"เฮ้ย เทร...ปิดผอบซะ"  นักรบอาชีพพาราดิน ตะโกน ด้วยเสียงอันดังสะเทือนไปทั่วดันเจี้ยนใต้ปราสาท

"ปิดผอบ...ทำไมต้องปิดละ" เทร หนุ่มผู้ซึ่งมาเก็บเลเวลในดันเป็นครั้งแรก  ทำสีหน้างงๆ

พาราดินคนเดิม ส่งเสียงอันดังกล่าวต่อไปว่า "เจ้าคงมาเวลดันเป็นครั้งแรกละซิ นี่เป็นเสมือนข้อตกลงที่เป็นอันรู้กันว่า มาเวลที่ดันใต้ปราสาทแล้วต้องปิดผอบ เพราะมันจะลดประสบการณ์ของทั้งปาร์ตี้"

"ลดยังไงเหรอท่าน เราเห็นแต่มันเอาเฉพาะของเราไปคนเดียว ไม่น่าจะเกี่ยวกับคนอื่น" เทร หนุ่มกล่าวโต้ตอบไปยังพาราดิน ด้วยสีหน้ายังไม่เข้าใจเช่นเดิม

"เจ้าคิดดูซิ เวลาอยู่ในปาร์ตี้ หากได้รับประสบการณ์จากผู้เล่นคนอื่น มันจะเอาประสบการณ์ที่ถูกหักจากผอบไปแล้ว มาคิดหักให้คนอื่นทั้งปาร์ตี้ แล้วอย่างงี้ ประสบการณ์ที่คนอื่นได้รับจากเจ้าจะน้อยลงไปด้วย" พาราดินกล่าววาจา เสมือนอาจารย์กำลังสอนในห้องเรียน


"อืม...ท่านพูดมาก็มีเหตุผล แต่....." เทรหนุ่มเริ่มเข้าใจถึงความหมายการปิดผอบขณะอยู่ในดันใต้ปราสาท แต่มันยังคงมีข้อโต้แย้งในใจ เพียงแต่ไม่กล้ากล่าวออกมา เนื่องเพราะมันพึ่งเข้าสังกัดใหม่ ๆ  การกล่าววาจามากเกินไปออกจะไม่เหมาะสม


พาราดิน เห็นเทรหนุ่ม อ้ำๆอึ้งๆ เหมือนกับมีคำถาม แต่ไม่กล้าถาม จึงกล่าวต่อไปว่า "เจ้ายังมีอันใดไม่เข้าใจอีก รีบถามมา แล้วก็เก็บลิงของเจ้า เข้ากระเป๋าไปซะด้วย"


"คือว่า....." ขณะที่เทร จะเอ่ยปากพูด เจ้าลิงน้อยกลับกล่าวแทรกขึ้นมาโดยเร็วอย่างไม่ยินยอมว่า


"ท่านนักรบผู้กล้า เราในฐานะผู้ถูกกระทำ...เราขอประท้วงท่าน !"

"ประท้วงเรา ?   " พาราดิน เริ่มมีอารมณ์


"ใช่แล้วท่าน ท่านลองคิดดูนะขอรับ แม้นว่าเราจะดึงประสบการณ์ไปประมาณ 20 % ซึ่งคนในปาร์ตี้ก็จะได้รับประสบการณ์จากนายของเรา ลดลง 20 % เช่นกัน  ยิ่งหากทุกท่านในปาร์ตี้เปิดผอบทั้งหมด จะทำให้ประสบการณ์โดยหักประมาณ

20 % ทั้งปาร์ตี้ "

"ใช่นะซิ เจ้าก็รู้อยู่แล้ว แล้วยังจะมากล่าววาจาไร้สาระอีกทำไม  เราจะรีบไปเก็บเวล  เทร..เจ้าก็รีบๆเก็บลิงของเจ้าซะ ไม่เช่นนั้นหากคนอื่นมาเห็น เจ้าอาจไม่โชคดีเช่นพบเรา เจ้าอาจจะโดนไล่ออกจากปาร์ตี้ ! " หลังกล่าววาจาเสร็จ พาราดิน หันหลังหมายจะเดินจากไปโดยไม่สนใจ ลิงน้อย และ เจ้านายของมันอีก

"เดี่ยวท่านพาราดิน " ลิงน้อยกลับกล่าววาจาขึ้นมาอีกครั้ง


"ท่านเคยคิดหรือไม่ว่า หากเปิดผอบ แล้วสามารถทำให้กำจัด เหล่าปีศาจ ในดันใต้ปราสาทได้เร็วขึ้นละ  สมมติว่า มีหมีขาว 10 ตัว หากทุกคนเปิดผอบ แล้วกำจัดมันหมด จะได้ประสบการณ์เท่ากับ กำจัดหมีขาวเพียง 8 ตัว "  เทร หนุ่ม พยักหน้า เป็นเชิงเข้าใจ แต่ก็เริ่มรู้สึกกังวลกับ ผอบของมัน รวมทั้งสถานะของตัวมันเองในอนาคตอันใกล้ด้วย เหงื่อเม็ดโป้งไหลลงกลางหน้าผากของมันเม็ดแล้วเม็ดเล่า ขณะที่เจ้าลิงเถียงโต้คำพูดของ พาราดิน

แต่ เจ้าลิง กลับรู้นิสัยนายมันดี มันกลัวนายของมันจะห้ามไม่ให้มันพูดต่อ จึงไม่รอช้ากล่าวต่อไปว่า

" แต่ท่านเคยคิดหรือไม่ หากพวกท่านเรียกใช้พวกเรา บางที อาจกำจัดหมีได้มากกว่า 10 ตัว ยิ่งหากท่าน ฆ่าได้เร็วเช่น สังหารได้ 15 ตัว แม้นว่าประสบการณ์จะถูกเราแบ่งไป 20 % แต่เราแน่ใจว่า มันต้อง มากกว่า การจัดการหมีเพียงแค่ 10 ตัว โดยไม่เปิดผอบแน่นอน "

พาราดิน อึ้งไปพักใหญ่ แต่มันยังคงกล่าวเถียงอย่างไม่ยินยอมกลับไปว่า " แต่จะมี ปีศาจ มากขนานนั้นให้เจ้าสังหารเหรอ เจ้าต้องเสียเวลาเดินหาอีก ปีศาจน่ะใช่ว่าจะมีเยอะแยะ......อ๊ากกกกกก "  พาราดิน ตะโกนอย่างเจ็บปวด ที่แท้ ขณะมันกล่าววาจะโต้ตอบ กลับมี หมีขาว และ นักบุญ ปีศาจ  4- 5 ตัว ออกมาพร้อมกัน รุมกลุ่มจัดการมันอย่างไร้ความปราณี

"พวกเจ้ายืนบื้อ ทำอะไร ทำไมไม่รีบเข้ามาช่วยเรา ......" พาราดิน กลับไม่เห็นมีใครมาช่วย มันจึงหันกลับไปมองด้วยความโกรธแค้น แต่ ภาพที่มันเห็นกลับไม่แตกต่างกับสถานการณ์ที่มีกำลังเจอ 

หมีขาว และ นักบุญ ปีศาจ มากกว่า 5 ตัวกำลังรุม เทร หนุ่มกับ ลิงน้อยของมัน อย่างมืดฟ้ามัวดิน แล้วในสถานการณ์เยี่ยงนี้ มันจะเข้ามาช่วยพาราดินผู้ยิ่งใหญ่ได้อย่างไรกัน แต่ที่ เทร สามารถยืนหยัดได้ถึงขนาดนี้ โดยยังไม่กลับขึ้นสวรรค์ เนื่องจาก มีเจ้าลิงอยู่เคียงข้าง แม้นจะถูกรุม แต่จากการต่อสู้ด้วยกันอันยาวนาน กลับทำให้มันทั้งสอง สามารถกำจัด ปีศาจได้ทีละตัว จนรอดพ้นจากชะตากรรมอันโหดร้าย ผิดกับ พาราดินผู้ยิ่งใหญ่ ที่ต้องสู้เพียงลำพัง

.......เวลาผ่านไปอึดใจเดียว

พาราดิน ถอนหายใจเฮือกใหญ่  แล้วพึมพำกับตัวเอง  ก่อนที่ร่างจะเดินทางกลับสู่มาตุภูมิ ว่า "รู้อย่างงี้ หากนำเจ้ากบ มาด้วยเราคงไม่ลงเอยเช่นนี้ ....."

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


คำโต้ตอบระหว่าง พาราดิน กับ ลิงน้อย ก็น่าคิดนะครับ บางทีอยู่ในดัน ก็อยากเปิดผอบเพราะทำให้เราเก็บเวลง่ายขึ้น โอกาสตายก็น้อยลงด้วย กำจัด มอน ก็เร็วด้วย แต่ ก็เกรงใจคนในปาร์ตี้ นะครับ แต่หากคิดดูอีกที ที่เจ้าลิงน้อยพูดมาก็มีเหตูผลนะ แล้ว พวกท่านละ คิดว่าอย่างไรกันครับ ?

อืม ผมเห็นด้วยนะครับ ว่าเปิดผอบแล้วเปอน้อยลงมากๆในดัน  แต่ก็ช่วยให้เราปลอดภัยแล้วเวลง่ายขึ้น  ทางแก้ของพวกผมคือ


ไปเวลที่โขนครับ ถ้าเดินตีเปอเยอะกว่า มีโยฟู สรร ถ้ามีสานอีก สบายกว่าดันเยอะครับ   ข้อเสียคือ...........


คนในกิลจะสรรเสริญมาว่า   แล้วเอ็งจะไปตีประสาททำไมฟะ มีดันก็ไม่เวล  คำตอบคือ ตรูก็ไม่รู้ * *  ก็โขนมันเวลง่ายกว่า ใครจะไปลงดันฟะ

ผมว่าถ้าทุกคนช่วยกันตี ไม่อู้งาน เปิดผอบ ก็ไม่เสียหายนะครับ เปอร์ลดลงแต่ ตีได้เยอะขึ้น   

ที่สำคัญต้องดูว่าในดันตอนนั้นมีคู่แข่งเปล่า หากมีตี้เดียว เปิดผอบน่าจะดีกว่า เพราะทำเป้าได้ง่ายไม่ต้องเดินหา ตีเร็ว อยู่สบาย คลายกังวล 

สำคัญสุดทุกคนต้องรู้หน้าที่ไม่อู้  ไม่ดูด

ขอนอกเรื่องหน่อย ถึงจะยาวมาก แต่นายเขียนสนุกดี อ่านเพลินเลย

  ถ้าตี้เก่งๆ วิเยอะๆ ดันปราสาทเหมาะๆ เช่น วิสัก 4-5 คน ดันเรด และวิเก่ง พระฮิลถี่ ปิดผอบไวกว่าเปิดแน่นอนครับ ถ้าไม่เชื่อปั้นคาเดทแล้วไปกดแชร์ดูครับ แบบเปิดผอบและไม่เปิด คาเดทตัวไหนเลเวลมากกว่ากัน 

  การเปิดผอบถ้าเป็นตี้ที่คนเก่งเยอะๆ สายอาชีพที่ฆ่ามอนเป็นหมู่ๆ มักจะเปิดหรือไม่เปิดก็ได้แล้วแต่ตกลงกัน  อย่าลืมน๊ะครับว่า แม้การเปิดผอบจะทำให้อาชีพแต่ละอย่างสามารถฆ่ามอนได้ไวขึ้น แต่จำนวนมอนมันไม่ได้เกิดไวตามและมีมากขึ้นน๊ะครับ คนครบ 16 จำนวนมอนก็ปล่อยคำนวนมาเท่าเดิมและการเกิดยังมีหน่วง ใช่ว่าตีตายตรงนี้จะเกิดตรงนี้ในทันทีให้ตีต่อ  เจอวิยืน 4 มุมลากมอนลงสกิวตายเป็นหมู่ ท่านสายประชิดเดินหามอนกันขวัก  ผมว่ามอนในดันเกิดช้ากว่าโขนเสียอีก ต่อให้ท่านตีไวยังไงก็ต้องวิ่งหาอยู่ดี ถ้ายิ่งวิวิ่งเยอะยิ่งเดินกันขวักไขว่



    การจะเปิดหรือปิดผอบอันนี้มันก็ขึ้นอยู่กับการตกลงกันในสมาชิกปาร์ตี้น๊ะครับ บางคนเค้ากดยาคูณ กดแชร์ เค้าก็ต้องการเปอร์เต็มครับ และมันไวกว่า  แต่ถ้าปาร์ตี้ตกลงกันได้ว่าเปิดได้ก็เปิดไปครับ เอาเสียงส่วนใหญ่เป็นหลักจะได้ไม่ขัดแย้งกัน บางครั้งเวลก็เปิดได้บางครั้งก็เปิดไม่ได้ ต้องดูด้วยครับว่าตี้วันนั้นเค้ามีเหตุอะไรรึเปล่า