สมาคม *~เทพมรณะ~* กลับมาแล้ว...เพื่อชาวเทพมรณะ***

ขอบคุณนะต้น ขอบคุณแทนแป้ง

ดิ่งไม่รู้นะว่ามีคนอ่านอีกไหม แต่ขอลงรวดเดียวเลยละกัน

En-Em
Chapter 6.4+6.5
...
“หา...”เด็กชายเผลอพูดออกมาด้วยความงง แต่เอาเถอะ ยังไงก็ทำความรู้จักกันไปแล้วนี่ โมจิคุงเป็นสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ที่อาศัยอยู่ในเขตปราสาทราชวัง น่าแปลกแหะที่เป็นคู่หูของเขาซะได้ เรื่องอื่นๆยังงงๆเล็กน้อย
   “เรย์ แล้วสัตว์ศักดิ์สิทธิ์เกี่ยวข้องกับยมทูตยังไงบ้าง...”คำถามอีกข้อที่ชวนสงสัย
   “ปกติสายเลือดราชวงศ์จะมีสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ของแต่ละคนเป็นคู่หูตั้งแต่เกิดแล้วละมั้ง ตั้งแต่จำความได้ฉันก็อยู่กับฟูจินเป็นปกติแล้ว ถ้าพูดให้ถูกที่สุด สัตว์ศักดิ์สิทธิ์คือผู้ช่วยของยมทูตวัยเยาว์ ที่ไม่สามารถจะสู้กับปิศาจได้ตามลำพัง ยมทูตอายุน้อยสามารถยืมพลังมาเป็นอาวุธ หรือเวทย์มนต์ได้แล้วแต่สภาพจิตใจของยมทูตและสัตว์ศักดิ์สิทธิ์เอง จนกว่ายมทูตอายุน้อยจะโตพอที่จะสร้างอาวุธด้วยเวทย์มนต์ของตัวเองได้ เอ่อ...ปกติถ้าไม่มีฟูจินฉันก็สู้ปิศาจไม่ได้หรอกนะ”เรย์อธิบายหวังให้เอ็นเข้าใจได้ดีที่สุด เพราะเรื่องแบบนี้สำคัญมาก
   “เข้าใจล่ะ แล้วใครเป็นผู้กำหนดคู่หูล่ะ...”เอ็นถามอีกข้อ หน้าแหยงๆเล็กน้อยเมื่อเจ้าตัวกลมๆขยับ
เหมือนกับก้อนโมจิที่ยิ้มได้ แถมอารมณ์ดีมากซะด้วย นี่ๆ...รู้ตัวบ้างรึเปล่าว่าอยู่บนหัวเขานะ
   “ไม่แน่ใจแหะ เคยอ่านในตำรานะ...ทันทีที่มียมทูตเกิดใหม่ สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ที่รู้ตัวว่ามีพลังเข้ากับเด็กที่พึ่งเกิดใหม่นั้นได้ดีที่สุดจะมาหาเด็กคนนั้นเอง ตามสัญญาทางเวทย์มนต์ เอ่อ...ถ้าเป็นยมทูตเชื่อสายธรรมดาละก็ต้องทำพันธะสัญญาด้วยถึงจะสมบูรณ์ แต่ในราชวงศ์ไม่จำเป็น คงเพราะบรรพบุรุษทำสัญญาแบบถาวรไว้ทุกรุ่นแล้วละมั้ง”เรย์พูดพลางคิดว่า เขากลายเป็นเด็กเรียนไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ปกติเขาเกลียดการท่องหนังสือจะตาย น่าเบื่อ...
   “ว่าไง ทั้งสองคน”พี่เบลล์เข้ามาในห้องแบบไม่ส่งสัญญาณ ทำเอาเด็กทั้งสองสะดุ้งเมื่อได้ยินคำพูดนี้
   “เอ่อ...ทำยังไงถึงจะทำให้โมจิเลิกยุ่งกับหัวผมซะทีอ่า...”เอ็นเผลอถามออกไป ทำเอาเรย์กับพี่สาวหัวเราะเล็กน้อย
   “ลองพูดกับเขาสิ เอ็นคุง”พี่เบลล์แนะนำง่ายๆ
   เด็กชายจับเอาตัวกลมๆลงมา ให้อยู่ในระดับสายตา มิน่าถึงเงียบ ที่แท้หลับ... อะไรจะหลับซะเฉยๆขนาดนั้น ไม่ไหวแหะ แม้จะน่ารัก แต่ทำใจชอบยาก เอ่อ...ตัวนิ่มๆขนาดนี้ถ้าโดนอะไรนิดไรหน่อยไม่เจ็บเหรอ
เอ็นดีดที่แก้มทีสองที ก่อนจะรู้ตัวว่าไม่น่าทำเพราะ เจ้าก้อนกลมๆนี่สะดุ้งตื่น ไม่สะดุ้งธรรมดาอีก ดังพุ่งตัวเข้าหน้าเขาเต็มๆ ทำเอาหงายหน้าลงบนเตียง อ่า...ดีแหะที่นั่งอยู่บนเตียงไม่งั้น อาจมีหัวแตกเลือดไหลเป็นครั้งแรกในรอบสัปดาห์
   “เอ็นคุง มีอะไร...”โมจิส่งเสียงใสๆทันทีที่รู้ว่าตื่นขึ้นมาแล้ว ก่อนจะผงะเมื่อเห็นว่าคนที่เรียกหาอยู่ด้านใต้ นอนหงายหน้าอยู่
   ทั้งเรย์และพี่เบลล์กลั้นหัวเราะกันเต็มที่ สภาพแต่ละคนเหมือนกับเขาตอนขำเรื่องที่เรย์นอน...อ่า...ถ้าไม่หยุดขำเดี๋ยวบอกพี่เบลล์ซะนี่
   “โมจิคุง เอ็นเค้าขอว่า อย่าอยู่บนหัวเขาจะได้ไหม เขารำคาญน่ะ”ฟูจินเป็นคนพูด อ่านะ...เหมือนจะไม่ขำแหะ รึว่าขำไม่ได้กันแน่หว่า...
   “อ้อ...เอ็นคุงไม่ชอบเหรอ ขอโทษจ้า...”ก่อนที่เจ้าตัวจะลอยไปอยู่บนหมอนนุ่มๆบนหัวเตียงแล้วเริ่มหลับอย่างสบายอารมณ์ชนิดไม่แคร์สายตาใครเลย เอ็นคิดอยู่เล่นๆว่าจะแกล้งปลุกอีกซักทีดีไหมนี่ แต่ไม่ใช่ว่าจะโดนอะไรอีกนะ...
   “ปล่อยเค้าไปเถอะเอ็น โมจิคุงเค้าก็เป็นแบบนี้ล่ะ เอาล่ะ...พี่กำลังคิดว่าเราจะกลับบ้านกันยังไง”
พี่เบลล์ถามความคิดเห็นของเรย์ขึ้น เป็นอันทำให้เรย์แปลกใจ ปกติพี่สาวจะฉลาดคิดวิธีได้อยู่แล้ว ทำไมต้องมาถามเข้าด้วยนะ
   “บ้าน...”เอ็นถามด้วยความสงสัย
   “ปกติพี่จะพาเรย์บินไปด้วย ถ้าพาไปสองคนพี่คงไม่ไหว เอ่อ...เรย์พอบินเองได้บ้างไหม”พี่เบลล์ถามอย่างหวังๆ เรย์ก้มหน้า จะตอบยังไงล่ะ ตอบว่าไม่ได้งั้นเหรอ
   “แค่ประคองตัวก็ยากแล้ว...ไม่ไหวอ่ะ แล้วพี่ก็ไม่เคยสอนผมซักที”เรย์ตอบเบาๆ ตาปริๆ พี่เบลล์ยิ้มๆเล็กน้อย เอ่อ...งั้นเอาแบบที่ง่ายที่สุดก็แล้วกัน
   “งั้นเรย์พี่คิดว่า พี่จะพาทั้งสองคนข้ามมิติไป แต่ขอเรื่องหนึ่ง อย่าบอกคนอื่นก็แล้วกัน”พี่เบลล์พูดอย่างมีเลศนัยเล็กน้อย ง่ะ...พี่สาวของเราอัฉริยะเกินไปรึเปล่า ทำแบบนั้นได้ด้วยหรอ
   “พี่ทำได้เหรอ เวทย์มิติใช้ก้าวข้ามภายในไวท์เฮลไม่ได้ไม่ใช่รึครับ”เรย์ถามอย่างไม่อยากจะคิดอะไรเท่าไหร่ ถ้าพี่จะใช้วิธีนี้จริงๆ แสดงว่าพี่สาวอัฉริยะเกินไปซะแล้ว ถ้าคนอื่นรู้ละก็แย่เลยแหะ มันผิดกฎรุนแรงด้วย
   “พอจะทำได้ ถ้าอยากจะทำนะ”พี่เบลล์พูดยิ้มๆ เรย์หน้าก้ม คอตก แต่ในเมื่อพี่เบลล์ชวนแล้ว ของแบบนี้ท้าทายดี หุๆ
   “เอาสิ แต่ถ้าโดนจับได้ผมไม่เกี่ยวน้า...”เรย์พูดยิ้มๆ ก่อนจะลุกขึ้นจากเตียง
   เอ็นยังได้แต่งงๆเล็กน้อย หมายความว่าไงอ่ะ จะไม่มีคนอธิบายให้เขาใจเลยหรอ ง่า...นี่ๆๆ อธิบายกันหน่อยได้ไหม
   “เอาล่ะเอ็น ออกไปกันเลย”
   “อืม...อืม”เด็กชายลุกขึ้น ก่อนที่พร้อมจะก้าวเข้าสู่โลกไวท์เฮล นอกจากบ้านหลังนี้ต่อจากนี้ เอ่อ...สถานที่แรกที่จะไปเป็นบ้านของเรย์งั้นหรอ น่าดูแหะ แต่สงสัยจะหรูเพราะครอบครัวเรย์ท่าจะสูงพอสมควรสินะ
...
บท 7 หน้าแรกลงตอนเย็นนะ ชดกับสองสามวันที่ไม่ได้ลง
^^