ขอลงละเน้อ
En-Em
Chapter 5.4
By Bigyoyo
...
“ขออาบน้ำก่อนนะ ว่าแต่นายเข้าไปแล้ว ทำยังไงกับน้ำเย็นๆนั่นล่ะ”เรย์ถามก่อนเข้าห้องน้ำ ปกติจะปรับอุณหภูมิน้ำต้องใช้เวทย์มนต์ไม่ใช่หรอ เขาไม่กล้าอาบน้ำเย็นจัดขนาดนั้นแน่ๆ
“ฉันไม่สนหรอกนะ อาบทั้งเย็นๆนั่นล่ะ...”เอ็นตอบตามตรง
หา...ทั้งเย็นจัดเนี่ยนะ เขายังไม่กล้าแตะน้ำด้วยซ้ำ ที่นี่น้ำจะเย็นมากๆ ไม่ใช้เครื่องปรับสภาพน้ำ อาบไม่ได้แน่ แต่ก็ทำไงได้นี่นะ ถ้าเขาตื่นก่อนเอ็นก็ว่าไปอย่าง เอ็นเหมือนจะบังคับพลังเวทย์ของตัวเองยังไม่ได้เลย
รึว่าไม่มีพลังเวทย์กันแน่นา จับสัมผัสไม่ได้...
“ที่นี่น่ะ น้ำจะเย็นมาก ปกติต้องใช้เครื่องปรับสภาพน้ำ มันจะปรับได้ทั้งอุณหภูมิ กลิ่น รส ปกติจะออกหวานๆ แต่จะทำให้จืดก็ได้ แล้วก็มีสบู่ไร้กลิ่นผสมอยู่แล้วด้วย”เรย์พูดอธิบายเล็กน้อยก่อนเข้าห้องน้ำ งั้นหรอ ปรับกลิ่นและรสก็ได้ มิน่ามันถึงหวานนัก ว่าแต่เขาเผลอกินสบู่เข้าไปไหมนะ แต่ที่นี่สะดวกจังแหะ เพียงแค่เหมือนจะใช้เวทย์มนต์แทนไฟฟ้า
จนถึงตอนนี้ เขาก็ยังไม่รู้เลยนะ ว่าตัวเองมีพลังเวทย์ด้วยรึเปล่า ตั้งแต่เล็กๆก็อยู่ในสังคมมนุษย์ปกติ เขาไม่เคยรู้ตัวว่าเคยทำอะไรที่ไม่ปกติเลยด้วย เด็กชายก้มมองมือและร่างกายของตัวเอง ถ้าทำอะไรไม่ได้ซักอย่างก็แย่สิ อย่างเรย์เท่ชะมัด ใช้ได้ทั้งเวทย์มนต์ทั้งอาวุธ ว่าแต่เขาจะมีไหมน่ะ อาวุธ...
อย่าคิดมากดีกว่า รอให้พ่อมาตอบคำถามจะดีที่สุดละมั้ง...ตกลงเขาเป็นใครมาจากไหนกันแน่
สภาพอากาศที่นี่ก็แปลกๆแหะ มันเหมือนจะให้ความรู้สึกสบายๆ ไม่ร้อนไม่หนาว เป็นเพราะบ้านพักหลังนี้ติดเครื่องปรับอากาศเวทย์มนต์ด้วยรึเปล่าเนี่ย
สงสัยต้องใช้เวลาถึงจะปรับตัวให้ชินได้ละมั้ง ว่าแต่เขาจะอยู่ที่ไหนต่อจากนี้ จะอยู่ในบ้านพักนักเดินทางต่อจากนี้ไปเรื่อยๆน่ะเหรอ คงไม่ดีละมั้ง บ้านนี้ก็แปลกๆ เงียบสนิทเหมือนไม่มีคนเลยนอกจากเขา แต่อันที่จริง เพราะวิธีการไปห้องต่างๆของบ้านนี้น่ะ มันเหมือนกับการหายตัวไปเรื่อยๆมากกว่า
เมื่อคืนเข้ามาในบ้านก็งงๆเล็กน้อยเมื่อในบ้านชั้นล่างไม่มีอะไรเลย เป็นเพียงห้องโถง ที่มีพรมสีดำอยู่กลางห้อง พี่เบลล์อธิบายเล็กน้อยว่า พรมนี่ทำหน้าที่เหมือนลิฟต์ในบ้าน ที่ต้องทำคือยืนบนพรมแล้วสั่งให้ไปที่ไหนของบ้านก็ได้ อ่า...ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ อีกอย่างต้องสั่งเป็นภาษาของที่นี่ด้วย ไม่ค่อยคุ้นแหะ แม้ว่าจะเข้าใจก็เถอะ
แต่ก็นะ มาแบบนี้กะทันหันสุดๆ เอ่อ...เรื่องชีวิตเขาต่อจากนี้คงต้องคิดหนัก ว่าจะเป็นยังไงต่อ
แง...อุสส่าท่องหนังสือ แต่ไม่ได้สอบ เสียดายเวลาชะมัด แล้วนี่คือเขาต้องจากที่นั่นตลอดกาลเลยรึเปล่า แต่ยังไงสรุปก็คือตั้งแต่วันนี้ เพื่อนในห้องคงไม่ได้เห็นเขาเดินเข้าห้องเรียนอีกแล้วสินะ
เรย์เดินออกจากห้องน้ำ ตัวสั่นระริก สีหน้าเหมือนผ่านประสบการณ์ที่เลวร้าย เอาเหอะ อาบเย็นๆซักครั้งจะเป็นไรไป ช่วยไม่ได้แหะ พลังเวทย์มีไม่พอจะควบคุมเครื่องปรับสภาพน้ำนี่นา สรุป คงโดนดูดจนเกลี้ยงตัวจริงๆซะแล้ว แต่ทำไมตัวถึงสั่นไม่หยุดนะ บรื้อ....
เอ...ว่าแต่ฟูจินหายไปไหนนะ เมื่อคืนพี่เบลล์คงพาเขามาที่นี่พร้อมกันทั้งเอ็นและฟูจิน รึว่าเจ้าแมวน้อยจะอาการหนัก... ไม่หรอกมั้ง ฟูจินไม่เคยบาดเจ็บเลย มีแต่เขาเท่านั้นแหละ ตั้งแต่จำความได้ เกือบตายไปตั้งหลายรอบ เอ่อ...ทำไงได้ เรามันซนไปหน่อยนี่นะ
“เอ็น นายเห็นฟูจินบ้างไหม...”เรย์ถามขณะใส่เสื้อผ้าในห้องน้ำ แต่เปิดประตูไว้ ส่วนเอ็นกำลังจัดการกับความเรียบร้อยบนเตียงของเรย์ จัดการพับผ้าห่ม ตั้งหมอนให้ดีตามนิสัย แต่ไม่รู้เหมือนกันว่านิสัยเรียบร้อยแบบนี้ติดมาจากใคร รู้แค่ว่าอยู่คนเดียวถ้าไม่ทำเอง แล้วใครจะทำ
...
ปันอย่าเครียดนะ อย่าเครียด อย่าเครียด
ไม่มีอะไรมากไปแระ
พรุ่งนี้จะไปเรียนปรับพื้นฐานแล้ว ต่อไปอาจจะไม่ได้ลงทุกวันเหมือนเดิมนะ
