และแล้วก็มาถึง
En-Em
Chapter 1.1
By Bigyoyo (นามปากกาดิ่งอ่ะ
)
บทที่ 1
ณ แบล็กเฮล สาวกแห่งแบล็กเฮลได้เข้าพบราชาพ่อมด ด้วยข่าวดี สำหรับพวกเขา
“ว่ายังไง สหายข้า”เสียงคำพูดที่แสนเย็นชาดังขึ้น สาวกแห่งแบล็กเฮลก็ตอบทันที
“ในเวลานี้ ซาตานรุ่นปัจจุบันได้ถือกำเนิดขึ้นแล้ว และข้ายินดีที่จะแจ้งข่าวดีว่า ซาตานในรุ่นนี้อาจจะไม่
ถูกฆ่าตั้งแต่วัยเยาว์ รวมถึง การที่รุ่นนี้อาจมีซาตานถึงสองคน”สาวกแห่งแบล็กเฮล พูดอย่างภาคภูมิ น้ำเสียงบ่งบอกความมั่นใจ ราชาแห่งแบล็กเฮลยิ้มอย่างยินดี ในที่สุดเวลาที่รอคอยมานาน นับห้าพันปี ก็มาถึงอีกครั้ง ในครั้งนี้จะต้องไม่พลาดอีก
“ดีมาก สหายข้า ให้เหล่าปิศาจและพ่อมดช่วยกันค้นหา หากพบหรือมีข่าวคราวเช่นไร ให้ ส่งข้อความผ่าน มีล เอาล่ะ ขอบใจมาก”
“ได้ครับ ราชาเกอร์ลิน” สาวกตอบแล้ว ลุกขึ้นทันที
สงครามต่อจากนี้ ไม่ว่าจะเป็นครั้งที่เท่าไหร่ ก็จำต้องทำสำเร็จให้ได้ เพื่ออิสรภาพของชาวพ่อมด ปิศาจ
ทุกตน แห่งแบล็กเฮลนี้ ราชาได้แต่คาดหวังให้เป็นเช่นนั้น นานมากแล้ว นับห้าพันปี ที่ไม่มีซาตานรุ่นใด สามารถมีชีวิตรอดจากการล่าของเหล่ายมทูตได้เลย ในเวลานี้ หากหากซาตานมีถึงสองคนจริงๆ อาจจะสามารถทำให้คนใดคนหนึ่งเป็นซาตานได้ สงครามในครั้งนี้ ฝ่ายเราไม่ได้เสียเปรียบหากมีซาตานถึงสองคน...
“พ่อ ต้องการจะก่อสงครามอีกรึคะ” เด็กหญิงข้างๆพูดขึ้น เธออาจดูเหมือนเด็กหญิงวัยประมาณ 10 ปี แต่คงไม่มีใครรู้เท่าใดนักถึงอายุที่แท้จริงของเธอ
“มีล พ่อรู้ว่าลูก ไม่ต้องให้พ่อก่อสงครามอีก แต่ในครั้งนี้ เรามีโอกาสชนะมากกว่าแพ้หากเราได้ซาตานถึงสองคน และเราจะเป็นอิสรภาพ หากทำสำเร็จ” ราชาพูดกับลูกสาวของตนเอง
มีลเงียบไปชั่วครู่ เด็กหญิงไม่ชอบสงคราม สงครามที่มีแต่ทำให้เกิดการสูญเสีย และเป็นสาเหตุที่ทำให้แม่ของเธอต้องจากเธอไป ในสงครามภายในของแบล็กเฮลเมื่อ ห้าสิบปีก่อน แม่ของเธอถูกสังหารเพียงเพราะ เข้าไปเห็นเหตุการณ์ที่ไม่ควรจะเห็น ในตอนนั้นเธอก็อ่อนแอเกินกว่าจะช่วยแม่ไว้ได้...
แม่ของเธอตายเพราะเข้ารับเวทย์มืดแทนเธอ นับแต่นั้น เด็กหญิงจะนิ่งทันทีเมื่อได้ยินคำว่าสงคราม
ถึงแม้เธอจะเป็นบุตรสาวของราชาเกอร์ลินแห่งแบล็กเฮล แต่บางครั้งเธอก็ไม่ค่อยพอใจกับการตัดสินใจของพ่อซักเท่าไหร่นัก ด้วยสายเลือดที่อ่อนโยนจากแม่มดขาวที่เธอได้รับจากแม่ เธอไม่ชอบสงคราม การสู้รบ
แม้แต่แมลงตัวเล็กๆเธอยังไม่เคยแม้จะแตะ จิตใจของเด็กหญิงเปลี่ยนไปเมื่อต้องจากแม่ มันกลับเข้มแข็งขึ้น และ
เมื่อถึงเวลาที่เธอได้ขึ้นเป็นราชินีปกครองแบล็กเฮลเมื่อไหร่ เธอตั้งใจจะล้มล้างธรรมเนียนการก่อสงครามกับไวท์เฮล ไม่ต้องการให้มีสงครามอีก เพราะเหตุผล ที่บรรบุรุษของยมทูตจำต้องกักขังเหล่าปิศาจไว้ในแบล็กเฮลนั้น
เธออาจเป็นเพียงคนเดียวที่รู้ถึงเหตุผลข้อนั้น ด้วยความสามารถทางสัมผัสพิเศษ เธอสามารถมองเห็นอดีตได้
อดีตของยุคมืด ที่เหล่าปิศาจได้ทำผิดเอาไว้ จนต้องรับโทษถูกกักขังอยู่ที่นี่ชั่วนิรันดร์ ก็คงไม่สาสม
ความผิดที่เธอไม่มีวันลืมชั่วชีวิต ภาพที่เธอได้เห็นถึงกับทำให้เธอซึมอยู่นานมาก เธอเล่นสนุกกับความสามารถทางสัมผัสนั้น จนได้รับรู้ถึงเหตุผลในข้อนี้โดยบังเอิญ เหตุผลที่เธอแทบจะให้อภัยปิศาจยุคก่อนไม่ได้...ด้วยเพราะเธอไม่เคยบอกใครแม้แต่พ่อของเธอเอง เพราะคงไม่มีคนฟังถึงเหตุผลนั้น
ไม่ว่าจะยังไง หากสงครามเกิดขึ้นอีก เธอคงต้องหวังให้มันจบโดยเร็วที่สุด มีการสูญเสียน้อยที่สุด และหากเป็นไปได้เธอก็ต้องการที่จะทำลาย ผนึกซาตานอันนั้น เพื่อไม่ให้ มีซาตานถือกำเนิดในรุ่นต่อไปอีกต่อไป...
ความคิดของเด็กหญิง วัย 153 ปี ที่รูปร่าง ความคิด และนิสัย ไม่ต่างจากเด็กเล็กๆ แต่มันก็ส่งผลให้อนาคต มีการเปลี่ยนแปลง...
ตัวละครแห่งไวท์เฮล เริ่มเคลื่อนไหว ทางนี้ก็เหมือนกัน
คุคิๆๆๆๆ อาเจ๊มีลตัวเล็กจิสเดียว แต่อายุ 153 ปี วี้ๆๆๆๆ แก่ไปไหมเนี่ย
เห็นแบบนี้แล้ว บางคนคงต้องคิดไปว่าตัวเอกของเรื่อง จะอายุซักเท่าไหร่
ข้อเสนอแนะ ตามสบาย การใช้ภาษาค่อนข้างวกวนเล็กน้อย ค่อยว่ากันทีหลัง
สุดท้าย บทแรกมีประมาณ 5-6 หน้า อาจจะสั้นๆ จะทยอยเอาลง (มันเหมือน ดราม่ามากกว่า แอคชั่นแฟนตาซีแล้วมั้งนี่
)
