En-Em
Chapter 2.5
by Bigyoyo
...
ทันทีที่ท่องมนต์เสร็จ ก็ยืนนิ่งรอให้คมเคียวเฉือนร่างของตนเอง...
ร่างของปีศาจ แหลกสลายกลายเป็นผงถ่าน เมื่อเรย์สะบัดคมเคียวเฉือนร่างออกเป็นสองท่อน
และปิศาจคงไม่ต้องการที่จะป้องกันตนเองเลยแม้แต่น้อย ทุกอย่างผ่านไปอย่างรวดเร็ว
เรย์หอบ นั่งลงกับพื้น เคียวในมือหายไปแล้ว ใช้แค่ครึ่งนาที ก็ยังเหนื่อย ดีแล้วที่ไม่ต้องใช้ครบนาที
แต่ก็แปลกนะ ทำไมปิศาจตอนนี้ถึงไม่ป้องกันตัวเองเลย ยอมให้ฆ่าง่ายๆ แล้วเวทมนต์ที่มันร่ายไปน่ะ อะไรกันนะ
“นายเป็นไงมั่ง”เรย์ถามเด็กชายที่นั่งอยู่ข้างๆเขา สภาพเอ็นตอนนี้เหมือนกับจะได้สติ ขึ้นมาแล้ว เด็กชายหอบหนัก เหตุเพราะ เหตุการณ์เมื่อครู่อาจจะทำให้เขาหยุดหายใจไปช่วงหนึ่ง สภาพตอนนี้อย่างกับตัวเองจะเป็นไข้ เรย์มองแล้วยืนขึ้นอย่างคิดเป็นห่วง ว่าปิศาจทำอะไรเด็กชายตรงหน้าบ้างรึเปล่า
“มะ...ไม่เป็นไร”เอ็นพูดหอบๆ พิงผนังศาลา ความรู้สึกทุกอย่างค่อยๆดีขึ้นจนเกือบจะกลับเป็นปกติ แต่ในใจยังคงคิด เมื่อครู่นี้เขาเป็นอะไรไปนะ ทำไมเหมือนจะควบคุมตัวเองไม่ได้ แล้วถ้าเขาสัมผัสไปจริงๆ จะเกิดอะไรขึ้น...
“แน่นะ ว่าไม่ได้โดนปิศาจทำอะไร”เรย์ถามอย่างไม่แน่ใจ อาการที่เห็นเมื่อกี้ อย่างกับโดนสะกดจิต ปกติปิศาจจะสนใจมนุษย์ไปทำไม ในเมื่อไม่มีพลังเวทย์เลยซักนิด ถ้าเจอก็มักครอบงำ ไม่ก็ฆ่าทิ้ง แต่ลักษณะแบบนั้น
ยื่นมือแล้วแตะกันน่ะ เหมือนกับจะทำพันธะสัญญาเลยนะ
“ปิศาจ...”เอ็นถามด้วยเสียงเบาๆ สติเริ่มเลือนรางเพราะอะไรซักอย่าง ก่อนจะดับวูบ
“อ้าว เฮ้ย...”เรย์อุทานเบาๆ เมื่อเด็กตรงหน้าหมดสติไป ง่า...ไม่ทันได้ถามชื่อเลยด้วยซ้ำ ว่าแต่เขากำลังพูดถึงปิศาจต่อหน้ามนุษย์รึเปล่านะ รู้สึกจะผิดกฎด้วย แต่เอาเหอะ คนตรงหน้าตอนนี้ คงไม่ใช่มนุษย์แน่ๆ
แต่ก็ไม่รู้หรอกนะ ว่าจะเป็นยมทูตรึปิศาจ เพราะจับสัมผัสไอวิญญาณได้แค่เฉพาะส่วนที่เป็นมนุษย์เท่านั้น
ส่วนอื่นจับไม่ได้เลย บางทีอาจมีบางอย่างปิดไว้ก็ได้
“ฟูจิน หาบ้านของเขา ให้หน่อยได้ไหม...”เรย์ถาม อย่างไม่มั่นใจว่า คำขอจะได้ตามความคิด
“ได้สิ เดี๋ยวนะ”ฟูจินหายตัวไปแวบหนึ่งผ่านอากาศเช่นเคย ก่อนจะกลับมาทันที ท่าทางเหมือนจะมั่นใจ
“มีสถานที่หนึ่งที่มีกลิ่นไอของยมทูตอยู่ด้วย คิดว่าน่าจะเป็นที่นั่น”ฟูจินพูดขึ้นทันทีที่กลับมา
“งั้นพาไปเลย”เรย์พูดทันที ก่อนจะประคองเด็กชายข้างๆขึ้นหลัง เอ้อ ตัวไม่ใช่เบาๆเลย รึว่าเพราะเขาตัวเท่ากันนะ ถึงรู้สึกว่าหนัก เด็กคนนี้คงจะเป็นยมทูตแน่ๆ ไม่ก็มีสายเลือดอยู่ หากว่าบ้านของเขามีกลิ่นอายของยมทูต อาจมีสมาชิกครอบครัวคนใดคนหนึ่งเป็นยมทูตก็ได้ อายุจากร่างกายคงไม่ต่างจากเขามาก เพราะสายเลือดยมทูต จะโตช้ากว่ามนุษย์เล็กน้อยแม้ว่าอายุขัยจะต่างกันมากก็นะ
แต่ถ้ามีสายเลือดยมทูตจริงทำไมเขาถึงจับสัมผัสไม่ได้เลย ถึงแม้จะจับไอเวทย์มนต์ไม่ได้ อย่างน้อยแค่ไอวิญญาณของส่วนที่เป็นยมทูตยังก็น่าจะจับได้บ้างนะ
เรย์แบกเด็กชายอีกคนที่หมดสติไว้บนหลัง เดินตามฟูจิน ไปยังบ้านที่อยู่ท้ายหมู่บ้าน เอาล่ะอย่างน้อย คืนนี้เขาก็น่าจะมีที่นอนละ ดีกว่านอนบนศาลาเยอะ
...
โอ้ ตกลงเอ็นคุงเป็นยมทูตรึนี่ แหะๆ ไม่รู้เลยนะ (อ้าว ทำเนียนนี่นา
)
เรย์เท่มาก
ว่าแต่ งง กันไหมเนี่ย
บทสองจบแล้ว แบบนี้ต้อง ฉลองงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
จะตามไป...(อะไหรหว่า 
)
