ไปนอนเเระดีก่า บาย ฝันดี~

    .....  ว่าตะว่า ..... มีคนมาอ่านรึป่าว ....   

  คนเเก้ไขเรื่องก็เหนื่อยน้า อิอิ

สู้ สู้   

บทที่6:

 “เฮ้อ......พวกท่านไปเจอเขาที่ไหนกันหรอค่ะ ” อลิเซียร์เอ่ยขึ้น

พร้อมกับเอาผ้าชุบน้ำที่บิดจนแห้งพาดไว้ที่ศีรษะแอสแซสซินคนนั้น

 “พวกเราเห็นเขาสลบอยู่ที่ทางเข้าถ้ำน้ำแข็งน่ะครับ” บาสหลีกเลี่ยงการเล่าสิ่งที่น่าสยดสยองให้อลิเซียร์ฟัง

 “ตายแล้ว... สงสัยเป็นพวกไปลองของปีศาจอีกแล้วสิเนี่ย กี่รายแล้วที่ไม่กลับมา”อลิเซียร์ที่ถอนหายใจเฮือกใหญ่

 “ลองของปีศาจ!!” พิ้ง บาสและแนนที่พูดขึ้นแทบพร้อมกัน

 “ช่วยเล่าให้พวกเราฟังหน่อยได้ไหมว่าเรื่องมันเป็นยัง”

“คือเรื่องมันเกิดเมื่อ3วันก่อนที่พวกคุณจะมาถึงค่ะ... มีข่าวลือกันว่าเห็นปีศาจที่รูปร่างคล้ายมนุษย์กำลังนั่งเฝ้า

หลุมศพหน้าถ้ำน้ำแข็งอยู่ค่ะ” อลิเซียร์ที่หยุดพูดพลางเอามือทั้งสองกอดอก แล้วก็พูดขึ้นต่อ

 “ผู้คนมากมายที่ได้ข่าวก็พากันมาปราบ คงคิดว่าปีศาจตนนั้นต้องเป็นสัมพเวสีแน่ๆ แต่ทุกคนที่แทบไม่รอด

กลับมาบางคนมาตายที่โรงแรมนี้เองละค่ะ  รู้สึกว่าแอสแซสซินคนนี้จะโชคดีมากนะคะที่รอดมาได้เนี่ยเพราะจาก

คนที่เห็นเหตุการณ์ต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า  เจ้านั่นไม่ใช่ปีศาจแล้วมันเป็นเทพจำแลงมาชัดๆนะค่ะ”

เกิดความเงียบชั่วขณะหลังจากที่อลิเซียร์พูดจบ 

“นี่บาสอย่าบอกนะว่าคนที่เราเก็บมาและแบกมาส่งเนี่ย จะใช่คนๆเดียวกับปีศาจที่ว่า...”

พิ้งที่พูดขึ้นพร้อมกับทำหน้าไม่เชื่อว่าเรื่องที่ฟังเป็นเรื่องจริง

“แม่คิดว่าเป็นเรื่องจริงนะ”แนนพูดแทรกขึ้น

 “มีอะไรกันรึค่ะ”อลิเซียร์ทำหน้ายิ้มแย้มก่อนเอ่ยขึ้น

 “มันก็แค่ข่าวลือน่ะค่ะ อย่าไปเชื่อให้มากนักดีกว่านะคะ”อลิเซียร์พูดขึ้นก่อนจะเดินไปเปิดประตูห้องของทั้งสาม

“นั่นสิครับคงเป็นแค่ข่าวลือ แหะๆ”บาสพูดขึ้นพลางลูบหัวมัดจังที่กำลังเข้าคลอเคลียบาสไปมา

“งั้นเมื่อไม่มีอะไรดิฉันก็ขอตัวก่อนนะคะ พอดีมีงานเยอะน่ะค่ะ” 

เอี้ยด~ เสียงปิดประตูเบาๆหลังจากที่อลิเซียร์ได้พูดอำลาไปแล้ว

  ...บรรยากาศในห้องที่เริ่มเงียบอีกครั้งพร้อมสีหน้าที่เคร่งเครียดของทั้ง3คนที่กำลังจ้องมองมายัง

แอสแซสซินชายคนนั้น

  “เอ่อ คิดว่าอีกนานไหมกว่าเขาจะฟื้น?”พิ้งพูดขึ้นอีกครั้งเพื่อทำลายบรรยากาศอันอึมครึมในห้องนี้ 

“คงอีกไม่นานหรอกพิ้งเพราะแม่เห็นเขาฟื้นแล้ว”แนนพูดขึ้นพลางชี้ไปยังร่างบางๆที่กำลังพยุงตัวเองขึ้นมา

 “เฮ้ย... ฟะ...ฟื้นแล้วรึเทพปีศาจ...”บาสพูดขึ้นพร้อมยกขวานมากันตัวแอสแซสซินไว้ 

“อา... พวกแก...โอ้ย...”แอสแซสซินนิรนามพูดขึ้น เขาเอามือมากุมศีรษะอย่างเจ็บปวด

จู่ๆก็เกิดควันสีขาวอีกมาจากตัวของแอสแซสซินคนนั้น

แอสแซสซินคนนั้นเอามือออกจากศีรษะตนเองพร้อมกับสีผมที่เปลี่ยนไปเป็นสีชมพูอ่อน ตาที่เคยเป็นสีแดงสด

ตอนนี้กลับเป็นเพียงตาที่เป็นสีดำขลับ

“เอ่อไม่ทราบว่าพวกนายเป็นใครเนี่ยแล้วผมมาอยู่ที่นี่ได้ไงเนี่ย”

แอสแซสซินพูดขึ้นเหมือนพึ่งนึกอะไรได้โวยวายซะลั่นห้อง 

“เอ่อ..นายสลบน่ะเราเลยช่วยนายไว้ นึกว่านายตายแล้วเชียว” พิ้งบอกพลางเข้ามาใกล้ๆบาสที่กำลังทำหน้างงอยู่

 “หา!!สลบเกือบตายงั้นเหรอ?”แอสแซสซินขึ้นพูดขึ้นอีกครั้ง

  “งั้นพวกเธอก็เป็นผู้มีพระคุณ โอ้!! ข้าขอรับใช้พวกท่านไปจนวันตาย” แอสแซสซินพูดพลางคำนับทั้ง3คน

 “คนบ้าแน่ๆ” ทั้ง3คนคิดขึ้นพร้อมกัน

ระหว่างนั้นเองมัดจังที่กำลังเดินอยู่หลังห้องกระโจนขึ้นไปเลียหน้าแอสแซสซินคนนั้นอย่างเร็ว

“อย่าสิมันจั้กจี้ ก้ากๆๆๆ ”แอสแซสซินหัวเราะพลางล้มไปกองกับพื้นเพราะเป็นคนบ้าจี้

“ กรี๊ด~!!” เสียงของพิ้งดังขึ้นอีกครั้ง ทุกคนหันไปมองอย่างตกใจ

 

ไปนอนล่ะครับ บาย ฝันดี