ในที่สุด ความพยายามก็สำเร็จผล!!!

  รูปเราได้ขึ้นหน้าใหม่ด้วย  สุโก๊ยยย สุโกยยยย   

   แดงจิงๆด้วย....ทำได้ไงน่ะ         

หวานแหววจิง ๆ คู่นี้   

รอกิลวอ... ทามไรดี?

อโม๋ยนี่มันอะไรกานฟร่ะ!!!!!!! จักกะแร้ดำ5555555555555555555+เวรี่แฮนซัม

แปลมาด่วนไม่งั้นมีนอนเด้อขรั่บเด้อออออออออออ

   อโม๋ยนี่ ญาติ กะอาม่า ป้ะ   

บทที่5:

          สิ่งที่ปรากฏต่อสองตาของบุคคลทั้ง3  คือศพจำนวนมากเกลื่อนกลาดอยู่ ณ ใจกลางเมือง

แต่ละแห่งบนศพมีค้างคาวราตรีปักอยู่ ท่ามกลางศพเหล่านั้น มีบางสิ่งเคลื่อนไหวอย่างช้าๆ

 แอสแซสซินชายคนหนึ่งพยายามลุกขึ้น แต่ร่างกายที่บาดเจ็บ ทำให้เขาล้มลงไป

“ นะ..นั่นมันอะไร... ทุกคนเห็นอย่างที่แม่เห็นไหม?” ซิสเตอร์พูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นคลอน

เหมือนกับเจออะไรบางอย่างที่น่ากลัวสุดๆ 

“แฮ่ก...  แฮ่ก...” แสงจันทร์ส่องลงมา เผยให้เห็นใบหน้าของแอสแซสซินที่กำลังแสดงความสิ้นหวังสุดชีวิต

แต่ในแววตานั้นกลับสะท้อนถึงความแค้นอย่างเห็นได้ชัด

บรรยากาศรอบๆที่ตอนนี้หนาวเย็นกลับเต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งความตาย

และจิตสังหารที่แผ่ออกมาจากแอสแซสซินคนนั้น นัยน์ตาของเขาเป็นสีแดง

 มีรูปไม้กางเขนตรงกลางของนัยน์ตา   ผมสีส้มปลายผมเป็นสีแดงเพลิงนั้นเหมือนกับไฟที่ลุกโชนอยู่ก็ไม่ปาน

“ ออกไปออกไปเดี๋ยวนี้... แกอย่ามาบงการชั้น!! ”เสียงตวาดที่ดังขึ้นอีกครั้งจากแอสแซสซินคนเดิม

ที่ตอนนี้ในมือกำลังจับค้างคาวราตรีแน่น เลือดสีแดงสดที่ไหลออกมาจากเบ้าตาชวนให้ชวนสยดสยองยิ่งนัก 

“ นายคิดว่าเขาเป็นอะไร บาส”  พิ้งพูดขึ้นอย่างผวากับภาพที่เห็นตรงหน้า 

“ไม่รู้....แต่ที่แน่ๆศพที่กลาดเกลื่อนรอบๆนั้นต้องเป็นฝีมือของแอสแซสซินคนนั้นแน่ๆ... อ๊ะ!!”

สิ่งที่อยู่ในความคิดบาสคือภาพของเหล่าพลลาดตระเวนที่วิ่งไล่ตามเขาจนตกหน้าผา

และภาพของเหล่าทหารที่ตายอย่างปริศนา

“ ไม่จริงน่า....”   เด็กหนุ่มพูดขึ้นอย่างเหม่อลอย

“ อะไรเหรอบาส”  แนนถามขึ้นด้วยความกลัว 

“ผมจำได้ว่าเคยมีคนมาช่วยผมแต่ผมไม่คิดน่าจะใช่เขานะ”

  “ ออกไป!! ออกไปเดี๋ยวนี้!! ” แอสแซสซินกำลังพยายามจะทำอะไรบางอย่างอยู่นั้น

 วูบ!!~~~~~เสียงของควันสีดำทมิฬที่กำลังออกมาจากร่างแอสแซสซิน

มันกำลังเข้าไปรัดตัวแอสคนนั้นอย่างสุดแรง 

“พวกเราควรเข้าไปช่วยไหม?” บาสถามแนนด้วยความตื่นตระหนก

“ แม่ว่าอย่าดีกว่า”  แม่ชียกมือขึ้นขวางบาสกับพิ้งที่กำลังจะพุ่งเข้าไปหาแอสคนนั้น

“  ทำไมล่ะ  ถ้าเราไม่ช่วยเขาอาจตายก็ได้นะ ”บาสและพิ้งพูดด้วยความโกรธที่ต้องทนเห็นใครบางคน

กำลังจะตายอยู่รอมร่อ

“ ดูก่อนสิ แม่ว่าเขากำลังพยายามเอาอะไรบางอย่างออกจากตัวเองนะและดูเหมือนว่ามันใกล้จะจบแล้ว”   

“อ้าก แกไม่ยอมใช่ไหม ทั้งหมดมันเกิดขึ้นเพราะแก...  แกคนเดียวที่ทำไห้เกิดเรื่องนี้ขึ้น ”แอสแซสซินแผดเสียง

อย่างทรมานพร้อมกับพยายามออกจากการรัดของควันดำๆนั่น

“ได้...เมื่อแกไม่ยอมออกดีๆงั้นแกก็เป็นทาสฉันซะ!!”

พรึบ!! จู่ๆก็มีไฟสีดำทมิฬลุงโชนขึ้นรอบๆตัวแอสแซสซินคนนั้น

พร้อมกับรัศมีเวทมนต์ประหลาดสีดำและตรงกลางเป็นลักษณะของเผ่าอสูร 

“พันธะสัญญาของข้า จงตรึงวิญญาณทาสผู้ซื่อสัตย์ไว้กับข้าด้วยเถิด!!”

เปรี้ยง~!! เกิดฟ้าผ่าอีกครั้งแต่ครั้งนี้ฟ้าได้ผ่าลงยังร่างของแอสแซสซินคนนั้นเต็มๆ 

“อุ้บ...!!” พิ้งรีบยกมือขึ้นปิดปาก เพราะความตกใจจากภาพที่เห็น

“ จะ.....จะรอดไหมนั่น” บาสพูดอย่างตะลึง

  ตุบ... เสียงของร่างที่ล้มลงทั้งยืน พร้อมกับพิ้งบาสและแนนวิ่งเข้าไปดูอาการ 

“แม่จะช่วยเขาเดี๋ยวนี้ล่ะ  ฟื้นฟูขั้นสูง!!” แสงสีเขียวที่กำลังผ่านเข้าไปยังร่างของแอสแซสซินที่นอนอยู่

ปากแผลเหวอะหวะที่เห็นตามร่างกายที่กำลังหายไปอย่างรวดเร็ว 

“สำเร็จ...” บาสและพิ้งที่พูดพร้อมขึ้นอีกครั้ง               

“...งั้นเราแบกเขาเข้าโรงแรมก่อนไหม?” พิ้งที่กำลังพูดเสนอพลางพยุงร่างบางๆของแอสแซสซินคนนั้นไว้

“อืม ก็ดีงั้นช่วยกันเร็วบาสที่กำลังพยุงไปกับพิ้ง  เดี๋ยวแม่จะขอดูที่นี่เดี๋ยวนะเผื่อมีคนยังมีชีวิตรอดอยู่บ้าง...”

“งั้นเราสองคนล่วงหน้าไปก่อนนะ ” บาสและพิ้งที่กำลังจ้ำอ้าวเดินอย่างเร็วไปยังโรงแรม.... 

‘อืมตายหมดเลยรึเนี่ย…’ ซิสเตอร์มองไปรอบๆกองซากศพ ซึ่งบางศพนั้นมีค้างคาวราตรีปักส่วนต่างๆอย่าง

สยดสยองบางศพก็ถูกเผาจนเกรียมเป็นตอตะโก....

‘ นี่ไช่ฝีมือของคนจริงๆรึเนี่ยอะไรจะอำมหิตขนาดนั้น....’ ซิสเตอร์คิดในใจพร้อมกับกุมกางเขนในมือแน่น

สายตาของแนนปะทะกับหลุมศพที่ตั้งเด่นอยู่กลางกองศพเหล่านั้นรอบๆ

‘หลุมศพหลุมนั้นเต็มไปด้วยอาวุธต่างๆมากมาย สงสัยเป็นของพวกที่ตายแน่เลยแฮะ... ขอล่วงเกินหน่อยน้า~ ’

ซิสเตอร์เอามือถูไปที่แท่งหินอ่อนที่ปกคลุมไปด้วยหิมะของหลุมศพดังกล่าว 

‘ลู.. ลูปินส์...ชื่อของคนที่ตายรึนี่??!แล้วทำไมไม่มีนามสกุลเขียนไว้เนี่ย’ แนนทำหน้างงพร้อมเกาหัว

‘  เอาเถอะกลับไปดูแอสแซสซินคนนั้นก่อนดีกว่าเผื่อฟื้นจะได้ถามว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่....’
                        ------------------------------------------------------------------------------------------------