มาแว้ววววครับ
En-Em
Chapter 4.3
By Bigyoyo
...
“ก็วิ่งให้พ้นจากสายตา แค่นั้นแหละ ยมทูตมีกฎว่า ห้ามทำร้ายมนุษย์”เรย์ตอบสั้นๆ
“แต่ก็นะ วันนี้เป็นครั้งแรกที่ฉันสวนกลับด้วย”เอ็นตอบเบาๆ ไม่รู้ว่ามันน่าจดจำไหมนี่ สวนกลับไปแต่ก็โดนทำร้ายจนข้อเท้าเคล็ดเป็นครั้งแรกเหมือนกัน
“งั้นหรอกหรอ บางทีกล้าเข้าไว้ก็ดีเหมือนกันนะ”เรย์พูดอย่างไม่ใส่ใจอะไร ตอนนี้เขาคิดเรื่องปิศาจ เป็นครั้งที่สองแล้วที่ ปิศาจเหมือนจะสนใจในตัวเอ็น ปกติถ้าเจอยมทูตที่ฆ่าได้ จะฆ่าทันทีไม่ใช่เหรอ คราวนี้ก็เหมือนกับครั้งก่อน ยื่นมือแล้วแตะกันแบบนั้น... สงสัยจริงๆ มันอะไรกันนะ ดูท่าเป้าหมายของปิศาจที่มาที่นี่คงไม่ใช่จะมาฆ่าซะแล้ว แต่คงเป็นเหตุผลอื่นมากกว่า และเป้าหมายคงอยู่ที่เอ็นคนเดียว
“ถามหน่อยนะ นายเคยเจอปิศาจบ้างไหม ก่อนหน้านี้...”เรย์ถาม เอ็นแปลกใจเล็กน้อยกับคำถามนี้
“ไม่เคยล่ะ หรือไม่ก็ไม่รู้สิ ตอนเล็กๆ ฉันก็จำไม่ค่อยได้ด้วย”เอ็นตอบเท่าที่จะนึกได้ แต่คงไม่น่าจะเคยเจอนะ เขาจำเรื่องอะไรแปลกๆในวัยเล็กๆไม่ได้เลย
ทันทีที่กลับถึงบ้าน เรย์ก็จัดการหาผ้าพันแผลมาพันข้อเท้าให้ เอ็นตอบขอบคุณแทบไม่รู้กี่ครั้ง ดูท่าคราวนี้เขาจะได้เพื่อนที่ดีมาก คนหนึ่งแล้ว
“หืม...ยานี่มัน...”เรย์สำรวจยาทาแผลด้วยความสนใจ ยาชนิดนี้ถ้าจำไม่ผิดเขาก็ใช้อยู่บ่อยๆเวลาได้แผลตอนเล็กๆ หมายความว่าพ่อของเอ็นเอามาใส่ไว้ที่นี่งั้นรึ เฮ้อ...ใจร้ายเหมือนพ่อเขาเลยนะ ทั้งๆที่รู้ว่าลูกโดนทำร้ายแต่ไม่เห็นจะห่วงเลย แค่หายามาให้เอ็นทาด้วยตัวเองงั้นเหรอ รึว่าเขาคิดมากไปรึเปล่า
จนถึงตอนนี้เขาสงสัยจริงๆว่าพ่อของเอ็นเป็นใครกันแน่ อย่างน้อยต้องเป็นคนในเชื้อพระวงศ์ไม่ก็ขุนนนางระดับสูง แต่ยังไงปีกสีดำที่เหมือนกัน เป็ฯหลักฐานแสดงอย่างดีว่าเอ็นน่าจะเป็นญาติห่างๆกับเขา เพราะสีปีกน่ะ แบ่งแยกตระกูลสำคัญๆ ในไวท์เฮลได้เลย
ซีโร่...จะว่าไปก็คุ้นหูนะ เหมือนเคยได้ยินที่ไหน แต่ยังไงไม่น่าจะใช่คนในเครือญาติ เพราะถ้าเป็นคนในเครือญาติจริง เขาน่าจะจำได้ เครือญาติตระกูลปีกสีดำน่ะ มีไม่มากหรอกนะ เพราะเป็นสายเลือดแท้ รู้สึกว่า
ราชาเอริกก็มีปีกสีดำด้วยนี่นา
พูดถึงเรื่องปีก ต้องอายุซักเท่าไหร่กันนะถึงจะใช้บินได้ เขาก็เคยลองอยู่บ่อยๆ แค่พยายามทรงตัวให้ลอยในอากาศก็ยากแล้ว ไม่ต้องพูถึงการบังคับทิศทาง แถมก็ไม่มีใครหัดให้เลย บินน่ะเท่
ออก จะไปไหนไกลๆก็ได้อย่างใจเลย
ว่าแต่เย็นนี้เขาต้องทำอาหารเย็นอีกสินะ ในเมื่อเอ็นจะขยับเดินยังลำบากให้นั่งท่องหนังสือไปล่ะดีแล้ว
ส่วนเรื่องที่เป็นห่วงอยู่ ให้ฟูจินช่วยออกสังเกตอยู่ห่างๆแล้ว
เรื่องที่กังวลมากก็คือ ตอนนี้ที่นี่ไม่ปลอดภัยซะแล้วล่ะ ปิศาจจะอยู่ที่หน้าบ้านเมื่อไหร่ก็ได้ จากการที่เจอเมื่อเย็นก็พอเป็นหลักฐานได้เลยว่า ปิศาจรู้ตำแหน่งของบ้านหลังนี้เรียบร้อยแล้ว จะอยู่ได้กี่นาทียังไม่รู้เลย บางทีอาจจะไม่พ้นคืนนี้ก็ได้
เฮ้อ...พ่อก็ไม่ติดต่อมาซะที รู้บ้างไหมนะ ว่าที่นี่เกิดอะไรขึ้นบ้างแล้ว
บางที...การที่พ่อให้เขามาตามหาเอ็นเวลานี้ คงไม่ใช่เพราะให้เขามาป้องกันไม่ให้ปิศาจทำอะไรเอ็น
หรอกนะ แต่มาถึงเวลานี้แล้วมันก็น่าคิดนะ แต่พ่อก็น่าจะบอกมาตรงๆเลยสิ เขาก็จะได้เตรียมตัวมาให้ดีกว่านี้
นี่มาโดยไม่ได้เอาอุปกรณ์อย่างอื่นมาเลย เพราะไม่คิดว่าจะเจอปิศาจ ชิ...เงินก็ไม่ให้ ถ้าภารกิจนี้ต้องป้องกันเอ็นจากปิศาจจริงๆ คงต้องคิดเงินกันบ้างล่ะ เขาไม่เคยใช้เคียวติดต่อกันสองวันเลยนะ สมมุติถ้าวันนี้ต้องใช้อีก คงไม่ไหวแน่ๆ ถึงภายนอกจะไม่เห็นผลอะไร แต่เราก็รู้ตัวล่ะ ใช้ไปสองครั้งพลังเวทย์หายไปสามในสี่แล้ว เหลืออีกเพียงส่วนเดียว คงใช่เคียวอีกไม่ได้แน่ คงต้องพักอีกอย่างน้อยก็อาทิตย์นึงล่ะ ถึงจะเริ่มใช้เคียวได้อีก
โอ้ แย่แล้ว หนูเรย์ไม่เหลือพลังเวทย์แบบนี้จะทำยังไง
ซีโร่...ใครหว่า
ว่าแต่เรย์งกรึเปล่าหว่า สงสัยจะไม่เคยได้เงินจากพ่อเลยจริงๆแหะ -.-