AlberTa สมัยPatchยังไม่ปิดสี่ทุ่ม...


...เสียงคลื่นทะเลยามเย็นซัดสาดถาโถเข้าฝั่งอย่างช้าช้า เป็นจังหวะ
นำพาความสดชื่นจากผืนน้ำสู่ตัวเมืองอันสุดแสนจะศิวิลัย...ถึงแม้ช่วงวันนี้จะลมพัดเอื่อยกว่าปกติเนื่องจากกำลังจะเกิดมรสุมแต่ก็ใช่ว่าจะบั่นทอนบรรยากาศน่ารื่นรมลงสักนิด...

ที่นี่คือเมืองอัลเบต้าเมืองแห่งการค้าขาย ตึกรามบ้านช่องขาวสะอาดตา ออกแบบผังวางสร้างโครงเมืองให้เข้ากับหาดและทะเลได้อย่างเหมาะเจาะตัวบ้านสีขาวอ่อนติดบานกระจกดูมีสไตล์ผสมเข้ากับหลังคามุมเหลี่ยมสีน้ำเงินเข้มกลมกลืนเข้ากันกับทิวทัศทะเลได้เป็นอย่างดี...

ปกติ ยามเช้าตัวเมืองออกจาคึกคักไปด้วยเหล่านักเดินทางนักเสี่ยงโชค แต่ก็ยังไม่มากเท่ากับนักค้าขายหรือพ่อค้าแม่ค้านั่นเองเพราะที่นี่มีสมาคมพ่อค้าแห่งสหราชอาณาจักรรูณมิตการ์ดตั้งอยู่ในที่แห่งนี้
วันทั้งวันพวกเขาจะออกห่ำหั่นตรากตรำทำงานกันอย่างแข็งขัน
ยามตะวันคล้อยพวกเขาก็จะพักการงานที่เป็นระบบหรือออกเที่ยวเล่นหรือจะพักผ่อนกับบรรยากาศที่สามารถสร้างความสดชื่นในพริบตา


หอพักสมาคมการค้าแห่งรูณมิตการ์ด ณ ห้องนริภัย...สมาคมอัลเบต้า...

มีเสียงหญิงสาวสองคนกำลังคุยกันหรือต่อรองอะไรกันอยู่...

"ได้โปรดเถอะค่ะ...ชั้นจะไม่ให้เค้าก่อความวุ่นวาย อีกแล้ว"เสียงของนักเล่นแร่แปรธาตุสาวน้อยน่ารักถักเปียยาวลงมาทั้งสองข้างถึงบั้นเอว ส่วนตรงใบหน้าเธอสวมแว่นก้นหอยหนาเตอะกำลังพยายามอ้อนวอนผู้ที่กำลังพูดคุยอยู่ในขณะนี้

"...นี่เธอ กี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้วที่พวกเธอสองคนสร้างความวุ่นวาย ชิหายวายป่วงให้กับสมาคมของเรา จนเอือมระอาไม่ว่าเท่าไร!!ในครั้งนี้สินสุดกันทีกับช่องว่างระหว่างหน้าที่และความเมตตา!!"จนท.สมาคมการค้าแห่งอัลเบต้า ตวาดกลับจนฝ่ายตรงข้ามเถียงไม่ออก

"...หนู ส...สัญญาว่าจะ"

"ไม่!! ชั้นรู้ว่ากิจวัตรของเมืองในช่วงเย็นคือการพักผ่อน แต่พวกเธอ!!ไม่!! พวกเธอจะสร้างวิบากกรรมให้พวกเราอีกหรือ!! แค่นี้ยังไม่วินาศสันตะโรพอหรือไงกัน...ห๊ะ!!"จนท.เท้าสะเอวก่นเสียงดัง สาวความต่อไป

"..."เธอคอตกลดเถียงไม่ออกเพราะยอมรับในเหตุผล หลังแว่นหนาเตอะเธอตีหน้าเศร้าลงมาเล็กน้อย

"เอาละชั้นขอโทษจริงๆนะที่ไม่สามารถช่วยอะไรได้มาก บอนบอน(BongBong) เอาละเข้าไปได้แล้ว..."จนท.ลดเสียงลง เรียกคู่สนทนาเข้าห้องพักนิรภัย(อันที่จริงคือตู่นิรภัยเก่าที่ดัดแปลงให้เป็นห้องนอนนั่นเอง)

"..."บอนบอนสะบัดเปียเธอเดินเข้าห้องนิรภัยโดยไม่ต้องให้เหตุผล

"ขอโทษนะบอนบอน...ราตรีสวัสดิ์ขอให้ฝันดีในคืนนี้พักผ่อนให้มากๆ...เพื่อวันพรุ้งนี้"จนท.กล่าวลาก่อนปล่อยให้บอนบอนเดินเข้าไปในห้องเรียบร้อย แล้วปิดประตูนิรภัยที่ดูหนักอึ้งลง

กึ้ง!!กึกกัก...แกร๊ก ประตูนิรภัยลงกลอนสลักล็อกเรียบร้อยอดีตห้องนิรภัยที่สุดทนทานต่อให้อุกาบาตตกใส่กลางห้องก็ไม่อาจระคายเคือง
เป็นห้องพักถาวรของ บอนบอนผู้นี้...เพราะ...

"เธอคนเดียว!!ที่ทำให้ชั้นต้อง..."บอนบอน ก่นเสียงไม่ชอบใจอย่างแรงกล้าออกมา พลางกับเดินไปที่นอนกระโดดคว้าหมอนกอดรัดฟัดเหวี่ยง

"...อั๊วขอโทกน่า จะให้ทำงาย...ป่อยลื้อไปตามยถากำหรอ?"เสียงแทบจะเป็นเสียงเดียวกับบอนบอน แต่สำเนียองออกแปร่งๆพูดสลับออกมาทันทีที่บอนบอนพูดจบ

"ฮือ..."บอนบอน กอดหมอนแน่น

"อาวงี้...อั๊วจะทำให้ลื้อไปเที่ยวให้ล่าย แล้วลื้อจะหายโกดอั๊วม้า?"เสียงสำเนียงแปร่งๆกล่าวข้อเสนอออกมา

"เธอ...จะทำได้หรอ?"บอนบอน ไม่อยากเชื่อหูของตัวเอง
ห้องนิรภัยดัดแปลงเป็นห้องนอนกึ่งห้องทำงานของอัลเชมิสสาว
ที่แข็งแกร่งขนาดอุกาบาตพุ่งชนไม่สะกิดผิว

แม้ถึงมีหน้าต่างที่เปิดปิดได้อย่างมีสไตล์ก็เหอะ...ต่อให้นักธนูDex1000ใส่อาวุธนอกตำนานยิงจ่อเผาขนจนแก่ก็ไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วน ขนาดหน้าต่างพอให้ปอลิ่งลอดออกไปเท่านั้น

อุปกรณ์เคมี...เลิกหวังไปได้ หรือจะเล่นมุขแบบเมื่อก่อนโอยยากส์...
แล้วเธอจะทำไงหือ บีบี?(BB)

"อั๊วมีวิธี..."เจ้าของเสียงแปร่งๆนาม บีบี พูดอย่างมั่นใจพลางคว้าของใกล้ตัวที่สุด ฟาดทำลายประตูหน้าต่างอย่างสันติ!!

ผ่านไปเศษเสี้ยวPatch บีบี เลิกล้มความตั้งใจเพราะข้าวของในห้องเว้นแต่สารเคมีที่บอนบอนกำชับว่าห้ามยุ่ง ล้วนวินาศสันตะโรไม่เป็นเหลือเป็นชิ้นดี...

"ไหนละบีบี จะพาชั้นออกไป?"บอนบอน หรี่ตาพูดด้วยน้ำเสียงเสียดแทงเล็กๆ

"แฮ่ก...ลื้อใจเยงน่า...อั๊ว...อั๊วจา..."

"ทำลายข้าวของอีก?ไม่ต้องและบีบี ชั้นไม่อยากออกไปไหนแล้ว...ชั้นจะนอนละ"บอนบอน กล่าวตัดบท

"เดี๋ยวๆ ลื้อใจเยง เด๋วอั๊วจา..."บีบี ขอต่อรองอีกครั้ง

"อีกครั้งเดียว!!เท่านั้น!!"บอนบอน ให้โอกาศสุดท้ายที่จริงเธอก็ไม่ได้โกรธเคืองอะไรบีบีหรอกนะออกจะเห็นใจบีบีด้วยซ้ำเธอไม่อยากให้ บีบี ต้องลำบากเพราะเธอเท่าไรนัก

"โอ...เจ๊ใจดีแบบนี้สาเหมอเลย...อิอิ"บีบี ยิ้ม...

"โอ้แด่ท่านทวยเทพยาดาบนสรวงสวรรค์นางฟ้าเทวดาสถิตอยู่หนใดโปดช่วยดลบันดาลให้พวกเราออกไปหาอิสระภาพด้วยเถอะขอแค่คืนนี้..."บีบี คุกเข่าลงที่หน้าต่างผสานมือสวดอ้อนวอนสรรเสริญเทพยาดาต่างๆนานา
.
.เวลาผ่าน3ปอลิ่งหาวทุกอย่างเงียบเป็นเป่าสาก...ไม่มีเทพยาดาได้ยินสักตน...
.
"ว้อย!!พวกเทพหูตึงหมกหรือไงว้า!!อั๊วไม่สงแม่มเลี้ยว!!ข้าขอมอบข้อเสนอให้แด่ ภูติปีศาจผีห่าซาตานไม่ว่าขุมนรกหนใดถ้าสามารถให้พวกอั๊วออกไปข้างนอกคืนนี้ได้อั๊วจะมอบสิ่งที่ลื้อไม่กล้าปฏิเสกเลย คอยดูดิ"บีบี หมดความอดทนเมื่อเทวดาเมิน จึงขอร้องปีศาจก็ด้ายว้า...

"หึหึหึ สาวน้อยเจ้าช่างใจกล้านัก..."ถัดมาหลังสิ้นเสียงสุดท้าย...เสียงที่ดูทรงพลัง น่ายำเกรงเหมือนแผดก้องออกมาจากขุมนรกชั้นลึกสุดกุ่ แว่วมากระทบโสตประสาทของสาวน้อย

"อ่า...ลื้อเปงคายจามาช่วยอั๊วหรอ?"

"ถูกต้องสาวน้อย ข้าคือสุดยอดความชั่วร้ายในชั้นลึกสุดของขุมนรกสามารถทำให้พวกเจ้าสมปรารถนาโดยไม่ต้องรอถึงPatchหน้า..."เสียงปีศาจน่ายำเกรงกล่าวเหมือนโอ้อวด

"ลื้อจะทำให้จิงๆง่ะ?"บีบี พูดด้วยน้ำเสียงที่มีความหวัง

"ด้ายกล้วยมาก เจ้าอยากให้ข้าทำอะไร"

"ขอให้...พวกเราได้ออกไปเที่ยวคืนนี้ค่ะ"บอนบอน กล่าว

"โอ้วสาวน้อยได้เลยจอร์ชจัดให้..."เสียงปีศาจจากขุมนรก เสกวงเวทซาตานประทับบนพื้นห้องโดยให้บอนบอนยืนอยู่ตรงกลาง อักขระมารส่องแสงหมุนวนอย่างเชื่องช้า

"..."สาวน้อยจ้องมองอย่างสนอกสนใจ

"เอาละชุดของเจ้ามันไม่เริ่ดเอาเสียเลย ข้าจะจัดแต่งให้ทั้งเซ็ทเลยละกัน"เสียงน่ายำเกรงเริ่มเซอร์วิชบริการเต็มที่

วงเวทอักขระมารเรืองแสงสว่างวาปในพริบตา
ชุดแต่งกายของบอนบอนเปลี่ยนเป็นกี่เพ้าแขนกุดสีดำสนิทขลิบทองผ่าสูง.ง.ง..ง...จนขาอ่อนเรียวยาวที่มักซ่อนในชุดประจำออกมาโลดแล่นปะทะสายตาคนรอบข้างให้หงายเก๋งในหมัดเดียว
สวมตุ้มหูเข้าชุดอย่างลงตัว ศีรษะจัดแต่งทรงผมเสียใหม่เปียยาวสองข้างถูกดึงขึ้นมามัดอย่างสวยงามเป็นหมวยซาละเปาคู่
ส่วนใบหน้า น่ารักโดยไร้การเสริมแต่งใดใด...อืม...ทาปากชมพูฝานนิดๆพอสะกดสายตาก็พอ...ส่วนแว่นสายตาเฉิ่มเบอะนั่น...เอาละชั้นจะเสกอัญมณีช่วยมองให้ละกันถอดแว่นออกสิ...บอนบอนลดแว่นออกเผย คู่ดวงตาเรียวโตสีฟ้าอ่อนสดใสเป็นประกายชอบค้นหาพูดตรงนะๆถ้าเธอไม่ใส่แว่นอันนี้ไม่มีหนุ่มๆคนไหนเมินความน่าค้นหาบนใบหน้าเธอสักคนให้เกิดสิ!!(ซาตานพูด/เทวดาจะพูดว่าให้ตายสิ)บอนบอนหน้าแดงอายม้วนต้วน...

ไม่ทันม้วนเสร็จ เพียงกระพริบตา บอนบอนอยู่ในชุดเตรียมออกเที่ยวซะแล้ว

ต่อไป...ฮ้าใช่แล้ว...สถาณที่เที่ยว เอ้านี่บัตรเชิญไปงานของ สุดยอดสุลต่านแห่งอัลเบต้าการ์ดพกพาขนาดการ์ดมอสเตอร์ทั่วๆไปลอยมาอยู่ในมือของสาวน้อย

"อะโห ลื้อแน่มักๆที่กล้าเสก บัตรเที่ยวงานองค์ชายแห่งอัลเบต้า..."บีบี แทบถลึงตามองบัตรเชิญเข้าร่วมงานของสุดยอดแห่งความรวยบนรูณมิตรการ์ดที่หายากยิ่งกว่าการ์ดบอสเสียอีก...เพียงแค่มีบัตรนี่ อะไรที่เที่ยวได้ก็ตามย่อม...

"หึหึ...จิ๊บจ้อย บัตรสุดยอดมูลค่าเข้าออกบ้านสุลต่านแห่งอัลเบต้ายังกะห้องส้วมนี่เบๆมากสำหรับปีศาจอย่างเรา"ปีศาจ หัวเราะในลำคอดูมีอำนาจพองาม ก่อนจะวินิจอื่นๆต่อไป

"ฮ้า...พาหนะ เอา...ราชรถมั๊ย?"

"อ่า...ขอจ๊าบๆได้ม้า?"

"โอ้วจอร์ชจัดห้าย"ควับเดียว ม้า(น้ำ)Marc ติดบังเหียนสวมเกราะโหลดเตี้ยติดเทอร์โบถูกเสกขึ้นมาทันควัน นี่แหละจ๊าบสุดเหมาะมากสำหรับผู้ชอบความเร็วขอรับประกันว่าไม่ผิดหวังหาได้น้อยนักที่จะได้ครอบครอง

"วิ้ว..."บีบี ผิวปากอย่างพออกพอใจ

"หึหึหึ...ต่อปายก็ไปเที่ยวได้...เอาละก่อนที่จะมอบสัญญาทั้งหมดให้เป็นจริงชั้นจะมารับข้อแลกเปลี่ยนของพวกเธอ"ปีศาจจากขุมนรกหัวร่ออย่างน่ากลัว ม่านควันผุดขึ้นมาจากวงเวทอักขระมารเผยร่างเงาทมิฬตัดกับแสงจันทร์กระทบเงาลากยาวขึ้นบนผนังห้อง เห็นรูปร่างเป็นปีศาจมีเขาตัวขนาดใหญ่ถือสามง่าม รูปร่างคงน่าเกรงขามยิ่งนัก

ผ่านไปจนควันเจือจางลงจนหมด สาวน้อยยังมองไม่เห็นว่าปีศาจที่โผล่มาอยู่ตรงไหน

"นี่สาวน้อย มองสูงไปแล้วก้มหน้าลงสิ"

สาวน้อยก้มหน้าลงเห็นปีศาจตัวกระจิ๋วสีดำมีปีกเล็กๆด้านหลังหน้าตาน่ารัก ยืนแสยะยิ้มให้ดูน่ากลัว(อันที่จริงดูน่ากอดเป็นหมอนข้างมากกว่า เอ่อ...ลืมไปเขาคือปีศาจเดวูรุชิDevurushi)

"..."สาวน้อยเหงื่อตกจนต้องยกมือปาดไปสองรอบ เอ่อ...เสียงพูดนี่น่าเกรงขามผิดกับขนาดและหน้าตามากลยนะเธอ...ความชั่วร้ายไม่ได้อยู่ที่ขนาดใช่มั๊ย?

"เอาละ ไหนมีคนเดียวละ"ปีศาจน้อยสงสัยเอ๊ะ ตอนมีคนเรียกเขาจำได้ว่าคุยกันกับสองสาวนี่นา...

"จะคุยกับชั้นหรอ?"
"หรือลื้อจาคุยกะอั๊ว?"
บอนบอนพูดออกมาผลัดสลับกับเสียงของบีบี ในร่างเดียวกัน

"เหอ...!!นี่เธอ...เป็นคนสองบุคคิลงั้นหรือเนี่ย"โอ้วให้ไปเกิดสิคุณซาตานช่วย(ให้ตายสิคุณพระช่วย) สาวน้อยคนนี้เป็นคนสองบุคคิลหรือเนี่ย!!

"เอ๋อ...อืม...เอ่อ...ฮะแฮ่ม"ปีศาจเดวูรูชิ ถึงกับอี้งแลคไปชั่วขณะ

"เอาละ ตามสัญญาเจ้าจะมอบอะไรให้กับข้าเป็นข้อแลกเปลี่ยนสาวน้อย?หืมม.มม..ม....?"ปีศาจตัวเล็ก ใช้สายตาที่ชั่วร้ายจ้องมองไม่กระพริบ หึหึ ชีวิต วิญญาน พลัง สังขาร หรืออะไรที่เจ้าจะมอบให้กับข้าละ ฮ้า...คิดเร็วเข้าสาวน้อยแล้วข้าจะทำให้เจ้าสมปรารถนา

"เอ่อ...อั๊วจะ...ไว้ชีวิกลื้อเลี้ยวกัง หรือพูกง่ายๆอั๊วจาปล่อยให้ลื้อมีชีวิตต่อปาย"บีบี พูดโดยแทบไม่ทันคิด

"โอหังนัก เจ้ามนุษย์!!เจ้าคิดว่า..."

แอ๊ฟ!!!

ไม่ทันไรปีศาจสุดชั่วน่าเกรงขามกลับถูกเหยียบจนแทบจมทรณี ดิ้นพลากๆอยู่ใต้เท้าของสาวเสียงหมวยสะแล่ว
"อั๊วใจลีนา ที่ม่ายเอาชีวิกของลื้อไป ลื้อน่าจาให้พรอั๊วไปเที่ยวสักกาทีเซ่..."บีบี ยังใช้ปลายเท้าขยี้ปีศาจตัวนั้นอย่างเมามันส์

"ฮึ่ม...เจ้าบังอาจมาล้อเล่นกับปีศาจทรงอำนาจอย่างข้า แล้วเจ้าจะต้องสำนึกไปจนวันต...!!"

บีบี ก้มตัวกระชากคอเสื้อ...เอ่อ...น่าจะเรียกว่าจับยึดตรงคอของเดวุรูชิ ขึ้นมาให้อยู่ในระดับสายตาของเธอ
"อั๊วจาจายลีให้อีกหนเดียว ลื้อจารับไว้หรือลื้อจากลับไปสวรรค์แทน"บีบี ขมขู่ด้วยสายตาว่าจะให้พรแด่เธอหรือจะให้อั๊วส่งไปสวรรค์(ตาย)

"อึก...แหมเจ๊ก้อ..."ปีศาจตัวดำอ่อยเสียงลงมา ยิ้มแหยประหนึ่งยอมรับข้อเสนอผู้ทำสัญญา บีบีจึงวางเขาลง

"ฮ่าๆ เตรียมตัวตายได้อ้ายมะ...!!"เดวุรูชิ ใช้มารยาเจ้าเล่ห์หลอกให้สาวน้อยตายใจยกสามง่ามเตรียมที่จะ...แต่ว่า

เปรี้ยงงง!!! บีบีชั่วร้ายกว่าก่อนปีศาจจะใช้สามง่ามเธอก็คว้าเศษขาเก้าอี้ที่อยู่ใกล้มีอ มากที่สุดฟาดเข้าใส่ท้ายทอยปีศาจตัวน้อยอย่างรุนแรงจนกลิ้งโคโล่ไปกองแปะตรงมุมห้อง บีบีโถมตัวเข้าใส่อย่างว่องไวกระชากคอปีศาจขึ้นมาประเคน ของใกล้ตัวที่หยิบได้ไม่ว่าจะเป็นขาโต๊ะ บานตู้ มือ ศอก เข่า ขวดโพชั่นเปล่าบานพัดหน้าต่างซัดใส่อย่างบ้าโลหิตจนสาแก่ใจ ปีศาจในมือเธอรู้สึกน่วมหูตาบวมอยากยอมศิโรราบอย่างบอกไม่ถูก

"ลื้อ...เก๋ามาจากหนายหือ...อั๊วจาถามเปงคั้งสุกท้าย จาให้พรอั๊วม้าย?"บีบี เหลืออดจับปีศาจกระแทกกับพนังห้องพร้อมใช้วาจาข่มขู่เจ้าปีศาจอย่างอำมหิตผิดมนุษย์

"แอ่ะ...ง่า จ้ะ..."เดวุรูชิ รับปากอย่างง่ายดายพร้อมกับเสกประทานพรให้กับสาวน้อยอย่างที่โม้เอาไว้ในตอนแรก
วงเวทอักขระมารถูกเรียกให้ใช้งานอีกครั้งและแปลงโฉมให้กับสาวน้อยตรงหน้า แปลงสาวธรรมดาให้อยู่ในชุดกี่เภ้าสีดำแต่งเครื่องประดับครบเซ็ทพร้อมรองเท้าแก้วอีกหนึ่งคู่
และม้าน้ำพาหนะคู่กาย

"ฮ้า...ลื้อนี่ทำให้พวกอั๊วเสียเวลาไปมักเลย เอาเหอะ...แล้วทีนี่อั๊วจาล่ายเที่ยวสักที"บีบี ปัดมือแลดูโฉมใหม่ของตนเองทึ่งในสายตาเล็กน้อยว่าพวกอั๊วไม่ล่ายฝันไปช่ายมะเนี่ย?

"...แม่สาวน้อย เวทมนต์มีผลถึงเที่ยงคืนเท่านั้น"เดวุรูชิพูดอธิบายผลข้างเคียง

"ลื้อว่างายน๊า!!"บีบี กระฉากปีศาจขึ้นมาในระดับสายตาอีกรอบ

"งื้อ...เค้าทำได้แค่นี้จิงๆง่า..."เดวูรุชิหลับตาปี๋

"อาวเหอะแค่นั้นก็พอเลี้ยวไปกังเหอะ บอนบอน"บีบีปล่อยมือปีศาจหลุนตุบกองบนพื้นห้องและเรียกคู่หูของตนให้เตรียมพร้อม
"คร่อกกก.ก.ก..ก...แจ๊บๆ"ด้านในจิตใจบอนบอนเหนื่อยหลับไปแล่ว...
"อ้ายหย๋า อั๊วลืมปายว่าเธออยู่แต่ช่วงเช้านี่นา..."บีบี พยายามจะเรียกอีกคนให้ตื่นขึ้นมาในช่วงกลางคืนแต่คงจะยากส์

โดยปกตินั้น บอนบอนจะตื่นขึ้นมาตอนพระอาทิตย์ขึ้นจนกว่าจะมืดส่วนตัวเธอเองนั้นจะออกมาตอนพระอาทิตย์ตกจนกว่าสว่างเท่านั้นและสลับกันไปแบบนี้อยู่ตลอด อาจจะออกมาผิดเวลาบ้างเป็นบางครั้ง

เอาเถอะเดี๋ยวอั๊วจาเที่ยวเผื่อให้เอง ว่าแล้วบีบีคว้าหมวกคนเหมืองใส่กระโดดขึ้นขี่เจ้าม้าน้ำติดเทอร์โบ เอาละ...ไปด้าย
กิ๊กกิ๊ก แกร๊ก!! ครืน...กึ้งประตูนิรภัยถูกมนต์ปีศาจสะเดาะกลอนออกเปิดกว้างเชื้อเชิญเหมือนท้าให้ สาวน้อยหลุดจากการคุมขัง

"อั๊วจาบิงลาน่อ ยี้ฮ้า!!"บีบี กระทุ้งเท้า กระตุกสายบังคับ ห้อเจ้าม้าน้ำทะยานพุ่งออกจากห้องทันที

ม้าน้ำติดเทอร์โบรับคำสั่งคุ้มตัวสูดหายใจลึก...ก่อนจะปลดเซพตี้
เทอร์โบตัวเองพุ่งทะยานอย่างรวดเร็วจนบีบีเกือบจะจับไว้ไม่อยู่ วิ่งออกจากห้องวิ่งขึ้นไปยังดาษฟ้า ใช้หลังคาทรงสูงร่วมสมัยของสมาคมพ่อค้าแทนเทินกระโดด พาหนะของเธอวิ่งเสยไต่ระดับกระโดดตัวลอยละลิ่วปลิวละล่องตอนนี้มีเพียงแค่เธอกับม้าน้ำติดเทอร์โบลอยตัวสูงแซมดวงดาวระยิบระยับกลางอากาศ จนสามารถรับสายลมอ่อนไหวพัดลมทะเลโชยติดปลายจมูกพลันรู้สึกให้ลดระดับสายตาแลมองลงด้านล่าง แสงสีบ้านเมืองสว่างไสวผู้คนมากมายออกเดินเที่ยวกันขวักไข่วเหมือนดั่งจังหวะชีพจรแห่งอัลเบต้า ทุกอย่างเป็นดุจความฝันที่วิตกจริตเพียงสายลมพัดวูปกระพริบตาเดียวระดับความสูงของผู้ขับขี่กำลังตกลงพรวดๆ น.น.ของผู้ขับและตัวที่ถูกขี่ที่บ้าบิ่นนั้น... มีมากพอที่จะถูกดึงให้ดิ่งลงสู่พื้นระนาบของServerยิ่ง

"เฮ้อ...ชิ-หาย อั๊วลืมให้บอนบอนคำนวนมุมตก"บีบี ถอนหายใจเล็กน้อยก่อนพูด
และทั้งคู่พุ่งดิ่งลงกลางฝูงชน

"อ่ะ...จ้ากกกกกกกก ซี้เลี้ยวว.ว.ว...ง่า!!บอนบอนน.น.น.น...ช่วยอั๊วล่วยย!!"
"ฮ้าว...ชั้นกำลังนอน...อยู่นะ...ทำตามที่บอกละกัน...ไป...ละ...คร่อก"

บีบีรับรู้ทันที่ผ่านสื่อกลางจิตใจใช้มือกระตุกสายบังคับด้วยมือซ้ายเชิดหัวขึ้น...แล้วก้มหัวลง ยันขาใช้รองรองรับแรงตกกระทบ"

โครมมมม!!!ฮี้ร์!! เว้ยยย ว้ากซ์และเสียงอุทานของประชาชนย่านอัลเบต้าในช่วงกลางคืนส่งเสียงสบถกันอย่างสนุกสนาน(เอ...จริงเร้อ)ที่ได้พบกับม้าน้ำ?และสาวหมวยจากฟากฟ้า?ยังไม่ทันซา บีบีตั้งตัวได้ขับม้าน้ำคู่กายฝ่าฝูงชนตรงไปยังวัง/ที่อยู่/คฤหาส์ หรืออะไรก็ตามแต่ของสุดยอดแห่งความรวยเจ้าชายสลุต่านแห่งอัลเบต้าทันควัน

"ไม่อยากโดงเหยียบตัยก็อย่ามาขวางทางอั๊ว!!"คำพูดนี้ไม่ได้ขู่เพราะ บีบี อีชนดะจริง!! เหล่าผู้รับเคราะห์ที่แสนโชคดีส่วนมากล้วนกระโดนหลบลงข้างทางอย่างไม่ได้นัดหมายพร้อมกัน นั่นยังไม่รวมถึงผู้ที่กระโดดไม่ทันนะ
.
.
.
จนท้ายที่สุด เจ้าม้าน้ำก็มายืนหอบแฮ่กๆหน้าคฤหาส์สุดยอดสุลต่านเศรษฐีแห่งอัลเบต้าจนได้

"อะโหว.ว.ว...บ้านหลังหย่ายจิงน่อ"

บีบี หันมองลอดซี่รั้วระเบียงสิ่งที่เรียกว่า"บ้าน"
เอ่อ...ระเบียงเสาดำเป็นมันวาวเรียวสูงถัดเสียดค้ำฟ้า ถัดจากขอบรั้วเป็นสนามหญ้าหน้าบ้านถูกตัดแต่งงามดั่งเวทมนต์...ขนาดไม่มากไม่มายนักแค่เพียงให้ทัพใหญ่แห่งพรอนเทร่าขับนกปีโก้เดินสวนสนามกันได้อย่างสบาย แล้วถัดสุดลูกหูลูกตาบ้านหลังใหญ่ลิบๆขาวสูงเด่นไม่ค่อยชัดหลังคามุงฟ้าครามเข้มตัดตัวบ้านขาวสะอาดผลงานทั้งหมดเป็นสไตด์กลาสเฮมยุครุ่งเรือง ที่ผสานเข้ากับความวิปริตของจิตกรที่กำลังถูกฆาตกรรมสดในห้องปิดตายได้อย่างสมบูรณ์แบบ ถึงแม้ว่าไม่มีใครกล่าวถึงจิตรกรที่ถูกฆ่าอย่างไร ช่างหัวคุณเพราะผลงานที่หลงเหลืออยู่เรานำมาประดับบารมีเรียบร้อยแล้ว

 

ยังมะจบเด้อครับล้อเล่น

  ตาลายยยยย