อ่า คือ ครึ่งนึงผมพิมพ์ไว้เมื่อปีที่แล้ว ปีนี้เลยมาต่ออีกครึ่งนึง(ุถ้าปีที่แล้วแต่งครึ่งนึงไว้ยาวกว่านี้ อาจจะได้เห็นอีกครึ่งที่ยาวกว่านี้ ฮาๆ) มีอะไรหลายๆอย่างทำให้ผมต้องหยุดไป ตอนที่เริ่มแต่งๆแรก กะจะให้เนื้อเรื่องไปอีกทางนึง แต่งๆมาดันเป็นแบบนีี้ซ้ะได้ 
ต้องขอโทษหลายๆคน ที่อาจจะรอจนเลิกรอไปแล้ว หลายๆคนก็หายไปแล้ว ผมก็ทำไ้ด้แค่มาแต่งต่อแหละครับ โอ้วเย~

---EVER DIE---- Part 18
"...ที่นี่มัน. . . บ้านเราเองนี่หว่า หือ? พ่อก็อยู่ด้วยเหรอเนี่ย" บาสอยู่ในบ้าน กับครอบครัว ไม่มีซอมบี้ หรือที่ผ่านมามันคือความฝัน ฝันร้าย
"บาส เป็นอะไรรึเปล่าลูก?" พ่อเดินมาถามบาส แล้วตบที่ไหล่บาสเบาๆ
"ปะ เปล่าหรอกครับ" เขาค่อยๆลุกขึ้นจากโซฟา
"เลิกนอนได้แล้ว ไปช่วยพ่อเปลี่ยนล้อรถหน่อย ยางเก่าดอกยางหายหมดแล้ว" แล้วพ่อก็เดินออกไป
บาสค่อยๆเดินตามพ่อออกไป ...แต่ภาพทุกอย่างก็ค่อยๆดำมืดอีกครั้ง
"อ๊ากกกกก " บาสร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด หัวของเขาปวดมาก นี่มันอะไรกัน
ผู้ช่วยดร.-"จะไหวมั้ยครับดร.สไนด์ ดูเหมือนเขาจะเจ็บปวดมากทีเดียว" เขาหันไปถามดร.ชไนด์เมื่อเห็นอาการของบาส
ดร.ชไนด์-"ต้องไหวสิ เขาต้องไหว ต้องรอดไปได้อยู่แล้ว ต้องรอดเท่านั้น"
ตอนนี้บาสตกอยู่ในห้วงของความคิดในอดีต ที่ไหลทะลัก เข้ามา ยากที่เขาจะรับได้หมดพร้อมๆกัน
ภาพในหัวของบาสปรากฎขึ้น อยู่ในบ้านหลังเดิมนั้นเอง บาสเริ่มเข้าใจแล้วว่ามันคือภาพในอดีต
" โอย ปวดหัวเป็นบ้า..แล้วทำไมเพดานมันสูงจัง ไม่สิ เราตัวเล็กลงนี่หว่า" เขามองดูมือของตัวเอง เป็นเพียงมือของเด็ก ตัวของเขาค่อยๆเดินไปตามทางจนถึงห้องรับแขก
เห็นพ่อของเขากำลังนั่งคุยกับใครอยู่ หน้าตาของชายคนนั้นช่างคุ้นตา...
บาส-"ใครกันนะ " ตัวของเขาค่อยๆเดินเข้าไปหาพ่อ
ใกล้จนพ่อของเขาสังเกตเห็น
พ่อ-"อ้าว บาส มาพอดีเลย จำได้มั้ยเนี่ย ว่าลุงคนนี้เป็นใคร" พ่อของเขาถามเหมือนคนๆนั้นเป็นคนคุ้นเคย
บาส(เด็ก)-"จำไม่ได้ฮับ" เสียงในความทรงจำของเขาตอบกลับไป
พ่อ-"ฮะๆ เป็นเด็กแต่ความจำสั้นจัง ลุงสไนด์ไงลูก ที่อยู่อีกฝั่งของถนน" พ่อช่วยเตือนความจำของบาสในวัยเด็ก
ใช่แล้ว เขาจำได้แล้ว หน้าของเขายังไม่มีรอยย่นเหมือนที่เจอกัน แล้วก็ไม่ได้ใส่แว่นด้วย ทำไมสไนด์ถึงรู้จะกับพ่อของเขาได้ เพราะอะไร
บาส(เด็ก)-"หวัดดีฮับ ไปเล่นกับบอลก่อนนะฮับ" ตัวเขาเดินออกไปจากห้องนั้น แล้วพ่อของเขาก็คุยกับสไนด์ต่อ
"อ๊ากกก อะไรกันวะเนี่ยยยยย อั๊ก" อาการปวดหัวรุนแรงของเขายังไม่หายไป มันกลับมาอีกแล้ว ภาพทุกอย่างค่อยๆหายไปอีกครั้ง
.
.
.
"บาส  พี่บาส  ไอ้คุณพี่บาสครับ!" เสียงเรียกของบอลทำให้เขาตื่นขึ้น
บาส-"อ้าว ที่บ้านเราอีกแล้วเหรอเนี่ย " เขามองดูร่างกายตัวเอง ดูแล้วไม่แตกต่างจากตอนปัจจุบันมากนัก
บอล-"ตื่นสายกันทั้งบ้านเลยมั้งเนี่ย นาฬิกามันไม่ดัง ไม่ต้องอาบแล้ว ไปเปลี่ยนเสื้อแล้วไปเรียนได้แล้วพี่ แม่ให้มาตาม ด่วน!" เขาเร่งสุดๆ
"เสร็จรึยังจ๊ะ เด็กๆ" เสียงของแม่ดังขึ้นมาจากชั้นล่าง
บาส(?)-"ครับๆ จะลงไปแล้วครับ"  เขาหยิบเสื้อในตู้แล้วเขาไปเปลี่ยนเสื้อในห้องน้ำ งัวเงียไม่หายเลย
เขาเดินลงมาด้านล่าง ไปหยิบขนมปังมาใส่ปาก...
ตึง!ตึง!ตึง!ตึง!ตึง!ตึง!ตึง!ตึง!ตึง!ตึง!ตึง!ตึง!ตึง!
เสียงเคาะประตูมาจากด้านล่าง รัวมากๆ แม่ของบาสเดินไปดู
"จ้า จ้า มาแล้ว " แม่เปิดประตูออกมา  ก็มีคุณป้าข้างบ้านพุ่งพรวดเข้ามา แล้วหันไปปิดล๊อกประตูทันที สภาพของเธอเหงื่อแตกทั่วตัว มีรอยเลือดเปื้อนเสื้อ หน้าซีด หอบแรง
แม่-"อะ เอ่อ เป็นอะไรรึเปล่าคะ?" เธอถามด้วยความเป็นห่วง พร้อมกับพาป้าเดินเข้าไปในบ้าน
ป้า-"พวกมัน พวกมัน...ฮือๆ  อย่าออกไปข้างนอกนะ มีแต่พวกมัน" เธออธิบายด้วยความหวาดกลัว
บาส-"พวกมัน ซอมบี้นะเหรอ แย่แล้ว" บาสรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาพยายามจะบังคับร่างกายให้ได้
พ่อ-"มีอะไรกันเหรอ เสียงประตูเมื่อกี้นี้" พ่อเดินลงมาจากชั้นบน
แม่-"ก็คุณคนนี้เค้าวิ่งขอเข้ามาข้างใน ดูสิ "
ตึง!ตึง!ตึง!ตึง!ตึง!ตึง!ตึง!ตึง!ตึง!ตึง!ตึง!ตึง!ตึง!ตึง!ตึง!ตึง!ตึง!ตึง!ตึง!ตึง!ตึง!
เสียงเคาะประตูอีกครั้ง ดูเหมือนจะมีคนขอให้ช่วย
พ่อ-"ใครอีกละทีนี้" เขากำลังจะเดินไปเปิดประตู
แต่ก็โดนดึงไว้จากป้า มือเธอจับไว้แน่น
ป้า-"อย่าไปเปิด..เด็ดขาด อย่าเชียวนะ" ตัวเธอยังคงสั่น
"เปิดที  คนที่อยู่ด้านในเปิดประตูหน่อย ได้โปรด ได้โปรด"
ป้า-"อย่า! เชื่อฉัน" ป้ายังคงย้ำคำเดิม
"ช่วยด้วย อ๊ากกกกกกกกกกก อ๊ากกกก" เสียงกรีดร้องที่ประตูหน้าบ้านดังเข้ามา พร้อมด้วยเสียงของการฉีกกระชาก
พ่อเดินไปดูผ่านที่สองตรงประตู ภาพที่เห็นคือ กลุ่มคนนับสิบรุมทึ้งศพ กัดกินทุกส่วนของร่างกาย
เขาถอยออกมาจากประตู
พ่อ-"เอาละทุกคน ไม่รู้ว่ามันเกิดบ้าอะไรขึ้น แต่ทุกคนลงไปอยู่ที่ห้องใต้ดินเดี๋ยวนี้" 
โครม! ประตูโดนดันมาจากด้านนอกจนพัง เหล่าพวกซอมบี้เดนตายเริ่มเดินเข้ามา พวกมันมีมากเหลือเกิน
พ่อ-" ไป  ไป!" เขาตะโกนย้ำ
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
555 จะบอกว่ารอบนี้ ไม่ได้เช็คเลยครับ เอามาลงเลย แบบว่า ฮึๆ โดนคนในบ้านเร่ง(แย่ง)ใช้คอมฯครับ ถ้ามันไม่ดีก็ต้องขอโทษจริงๆ
ช่วงนี้ยังคงเป็นช่วงที่น่าเบื่อ(สำหรับผมนะ) อยากแต่งตอนที่หนีตายมากๆๆๆจริงๆ ฮาๆ
ปล.โอ้ว ได้อยู่ในสารบัญด้วย ขอบคุณครับ

 โอย ขอบคุณมากครับ ผมกลับมาอ่านแล้วเหงื่อแตกซิกๆ  อยากจะแก้อีกหน่อยแล้วค่อยลง

 หนุกๆ

สนุกมากๆๆครับ