ก่อนที่อาทรัมจะสิ้นชีพลงนั้น นางได้ตะโกนบอกกับชาวโลกด้วยเสียงอันโกรธแค้นว่า
"ในวันที่ดวงดาวสีเลือดขึ้นสู่ท้องฟ้าครบ13ดวง เมื่อนั้นข้าจะกลับมา กลับมาชําระความแค้นที่เจ้าทํากับข้า"
          แต่เมื่อวันเวลาผ่านไปนานแสนนาน คนรุ่นหลังไม่มีใครเชื่อเรื่อง "การกลับมาของ อาทรัม" นอกจากผู้ที่เลื่อมใสในศาสนา และคนในรุ้นก่อนๆ
แต่ในทางกลับกัน เหล่ามอนเตอร์ เชื่อในเรื่อง "การกลับมาของ อาทรัม" เป็นอย่างมาก มอนเตอร์ทั้งหลายจึงเริ่มเฟ้นหาผู้กล้าที่จะไปผนึกอาทรัม
ให้หลับใหลไปชั่วนิรันดร์อีกครั้ง แต่ไม่มีมอนเตอร์ตัวใดที่กล้าจะผลึกเลยสักตัว
...

    ณ หมู่บ้านเซาเทิร์นไซร์ ในพุ่มหญ้าหน้าหมู่บ้าน กําลังมีสิ่งมีชีวิตกําลังเดินออกมาจากพุ่มไม้นั้น
         "ซวบซาบๆ" เสียงที่ดังจากพุ่มไม้
         "ฮ้า~~~~" เสียงของวุ้นที่หาวอย่างงัวเงีย
     แต่ในขณะนั้นเอง ต้นไม้ต้นหญ้าที่อยู่แถวๆนั้นก็กลายเป็นสีนําตาลอย่างรวดเร็ว
         "เกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย"
    โอบีอัส ชาร์เจอร์ วุ้นหนุ่มวัย19ปี มีนิสัย ร่าเริง สดใส ตลอดเวลา แต่ข้อเสียของเขาคือขี้ลืมอย่างรุนแรง
คําพูดติดปากของเขาคือ "ลืมอีกแล้ว"
       "อ๋อ เราลืมแปรงฟันนี่เอง" โอบีอัส นึกได้ว่าตัวเองลืมอะไร
      เมื่อเขาทําธุระของตัวเองเสร็จแล้ว เขาจึงเดินออกจากพุ่มไม้ของเขา แต่ในขณะนั้นเอง เขาได้สะดุดกับคาร์เตอร์เข้า
เขากลิ้งตกจากภูเขาอย่างรวดเร็ว
         "อ้า~~~~ช่วยด้วยยยยยย"
เขากลิ้งไปเจอกับหินก้อนใหญ่ที่ยื่นออกมาขากเนินเขา
เขาจึงเหินฟ้าไปไกลลลลล
         "ฉันบินได้แล้ว เย้ๆๆๆ"
โดยหารู้ไม่ว่า ความเร็วของการเหาะและความสูงเริ่มลดลง เขากําลังดิ่งพื้น!!!!!
       "อ้า~~~~"
       ตุ๊บ!!!!!
เขาลงไปทับกับเยลลี่สาวตัวหนึ่ง ปากของเขากับเธอสัมผัสกัน
         "กรี๊ดดดดดด" เธอร้องลั่นป่า
         "อ้าวเธอเองหรอ" โอบีอัสพูด
         "ก้อใช่นะสิ คิดว่าใครล่ะ ฉันสวยขนาดนี้จําไม่ได้หรอ"
    ริเวีย ไดอารอส เยลลี่สาวสวยประป่าวุ้น นิสัยของเธอ เป็นคน ร่าเริ่ง แจ่มใส
แต่เมื่อโกรธยิ่งกว่ายักษ์เสียอีก คําพูดของเธอคือ "เพราะฉันสวยนี่"
       "ฉันไปส่งเธอที่บ้านได้ไหม"
       "ได้สิ เดี๋ยวฉันจะได้เล่าเรื่องสนุกๆเกี่ยวับการเดินทางไปเซาร์เทิร์นฟอร์ทให้ฟัง"

  "เป็นไงล่ะสนุกใช่ไหมล่ะ" ริเวียพูด
  "เชอะ เธอฟลุ๊คน่ะ ที่ได้เห็นวุ้นเทพน่ะ"
  "อิจฉาล่ะซิ"
  "อ้าว ลูกมาตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย มามะมากอดหน่อย" เสียงคุณนายไดอารอส
  "สวัสดีครับ คุณนายไดอารอส" ไอบีอัสพูด
  "อ้า สวัสดีจ้า"
  "เอ๊ะ เธอลืมอะไรหรือป่าว โอบีอัส" คุณนายไดอารอสถาม เพราะรู้ว่าไดอารอสขี้ลืม
  "ตาย แล้ว!!! ลืมปิดประตูบ้าน" โอบีอัสพูดอย่างตกใจ
เขาวิ่งออกจากบ้านของคุณนายไดอารอสด้วยความเร็วเสียง
  "ฟิ้ววววว"
  "เร็วจิงๆ เจ้าบ้านี่" ริเวียพูด
  "เออ ลูกถ้าโอบีอัสมาแล้วบอกด้วยนะลูกว่าท่านวุ้นราชันย์กับท่านวุ้นราชินีเรียกพบน่ะ ลูกด้วยนะ"
  "ค่ะ" ริเวียตอบ
เมื่อโอบีอัสกลับมา ริเวียจึงบอกให้เขาไปพบกับวุ้นราชันย์กับวุ้นราชินี
  "มากันแล้วหรอ ข้ามีเรื่องวานให้เจ้าช่วยทําอะไรหน่อยได้ไหม" วุ้นราชันย์
  "ได้ครับ/ค่ะ" ทั้งสองคนตอบ
  "คือ ข้าอยากให้เจ้าส่งสารไปให้ ผู้พิทักษ์ทะเลสาบ หน่อยนะ ตอนนี้ไม่มีใครว่างเลย นอกจากท่านทั้งสอง"
  "เรารับคําขอร้องจากท่าน เราจะส่งสารไปให้ ผู้พิทักษ์ทะเลสาบเอง"
  "ขอบใจเจ้าทั้งสองมากนะ นี่คือเงินหนึ่งแสนหนึ่งบิลล่า ข้าจะนําวุ้นไปส่งท่านที่ สามสหายขบวนการรถใต้ดินเถื่อน"
ทั้งสองจึงเดินทางไปเรดคลิฟ แต่ในขณะนั้นเอง โอบีอัสเกิดน่าแดงขึ้นมาเฉยๆ
   เกิดอะไรขึ้นกับโอบีอัสล่ะเนี้ยยยยย.......

 
 
 

หนุกดีจ้า
แต่ทำไมไม่ไปลงในหมวดฟิคชั่นล่ะจ๊ะ

น่าสนใจดีครับ

อัพเลยครับ

ยิ่งแต่งก็ยิ่งเก่งครับ อย่าไปกลัว