ประกาศ
                                          ประกวดเเต่งนิยาย FEAR 2
กติกา
1.ต้องหน้ากลัว มีชื่อเรื่อง มีความหน้ากลัว 1-10/10
2.ต้องต่อจากตอนที่ 10 พอเริ่มFEAR2 เขียนตอนที่11ต่อเลย เขียนชื่อตอนด้วย
3.ห้ามเขียนเเบบ นอกเรื่อง มั่วไปหมด ไม่เอา
4.ความยาว ขั้นต่ำ 3บรรนทัด สูงสุด 10บรรนทัด
5.คนที่เเต่ง เเล้วคงสงสัย มคนเขียนตอนที่11ไปเเล้วจะต้องเขียนตอนที่ 12เลยหรือ? คำตอบไม่ใช้ คุณต้องเขียนตอนที่11เเต่เนื้อเรื่องที่คุณเเต่งเอาเอง
6.ห้ามเเต่งเกิน 1ตอน
7.ห้ามมีตัวละคร นอกเหนือจากนี้ ยารุตะ ดากะ อานากะ เฟียร์ คาเฟียร์ อินาเฟียร์ ฉุงฉุง มันตะ โรก เบนซ์ เเละตัวละครพิเศษ ที่คุนสามารถตั้งชื่อมันได้เองเเต่ขอให้เป็นชื่อเเนว คนอังกฤษ เช่น เบนซ์ เป็นต้น
8.ห้ามเขียนเเล้วมีสิ่งต่อไปนี้ หัวเราะ เเบบสนุก สวนสนุก รอยเลือดสีอื่นที่ไม่ใช้สีดำเเละเเดง
9.ปีศาจ ต้องมีเเค่3ตัวนี้ 1.หุ่นยนต์สักหาร รบ 2.หน่วยFBI 3.ผีลองหน
10.อย่าใช้คำหยาบ

F.E.A.R
เนื้อเรื่องหลักโดย เกมF.E.A.R
เนื้อเรื่องปรับปรุงโดย ยารุตะคุง
เเนะนำ
ผมเเต่งเรื่องนี้เป็นนิยายเพื่อสร้างความสนุกให้เเก่ผู้อ่านหวังว่าจะสนุกนะครับ
ตอนที่ 1 บุกไป!
ความหน้ากลัว 2/10
 ผมชื่อ ยารุตะ มีเพื่อน ร่วมทาง3คน ชื่อ ดากะ , ฉุงฉุง  , อานากะ ได้รับคำสังจากรัฐบาล ให้มาตรวจสอบเมืองเเห่งหนึ่งใน ลอนดอน ชื่อว่าเมือง บารดาส พวกเราถูกส่งมาได้ไม่นาน เราก็พบเข้ากับ ปีศาจ ตัวสีดำทั้งตัวตาสีเเดง พวกเราได้ช่วยกันกำจัดพวกปีศาจพวกนั้นจนหมด เเละฉุงฉุงเป็นคนนำทาง
ไม่นานนักเราก็พบเข้ากับทางลงไปชั้นใต้ดินฉุงฉุงเลยรีบเดินไปก่อนคนเเรกเเล้วจากนั้นสหายก็ตามฉุงฉุงมา...!!! จู่ๆก็เกิดระเบิดขึ้นเเละหินปิดทางเข้าชั้นใต้ดินฉุงฉุงติดอยู่ในทางเข้าชั้นใต้ดิน ส่วนสหายยังไม่ได้เข้ามาเลยไม่ได้เข้าไปในทางเข้าชั้นใต้ดิน ผมเลยเปิดวิทยุสื่อสารเเละพยามติดต่อกับฉุงฉุง เเต่ติดต่อไม่ได้...ผมจึงคิดในใจว่า ฉุงฉูงนายต้องรอดกลับมา จากนั้นพวกผมจึงเดินจากทางเข้าชั้นใต้ดิน....
ที่นี้ที่ไหน..ที่นี้ที่ไหน.. ฉุงฉุงพูด นิเราอยู่ที่ไหน จำได้ว่าเข้ามาทางชั้นใต้ดินเเละได้ยินเสียงเหมือนระเบิด จากนั้นฉุงฉุงก็เรียกหาสหายเเต่ไม่มีเสียงตอบกลับเลย ฉุงฉุงจึกคิดว่า เราหลงทางกลับสหายเสียเเล้ว ฉุงฉุงหยุดคิดสักพักจากนั้นจึงเดินเข้าไปในชั้นใต้ดิน....

โอ้โหว ตื่นเต้นดีแหะ

ตอนที่2 ปีศาจ
ความหน้ากลัว1/10
 ผมเเละสหายได้เดินไปเเต่ไม่พบร่องรอยของฉุงฉุงเลย เเต่ไม่นานนักพวกเราก็เดินไป เจอเลือดไหลเป็นทาง ตอนนั้นผมเริ่มอยากรู้ว่ามันคืออะไร เลยรีบเดินเข้าไปคนเเรก พบศพคนจมกองเลือดเยอะเเยะไปหมดพอผมองไปรอบๆพบศพของฉุงฉุงผมรีบเข้าไปหา เเต่พบว่าเค้าเสียชีวิตเเล้ว  
ระวัง!อานากะพูด ผมมองไปข้างหลัง เจอปีศาจตัวสีดำเป็นผู้ชายถือมีดที่โชกไปด้วยเลือดกำลงเอามีดมาเเทงผม! ผมจึงหยิบปืนที่พกมายิงเข้าที่หน้าของปีศาจตัวนั้น จากนั้นมันก็กลายเป็นควันสีดำเเละหายไป.... ผมเกือบตายเสียเเล้วท่าผมไม่มีอานากะเเละดากะตามมาด้วยผมอาจตายไปนานเเล้ว จากนั้นผมเเละสหายก็เดินไปต่อเเละจากฉุงฉุงไป...

เอามาเขียนเปงหนังสือกาตุนได้เลยนะนิ

ความหน้ากลัว 2/10

ตอนที่3 เสียงประหลาด
ความหน้ากลัว 1/10
 ผมหยิบปืนขึ้นเเละยิงไปที่เครื่องนั้น อานากะพูดขึ้นว่า ยารุตะ นายทำอะไรนะ! ผมจึงบอกไปว่า ไอเครื่องนี้เเละที่ทำให้พวกปีศาจมีชีวิตได้! ผมยิงกราดไปทั้วเครื่องนั้น เเต่มันไม่เป็นอะไรเลย เเละจากนั้นได้ยินเสียงขึ้นว่า " มนุษย์โง่ ถึงจะระเบิดมัน มันก็ไม่พลังหรอก ฮ่าฮ่าฮ่า! " ผมได้ยิเสยงนั้นอีกเเล้ว ผมจึงพูดขึ้นว่าใครนะ ออกมานะ! เเต่ไม่มีใครเลย... ดากะจึงพูดว่า ยารุตะคุง นายคงกลัวเกินไปจึงได้ยินเสียงเเปลกๆส่วนไอเครื่องนิใช้เครื่องให้พลังงานอะไรนั้นจริงหรือ? ผมจึงคิดว่าจริงสิเราคงกลัวมากเกินไปเลยได้ยินเสียงเเปลงๆไปเอง ผมเเละสหายจึงเดินจาก เครื่องประหลาดนั้นไป...

ตอนที่3.2
ความหน้ากลัว
 ผมเดินไปได้ไปนานมันก็เริ่มมืดลงมืดลง... พอผมหันหัลงไป ดากะเเลพอานากะ ก็หายไป... ผมตกใจมากผมจึงพูดขึ้นว่า ดากะ!อานากะ! .....ไม่มีเสียงตอบกลับ... ผมจึงคิดว่าคงหลงกับสหายเเล้ว ผมจึงเดินต่อไปโดยไม่สนใจว่าจะเจออะไรต่อไป ผมเข้าไปในห้อง ห้องหนึ่งผมคิดว่ามันหน้าจะเป็นห้อง ครัว เพราะมีมีดเเละจานเต็มไปหมด ผมมองไปรอบๆ เจอรอบเลือดอีกเเล้ว ผมจึงเดินตามรอยนั้นไป.... รอยเลือดมันหยูดอยู่ตรงกำเเพงห้อง เเต่ตรงกำลัเเพงห้องไม่พบศพ หรืออะไรเลยนอกจากรอยเลือด ผมจึงเดินกลับไป พบรอยเท้าเหมือนคนไม่ใส่รองเท้า รอยเท้านั้นมีสีเเดงเหมือนจะเหยีบ เข้าไปเลือด....รอยเท้านั้นเดินไปเเละเดินไป ผมจึงตามรอยเท้านั้นไปมันไปหยุดตรงห้อง ห้องหนึ่งผมเปิดเข้าไป...มีคนถูกเอาตะปูเสียบไปทั่วร่างติดอยู่บนพนังห้องผมขาสั่นเเละล้มลงเหงือผมเริ่มไหลผมกลัว..ผมกลัวมัน ผมคิดว่าผมต้องตายเเน่....

ตอนที่3.3
ความหน้ากลัว
 ผมกลัวสุดขีดจนสลบไป... ...... .... .... ที่นี้...ที่ไหน...ผมลืมตาขึ้นเจอเข้าไป ดากะ ผมจึงทามว่าเอยู่ที่ไหน อานากะไปไหน? ดากะจึงบอกว่า ฉันหลงกับอานากะ นะสิ ที่นี้คือห้องทำงานในเมืองบารดาส ผมลุกขึ้นเเละบอกดากะว่าไปต่อเถอะ ดากะจึงลุกขึ้นเเละพยักหน้า ผมนำทางไป...พวกเราเจอลิฟ จึงขึ้นลิฟเพื่อไปชั้นบนสุด เพื่อเจอ หลักฐาน(รัฐบาลให้หาหลักฐานว่าทำไมเมืองนี้ถูกปิดตายไม่ให้ใครเข้าไป) เราพบเข้ากับผู้ชายเเปลกๆ เราจึงเข้าไปเเละพูดขึ้นว่า เฮ้นายตรงนั้นนะ มาทางนี้หน่อยสิ เเต่ชายคนนั้นไม่มาเเละวิ่งหนีพวกเราไป ผมเเละดากะจึงวิ่งเข้าไปจับตัวผู้ชายคนนั้น เเละพูดขึ้นว่า นี้นายบอกมานะนายมาอยู่ที่นี้ได้ยังไง ผู้ชายคนนั้นไม่พูดอะไรเเละหัวเราะขึ้นว่า "หึหึหึ  สายลมเอยจงพัดพวกมนุษย์พวกนี้ออกไปจากข้า"....