บทที่ 31 แผนการณ์สุดท้ายและการสูญเสียครั้งสุดท้าย
หลังจากที่เทวีอาทรัมได้ลงมายืนที่กลางสงครามแล้ว พวกเหล่าซอเรียนทั้งหลายก็ต่างตะโกนโห่ร้องดีใจกันไปทั่วที่เทวีอาทรัมฟื้นคืนชีพกลับมาอีกครั้ง เพราะพวกซอเรียนนับถือเทวีอาทรัมเป้นเทพมาช้านานแล้วตั้งแต่สมัยมหาสงครามครั้งแรก เพราะเทวีอาทรัมเป้นเทพที่ยุยงให้ซอเรียนรบกับพวกมนุษย์ในสมัยนั้น และการไชโยโห่ร้องของพวกซอเรียนทำให้พวกพันธมิตรแห่งแสงเริ่มที่จะเสียขวัญกัน แต่เทวีอาทรัมก็ได้ทำในสิ่งที่พวกซอเรียนไม่ได้ทันคิด เทวีอาทรัมได้กวาดมือไปข้างหลังและมีลำแสงสีดำพุ่งออกมาจากมือและลำแสงนี้ก็กวาดโดนซอเรียนตายและสลายเป็นฝุ่นผงไปหลายร้อยตัว ทำให้พวกซอเรียนที่เหลือต่างก็เกิดอาการงงว่าทำไมเทวีอาทรับที่พวกมันบูชาถึงทำกับพวกมันเช่นนี้และเทวีอาทรับก็ได้ตะโกนว่า
"หุบปากได้แล้วไอ้พวกสัตวครึ่งบกครึ่งน้ำที่น่าขยะแขยง แต่พวกแกก็เป็นสัตวเลี้ยงที่ดีสำหรับข้านะ ที่ให้ข้าหลอกใช้มานานตั้งแต่สมัยมหารสงครามครั้งก่อนจนถึงเดี่ยวนี้ แต่ยังไงพวกแกก็ยังไม่หมดประโยชน์ซะทีเดียว ตอนนี้พวกแกก็มีประโยชน์เหลือแค่ตายซะด้วยน้ำมือข้าและจงสังเวยดวงวิญญานให้แก่ข้าเท่านั้นก็พอแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ " เทวีอาทรับตะโกนใส่พวกซอเรียนด้วยสีหน้าที่ดุร้ายและหัวเราะเยาะพวกซอเรียนไปด้วยเสียอันดังทั่วไปทั้งสนามรบ พวกซอเรียนได้ฟังที่เทวีอาทรัมพูดจบ ก็เกิดอาการโกรธและโมโหที่พวกมันโดนหักหลังแบบนี้ พวกซอเรียนหลายสิบตัวต่างก็วิ่งเข้ามาหมายจะรุมฟันเทวีอาทรัม แต่พวกซอเรียนลืมไปว่าเทวีอาทรัมมีม่านบาเรียสีดำคุมอนู่ในระยะ2-3เมตร พวกซอเรียนพวกแรกก็เลยต้องสลายกลายเป้นฝุ่นผงไปเวลาที่เข้าไปถึงม่านบาเรียและอีกหลายสิบตัวก็โดนลำแสงสีดำที่เทวีอาทรัมปล่อยออกมาจากมือซ้ายอีกและเหล่าดวงวิญญานซอเรียนที่ตายประกี้ก็ถูกดูดเข้ามาที่ร่างของเทวีอาทรัมอีก
"ข้าคาดว่า สถานการณชักจะยังไงๆอยู่แล้วนะ ตอนแรกข้านึกว่าเทวีอาทรัมจะเป้นพวกเดียวกับซอเรียน ที่ไหนได้ มันกะจะสูบดวงวิญญานหมดทุกคนเลย" ราฟาเองพูดด้วยอาการขนลุก
"ข้าว่าแบบนี้ยิ่งแย่ใหญ่ ซอเรียนพวกเรายังพอสู้ชนะได้บ้าง แต่กับเทพนี่สิเราจะสู้ยังไง ดูอย่างพวกฝูงมังกรกับเหล่าซอเรียนประกี้สิที่โดนลำแสงแค่ทีเดียวยังเป้นฝุ่นผงเลย แล้วแบบนี้เราจะชนะยังไงละเนี่ย ข้าไม่เห้นทางชนะเทพได้เลย" อลันพูดด้วยเนื้อตัวที่สั่นเหมือกับทุกคน
"หลทางที่ชนะก็มี ขอให้พวกท่านจงเชื่อใจข้าและจงทำตามที่ข้าบอกโดยห้ามลังเลเด็ดขาด จงเชื่อใจฉันและฉันจะตอบแทนความเป็นเพื่อนและความเชื่อใจให้กับพวกเจ้าเอง" วาเลนไทน์พูดในขณะที่ตอนนี้วาเลนไทน์หายสั่นแล้ว และมีแววตามุ่งมั่นอีกครั้ง แต่แววตานั้นก็แฝงไปด้วยความเศร้า ทุกคนหันมามองและฟังที่วาเลนไทน์พูด แต่ยังไม่ทันที่จะมีใครถามอะไรวาเลนไทน์ ข้างหน้าของสนามรบก็เกิดเสียร้องของพวกมนุษย์อีก เพราะเทวีอาทร้มได้ปล่อยแสงสีดำออกมาจากมือทั้ง 2 ข้าง ทำให้พวกพันธมิตรแห่งแสงตายและสลายเป้นฝุ่นผงอีกหลายสิบหลายร้อยเช่นกัน และพวกที่เหลือก็วิ่งหนีถอยกันไปแนวหลังกัน แม้กระทั้งพวกของเฮียโจก็สั่งให้ทหารถอยออกมาก่อน และคราวนี้เฮียโจ หัวหน้านักเวทย์เซรีน หัวหน้าเรนเจอร์สการ์เล็ต ก็สั่งให้ทหาร นักเวทย์ เรนเจอร์ยิ่งปืนใส่ ลูกศรเวทย์ และลูกธนู พุ่งใส่เทวีอาทรัม แต่ผลที่ปรากฏคือ ไม่ว่าจะเป็นลูกปืนลูกศรเวทย์และลูกธนู ต่างไม่สามารถที่จะทะลุม่านบาเรียสีดำของเทวีอาทรัมได้ ทุกอย่างที่โดนม่านบาเรียก็จะสลายเป้นฝุ่นผงเหมือนกับที่โดนลำแสงสีดำจากมือเทวีอาทรัม ยิ่งทำให้พวกพันธมิตรแห่งแสงยิ่งหมดกำลังใจที่จะสู้เข้าไปใหญ่เพราะไม่สามารถทำอะไรเทวีอาทรัมได้ และตอนนี้เทวีอาทรัมก็ได้ค่อยๆเดินมาทางฝ่ายพันธมิตรแห่งแสง และเทวีอาทรัมก็ปล่อยลำแสงออกมาจากมือซ้ายเรื่อยๆ ผู้คนก็สลายเป้นฝุ่นผงไปที่ละหลายคน จนตอนนี้กองทัพพันธมิตรแห่งแสงก็ถอยร่นกลับไปทุกทีๆ และก็เดินใกล้ถึงพวกของเฮียโจทุกที และเทวีอาทรัมในตอนนี้ก็เดินดูดวิญญาณคนที่ตายไปพลางและเดินปล่อยลำแสงไปพลาง
วาเลนไทน์ก็กระโจนพุ่งเข้าไปหาเทวีอาทรัมโดยที่มือขวาถือดาบสมิงและมือซ้ายถือดาบยาวแกร่ง และทุกคนก็เห้นในสิ่งที่ทุกคนเห้นมในขณะนี้ เมื่อวาเลนไทน์พุ่งไปถึงขอบเขตม่านบาเรียสีดำ ก็เกิดเป็นฝุ่นผงเช่นเดียวกับทุกคน แต่ที่สลายเป็นฝุ่นผงมีแค่ดาบยาวแกร่งในมือซ้ายและเสื้อผ้าอาภรณ์เท่านั้นที่สลายเป้นฝุ่นผง ตัววาเลนไทน์และดาบสมิงไม่สลายกลายเป้นฝุ่นผง และก็พุ่งเอาดาบสมิงง้างฟันเทวีอาทรัม เทวีอาทรัมตกใจที่มีคนทะลุผ่านม่านบาเรียมาได้โดยที่ไม่สลายไป และสัญชาตญานในการป้องกันตัวเทวีอาทรัมใช้มือซ้ายยกรับดาบสมิงที่วาเลนไทน์ฟันมา ผลปรากฏว่าแขนซ้ายจากปลายมือถึงข้อศอกของเทวีอาทรับขาดกระเด็นตกลงสู่พื้นและสลายเป้นฝุ่นผง แต่เทวีอาทรัมที่ตอนนี้แขนซ้ายขาดก็ได้กรีดเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสเสียงกรีดร้องนี้บาดลึกลงไปถึงแก้วหู ทำให้บางคนทนไม่ได้ถึงกับสลบไปเลยก็มี และที่ปลายแขนซ้ายของอาทรัมก็มีพลังงานสีขาวไหลทะลักออกมากจากบาดแผลที่แขนขาด มันคือเหล่าดวงวิญญานนั้นเอง ส่วนวาเลนไทน์ก็กระโจนพุ่งตัวกลับไปที่กลุ่มของเฮียโจอีกทีทั้งๆที่อยู่ในร่างที่เปลือยเปล่าเพราะเสื้อผ้าสลายกลายเป็นฝุ่นผงไปแล้วที่ผ่านม่านบาเรียของเทวีอาทรัม
" แกๆ ไอ้นักดาบหญิงคนนั้น แกเปนใคร ทำไมแกทะลุม่านบาเรียของข้ามาได้โดยที่ไม่สลายไป และยังสามารถฟันแขนของข้าขาดได้ แกเป็นใคร" เทวีอาทรัมตะโกนถามวาเลนไทน์ ด้วยสีหน้าและแววตาสีแดงกร่ำที่ดุร้ายมากเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อวาเลนไทน์ วาเลนไทน์ไม่ตอบ แต่กำดาบสมิงแน่นและพุ่งตัวเข้าไปหาเทวีอาทรัมอีก เทวีอาทรัมเห้นดังนั้นเลยเสกดาบจากพลังความมึดของตัวเองเป็นดาบสีดำถือในมือขวา ส่วนมือซ้ายที่ขาดไปถึงข้อศอกนั้นเทวีอาทรัมก็ได้เสกโล่มาถือในมือซ้ายข้างที่ขาด โดยที่โล่จะถูกหลอมรวมกับปลายข้อศอกของเทวีอาทรัม และเทวีอาทรัมก็เอาดาบและโล่ห์รับการโจมตีของวาเลนไทน์ จนการต่อสู้ของทั้ง 2 ผ่านไปราว 10นาที แต่คนที่ดูภายนอกเหมือนยาวนานเป้นชั่วโมง จนวาไลนไทน์โดนเทวีอาทรัมฟันเข้าไปที่หน้า 1ที เป็นแผลที่แก้มแต่ไม่ลึก วาเลนไทน์เลยถอยกลับมาตั้งหลักก่อน
" เป้นไงบ้างวาเลนไทน์ แผลที่แก้มลึกไหมขอข้าดูหน่อย " คิกิ พูดแล้วจะเอามาแตะที่แก้ม แต่ส่งที่คิกิเห้นคือ ที่แก้มของวาเลนไทน์มีแผลโดนฟันแต่ไม่มีเลือดไหลออกมาสักหยด เลยทำให้พวกเฮียโจสงสัยและงงกันเข้าไปใหญ่ และยังไม่ทันที่ทุกคนจะพูดอะไรต่อ เทวีอาทรัมก็ได้พูดว่า
" ชิ..มิน่าทำไมแกไม่สลายเป้นฝุ่นผงไปเวลาที่ผ่านม่านบาเรียของข้า ที่แท้แกมันคนที่ตายไปแล้วนี่เอง แกตายไปแล้วทำไมแกยังมายุ่งกับพวกคนเป้นแบบนี้อีก แกได้รับพลังมาจากที่ไหน ที่ทำให้คนตายอย่างแกสามารถมารบเคียงข้างเหล่ามนุย์พวกนี้ได้" เทวีอาทรัมพูดและเอาดาบชี้หน้าวาเลนไทน์ ทุกคนรวมทั้งพวกของเฮียโจ อลัน ราฟาเอล คิกิและโซเฟีย ต่างก็ตกใจกับคำพูดของเทวีอาทรัมและต่างก็หันมาจ้องมองที่วาเลนไทน์คนเดียว
" ไม่จริงใช่ไหม คำพูดของยัยมารร้ายอาทรัมนั้นมันไม่เป้นความจริงใช่ไหมพี่วาเลนไทน์" โซเฟียพูดด้วยน้ำตาและมองไปที่วาเลนไทน์
"ใช่ๆ มันต้องไม่เป้นความจริงแน่ๆ คนตายจะมายืนรบกับพวกเราแบบนี้ได้ยังไง ข้าไม่เชื่อ " ราฟาเอลก็พูดด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่ตกใจเช่นกัน
"สิ่งที่เทวีอาทรัมพูดมาทุกอย่างล้วนเป้นความจริงทั้งหมด ฉันได้ตายไปแล้วจริงๆ ฉันได้ขายร่างกายให้กับความตายไปแล้ว และร่างที่ทุกคนเห้นนี้มันก็เป้นแค่ร่างกายของฉันที่ไม่มีชิวิตอีกแล้ว ตอนนี้ฉันมีแค่จิตใจและวิญญาณที่จะสู้รบพร้อมกับทุกคนเท่านั้นเอง แต่ยังไงก็จงเชื่อใจฉันและจงทำตามที่ฉันบอกในเวลาที่ฉันยังยืนอยู่นี้ ได้โปรดจงเชื่อใจฉัน" วาเลนไทน์ก้มหน้าตอบและมือก็กำดาบไว้แน่นที่สุดเท่าที่มีแรงจะกำด้ามดาบไว้แทนการร้องไห้ให้คนอื่นเห็น
" ฮ่าๆๆ ดีจริงๆ ข้ากำลังกังวลกับการหาร่างใหม่อยู่พอดี ในเมื่อข้ารู้แบบนี้แล้ว ข้าเป็นถึงเทวีแห่งความตายและความมึด ข้าก็ต้องขอยึดครองร่างของเจ้ามาเป็นของข้าด้วยเช่นกัน เจ้านักดาบหญิงที่ตายไปแล้ว ฮ่าๆๆ" เทวีอาทรับพูดและหัวเราะชอบใจที่ตัวเองจะได้มีร่างใหม่เช่นกัน
" ที่เทวีอาทรัมพูดแบบนั้น เพราะความจริงเทวีอาทรัมในตอนนี้ก้มีแค่ร่างที่เหมือนวิญญาณ ไม่ใช่ร่างเต็มๆที่สมบูรณ์ 100%เหมือนในอดีต และจุดนี้ละที่อาจจะทำให้พวกเรามีโอกาศชนะเทวีอาทรัมได้" วาเลนไทน์ยิ้มที่มุมปากและพูดเบาๆให้พวกเฮียโจและพวกอลันได้ยินเท่านั้น "
เธอพูดแบบนี้แสดงว่าเธอมีแผนหรือวาเลนไทน์ แล้วเธอคิดจะทำอย่างไร พอบอกพวกเราได้ไหม เผื่อพวกเราจะช่วยอะไรกับแผนของเธอได้" เฮียโจพูดเบาๆ เพื่อที่จะไม่ให้เทวีอาทรัมได้ยิน
" ไว้ถึงเวลานั้นแล้วฉันจะบอกเองว่าให้ทำอะไรยังไง ต้องรอเวลาและโอกาศก่อน" วาเลนไทน์พูดพร้อมทั้งหลบสายตาจากเฮียโจและทุกคน
" เจ้านักดาบหญิงที่ตายไปแล้ว มามะจงมาสิงสถิตย์ในกายข้าซะจงมาเป็นร่างใหม่ให้ข้าซะดีๆ ฮ่าๆ " เทวีอาทรัมพูดพร้อมทั้งกำลังจะเดินมาหาวาเลนไทน์ วาเลนไทน์กลัวว่าพวกเฮียโจและราฟาเอลได้รับอันตราย เลยรีบกระโดดพุ่งตัวเข้าไปสู้กับเทวีอาทรัมอีก และผลปรากฎเหมือนเดิมคือวาเลนไทน์ไม่สามารถที่จะสู้กับเทวีอาทรัมได้ แถมยังโดนเทวีอาทรัมฟันโดนตามลำตัวอีกหลายแห่งถึงแม้แผลจะไม่ลึกก็ตาม และเทวีอาทรัมก็ได้ขว้างโล่จากมือซ้ายเข้าไปที่กลุ่มของเฮียโจ วาเลนไทน์เห้นดังนั้นเลยพุ่งตัวเอาดาบสมิงฟันที่โล่ความมืดจนโล่กระเด็นเปลี่ยนทิศทางไปอีกทาง แต่แล้ววาเลนไทน์ก็รู้ตัวว่านี่คือแผนของเทวีอาทรัมเพราะตอนนี้วาเลนไทน์ไม่สามารถขยับและเคลือนไหวได้แล้ว เพราะมือซ้ายขอเทวีอาทรัมที่ขาดและเขวี้ยงโล่ประกี้ ตอนนี้แขนซ้ายได้กลายเป้นแส้สีดำยาว และกำลังมัดร่างของวาเลนไทน์ไว้แน่น แน่นซะดาบสมิงของวาเลนไทน์หลุดออกจากมือและปักลงที่พื้นดิน
"วาเลนไทน์.. " อลัน และราฟาเอล ตะโกนและวิ่งไปหมายที่จะไปช่วยวาเลนไทน์ แต่เทวีอาทรัมก็ได้ใช้ดาบสีดำฟันไปยังอลันและราฟาเอลที่กำลังวิ่งมา แต่เฮียโจกระโดดผลักให้ 2คนนั้นล้มลงไปก่อนที่จะโดนดาบของเทวีอาทรัม เลยทำให้ทั้2คนรอดตายอย่างหวุดหวิด
" อย่าเข้ามา ฉันไม่เป็นไรแค่นี้เอง" วาเลนไทน์กัดฟันตะโกนบอก
"ยังจะปากดีอีก แต่แบบนี้ข้าชอบนะ กล้าหาญเด็ดเดี่ยว เหมาะแล้วที่จะเป้นร่างใหม่ของข้า" เทวีอาทรัมพูดใส่หน้าวาเลนไทน์ที่ตอนนี้ถูกแส้สีดำมัดไว้และถูกเทวีอาทรัมยกลอยเหนือพื้นดิน เทวีอาทรัมได้ร่ายมนต์บางอย่าง ทำให้เกิดออร่าสีดำคลุมร่างของวาเลนไทน์และเทวีอาทรัมไว้ด้วยกัน และก็เกิดเป็นพายุสีดำขนาดเล็กหมุนคลุมร่างของวาเลนไทน์และเทวีอาทรัมไว้ด้วยกันอีกที
"พี่ๆๆ เราจะช่วยวาเลนไทน์ยังไงละเนี่ย " โซเฟียพูดพร้อมทั้งน้ำตาอาบ2แก้มและเขย่าแขนของราฟาเอล
"พี่ก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว" ราฟาเอลพูดพร้อมทั้งก้มหน้าอย่างหมดหวัง 5 นาทีต่อมา พายุหมุนสึดำที่ปกคลุมไปด้วยออร่าสีดำ ก็ค่อยๆสลายๆไปและภาพที่ทุกคนเห้นคือ วาเลนไทน์ในชุดสีดำของเทวีอาทรัม แต่รอยยิ้มและดวงตานั้นเป้นสีแดงกล่ำเหมือนกับเทวีอาทรัมนั้นเอง
" สำเร็จสักทีร่างใหม่ข้า ช่างเหมาะอะไรเช่นนี้ ฮ่าๆๆๆ " เสียงเทวีอาทรัมพูดในร่างของวาเลนไทน์และมองสำรวจร่างใหม่
"ไม่จริงๆๆๆๆๆ" โซเฟียทรุดลงไปนั่งที่พื้นและร้องไห้หนักยิ่งกว่าเก่า และคนอื่นๆก็เหมือนกันที่ตอนนี้สีหน้ามีแต่ความสิ้นหวัง กับความหวังเดียวของพวกเค้าได้หายไปแล้วกับตา
" ได้เวลาที่พวกพันธมิตรแห่งแสงและพวกซอเรียนหน้าโง่หายไปจากแผ่นดินนี้แล้ว จงสลายหายเป้นฝุ่นผงให้หมดซะเถอะ ฮ่าๆๆๆ"เทวีอาทรัมในร่างวาเลนไทน์หัวเราะเยาะและรวมรวมพลังไว้ที่มือซ้ายและขวาเตรียมที่จะปล่อยลำแสงสำดำอีกครั้ง
"จงหายไปซะให้หมด" เทวีอาทรัมในร่างวาเลนไทน์พูดจบก็ปล่อยพลังลำแสงสีดำออกทั้ง2มือ แต่ไม่มีลำแสงสีดำออกมาจากปลายมือของเทวีอาทรัมเลย ทำให้เทวีอาทรัมเกิดความมึนงงว่าทำไม่ปล่อยพลังออกมาไม่ได้ และยังไม่ทันที่จะพูดอะไรอีก ร่างของวาเลนไทน์ที่ถูกเทวีอาทรัมครอบครองก็เกิดอาการตัวแข็งและมือซ้ายขวาก็ไขว้หลังไว้เหมือนกับถูกพลังบางอย่างจับให้มือทั้ง2ไขว้ไว้ข้างหลัง
" นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นมาอีกละเนี่ย ทำไมร่างกายนี้ไม่เชื่อฟังคำสั่งข้า ไอ้ร่างนักดาบหญิงคนนี้มันทำอะไรข้าเนี่ย ทำให้ข้าขยับไม่ได้" เทวีอาทรัมโวยวายที่ร่างกายใหม่ขัดขืนไม่เชื่อฟังคำสั่งของเจ้าของร่างใหม่ และอาทรัมก็พยายามดิ้นรนเพื่อให้ร่างกายขยับ จู่ๆเสียงของอาทรัมก็เปลี่ยนไปเป้นเสียงของวาเลนไทน์
"ได้โปรด ตอนนี้ได้เวลาแล้วที่จะจัดการเทวีอาทรัม คิกิจงสละพลังเอลฟ์ที่บริสุทธิ์ทั้งหมดของเธอและจงผนึกพลังเอลฟ์ลงไปที่ดาบสมิงของฉัน และให้พุ่งดาบสมิงมาแทงที่ตัวฉันซะ นี่คือวิธีการเดียวที่จะทำให้เราชนะเทวีอาทรัมได้ " วาเลนไทน์พูดแทรกเทวีอาทรัมออกมาที่ตอนนี้เทวีอาทรัมกำลังดิ้นรนให้ตัวเองขยับให้ได้
"แก.. ไอ้นักดาบหญิงชั่ว แกวางกับดักให้ข้าครอบครองร่างแกใช่ไหม และก็สละตัวเองไปพร้อมกับข้าหรือ ข้าไม่ยอมเสียทีกับแผนสวะๆแบบนี้หรอก" เทวีอาทรัมตะโกนสุดเสียงหลังจากที่ได้ฟังวาเลนไทน์พูดแทรกออกมา
" แผนสวะแต่ก็หลงกลแล้วนี่ " วาเลนไทน์พูดแทรก
" เอาแบบนี้จริงหรือวาเลนไทน์ ข้าผนึกพลังเอลฟ์ทั้งหมดข้าก็จะเป้นแค่เอลฟ์ธรรมดา แต่ข้าไม่สนใจหรอก แต่เจ้าสิ เจ้าจะตายไปพร้อมกับมันนะ " คิกิพูดและมองหน้าวาเลนไทน์
"อย่าลืมสิ คิกิ ฉันตายไปแล้วนะ ได้โปรดทำตามที่ฉันบอก" วาเลนไทน์พูดและยิ้มเป้นเชิงบอกว่าตัวเค้าเองยอมสละวิญญาณแล้วและคิกิก็ก้มหยิบดาบสมิง แต่คิกิหยิบดาบสมิงไม่ขึ้นเพราะเจ้านายของดาบสมิงคือวาเลนไทน์ วาเลนไทน์เห้นดังนั้นเลยบอกให้คิกิเอามือแตะที่ใบดาบสมิงและผนึกพลังเอลฟ์ทั้งหมดในทันที คิกิทำตามที่วาเลนไทน์บอก และทีนี้คิกิก็หยิบดาบสมิงขึ้น
" เร็วๆคิกิฉันจะกักพลังของเทวีอาทรัมไม่อยู่แล้ว ได้โปรดแทงฉันเลย" วาเลนไทน์พูดด้วยอาการกัดฟันพูดเพราะกำลังเกร็งพลังทั้งหมดเพื่อสะกดร่างของตัวเองที่โดนเทวีอาทรัมสิงอยู่ คิกิหยิบดาบสมิงและกำลังจะพุ่งดาบสมิง แต่เฮียโจ อลัน ราฟาเอลและโซเฟียก็ร่วมกันจับด้ามดาบนั้นและทั้ง5คนก็พร้อมใจกันขว้างดาบให้พุ่งตรงไปที่ตัววาเลนไทน์ โดยที่ทั้ง5คน น้ำตาไหลอาบ2แก้มในขณะนี้ ดาบสมิงที่ผนึกพลังเอลฟ์ที่บริสุทธิ์ทั้งหมดของคิกิก็พุ่งเสียบเข้าที่กลางลำตัวของวาเลนไทน์
"อ๊ากๆ ไม่จริง ข้าจะมาตายในสภาพแบบนี้ไม่ได้ ข้าอุตสาห์ฟื้นคืนชีพกลับมาเพื่อที่จะครอบครองโลกนี้ ข้าไม่..." และเมื่อสิ้นสุดเสียงของเทวีอาทรัมในร่างวาเลนไทน์ ร่างของวาเลนไทน์ก็ค่อยๆสลายกลายเป้นฝุ่นผง แต่ก่อนที่ร่างจะสลายไปหมดนั้นเฮียโจและพวกอลัน ได้เห้นวาเลนไทน์ยิ้มให้กับพวกอลัน และกล่าวคำว่า
" ขอบคุณมากที่เชื่อใจฉันมาตลอด ลาก่อนนะทุกคน" และนั้นคือคำสุดท้ายที่วาเลนไทน์พูดและร่างของวาเลนไทน์ที่อาทรัมสิงอยู่ก็สลายกลายเป้นฝุ่นผงและลอยตามลมไป และเหล่าดวงวิญญารที่อาทรัมดูดกลืมมาเป้นพลังงานก็ถูกปลดปล่อยและลอยหายขึ้นไปบนฟ้านจำนวนมากมาย ส่วนเฮียโจ อลัน คิกิ ราฟาเอลและโซเฟีย ยืนนิ่งไม่มีคำพูดใดๆออกมาจากปากพวกเค้าเลย มีแต่น้ำตาเท่านั้นที่ไหลออกมา และดาบสมิงที่หลังจากแทงวาเลนไทน์แล้วดาบสมิงก็ตกลงและปักลงดิน และชื่อวาเลนไทน์บนใบดาบสมิงนั้นก็จางหายไปและดาบสมิงก็กลายเป็นหินและก็แตกหักสลายกลายเป้นฝุ่นผงเหมือนเจ้าของดาบ
บทส่งท้าย
และมหาสงครามก็จบลงตรงนี้ จักรพรรดิ์ของพวกซอเรียนออกมาพูดคุยและตกลงยุตติสงครามกับกษัตย์แห่งพันธมิตรแห่งแสง เพราะจักรพรรดิของพวกซอเรียนก็ไม่รู้จะสู้รบไปทำไมแล้วเพราะพวกซอเรียนเองก็ถูกเทวีอาทรัมหักหลังและหลอกใช้พวกเค้ามาตลอด จักรพรรดฺแห่งซอเรียนทำสัญญาเลือดกับกษัตย์พันธมิตรแห่งแสง ว่าจะไม่มีการบุกรุกกันอีกต่อไปในยุดของจักพรรดิซอเรียนองค์นี้และลูกหลานของเค้าอีก และซอเรียนก็ยกทัพกลับโดยขึ้นเรือดำกลับไปทวีปของตัวเองจนหมด ส่วนพัธมิตรแห่งแสงก็สำรวจไพร่พลของตัวเองและแยกย้ายกลับกันไปตามเดิมในที่ๆจากมา
ฝ่ายมนุษย์เหลือคนหลายแสนเพราะมีกำลังคนมากกว่าเผ่าอื่นๆเพราะรวมรวมคนมาจาหลายเมือง และแยกย้ายกันกับไปตามเมืองต่างๆตามเดิม
สมิงเหลือไม่กี่พัน ผู้เฒ่าสมิงและรวมทั้ง 2พี่น้องสมิง สมิงแดงสไตเกอร์และสมิงน้ำเงินพลธนูแมตด๊อก พากันกลับไปหมู่บ้านวิลเดอวู้ด
เอลฟ์ก็เหลือคนไม่กี่พัน และก็กลับไปที่ป่าGRAND FOREST ตามเดิม โดยที่คิกิไม่ขอกลับไปกับเผ่าเอลฟ์แล้ว ซึ่งผู้นำเอลฟ์ก็อนุญาตคิกิ
พวกโจรสลัดชาวนัลเหลือแค่พันกว่าคนก็ได้กลับไปที่ตั้งเดิมแถวเมืองเรดคลิฟ
แต่กัปตันโจรสลัด แจ๊ดดีสปอยเลอร์ และวุ้นราชันย์ได้เสียชิวิตลงและตายข้างๆกัน
เฮียโจก็เสียขุนพลไป 2คน คือแคสก้าและราฟ และเสียเหล่าไฟเตอร์ไปหลายพันคน
เซรีน หัวหน้านักเวทย์ และสการ์เล็ตหัวหน้าเรนเจอร์ ทั้ง2คนี้ก็เสียไพร่พลไปเยอะ และก็ทะยอยกลับไปยังตามเมืองของตน
ซาร่าพาเหล่ามังกรที่เหลือและที่บาดเจ็บกลับไปยังหุบเขามังกร และเหล่ามังกรก็แต่งตั้งให้ซาร่าได้เป้นผู้นำของเหล่ามังกรต่อจากราชามังกรเกเลี่ยน
2เดือนผ่านไปหลังจากมหาสงสคราม ณ.ที่โบสถ์ของเมืองเซาเทรินฟอร์ท ตอนนี้กำลังมีงานแต่งงานของอลันและโซเฟีย ซึ่งมีคนมาร่วมงานเยอะมาก คิกิหลังจากสูญเสียพลังเอลฟ์ ก็ไม่กลับไปกับพวกเอลฟ์อีกเลย และก็ได้อยู่กับเฮียโจและแต่งงานกับเฮียโจ และหลังจากที่พิธีแต่งของอลันและโซเฟียจบลง เฮียโจ คิกิ ราฟาเอล ลิเดีย อลันและโซเฟียก็ได้รู้เรื่องเกี่ยวกับวาเลนไทน์กับแม่ชีเทเรซ่า ที่วาเลนไทนท์ยอมตายก่อนไปสงครามและไปสงครามทั้งๆที่เป้นร่างคนตายเพื่อแผนการในการจัดการกับเทเวีอาทรัมในครั้งนี้ให้โดยให้พี่ชายของตนเองที่เป้นปีศาจดูลาฮานที่อยู่ที่สุสานใต้โบสถ์จัดการเรื่องนี้ให้กับวาเลนไทน์ ทุกคนได้ฟังดังนั้นก็เกิดอาการเศร้าอีกครั้งที่พูดถึงวาเลนไทน์ และทุกคนก็ได้ไปที่หลุมศพเก่าของวาเลนไทน์ที่ในตอนนั้นหลุมศพนี้มีเพียงชื่อของวาเลนไทน์แต่เป็นแค่โลงศพเปล่าๆที่ถูกฝัง และครั้งนี้ก็เหมือเดิมที่ไม่มีแม้แต่ร่างของวาเลนไทน์ ทุกคนก็ได้แค่วางช่อดอกไม้ไว้ที่หน้าหลุมศพ และทุกคนก็เดินจากมาและตรงไปที่หน้าโบสถ์ตามเดิมเพื่อที่จะถ่ายรูปกับแขกในงานแต่งต่อ และหลังจากที่อลันและโซเฟียกำลังยืนส่งแขกกลับที่หน้าโบสถ์โดยที่พวกเฮียโจและราฟาเอลยืนอยู่ใกล้ๆ ก็มีเด็กคนหนึ่งวิ่งมาหาโซเฟีย และพูดว่า
" พี่สาวๆ มีคนฝากของสิ่งนี้มาให้" เด็กน้อยพูดและส่งกล่องของขวัญให้กับโซเฟีย โซเฟียรับกล่องของขวัญและแกะออกดูปรากฎว่าของในกล่องคือหมวกเขาพิกม่า ซึ่งโซเฟียและพวกราฟาเอลทุกคนก็รู้ทันทีเลยว่าหมวกเขาพิกม่านี้คือของใคร เพราะเป้นหมวกที่วาเลนไทน์ใส่ติดบนหัวมาตลอด "
น้องๆคนที่ฝากกล่องของขวัญใบนี้มาให้พี่เค้าอยู่ไหนหรือ" โซเฟียนั่งลงและถามเด็กน้อยนั้นอย่าร้อนใจ เด็กน้อยก็ชี้มือไปยังผู้หญิงคนหนึ่งที่ยืนพิงต้นไม้อยู่ที่หน้าทางเข้าสุสาน และทุกคนที่เห้นก็มีอาการตกใจและมีอาการดีใจที่เห้นวาเลนไทน์ยืนกอดอกพิงต้นไม้อยู่ที่หน้าทางเข้าสุสาน และทันทีที่ทุกคนก็กำลังจะวิ่งไปหาวาเลนไทน์ แต่วาเลนไทน์ก็ยิ้มอย่างอ่อนโยนให้กับพวกเค้าและร่างกายของวาเลนไทน์ก็ค่อยๆเลือนลางและหายตัวไปในที่สุด ทำให้ทุกคนร้องไห้ทั้งๆที่มีรอยยิ้มเพราะดีใจที่วาเลนไทน์ยังพยายามมาร่วมงานของโซเฟียกับอลันถึงแม้จะมาในสภาพวิญญานแบบนี้ เพราะวาเลนไทน์รักโซเฟียเหมือนน้องสาวมาก ส่วนโซเฟียก็ยืนกอดหมวกเขาพิกม่าไว้แน่น และพูดขอบคุณวาเลนไทน์เบาๆพร้อมรอยยิ้มและน้ำตา และหวังว่าทุกคนก็คงไม่มีวันลืมนักดาบสาวคนนี้นะ วาเลนไทน์......................
....................................................จบบริบูรณ์.............................................................
แงๆๆๆๆจบแบบเศร้าจัง 