บทที่ 1 ไนท์แมร์
ตอนที่ 2 ค่ำคืนที่จอมมารหวนกลับ
วันที่ 18 เดือน4 ปี 52
หลังจากที่ข้า แนน ได้พบกับชายปริศนาที่เป้นสหายของชิตที่ชื่อชินนั้นก็ได้ใช้ชีวิตอยู่ที่วินโดเนียมาก็ก้าวเข้าวันที่2แล้วบรรยากาศวันนี้ไม่ต่างจากเมื่อวานเลยแม้แต่น้อยมีหิมะตกอย่างต่อเนื่องท้องฟ้านั้นช่างมืดมิดมีดาวน้อยใหญ่ระยิบระยับอยู่พ่างพราวอากาศหนาวเหน็บไอจับที่หน้าต่างบรรยากาศแบบนี้อยู่ในเมืงอนั้นหามไค่อยได้เลยเสียทีเดียว
ชิตก้ยังคงจดบันทึกประจำวันอย่างสะบายอารมณ์เป้นปรกติของทุกวันชิตมองรอดออกไปนอกหน้าต่างที่เข้านั่งอยู่ใกล้ๆนั้นมองเห็นแนนกำลังวิ่งเล่นกับเด็กๆแถวนัน้อย่างสบายใจพลอยทำให้ชิตนัน้ยิ้มตามไปด้วย
แอ๊ดดดดดด
เสียงเปิดประตูดังเอี๊ยดอ๊าดทำให้ชิตมองไปยังประตูซึ่งพบกับชินนั้นทำหน้าตาเยือกเย็นเดินมาหาชิตแล้วนั่งลฝั่งตรงข้าวชิตที่ตรงนั้นเป้นโต๊ะและมีเก้าอี้ชิตนั่งฝใงตรงข้าม
“ชิต....แกเอสิ่งนี้มาจากไหน”ชินหยิบผลึกก้อนสีดำมีไอสีดำๆระเหยออกมาอย่างช้าๆเหมือนรออะไรบางอย่างอยู่ลึกๆชวนให้เหในอตกลงไปในบ่อสีดำไร้ทางขึ้นเลยทีเดียวส่วนชิตนัน้ก้ยังคงทำหน้าตาสบายใจอยุ่บ้างแล้วได้พูดออกมาอย่างช้าๆว่า
“ไม่ต้องห่วงหรอกสหายช้า...พอดีข้าค้นพบมันที่สุสานเก่าตอนนัน้ข้าได้รับหน้าที่ไปตรวจสอบเรื่องบางอย่างๆไปเจอเข้า”ชิตค่อยๆเล่ารายละเอียดให้ฟังอย่างช้าๆชินนั้นเริ่มทำหน้าเข้าใจ(มั้ง)พยักหน้าตาม
“เออ..ตูว่าให้มันไกลๆจากผุ้หญิงคนนั้นนหน่อยก็ดีนะไม่ก็เก็บไว้ตกับแกพอ”ชินบอกอย่างระวังพร้อมส่งสายตาไปทางแนนที่พึ่งสดุดขาตัวเองล้มหัวคะมำเหมือนเด็กเล็กๆ
“อืมได้...งั้นพวกเราออกไปข้างนอกกันดีไหม”ชิตพูดพร้อมกับลุกจากเก้าอี้ไม้ดูโทรมๆพร้อมเปิดประตูออกไปอย่งาช้าๆ
“เออได้”ชินตอบสั้นๆพร้อมลุกตามและมลืมหยิบผลึกสีดำนั้นไปความลับของมันคืออะไรกันแน่หรือมันเป้นสิ่ที่ไม่ควรจะเก็บไว้
ตุบๆ
ชิตเปิดประตูโรงแรมออกไปได้พบกับหญิงคนหนึ่งแต่งตัวคล้ายกับหญิงชาวบ้านธรรมดาผิดแต่ที่มีผมสีชมพูดูยุ่งๆเหมือนพึ่งตื่นนอนดวงตากลมโตสีน้ำตาลอ่อนผิวสีซีดเซียวมากตอนนี้ถือตระก้าผลไม้เดินไปยังวิหาร
“มองไรของแกฟร้า....เอ่นั้นมุกนิ”ชินเดินมากอดคอเพื่อนพร้อมกับสะถบกับตัวเองเบาๆพรอ้มกับโบกมือให้กับหญฺงที่พึ่งพบเจอ
“มุกกกกกกกกก!”ชินเรียกไปยังผู้หญิงที่ชื่อมุกเดินหันกลับมาพร้อมกับยิ้มให้พวกขทันทีก่อนจะเดินไปยังวิหารที่ตั้งอยู่แถวๆบนยอดเนินเขาที่ไม่ค่อยห่างจากหมู่บ้านนักเรียกได้ว่าติดกันเลยทีเดียวมีสะพานข้ามไปยังฝังโน้นดว้ย
“หว่ายิ้มให้ด้วยหว่ะสงสัยจะอารมดียิ้มทีตูแถบล้มว่ะ555+”ชินพูดพร้อมกับแสดงท่าทางกลัวปนหัวเราะไปดูชวนให้คนรอบข้างหาว่าบ้าได้แน่ๆ
“ไมฟร่ะ”ชิตพูดสั้นๆกับชินหน้าตาดูให้ชวนสงสัยมากว่าเพาะอะไรชินนั้นเอาปากเข้ามาใกล้ๆหูพร้อมด้วยกระซิบเบาๆข้างหู
“อ่องี้เองเหรออืมๆ”ชิตทำท่าเหมือนเข้าใจพร้อมเอากำปัน้ทุบลงบนมือว่าเข้าใจแน่ๆพร้อมพาชินเดินไปหาแนนและเล่นกับพวกเด็กๆ
20.00น.
ตอนนี้คงไม่ต้องอธิบายพรอาทิตย์หรอกกระมังเพราะพระอาทิตย์นัน้ขึ้นที่นี้เพียงเดือนละ3ครั้ง10วันคัร้งเองเท่านั้น
“หว่ามืดสะแล้วสิ...ชิต แนน ไปวิหานกับชั้นไหมพอดีกะจะไปทำธุระอ่ะไปไหม”ชินกล่าวชวนแนน และชิตทันที่ที่หันมาพวกขเ2คนพยักหน้าพร้อมเดินไปดว้ยกันสักพักก็เข้ามายังวิหารภายนอกนั้นเหมือนวิหารธรรมดาแต่ภายในประดับดว้ยการสร้างดว้ยน้ำแข็งสลักได้งามตระการตามากมีแจกันที่ทำจากน้ำแข็งสลักเป้รนลายมังกรยาวสวยงามพร้อมด้วยกุหลาบขาวที่นานๆทีจะเห้นครั้งปักอยู่บนแจกันและเหลือบไปข้างหน้าจะเจอคน2ครนกำลังทำการถวายข้าวของให้แท่นบูชา
“ไงมุก ซี มาสัการะแม่นบูชาเรหอ”ชินพูดพร้อมกับเดินเข้าไปหาทั้ง2คยนั้นหญิงที่ชือมุกคงไม่ต้องอธิบายในตอนนี้ใส่ชุดพาลาดินแต่มันแปลกตรงที่มาสัการะเทวีอาทรัมที่ไม่ถูกกับเทวีลูซิสละมั้ง
“แหะๆก็นิดหน่อยอ่ะแล้วชินมาทำไรละ”มุกหัวเราะเล้กน้อยพร้อมกับยิงคำถามออกไปทันที
“อ่าครับ...พอดีก็พาเพื่อนๆผมมาทำการสัการะแหละครับ”ชินนั้นตอบไปอย่างปกติพลางมองไปยังคนข้างๆที่หันมามองตอบเหมือนมีคลื่นอะไรแผ่ออกมาจากคนทั้ง2
“งายยยยยย..เจ้าน้องชายไม่เจอกานนานเลยน๊า~”ชายที่ชื่อซีนัน้หันกับมาเป็นคผมสั้นสีฟ้าลงาตรงบ่าตวัดไปข้างหลังดูสู.ส่งและสง่ามากพรางส่งสายตาที่ไม่ค่อยเปฦฯมิตรออกมาเลย
“อ่อท่านพี่ซีเองง๊านนนนนนเหรอ~”ชินตอบกลับด้วยสายตาเหมือนซีท่าทางเหมือน2คนนี้จะไม่ถูกกันแถบจะกัดกันเลยทีเดียวแต่ก็ยังเป้นคนรุ้จักที่สนิทกันมากเลย
“อ้าวไงชิต...พึง่มาเหรอ...แล้วคนข้างๆใครละ”ซีพรางละสายตาจากชินมองไปยงัคนข้างหลังและคนข้างๆที่ยืนคู่กันดูมีรังสีความรักแผ่ออกมาอย่างแปลกๆ= =
“อ่อก็พึ่งมาน่ะนะ...ส่วนคนข้างๆอ่าแฟนละมั้ง”ชิตตอบอย่างระรื่นใจพรางยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยเสียด้วย
“โอววววววววววววววววววเก่งนะเนี้ยแก...แต่น่าเสียดายตูยังเหนือกว่าฟ่ะ”ซีพูดขึ้นทำท่าทางยืดออกมามาก
“หาไรเหนือกว่าๆฟ่ะ”ชิตตอบด้วยท่าทางกวนๆเพราะสงสัยอะไรเหนือกว่าๆ
“ชั้นกับมุกหมั้นกนัแล้วว่ะ”ซีพูดขึ้นมาพร้อมทั้งเดินเข้าไปกอดมุกอย่างระรื่นใจพรางสายตารอบข้างอิจฉากันไปตามๆกัน
“หว่าซี...อย่ามากอดงี้สิอายคนบ้างสิ”มุกพูดขึ้นพร้อมกับทำท่าทางเขิลอาย*0*ดูน่ารักไปอีกแบบและได้เดินออกไปข้างๆ
“หมั้นเหรอ”ชินสถบกับตัวเองเบาๆและด้ส่งสายตาออกไปอย่างปกติเหมือนเดิมตามประสาคนตาชั้นเดียว
“งั้นพวกขั้ลขอตัวไปก่อนนะมันค่ำมืดแล้ว”ซีพูดจบก็พามุกเดินออกไปข้างนอกไปตามที่พักใกล้ๆวิหาร
“งั้นพวกเราไปบ้างสิ”ชิตก็เดินออกไปพร้อมแนนส่วนชินนั้นกำลังยืนทำอะไรอยุ่ไม่ร็นชัด
“แหม่ช้าไม่น่าเชื่อท่านเลยนะท่าน....”ชินสถบกับตัวเงออีกครั้งพร้อมมองขึ้นไปยังดวงดาวที่พร่างพราวอยุ่เต็มท้องฟ้ายามค่ำคืนที่ไม่เคยจางหายไป
หลังจกานัน้ชินได้เดินกลับมาที่พักที่ดูหรูหราบ้านหลังโตที่ตั้งอยู่บนเนินเขาให้บรรยากาซดีมากๆชินนั้นหยิบขวานเล่มโตของเขาที่มีแสงสีแดงพวยพุ่งออกมาเหมือนอยากจะกินเลือดกินเนื้อเลย
“แหม่แกอยากจะทำอะไรละ”ชินนั้นพูดกับขวานของเขาราวกบัมันมีชีวิตขวานัน้ค่อยๆสั่นหมุ่นเวียงไปมา
ทันใดนั้นได้เกิดเงามากมายออกมาทั้งหมด26เงเงาทั้งหมดนัน้ค่อยๆปรากกฎออกมาเป้นทีละร่างๆเป้นร่างคล้ายคนมาก
ไม่ว่าใครมรุ้ความดำมืดความทุกข์เศร้าของเจ้าข้ารู้ดีรวมทัง้คนพวกรนี้ดีพวกเราคือหนึ่งเดียวกันเจ้าปฏิเสธพวกเราไมได้อีกแล้วความมืดในจิตใจเจ้ามันร้ำร้องเสียแล้ว
เสียงขวานของเขาค่อยๆเปร่งเสียงออกมาราวมีชีวิตมันคอ่ยๆสั่นไปมาอย่างบเบางลง
มาเถิดสหายข้าค่ำคืนสุดท้ายของเราค่ำคืนที่ 1 ค่ำคือแห่งวาราเกีย
เสียงขวานของเขาเกิดเสียงขึ้นอีกครั้งแล้วคอ่ยๆเปร่งแสงสีดำออกมาครอบคลุมทัว่ห้องง
“ได้เลยสหายข้าพวกเจ้านั้นแหละที่รู้ตัวข้าดี”ชินนัน้เริ่มเปลีย่นเสียงจกาปกติแข็งกร้าวขึ้นเรือ่ยๆเง้าทั้งหมด27เงาคอ่ยๆพุ่งเข้าหาตัวเขาอย่างรวดเร็ซและค่อยๆดำมืดขึ้น
“หึหึๆๆๆๆๆ”หลังจากงัท้งหมดหายไปในตัวเขาเขาค่อยๆหัวเราะดังขึ้นมาและเงยหน้าขึ้นมาดวงตาเขาแดงฉานราวกับเลือดและคอ่ยๆไหลออกมาจากลูกตานัยตาสีแดงเหมือนอัญมณีลูบี้ที่เปร่งแสงสีแดงส่วยงามออกมาตรงปากบิดเบีย้งเลยออกมาถึงหูเขีย้วที่แยกออกมาชุดเกราะที่คลุมตัวสีดำเป้นรูปมังกรสีดำมีปีกที่กลางหลังมรวดลายที่ดูน่าเกรงขามมาก
“อ้าวววละ~เรามาเริ่มค่ำคืน ที่ 1 ค่ำคืนแห่งวาราเกียกันเถิดสหายข้า!”อยู่ดีๆได้เกิดลำแสงสีดำพุ่งขึ้นไปยังดวงจันทร์ที่เฉิดฉายอยู่บนท้องฟ้าทำให้มันดำมืดและยิ้มยาวมีดวงตาสีแดงกลมและมีเลือดไหลออกมาคล้ายของชินเลย
จบตอน 2 ละเน้อตอนนี้ก่าจะคิดชื่อตอนออก- -เหอๆ
เดวขออู้2วันนะว่างๆฝากทำสารบัยดว้ยละ