มาแว้ววววววววว
En-Em
Chapter 4.1
By Bigyoyo
...
บทที่ 4
“ฮ้าว...”เอ็นหาวเดินออกจากโรงเรียน ข้อสอบวันนี้มากเกินจนง่วงนอน แถมมึนนิดๆ จะแบ่งไปสอบพรุ่งนี้บ้างก็ไม่ได้ ส่วนเรื่องที่ทุกคนสงสัยกันว่าทำไมถึงไม่มีใครตื่นในเวลาเช้าของเมื่อวานก็ยังเป็นเรื่องศึกษากันอยู่ บางคนบอกว่ามันบังเอิญเกินไปรึเปล่า
แต่อย่างน้อยก็เหลือสอบพรุ่งนี้เป็นวันสุดท้ายแล้ว ที่เหลือจะเป็นยังไง ค่อยว่ากันก่อน แล้วเขาจะต้องเข้าโรงเรียนยมทูตเหมือนที่เรย์พูดจริงๆรึเปล่า
เอ็นเดินคิดเพลินๆ เด็กชายคิดว่าน่าจะไปตลาดเพราะการที่มีเด็กเพิ่มขึ้นอีกคน จำต้องซื้ออาหารเพิ่ม ไม่งั้นอาจจะไม่พอก็ได้ พรุ่งนี้พ่อก็น่าจะกลับมาแล้ว อยากคุยถามให้ยาวๆไปเลย
เอ็นเดินอย่างอารมณ์ดีจนลืมสังเกตๆ อะไรที่เข้ามาใกล้ๆ ...
จู่ๆ เด็กชายกลุ่มหนึ่งก็เข้ามาล้อมเขาไว้อย่างไม่ทันรู้ตัว แย่ล่ะ...เขาลืมคิดถึงไปเลย ทำไงดีหว่า
“ส่งเงินมาน้องชาย ถ้าไม่อยากเจ็บตัว”คำพูดที่เอ็นเกือบจะสวนกลับ กับคำว่า “น้องชาย” บางทีเขาอาจอายุไม่ต่างจากเด็กนักเลงกลุ่มที่อยู่ตรงหน้า ก็ได้
เอาไงดีหว่า หนีรึยอมให้มันอัดให้พอใจดี ตอนนี้เมื่อมีคนอยู่เพิ่มอีกคนแล้ว เรื่องเงินยิ่งสำคัญเพราะไม่ใช่ที่จะอดคนเดียว มีหวังเรย์ก็พลอยซวยไปด้วย ถ้าเป็นเรย์คงจัดการเด็กพวกนี้ได้ทันที แต่เขาจะทำยังไงล่ะ
ถ้าหนีจะทันไหมนะ เพราะจะยอมให้มันอัดดูท่าจะไม่ได้เพราะเด็กกลุ่มนี้เหมือนจะฉลาด อาจโดนค้นตัวริบเงินแหงๆ ถ้างั้นวิ่งโลด ทันไม่ทันค่อยว่ากัน
เอ็นเลี้ยวตัวหลบไปข้างหลังของคนที่อยู่ตรงกลางกลุ่ม ก่อนจะออกวิ่งสุดแรงเหมือนทุกครั้ง กลุ่มเด็กพวกนั้นทันทีที่รู้ว่าเขาหนี ก็ออกวิ่งตามมา ดูท่าจะมีคนที่วิ่งเร็วมากๆอยู่ในกลุ่มซะด้วย ภายในไม่กี่วินาทีชายเสื้อหลังของเอ็นก็ถูกกระชากจนเขาเสียหลักสะดุดล้มลง
เฮ้อ...แย่แล้ว ทำไงๆ โดนริบเงินแหงๆ
“ที่หนีก็เพราะว่ามีเงินอยู่ใช่ไหมล่ะ ส่งมา”นั่นไง ซวยแล้ว เด็กกลุ่มนี้ฉลาดพอควร โกหกว่าไม่มีคงไม่ได้ซะแล้ว
เอ็นขยับตัวลุกขึ้น ทำท่าเหมือนจะวิ่งต่อแต่เขาโดนกระแทกที่หลังจนสะดุดอีกครั้ง ดีที่ไม่ล้มหน้าคว่ำแต่จากการกระแทกทำให้ข้อเท้าซ้ายเคล็ด
“อุ๊บ...”เอ็นอุทานเล็กน้อยตอนนี้แม้แต่จะขยับเดินยังลำบาก เฮ้อ...งานนี้คงเป็นครั้งแรกในรอบปีที่เขาคงโดนริบเงินจริงๆละมั้ง
“ข้อเท้าข้างหนึ่งเจ็บสินะ ยังไงก็หนีไม่ได้แล้ว ยื่นเงินมาดีกว่า ก่อนที่เท้าอีกข้างจะเจ็บไปด้วย”
เอ็นจ้องหน้ากลับ ตอนนี้เขาไม่รู้ว่าต้องทำไงแล้ว การจ้องหน้าดูเหมือนจะทำให้เด็กตรงหน้าหัวเราะอย่างไร้เหตุผล
“ฮ่าๆๆ คิดจะสู้หรอ น่าคิดนะ ไม่เคยเห็นใครที่ไหน เห็นเงินสำคัญกว่าเรื่องเจ็บตัวเลย นายเป็นคนแรกที่เราเจอนี่แหละ น้องชาย”คำพูดเหมือนจะเย้ยอย่างชัดเจน จนเอ็นควบคุมไม่ได้
หมัดเล็กๆชกไปเต็มๆที่จมูกของไอ้คนพูดมาก แต่เหมือนกับจะมาสะเทือนเลยหรือยังไงก็แล้วแต่ เอ็นก็โดนสวนกลับทันที ตามมาด้วยอีกหลายครั้งพอเป็นพิธี
“สู้ด้วยนะ หมัดของนายก็เจ็บไม่เบานี่ แต่ถ้าสู้แล้วในเมื่อแพ้ก็ต้องแลกด้วยเงินนะ ค้นตัวเลย”
ในขณะที่เอ็นกำลังจะโดนค้นตัว จู่ๆ อะไรบางอย่างก็ไหลผ่านไปซะเฉยๆ ผ่านกลุ่มเด็กไปอย่างรวดเร็ว...
...
โอ้ หนูเอ็น อีกแล้ว น่าสงสาร
เง้อ สู้ๆ หนูเอ็น
วะวะวะ วู้ หนูเอ็นสวนกลับด้วยแนะ ^^ กล้าๆเข้าไว้ ว่าแต่อะไรแวบๆ
