผ้าคลุม

“ข้าขอพลังสถิตที่ข้า จงก้องเสียงแห่งการสังเวยเพื่อข้าและเพื่อเทวีแห่งเราอาทรัม จงก้องเสียคำรามไปทัว่ทุ่งท้องทั้งลหาย จงปกคลุมทุกสรรพสิ่งที่อยุ่บนพื้นดินพื้นน้ำและท้องฟ้า จงกู่ร้องก้องเข้าไปจิตวิญญาญข้า เมเซรอสสส!”

ชินร่ายยาวคล้ายเวทมนต์เกิดลำสแงขนาดใหญ่สีดำลงมาจกาดวงจันลงมายังวินโดเนีย

ตู๊มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม

เสียงระเบดดังสนั่นในอตนีน้เมืองวินโดเนียนั้นไม่เหลืออะไรแล้วเหลือเพียงหลุมขนาดใหญ่1กิโลเมตรและหลุมนัน้ไปหยุดอยู่ต่หน้านางพญาน้ำแข็.ที่เฝ้ามองเหตุการณ์หน้าตาของหล่อนนั้นไม่อยากจะเชื่ออะไรเลย
แต่นัน้มใช่ประเด็นสำคัญทุคกนที่อยู่ในเมืงอที่ต่อสู้กันหาไยปไหนกันหมด?

หายไปทุกคนหายไปทุกรายหายไปทุกนายหายไปทุกตนหายไปไหนกันแน่ขอจบบทภาวนาที่ 4 และปิดบทหนึ่งละนะครับ

ตกแว้ววววววววว

ไปนะง่วงมากละ

อรุณสวัสดิ์   

คือบทหนึง่ตัดจบไปก่อนไงเอาใหม่บท 2

- -
เหอๆๆ