|
-'๑'- หน่øลุ€ ! -'๑'-
|
 |
Morxist - ศึกแย่งชิงลูกแก้วแห่งโชคชะตา บทที่ 2 (11/8/54)
« เมื่อ: 08-05-2011, 13:18:36 » |
|
Morxist - ศึกแย่งชิงลูกแก้วแห่งโชคชะตา
บทนำ
"The Orb of Destiny"... ณ โลกแห่งมอร์กซิสต์ ไม่มีสิ่งมีชีวิตใดที่ไม่รู้จัก 'ลูกแก้วแห่งโชคชะตา' .. ซึ่งสิ่งมีชีวิตต่างเชื่อว่าเป็นสิ่งที่มีพลานุภาพสูงสุดในโลกแห่งนี้ .. ผู้ที่ได้ครอบครองมัน จะมีอำนาจทำให้สิ่งมีชีวิตทุกชนิด ฟังคำสั่งของตนได้ทั้งหมด แม้กระทั่งคำสั่งที่เลวร้ายที่สุด .. ไม่มีผู้ใดอาจขัดขืนได้ 'ราชินีโซเฟีย' .. ผู้ที่เป็นใหญ่ที่สุดในโลกมอร์กซิสต์ ได้ตระหนักถึงความน่าสะพรึงกลัวของลูกแก้วแห่งโชคชะตา จึงสั่งการทหารในพระราชวังให้นำมันไปเก็บไว้ในคุกชั้นใต้ดินสุดของพระราชวัง โดยมีทหารรักษาการณ์ทุกชั่วยาม ลูกแก้วถูกปิดผนึกไว้ด้วยโซ่ผนึกวิญญานซึ่งทำให้ไม่มีใครสามารถใช้ลูกแก้วนี้ได้ .. มีเพียงวิธีเดียวที่จะใช้ลูกแก้วได้ คือต้องนำกุญแจไปไขโซ่ผนึกวิญญานที่ผนึก ความสามารถแห่งลูกแก้วโชคชะตา ผู้ครอบครองกุญแจคือราชินีโซเฟีย .. นางพกติดตัวไว้ตลอดในกล่องขนาดเล็กมาก ที่นางมักจะพกไปไหนต่อไหนโดยนางจะห้อยมันไว้กับสร้อยคล้องคออยู่ตลอดเวลา แต่ .. คงไม่มีผู้ใดที่สามารถเข้าไปครอบครองลูกแก้วได้ เนื่องจากทหารรักษาการณ์ทั้งหมดนั้น เป็นทหารชั้นเอกของพระราชวัง เรียกได้ว่าลูกแก้วถูกป้องกันไว้อย่างดี มิให้ผู้ใดเข้าไปได้ ... คืนหนึ่ง ขณะที่ทหารรักษาการณ์ได้ทำหน้าที่ปกป้องลูกแก้วแห่งโชคชะตาอยู่ตามปกติ พวกเขาได้ยินฝีเท้าของสิ่งมีชีวิตหนึ่ง กำลังเดินเข้ามา .. มิใช่เสียงฝีเท้าของมนุษย์เป็นแน่แท้ ทหาร เริ่มตั้งท่าอาวุธเตรียมโจมตีผู้บุกรุก .. '' โครมม !!'' หมาป่าร่างมหึมาตัวหนึ่งกระโจนเข้าใส่ทหารรักษาการณ์ด้านหน้า พร้อมกัดและฉีกเศษเกราะของทหารนายนั้น เสมือนว่าเกราะของทหารเป็น เพียงก้อนเนื้อชิ้นหนึ่ง ทหารมือหน้าไม้ก็รีบทำการยิงเข้าใส่หมาป่าตัวนั้น ลูกธนูนับร้อยพุ่งเข้าใส่หมาป่า หมาป่าไม่ทำการหลบใด ๆ ทั้งสิ้น มันคงเสร็จเราแน่ .. แต่เพียงชั่วพริบตาเดียวที่มันกระ พริบตา ลูกธนูทั้งหมดของทหารก็ไปปักที่กำแพงอีกด้านหนึ่ง ลูกธนูไม่โดนหมาป่าแม้แต่ดอกเดียว หมาป่าได้มายืนอยู่ตรงหน้าของทหารมือหน้าไม้ ทหารทั้งหมดตกใจกับเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิด ขึ้นภายในพริบตาเดียว พวกเขาถูกหมาป่ากัด และขย้ำตายทีละคน .. เมื่อทหารในพระราชวังทราบข่าวก็ได้ตามมาทันที เพื่อจะปลิดชีพหมาป่าร่างมหึมานี้ซะ แต่เมื่อมาถึง ได้เห็นเพียงเงาของ หมาป่าที่หนีไป เงาของมันเริ่มเปลี่ยนรูปร่าง .. กลายเป็นเงาของคน ทหารได้ตามไปแต่กลับไม่พบ จึงได้กลับมาที่ห้องเก็บลูกแก้วอีกครั้ง เมื่อมาถึงก็มีเพียงศพทหารนับร้อย .. ทหารรีบเข้าไปดู ลูกแก้วแห่งโชคชะตา .. แต่ .. 'ลูกแก้วนั้นได้หายไปจากห้องแล้ว' ............ ยังเป็นมือใหม่ ฝากติชมด้วยนะครับ  |
 ดูแลรักเค้าให้ดีๆ อยู่กับเขาไปให้นานๆ
มีเพียงเท่านี้ จะใช้เป็นคำส่งท้าย ., |
|
|
|
-'๑'- หน่øลุ€ ! -'๑'-
|
|
Re: Morxist - ศึกแย่งชิงลูกแก้วแห่งโชคชะตา บทนำ (8/5/54)
« ตอบ #1 เมื่อ: 08-05-2011, 14:44:21 » |
|
บทที่ 1
"ความรู้สึกที่น่าพิศวง?!"
'เดเวนซ์ มอเรย์' หนุ่มผมสีน้ำตาล นัยน์ตาสีฟ้า คิ้วเข้ม จมูกค่อนข้างโด่ง ริมฝีปากเรียว และใบหน้าเรียวยาว .. ยืนอยู่หน้าร้านเบเกอร์รี่แห่งหนึ่งในเมือง 'ออรัสต์' อย่างสง่างาม มือล้วงกระเป๋าสองข้าง หน้ายิ้มพร้อมมองผู้ที่ผ่านไปมา
'โป้ง !' เสียงถาดสีเทาที่ใช้รองขนมเบเกอร์รี่ต่างๆลอยมาจากข้างในร้านกระทบโดนศีรษะของเขา
"โอ้ย ! เล่นอะไรน่ะป๊า .. !! " เขาตะโกนทันทีเมื่อรู้สึกว่ามีบางอย่างพุ่งมาโดนที่หัว
"ชั้นควรจะถามแกมากกว่า มายืนหล่ออยู่หน้าร้านอยู่ได้ ไม่ช่วยป๊าทำขนมละยังมาบังทัศนวิศัยที่ดีของร้านป๊าอีก ถ้าวันนี้ไม่ได้ลูกค้าชั้นจะโทษแกเป็นคนแรก !!" ป๊าพูดพลางทำหน้าภูมิใจในร้านที่เขาสร้างขึ้นมาเอง
"โถ่ป๊า .. ผมกำลังช่วยป๊าอยู่นี่ไง เค้าเรียกว่าการดึงดูดความสนใจให้ร้านไงป๊า !!! " เดเวนซ์กล่าวพลางทำหน้าเหมือนมีแผนการดี ๆ
"คืองี้ .. พอคนที่เดินตามถนนมองผมใช่ไหมป๊า พอเค้าเห็นหน้าตาอันหล่อเหลาของผม เค้าก็จะอยากเข้ามาคุยด้วย .. พอเค้ามาคุยกับผม เค้าก็จะเห็นร้านเบเกอร์รี่ป๊า และเป็นลูกค้าไงป๊า !!" เดเวนซ์กล่าวเสร็จก็หัวเราะอย่างภูมิใจ
"แถชัด ๆ ! เหตุผลแบบนี้ฟังไม่ขึ้นว้อย !! แล้วไอนิสัยหลงตัวเองเนี่ยติดมาจากใครฮะ !! ป๊าสุดหล่อคนนี้ไม่เคยสอนเลยนะเฟร้ย !!" ป๊ากล่าวด้วยหน้าตาโกรธราวกับจะฆ่าลูกของตัวเองในตอนนี้
'ไอนิสัยหลงตัวเองเนี่ยติดมาจากใครฮะ .. ป๊ายังไม่รู้อีกหรอวะว่าตูติดมาจาก--' เดเวนซ์คิดในใจ แต่โดนป๊าขัดทันที
"อะไรนะ !!!" ป๊ากล่าวทันทีราวกับอ่านใจเดเวนซ์ออก
"อะไรป๊า ผมเปล่าคิดอะไรซักหน่อยนะ ( _ _) (_ _ )" เดเวนซ์ก้มลงมองพื้นพร้อมส่ายหน้าไปมา
"ไม่ต้องเลย เอ็งมานี่ มาช่วยป๊าทำขนมเดี๋ยวนี้ ถ้าแม่แกยังอยู่นะป่านนี้แกกลายเป็นศพไปแล้ว !!" ป๊าตะคอกใส่
"ค..คร้าบบบบ จะไปเดี๋ยวนี้ล่ะคร้าบบ ~" เดเวนซ์พูดพลางโบกมือลาสาว ๆ ที่เดินผ่านไปมา แล้วจึงวิ่งเข้าไปในร้าน
.......
ระหว่างที่พ่อลูกกำลังช่วยทำขนมกันอย่างเคร่งเครียด(?!)
เมื่อสังเกตไปหน้าร้าน จะเห็นทหารนับร้อยนับพันเดินกันเป็นขบวนอยู่ที่ถนนมุ่งหน้าไปทางออกของหมู่บ้าน
"เค้าทำอะไรกันน่ะป๊า มากันเยอะเชียว มีใครเสด็จมารึไง ?" เดเวนซ์ถามพร้อมสะกิดแขนป๊า
"อ๋อ .. วันนี้เห็นว่าเค้าจะทำการคัดเลือกลูกของแต่ละบ้านไปทำการตรวจสอบว่าเป็น 'มอร์กซิสแตนซ์' รึเปล่าน่ะ .." ป๊าอธิบาย
"มอร์กซิสแตนซ์หรอ ? คืออะไรนั่นน่ะ ชื่อยาวชะมัด" เดเวนซ์ถามพลางเกาหัวแคร่ก ๆ
"มอร์กซิสแตนซ์ คือผู้ที่มีพลังวิเศษตั้งแต่เกิดมาในโลกมอร์กซิสต์ หากผู้นั้นสามารถรู้วิธีนำความสามารถนั้นออกมาใช้ ก็จะสามารถรู้ได้ว่าตนมีพลังอะไร ซึ่งไม่ซ้ำกันแม้แต่ความสามารถเดียว ซึ่งถ้าผู้ที่เป็นมอร์กซิสแตนซ์แต่เป็นคนชั่วก็จะนำความหายนะมาสู่โลกมอร์กซิสต์
ซึ่งป๊าว่าคนที่โขมยลูกแก้วโชคชะตานั่นก็น่าจะเป็นมอร์กซิสแตนซ์ด้วยนั่นแหละ .. คงจะเป็นประเภทกลายร่างน่ะ" ป๊าอธิบายเสร็จก็หยิบน้ำมาดื่ม
"โหวว เท่ที่สุดเลยอะป๊า ผมอยากเป็นๆ แบบว่า สาว ๆ จะได้กรี๊ดไง โอ้ววว " เดเวนซ์พูดอย่างตื่นเต้น หน้ายิ้มระรื่น
"แกน่ะหรอ .. เป็นได้แค่คนทำขนมก็บุญโขแล้วว้อย !!" ป๊าพูดพลางเอาถาดรองขนมฟาดหัวอีกที
"หึหึ เดี๋ยวป้าคอยดูแล้วกัน .. จะว่าไปตอนนี้ผมก็รู้สึกเหมือนผมมีพลังอะไรซักในตัวอย่างแล้วล่ะ !!" เดเวนซ์พูดอย่างมั่นใจ
"ชั้นจะคอยดูแกแล้วกัน .. ถ้ากลับมาโดยไม่ได้เป็นมอร์กซิสแตนซ์นะ ป๊าจะตบให้ขี้แตกให้ !!" ป๊าพูดพร้อมทำสีหน้าน่าสะพรึงกลัว
"อ่า .. ครับ" เดเวนซ์พูดพร้อมคิด 'ตายห่ะแล้วไงตู ไม่น่าพูดเลย หาเรื่องตายชัด ๆ TOT'
"ที่นี่ใช่บ้านของนาย เดเวนซ์ มอเรย์รึเปล่าครับ" ทหารนายหนึ่งกล่าวพร้อมเปิดกระดาษแผ่นหนึ่งอ่าน
"ใช่ครับ" ป๊าตอบ
"ถ้างั้นขอเชิญนายเดเวนซ์ ไปทำการทดสอบมอร์กซิสแตนซ์ด้วยครับ" ทหารกล่าว
"ครับ เอาไปเลยครับ" ป๊าพูดด้วยหน้าตายิ้มแย้ม
'แหมป๊า - - เป็นห่วงกันมากเลยนะ' เขาคิดในใจพร้อมเดินไปกับทหารนายนั้น
ระหว่างเขากำลังเดินทางไปที่ทำการทดสอบแล้ว เขาก็พบหญิงสาวคนหนึ่ง ผมตรง ยาวสีชมพู นัยน์ตากลมโตสีน้ำตาล ริมฝีปากบางสีชมพูอ่อน ใบหน้าเรียวยาว กำลังเดินอยู่ข้างหน้า
เขาสะกิดแขนเธอพร้อมกล่าว "อ้าวลูซี่ ! มาเหมือนกันด้วยหรอ" เดเวนซ์กล่าวเสร็จก็ยิ้มให้
"จ้ะ .." ลูซี่กล่าวพร้อมสีหน้ายิ้มแย้ม ซ่อนด้วยความโมโห แล้วสีหน้าเธอก็เริ่มเปลี่ยน
"มาเหมือนกันสิยะ ! หัดอ่านจดหมายที่ส่งไปบ้างสิยะ เค้าบอกว่าจะเชิญลูกของทุกบ้านไปไม่ใช่รึไง แกนี่นะ !" นางตะคอกใส่เดเวนซ์
"อ่อ ครับ ๆ คุณแม่" เดเวนซ์กล่าว แต่ไม่ได้ตกใจอะไรมากนัก เพราะเธอก็เป็นแบบนี้อยู่แล้ว
"ย่ะ !" ลูซี่กล่าวพร้อมหันหน้ากลับและเดินต่อไป
"เดเวนนนนนนนนซ์" เสียงของเด็กชายคนหนึ่งดังขึ้นมาจากด้านหลัง
"เฮ้ ! นายก็มาด้วยเหมือนกันหรอ ดีเลยล่ะเราจะได้เป็นมอร์กซิสแตนซ์ 2 คนคู่กัน แบบว่า ดูโอ้ ๆ ไงเดเวนซ์ !!!" เด็กชายผมสีฟ้าตัวสูงประมาณไหล่ของเดเวนซ์ นัยน์ตาสีเขียวอ่อนกล่าวขึ้น
"เยี่ยม ! รอผลออกมาก่อนเถอะ เราจะไปกอบกู้โลกจาก .. เอิ่ม อะไรก็ช่างเถอะ กันเถอะนะ เลโอ!!" เดเวนซ์พูดพลางยิ้มพร้อม ๆ กับเลโอ
"อะฮ่า! ได้เลย เราจะต้องดังระเบิดระเบ้อกันเลยนะ !!" เลโอกล่าวพร้อมยิ้มแป้น
"ชั้นแน่ใจแน่ว่าชั้นจะต้องได้เป็น ตอนนี้ร่างกายชั้นรู้สึกเหมือนมีอะไรซักอย่างอยู่ในท้อง .. มันกำลังเคลื่อนที่ มันต้องเป็นสิ่งที่ทำให้ชั้นเป็นมอร์กซิสแตนซ์แน่ !!" เดเวนซ์กล่าวด้วยความภูมิใจ
"จริงหรอ ! ป๊าดด เราจะได้เป็นมอร์กซิสแตนซ์กันแล้ว ยะฮู่ววว ~~" เลโอก็บ้าตามเดเวนซ์ไปอีกคน
(เวลาผ่านไป .. 2 คนนี้ก็โม้กันไม่เลิกตลอดทาง)
"ถ..ถึงแล้ว .. สถานที่ตรวจสอบมอร์กซิสแตนซ์ !!" เดเวนซ์และเลโอกล่าวพร้อมกัน
ต่อหน้าเขาเป็นถ้ำแห่งหนึ่ง ด้านในมืดมาก เขามองแล้วไม่เห็นอะไร
"ถ้ำนี้คือถ้ำทดสอบความเป็นมอร์กซิสแตนซ์ของทุกคน ในถ้ำนี้จะมีทางออกทางเดียว ซึ่งเมื่อทุกคนเข้าไปแล้ว ทหารจะทำการปิดทางเข้า ในถ้ำจะมีสัตว์ประหลาดนานาชนิด เมื่อทุกท่านได้พบกับ
ความอันตรายที่ถึงชีวิต หากท่านเป็นมอร์กซิสแตนซ์ พลังนั้นจะออกมาและท่านจะรู้วิธีควบคุมมัน จากนั้นให้ท่านเดินหาทางออก หากเจอสัตว์ประหลาดอีกก็ปราบมันด้วยพลังมอร์กซิสต์ของท่านซะ ถือเป็นการฝึกฝนไปในตัว
แต่หากท่านไม่ใช่มอร์กซิสแตนซ์ก็ไม่ต้องกลัวว่าจะตายในถ้ำนั้น เพราะหากท่านตายในนั้น เรามีมอร์กซิสแตนซ์ท่านหนึ่งที่สามารถชุบชีวิตท่านให้ได้ .. ขอให้ทุกคนโชคดี" ทหารนายหนึ่งกล่าวด้วยเสียงดังฟังชัด
"นี่เลโอ เค้าพูดว่าอะไรหรอ ชั้นไม่ได้ฟังอ่ะ พลังที่ชั้นว่าในตัวชั้นมันเริ่มแรงขึ้นเรื่อย ๆ ชั้นไม่มีสมาธิฟังอะไรเลย" เดเวนซ์กล่าว
"ผมก็ไม่ได้ฟังฮะ ผมตื่นเต้นจนไม่มีสมาธิทำอะไรแล้ว" เลโอกล่าวพร้อมตัวสั่น
"ถ้างั้นช่างเถอะ เราไปลุยกันเลย !!" เดเวนซ์กล่าวพร้อมเดินตามคนอื่น ๆ เข้าถ้ำไป ..
............... |
ดูแลรักเค้าให้ดีๆ อยู่กับเขาไปให้นานๆ
มีเพียงเท่านี้ จะใช้เป็นคำส่งท้าย ., |
|
|
สาวกเด็กแว่น หนู นิรันด์ เจ้าค่ะ
Newbie
กระทู้: 37
|
|
Re: Morxist - ศึกแย่งชิงลูกแก้วแห่งโชคชะตา บทนำ (8/5/54)
« ตอบ #2 เมื่อ: 09-05-2011, 13:00:30 » |
|
สนุกดีนะค่ะแต่งดีก่าเราอีกมาติดตามมากๆ
|
อยากปั้มกระทู้อ่ะ
มีไรป่ะ
แฮ่
( เกรียนปั้มหน้าใหม่กำลังจะเกิดขึ้น !? )
|
|
|
|
-'๑'- หน่øลุ€ ! -'๑'-
|
|
Re: Morxist - ศึกแย่งชิงลูกแก้วแห่งโชคชะตา บทนำ (8/5/54)
« ตอบ #3 เมื่อ: 09-05-2011, 18:07:53 » |
|
สนุกดีนะค่ะแต่งดีก่าเราอีกมาติดตามมากๆ
ขอบคุณครับ 
แต่ผมว่าผมก็ยังแต่งไม่ค่อยออกอยู่ดีง่ะ - - แบบว่ามันแปลก ๆ
 |
ดูแลรักเค้าให้ดีๆ อยู่กับเขาไปให้นานๆ
มีเพียงเท่านี้ จะใช้เป็นคำส่งท้าย ., |
|
|
|
-'๑'- หน่øลุ€ ! -'๑'-
|
|
Re: Morxist - ศึกแย่งชิงลูกแก้วแห่งโชคชะตา บทนำ (8/5/54)
« ตอบ #4 เมื่อ: 10-05-2011, 07:54:00 » |
|
บทที่ 2
"ผลลัพธ์ที่ไม่คาดฝัน?!"
"เห .. ในถ้ำนี่มืดจังแหะ ว่ามั้ยเลโอ?" เดเวนซ์กล่าวหลังจากเข้ามาในถ้ำซักพัก
เขาหันมองด้านซ้ายด้านขวา แต่ก็มองไม่เห็นใครเลยแม้แต่น้อย
"เลโอ นายอยู่ไหนน่ะ อย่าเล่นแบบนี้เชียวนะ - -" เขากล่าวพร้อมมองไปรอบ ๆ อีกที
'ว้า .. สงสัยจะหลงกันจนได้ ..' เขานึกพลางเดินต่อไปข้างหน้า
--------------------
"เดเวนนนนนนนนนนนนนซ์ นายอยู่ไหนอ้ะ ชั้นกลัวววววว" เลโอกล่าวพร้อมวิ่งไปมา
"ฮื่อออ แม่จ๋า ผมยังอยากกินไอติมอยู่ มาช่วยผมด้วยยย ฮืออออ" เขากล่าวพร้อมน้ำตาเริ่มซึม
ทันใดนั้นเองเค้าเริ่มได้ยินเสียงคนเดินมาจากด้านหลัง .. ต่อก แต่ก ต่อก แต่ก
'อย่าบอกนะว่า .. จะเป็นสัตว์ประหลาดน่ะ ?!' นั่นเป็นความคิดแรกที่เข้ามาในหัวเขา ตัวเขาเริ่มสั่น ใจเต้นรัว เขาขยับตัวแทบไม่ได้
เลโอเริ่มรู้สึกว่ามันเข้าใกล้มาเรื่อย ๆ .. มันเกาะไหล่เขา
"เย้ยยยยยยยย ใครน่ะ !!!! อย่ามาเล่นแบบนี้นะ !!!!!" เลโอตะโกนพร้อมหันไปข้างหลัง
"เลโอ? มาทำอะไรคนเดียวตรงนี้น่ะ" เสียงหญิงสาวคนหนึ่งกล่าว เมื่อเขาขยี้ตาและมองชัด ๆ .. เธอคือลูซี่นั่นเอง
"อ..อ้าว พี่ลูซี่ .. แหะ ๆ ขอโทษทีครับที่ตะโกนใส่เมื่อกี้ ( _ _) (_ _ ) เผอินตกใจน่ะครับ" เลโอตอบกลับพลางบิดไปบิดมา
"อ่าจ้ะ หลงจาก(อ้าย)เดเวนซ์หรอ .. อื้มงั้นไปกับพี่ก็ได้นะ" ลูซี่กล่าวพร้อมยิ้มให้
"ค..ครับ ขอบคุณครับพี่" เลโอกล่าวพร้อมเดินเกาะแขนลูซี่ไป ..
--------------------
"ห..เห ! เริ่มเห็นแสงสว่างแล้ว หรือว่าจะถึงทางออกแล้ว?!" เดเวนซ์เริ่มดีใจ
"แต่เอ .. เรายังไม่เจอสัตว์ประหลาดซักตัว แล้วเราจะได้ทดสอบมั้ยเนี่ย .." เขาเริ่มพึมพำด้วยความสงสัย
'ให้ตายสิ ความรู้สึกนั่นมันเริ่มแรงขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว .. มันกำลังเคลื่อนไหวในท้องเรา'
"ช่างเถอะ เดี๋ยวเดิน ๆ ไปก็คงเจอล่ะมั้ง ฮ่าๆๆ" เขาพยายามพูดปลอบใจตนเอง
เขาเดินไปข้างหน้าเรื่อย ๆ แสงที่ว่านั่นเริ่มสว่างขึ้น .. ทว่าเขาเริ่มสังเกตได้ว่า .. แสงนั่นไม่ใช่แสงสีขาว อาจไม่ใช่แสงของดวงอาทิตย์
เมื่อเขาเข้าไปดูใกล้ ๆ เป็นกล่องสมบัติขนาดใหญ่วางอยู่พร้อมกุญแจด้านข้าง แสงนั่นมาจากด้านในกล่อง .. เขาเริ่มเดินเข้าไปใกล้ ๆ
"โอ้ววว ถึงคราวรวยแล้วสินะ สมบัติเป็นของชั้นแน่---" เขากล่าวพร้อมเอามือหยิบกุญแจไปเสียบที่สมบัติ
"ตึก .. ตึกกก" กล่องสมบัติเริ่มขยับ ก่อให้เกิดเสียงที่กระทบกับพื้น
"เอี๊ยดดดด....แอ่ดดดด" มันเริ่มเปิดฝาเอง .. เดเวนซ์ชะโงกหน้าไปดูว่ามีอะไรในกล่อง
"ตุ้บ !! ปั้ก ปั่ก ตุ้บ" ในกล่องไม่มีสมบัติแต่อย่างใด แต่เป็นหมัดของเล่นเด้งชกหน้าเดเวนซ์ไป 3-4 ที
"โอ้ย เจ็บนะเฟร้ย !! แกนี่มันยังไงนะ เจอนี่เข้า---" เดเวนซ์กล่าวแต่กล่องสมบัติก็เริ่มโจมตีทันที
"ตุ้บ !" กล่องสมบัติกระโจนใส่เขาทำให้เขาล้มลง และขึ้นไปอยู่บนหน้าอกเขา
"ปั้ก ปั้ก !!" กล่องสมบัติเริ่มโจมตีอีกครั้ง โดยใช้หมัดต่อยเขาที่แก้มซ้ายและขวา
"ขี้โกง !! ไอชั่ววว ว !!" เดเวนซ์เริ่มงอแงเพราะรู้ว่าตนกำลังจะแพ้
"ปั้ก !" เสียงกล่องสมบัติกระโดดขึ้นอีกครั้งและลงมาทับเขา ทันใดนั้นเอง ..
"เดเวนนนนนนนนนนนนนซ์ !!!!" เสียงลูซี่และเลโอตะโกนมาจากทางด้านข้างของเขา
"ลูซี่ TT; ช่วยชั้นด้วยยยยย" เดเวนซ์อ้อนวอน
"ช่วยน่ะช่วยอยู่แล้วล่ะย่ะ ว่าแต่จะช่วยยังไงล่ะ - -?" ลูซี่ไม่คิดว่าตนเองจะปราบสมบัติได้แน่ เพราะไม่มีอาวุธใดพกติดตัวมาเลย
"ผมว่ายังไงก็ช่วยยกกล่องออกมาจากตัวเดเวนซ์ก่อนดีกว่าคับ" เลโอกล่าวเสร็จ ทั้งลูซี่และเขาก็ค่อย ๆ เดินไปที่กล่องและกำลังจะจับมันยกไปเก็บ
"ตุ้บ ! ผลั่กกกก" กล่องสมบัติกระโจนใส่เลโอและชกหน้าผากเขาไปหนึ่งที
"เลโอ !!" ลูซี่กล่าวด้วยความตกใจ
"นายรอซักแปปนะเลโอ .. ความรู้สึกที่ชั้นว่า .. มันจะออกมาแล้ว ?!?!" เดเวนซ์กล่าวด้วยตื่นเต้น
"ขอสมาธิซักพัก .." เขากล่าวพร้อมเริ่มทำหน้าจริงจัง
"ตุ้บ ผลั่ก ผลั่ก ปั้กกก" เสียงกล่องสมบัติต่อยหน้าเลโออย่างต่อเนื่อง
"กรี๊สสส จะทำยังไงดีเนี่ย ทำยังไงดีเนี่ย" ลูซี่เริ่มสติแตก
"ม..มันออกมาแล้ว !!!!!!!!!!!!!!" เดเวนซ์ตะโกนด้วยความดีใจ
"ไฮ่ยยย์ วันนี้แหละคือจุดเริ่มต้นของมอร์กซิสแตนซ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก !! ออกมาเลย !!" เดเวนซ์กล่าว
"......." ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"เร็วๆ สิเดเวนซ์ ชั้นจะโดนไอนี่ต่อยจนฟันหลุดหมดแล้วนะ !!" เลโอเริ่มบ่น
"เห .. แปลกแหะ ความรู้สึกนั่นหายไปแล้ว .. ชั้นว่าชั้นน่าจะได้พลังมาแล้วนะ .." เขากล่าวด้วยความผิดหวัง
"เดเวนซ์ .. นายได้กลิ่นอะไรไหม ?" ลูซี่กล่าวพร้อมเริ่มดมกลิ่น
"อื้ม ชั้นก็ได้กลิ่นเหมือนกัน .. เน่าชะมัด" เดเวนซ์กล่าวพร้อมดม
"ทำไมกางเกงนายเลอะไม่ทราบยะ ?" ลูซี่ถามพร้อมเริ่มทำหน้าหัวเสีย
"หรือว่าพี่เดเวนซ์ ---" เลโอกล่าวไม่ทันจบ
"ผลั่ก ๆๆ ปั่กก" กล่องสมบัติต่อยเลโอจนสลบไป
"แกขี้แตกใช่มั้ยยะนังเดเวนซ์ !! แล้วที่บอกว่าไอความรู้สึกที่ว่านั่นมันก็คือขี้ใช่มั้ยยะ !! นัง (%&@%)^$%^* เอ๊ย !!!" ลูซี่หัวเสียทันใด
"ก็แหม .. ( _ _) (_ _ ) คนมันไม่รู้นี่นา" เดเวนซ์กล่าวพร้อมบิดไปมา
"กรี๊ดด !!" ลูซี่อุทานเมื่อกล่องสมบัติเริ่มกระโจนใส่เธอ
"ลูซี่ !! " เดเวนซ์กล่าวพร้อมวิ่งเข้าไปชกกล่องสมบัติสุดแรง
"ปั้ก !! ... โอ้ยยยยยย !!" กล่องสมบัติทำจากเหล็ก เมื่อเขาชกไปทำให้เจ็บมือไม่เบา
"แกอยู่นิ่ง ๆ น่าจะมีประโยชน์กว่านะยะ .. ฮึ่ย" ลูซี่กล่าวพร้อมเริ่มผลักกล่องสมบัติและดิ้นไปมา
"กร่า...ห์" ดูเหมือนว่ากล่องสมบัติจะเริ่มโมโหแล้ว มันดิ้นไปดิ้นมาและทำท่ากระโดด
มันกระโดดไปสูงมากและเริ่มร่วงลงมา .. เป้าหมายมันคือหน้าของลูซี่แน่ ๆ
กล่องสมบัติหนังประมาณ 20-30 กิโลกรัมทับหน้าลูซี่ .. คงไม่ใช่เรื่องดีแน่ ๆ
"ลูซี่ .. ไม่ !!" เดเวนซ์กล่าวเมื่อกล่องสมบัติกำลังร่วงใส่หน้าเธอ
ทันใดนั้นเอง เลโอก็ลุกขึ้นมา นำมือสองข้างมาประกบกันเป็นรูปสามเหลี่ยม
"อ...ไอซ์ชาร์ด !!" เขากล่าวเสร็จก็มีแท่งน้ำแข็งปลายคมพุ่งออกมาจากมือเขา มันแทงทะลุกล่องสมบัติทำให้กล่องบสมบัติกระเด็นไปอีกข้างด้วย
"ตุ้บ .." เสียงกล่องสมบัติกระทบกับข้างถ้ำ
"เฮ้อ .. โล่งอกไปที .. ขอบใจจ้ะเลโอ" ลูซี่กล่าวพร้อมลุกขึ้นมาและยิ้มให้
"สรุป น..นั่นคือ พลังมอร์กซิสต์ของผมใช่มั้ย .. สรุปผมคือ .. IceWizard .." เขากล่าวด้วยความตื่นเต้น
"ใช่จ้ะ ยอดจริง ๆ เลยนะเลโอ !" ลูซี่ชมเชยพร้อมค่อย ๆ พาเลโอเดินไปหาเดเวนซ์
'แหมทีเลโอนะ จ้ะ ทีตูนะ ย่ะ 2 มาตรฐาน รับไม่ด้ายยย !!' เดเวนซ์นึกในใจ
"อะไรนะยะ !!" ลูซี่ตะคอกใส่
"ป..เปล่า ..." เดเวนซ์กล่าวพร้อมนึกในใจ 'คนสมัยนี้เค้าอ่านใจกันออกหมดแล้วรึไงฟะ ..'
"สรุปคือ .. ไอพลังที่เดเวนซ์รู้สึกได้ .. มันคือขี้ใช่ไหมน่ะ TOT" เลโอกล่าวพร้อมผิดหวังอย่างรุนแรง
"ค..คงงั้น" เดเวนซ์ตอบพร้อมทำหน้าอายเล็กน้อย
"แล้วจะเอายังไงกับกางเกงแกยะ เดเวนซ์ ?!" ลูซี่เริ่มหัวเสีย
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวชั้นถอดบอกเซอร์ออกก็พอ กางเกงไม่น่าจะเลอะนะ" เดเวนซ์กล่าวพร้อมเริ่มถอดทันที
"อิบ้า ไม่คิดจะบอกให้ชั้นหันไปทางอื่นก่อนรึไงยะ !! .. เพี้ยะ !!" ลูซี่กล่าวพร้อมโบกไปหนึ่งที
"ขอโทษคร้าบบบ รบกวนหันไปหน่อยคร้าบบบ" เดเวนซ์กล่าว เมื่อลูซี่หันไปแล้วจึงเปลี่ยนกางเกง
"เสร็จล่ะ"
"ถ้างั้นเราไปกันต่อเลยดีกว่า ทางออกของถ้ำต้องอยู่อีกไกลแน่ .. " ลูซี่กล่าวพร้อมจูงมือเลโอเดินไป โดยมีเดเวนซ์เดินตามข้างหลัง
พวกเขาเริ่มเดินไปข้างหน้าในถ้ำที่มืดสนิท .. ไม่รู้ว่าอะไรรออยู่ข้างหน้า .. เสียงฝืเท้าของพวกเขาเริ่มไกลออกไป .. ต่อก แต่ก ..
............... |
ดูแลรักเค้าให้ดีๆ อยู่กับเขาไปให้นานๆ
มีเพียงเท่านี้ จะใช้เป็นคำส่งท้าย ., |
|
|
Jasper.
Sr. Member
กระทู้: 1,331
♥ Oommie
|
|
Re: Morxist - ศึกแย่งชิงลูกแก้วแห่งโชคชะตา บทนำ (8/5/54)
« ตอบ #5 เมื่อ: 10-05-2011, 10:14:38 » |
|
ว่าลร่ะ ไมเงียบ ๆ หนีมาแต่งนิยายนี้เอง
แต่งเก่งอะ แต่หน้าตาคนแต่งม่ะหล่อ = . . = |
|
|
|
|
-'๑'- หน่øลุ€ ! -'๑'-
|
|
Re: Morxist - ศึกแย่งชิงลูกแก้วแห่งโชคชะตา บทนำ (8/5/54)
« ตอบ #6 เมื่อ: 10-05-2011, 14:21:07 » |
|
ว่าลร่ะ ไมเงียบ ๆ หนีมาแต่งนิยายนี้เอง
แต่งเก่งอะ แต่หน้าตาคนแต่งม่ะหล่อ = . . = สวยตายแหละหล่อนน่ะ 
ยัยปันปัน -.,- |
ดูแลรักเค้าให้ดีๆ อยู่กับเขาไปให้นานๆ
มีเพียงเท่านี้ จะใช้เป็นคำส่งท้าย ., |
|
|
|
-'๑'- หน่øลุ€ ! -'๑'-
|
|
Re: Morxist - ศึกแย่งชิงลูกแก้วแห่งโชคชะตา บทนำ (8/5/54)
« ตอบ #7 เมื่อ: 10-05-2011, 15:13:41 » |
|
บทที่ 3
"ความผิดหวัง"
หลังจากที่พวกเขาปราบปิศาจกล่องสมบัติแล้ว พวกเขาก็ได้เดินทางต่อไปข้างหน้าเพื่อหาทางออกจากถ้ำนี้
ต่อก .. แต่ก .. เสียงฝีเท้าของพวกเขาค่อย ๆ เดินไปอย่างไม่รีบร้อน แต่ก็ไม่ได้เถลไถลไปที่ไหน
เสียงน้ำค้างที่เกาะตามเพดานถ้ำหยดลงมา .. แปะ .. แปะ ปะทะกับพื้นถ้ำที่เปียกเป็นบางแห่ง
"อืม.. ชั้นว่าพื้นแถวนี้มันเริ่มเปียกแล้วนะ .. ทั้ง ๆ ที่เป็นถ้ำเดียวกันแท้ ๆ แต่ทำไมความชื้นต่างกันลิบลับ" ลูซี่กล่าวพร้อมนั่งยอง ๆ และก้มมองพื้น
"นั่นสิ ผมว่าตอนแรกที่เราเข้ามานี่ พื้นถ้ำแหกมากเลยนะ .. แต่แถวนี้ดันเปียกมาก" เลโอกล่าวเสร็จก็เริ่มมองไปรอบ ๆ
"แล้วไงเล่า มันเกี่ยวกับการเดินทางซะที่ไหน เดิน ๆ ไปเดี๋ยวก็ถึงน่า ~" เดเวนซ์กล่าวพร้อมสะกิดไหล่ลูซี่เพื่อเดินทางต่อไป
"เพราะมีคนคิดตื้น ๆ แบบแกน่ะสิยะ ประเทศชาติถึงไม่เจริญซักที ! บางทีนี่อาจจะบอกให้เรารู้ถึงสัตว์ประหลาดตัวต่อไปก็ได้ .." ลูซี่พูดเสร็จก็ลุกขึ้นมาแล้วเดินต่อทันที โดยมีเลโอตามไป
"ห..เห ! รอด้วยดี้ !!" เดเวนซ์กล่าวเสร็จก็วิ่งตามไป
------------
"หึหึ .. นั่นเสียงมนุษย์สินะ .. ข้าคงจะได้หาอะไรเคี้ยวเล่นได้แล้วล่ะ ฮ่าๆ " เมื่อกล่าวเสร็จมันก็ลุกขึ้นจากพื้น ซึ่งเป็นจุดที่ไม่มีแสงส่องภายในถ้ำและเดินตามเดเวนซ์ไป ..
------------
"นั่นมัน .. บ่อน้ำนี่ !!!" ลูซี่กล่าวด้วยความดีใจ และไปจับมือเลโอ
"ผมหิวน้ำจะแย่อยู่แล้ว นึกว่าจะอดน้ำตายในนี้ซะแล้วสิ !" เลโอกล่าวพร้อมกอดเอวลูซี่
ด้วยความที่เดเวนซ์มัวโอ้เอ้เถลไถล เขาจึงวิ่งมาตอนท้ายสุด
"อ..อะไรนะ มะกี้พูดว่าน้ำหรอ ?! น้ำจ๋า น้ำ~~~~~~~ " เดเวนซ์กล่าวดังนั้นก็รีบวิ่งไปที่บ่อน้ำด้วยความกระหายน้ำจัด เพราะตั้งแต่ไปยืนหน้าร้านเบเกอร์รี่ของตนแล้วยังไม่ได้ดื่มน้ำสักอึก
"เดี๋ยวก่อนสิ เดเว--- !!" ลูซี่กล่าวไม่ทันจบ น้ำในบ่อน้ำก็เริ่มหมุน และเริ่มก่อตัวขึ้นเป็นปิศาจร่างใหญ่ ซึ่งร่างกายของมันทั้งหมดทำด้วยน้ำ
"ลูซ ---- !!!" เดเวนซ์ไม่ทันได้กล่าวอะไรสักคำ ก็ถูกปิศาจดูดเข้าไปในร่างกายมัน เดเวนซ์ได้แต่ดิ้นไปมา พยายามทะลวงออกมาจากร่างกายมันแต่ก็ไม่สำเร็จ
"ทำยังไงดีล่ะเลโอ !!" ลูซี่กล่าว
"จริงด้วยสิ !! เลโอมีทักษะมอร์กซิสต์แล้วนี่ ลองใช้ใส่มันดู !! ระวังอย่าให้โดนเดเวนซ์ล่ะ" ลูซี่กล่าวพร้อมหันไปที่เลโอ
"ค..ครับ ผมจะลองดู .. อ .. ไอซ์ชาร์ด !!!!" เลโอทำมือเป็นรูปสามเหลี่ยมอีกครั้ง แล้วเพ่งสมาธิไปที่เป้าหมาย เมื่อกล่าวชื่อทักษะเสร็จก็มีแท่งน้ำแข็งเนียวยาวปลายแหลมคมพุ่งไปตรงที่ตัวปิศาจ
"ฉัวะ !!" แท่งน้ำแข็งพุ่งทะลุร่างปิศาจไปเป็นรู ..
"สำเร็จ !! แบบนี้ม่อนอยู่รอดได้อีก----" ลูซี่กล่าวไม่ทันจบ ก็สังเกตได้ว่าส่วนที่เป็นรูที่เกิดจากไอซ์ชาร์ด ได้ค่อย ๆ เล็กลง และกลับเป็นสภาพเดิม
"อ..อะไรกัน เราไม่สามารถทำอะไรได้เลย .." เลโอกล่าว
"ลองดูอีกทีสิเลโอ !! เราต้องทำอะไรซักอย่างก่อนเดเวนซ์จะขาดอากาศตายซะก่อนนะ !" ลูซี่กล่าวเสร็จก็จิตใจไม่เป็นสุข เดินไปเดินมา
"อ..ไอซ์ชาร์ด !!!!" เลโอตั้งท่าอีกครั้งและร่ายมนต์เหมือนเดิม แต่เนื่องจากเขาเพิ่งใช้เป็น .. จึงยังไม่สามารถควบคุมพลังของตนเองได้ .. เขาเริ่มรู้สึกอ่อนเพลียและเริ่มเอนตัวไปข้างหน้า โดยเอามือยันไว้ แล้วนั่งลง
แท่งน้ำแข็งทะลุผ่านปิศาจเป็นรูอีกครั้ง .. แต่มันก็สามารถรักษาตัวได้ใหม่
"ล..เลโอ !!" ลูซี่กล่าวพร้อมพยุงตัวเลโอขึ้นมา ตอนนี้จิตใจเธอยิ่งกลุ้มเข้าไปใหญ่ เลโอกำลังจะหมดสติ
'ถ้าเป็นอยู่แบบนี้ต่อไป .. อีกไม่นานเราคงขาดอากาศตายแน่ ..' เดเวนซ์นึกในใจ เมื่อมองเห็นเลโอกำลังจะหมดสติ
'เราต้องทำอะไรได้ซักอย่างสิ .. พลังที่ว่านั่น .. มันต้องมีในตัวเราสิ ..'
'ขอโทษนะเลโอ .. ลูซี่ .. ชั้นคงช่วยพวกนายไปต่อไม่ได้แล้ว ..'
เมื่อเดเวนซ์กำลังจะหมดสติเนื่องจากขาดอากาศ แสงสีทองก็ปรากฏที่มือซ้ายและมือขวาของเขา มันเริ่มจ้าขึ้นเรื่อย ๆ ..
"ด..เดเวนซ์.." ลูซี่กล่าวเมื่อเห็นดังนั้น
"ตู้ม !!!!" เสียงร่างปิศาจน้ำขาดออกเป็นสองท่อน เดเวนซ์กระโดดลงมาจากบ่อน้ำนั่นมาตรงหน้าลูซี่
"ด..เดเวนซ์ ไม่เป็นไรใช่มั้ย ?!" ลูซี่กล่าวเมื่อเห็นดังนั้น
"อ..อื้ม ยังพอไหวอยู่ .. เอาล่ะ ลูซี่ดูแลเลโอนะ เดี๋ยวชั้นจะจัดการเอง" เดเวนซ์กล่าวพร้อมกำอาวุธที่อยู่ในมือเขาไว้แน่น
พลังของเดเวนซ์นั้นไม่ใช่คาถาใด .. แต่เป็นความสามารถที่เรียกว่า "ImaginatedWeapon" ซึ่งผู้ใช้สามารถออกแบบละเรียกใช้อาวุธแบบใดก็ได้ตามที่ตนเองคิด แต่การเรียกใช้แต่ละครั้งต้องมีการใช้พลังงานเช่นกัน
"เอาล่ะนะ .. ดาบคู่ของชั้น !! ไปเลย !!" เดเวนซ์กระโดดพร้อมเฉือนปิศาจ ดาบซ้ายแทงทะลุร่างกายมัน ดาบขวาตัดหัวมันทิ้ง ..
"แฉะ..." เสียงน้ำกระทบกับพื้นถ้ำ
"สำเร็จแล้วล่ะลูซี่ เอาล่ะเดินทางกันต่อดี---" เดเวนซ์กล่าวและหันมาทางลูซี่
"เดเวนซ์ระวัง มันยังไม่ตาย !!!" ลูซี่กล่าวเสร็จก็ดึงตัวเดเวนซ์ออกมา
"ข..ขอบใจ .." เดเวนซ์กล่าวเสร็จ หันไปมองปิศาจอีกที .. มันกลับมาเป็นร่างเดิม
'ย..แย่ล่ะสิ เป็นแบบนี้ต่อไปเราคงหมดแรงก่อนแน่ .. ทำยังไงมันก็ไม่สามารถสลายไปได้เลย .. โธ่เอ๊ย มีพลังแท้ ๆ ทำไมจัดการมันไม่ได้ ..' เดเวนซ์คิดในใจ
"มีปัญหากันอยู่เหรอ พวกนายน่ะ ?" หนุ่มผมยาวสีแดง ออกแนวมาดเซอร์กล่าวพร้อมรีบวิ่งมา
"อ..อื้ม เจ้าปิศาจนี่น่ะทำยังไงมันก็ไม่ตายซักที .." ลูซี่กล่าว
หนุ่มคนนั้นไม่กล่าวอะไร เดินไปข้างหน้าเดเวนซ์และเริ่มร่ายเวทย์มนต์บางอย่าง
"ระวังน่า !! อย่าประมาทมันสิ ฝีมือเจ้านี่มันไม่ใช่เล่นเลยนะ !!" เดเวนซ์กล่าวเมื่อเห็นดังนั้น
"อยู่เงียบ ๆ แล้วดูไปน่า !!" กล่าวเสร็จเขาก็เริ่มใช้คาถา ลูกไฟยักษ์สีแดงก่ำพุ่งออกจากร่างเขาไปโดนร่างปิศาจ
"ตู้มมม !!! " โดนร่างปิศาจอย่างจัง
จากนั้นเขาก็ร่ายเวทย์มนต์ต่อ .. เกิดเปลวเพลิงไหม้รอบบ่อน้ำ และค่อย ๆ แรงขึ้น และเข้าใกล้ปิศาจมากขึ้น
"อ้ากกกกกกก..... !!!!!!" นั่นเป็นเสียงสุดท้ายของปิศาจน้ำ .. ถูกไฟความแรงสูง ทำให้ระเหยกลายเป็นไอ
"หึหึ .. น้ำน้อยย่อมแพ้ไฟ !" หนุ่มคนนั้นกล่าว
"ข..ขอบใจนะ" ลูซี่กล่าวพร้อมลุกขึ้นมา และพยายามพยุงเลโอ
"อ..อื้ม ถ้าไม่ได้นายคงแย่เลยล่ะ .. นายชื่ออะไรหรอ ชั้นเดเวนซ์ หญิงคนนั้นชื่อลูซี่ และสุดท้ายก็เลโอ" เดเวนซ์กล่าวพร้อมแนะนำตัว
"อันที่จริงชั้นไม่มีชื่อหรอก .. แต่เรียกชั้นว่าเบิร์นก็ได้" เขากล่าว
"อ..อื้ม งั้นเราเดินทางกันต่อเลยนะ .. เลโอมา เดี๋ยวก็ถึงทางออกแล้วล่ะจ้ะ" ลูซี่กล่าวพร้อมเรียกเดเวนซ์ให้มาช่วยกันพยุงเลโอ
"เดินนำไปเลย เดี๋ยวชั้นตามไป รีบไปล่ะเดี๋ยวน้ำพวกนี้มันจะก่อตัวรวมเป็นปิศาจใหม่ได้ .." เบิร์นกล่าว
"อ..โอเค" เดเวนซ์กล่าวและเดินไปกับลูซี่
"พี่ชายคนนี้ดูแปลก ๆ นะฮะ" เลโอกระซิบเบา ๆ ให้ลูซี่และเดเวนซ์ฟัง
"แปลกยังไงหรอ พี่ว่าก็ปกตินะ" ลูซี่กล่าว
"ท่าทาง .. การพูดเค้า .. ผมว่าเค้าไม่ได้มาดีหรอก" เลโอกล่าวพร้อมหันหลังไปมองหน้าเบิร์นอีกที
"หรอ .. พี่ว่าไม่มีอะไรหรอก เราคิดไปเองมากกว่า" ลูซี่กล่าว
"ชั้น No comment แล้วกัน พูดมากเดี๋ยวจะโดนคุณแม่ตบเอา ใช่มะเลโอ? ฮ่า---" เดเวนซ์กล่าวเสร็จก็ ..
"เพียะ !!!" เสียงปะทะของฝ่ามือลูซี่และแก้มของเดเวนซ์ดังสนั่นไปทั่วถ้ำ
"อย่ามาล้อเลียนชั้นเชียวนะยะ เดี๋ยวจะศพไม่สวย .." ลูซี่กล่าว
'เอ่อ .. หน้าน่ากลัวกว่าปิศาจตัวเมื่อกี้ตั้งเยอะ TT' เดเวนซ์นึกในใจ
"อะไรนะยะ !!!!!!!!!!!!!" ลูซี่กล่าวพร้อมหันไปหาหน้าเดเวนซ์
"ป..เปล่าคร้าบบบบบบ !! เดี๋ยวนี้คนเค้าอ่านใจกันออกหมดแล้วรึไงเนี่ย !!!!!!" เดเวนซ์กล่าวพร้อมใส่เกียร์สุนัขวิ่งเต็มที่
"กลับมานี่นะยะ !!!!!!!!!!"
.................. |
ดูแลรักเค้าให้ดีๆ อยู่กับเขาไปให้นานๆ
มีเพียงเท่านี้ จะใช้เป็นคำส่งท้าย ., |
|
|
Jasper.
Sr. Member
กระทู้: 1,331
♥ Oommie
|
|
Re: Morxist - ศึกแย่งชิงลูกแก้วแห่งโชคชะตา บทนำ (8/5/54)
« ตอบ #8 เมื่อ: 10-05-2011, 16:26:49 » |
|
ว่าลร่ะ ไมเงียบ ๆ หนีมาแต่งนิยายนี้เอง
แต่งเก่งอะ แต่หน้าตาคนแต่งม่ะหล่อ = . . = สวยตายแหละหล่อนน่ะ
ยัยปันปัน -.,- สวยกว่าแกอะ =. .= |
|
|
|
|
-'๑'- หน่øลุ€ ! -'๑'-
|
|
Re: Morxist - ศึกแย่งชิงลูกแก้วแห่งโชคชะตา บทนำ (8/5/54)
« ตอบ #9 เมื่อ: 10-05-2011, 17:07:57 » |
|
ว่าลร่ะ ไมเงียบ ๆ หนีมาแต่งนิยายนี้เอง
แต่งเก่งอะ แต่หน้าตาคนแต่งม่ะหล่อ = . . = สวยตายแหละหล่อนน่ะ
ยัยปันปัน -.,- สวยกว่าแกอะ =. .= แน่นอน ม่อนมันหล่อ
 [color] |
ดูแลรักเค้าให้ดีๆ อยู่กับเขาไปให้นานๆ
มีเพียงเท่านี้ จะใช้เป็นคำส่งท้าย ., |
|
|
|
-'๑'- หน่øลุ€ ! -'๑'-
|
|
Re: Morxist - ศึกแย่งชิงลูกแก้วแห่งโชคชะตา บทที่ 3 (9/5/53)
« ตอบ #10 เมื่อ: 11-05-2011, 11:35:14 » |
|
บทที่ 4
"ผู้มาเยือน"
"ฮ..แฮ่ก.. เมื่อไหร่จะถึงเนี่ย" เดเวนซ์เริ่มบ่นพร้อมนั่งลง
"พ..พักซักหน่อยนะครับพี่ลูซี่ .." เลโอกล่าวเสร็จก็ค่อย ๆ นั่งลงตาม
"ก็ดีนะ .. เดี๋ยวเจอปิศาจตัวต่อไปแล้วจะสู้ไม่ไหวเอา.."
"นี่เหนื่อยกันแล้วหรอ .. ท่าทางจะคุณหนูกันมากเลยนะ" เบิร์นกล่าวเมื่อเดินตามมาถึง
"ค..เค้าเรียกว่าชาร์จพลังต่างหาก .. คนรอบคอบเท่านั้นแหละถึงจะเล็งเห็นถึงความสำคัญ .." เดเวนซ์กล่าวด้วยสมองอันชาญฉลาด(?)
"โอ้เอ้กันซะจริง ๆ .. งั้นชั้นขอเดินนำไปก่อนล่ะ" เบิร์นกล่าวเสร็จก็เดินผ่านไป
"ผมว่าเบิร์นเค้าไม่----" เลโอกล่าวไม่ทันจบคำ เบิร์นก็หันกลับมามอง
"หึหึ .. BurningHell !!" เบิร์นกางมือทั้งสองของเขาออกมา พร้อมนำมาประกบกัน เมื่อกล่าวเสร็จพื้นดินที่พวกเดเวนซ์นั่งอยู่ก็ลุกเป็นไฟ
"อ.อะไรกัน น..นาย !!" ลูซี่กล่าวด้วยความตกใจ
"ฮ่าๆ .. พวกมนุษย์หน้าโง่ ทั้งโง่ทั้งอ่อนแอ ลงนรกไปซะให้หมด !!"
"อ..อ้ากกกกกกกกก" เดเวนซ์ร้องออกมาด้วยความปวดแสบปวดร้อน
"อ..ไอซ์ชาร์ด !!" เลโอร่ายมนต์โดยเล็งใส่หัวของเบิร์น
แท่งน้ำแข็งอันแหลมคมพุ่งใส่หน้าของเบิร์นในทันที
"Burn ..." เบิร์นกล่าวเสร็จน้ำแข็งของเลโอก็ละลายเป็นน้ำ หยดลงที่พื้นถ้ำ
"ร..ร้อนนนนนน" เลโอกล่าวพร้อมวิ่งไปมา
"ก..แก นี่หรอยะวิธีสู้ของพวกปิศาจ .. น่าสมเพชแบบนี้ เลยไม่มีใครยกย่องพวกแกไงเล่า !" ลูซี่กล่าวพร้อมร้องโอดอวยต่อเพราะความร้อนจัด
"งั้นสินะ .. งั้นชั้นจะทำให้พวกแกยกย่อง ขอชีวิตชั้นเอง !!" เบิร์นกล่าวเสร็จความร้อนจากพื้นถ้ำก็ร้อนขึ้นกว่าเดิม
"อ.อ้ากกกกกกกกกกกกกก" เดเวนซ์ตะโกนออกมาด้วยความแสบร้อน
"อ...ImaginatedSpear !!" เดเวนซ์กล่าว แสงสีทองปรากฏที่มือของเขาอีกครั้ง .. คราวนี้เป็นหอกเรียวยาวแหลมคม เดเวนซ์ไม่รีรอรีบปาใส่เบิร์นทันที
"เบิร์น .." เบิร์นกล่าวเสร็จ หอกของเดเวนซ์ก็ละลายหยดลงไปที่พื้นถ้ำเหมือนแท่งน้ำแข็งของเลโอ
"อ..อะไรกัน .."
"พี่ลูซี่ .. เลโอ .. ผ.. ผมไม่ไหวแล้ว .." เลโอกล่าวเสร็จ สีหน้าเขาเริ่มซีด และหมดสติไป
"ก..แก .. ชั้นจะไม่ยกโทษแกเด็ดขาด !!" ลูซี่กล่าวด้วยความโมโห จากนั้นก็แผ่ฝ่ามือของเธอไปข้างหน้า
"หึหึ .. ตายกันไปซะให้หมด !!" เบิร์นกล่าวเสร็จก็เริ่มร่ายเวทย์อีกครั้ง
"Phoeni-----" เบิร์นไม่ทันกล่าวจบ เขารู้สึกว่าใจของเขาเต้นรัวผิดปกติ มันเร็วมากจนนับไม่ถ้วน ตึกตึกๆๆๆๆๆ ..
'ร..รึว่า..หญิงคนนี้..มีพลัง.....ฮ...HeartStopper ..' จากนั้นหัวใจเขาก็หยุดเต้นในทันที เขานอนนิ่งอยู่บนพื้นถ้ำ
ความร้อนจากไฟของเขาเริ่มเย็นลง .. เลโอและเดเวนซ์รู้สึกได้ว่าทุกอย่างกลับเป็นปกติ .. พื้นถ้ำกลับมาเป็นเหมือนเดิม
"ล..ลูซี่ไม่เป็นไรใช่ไหม .." เดเวนซ์กล่าวพร้อมค่อย ๆ คลานไปหาเธอ
"อ..อื้ม.." ลูซี่กล่าวเสร็จก็หมดสติไป
"ลูซี่ !!" เดเวนซ์ตกใจทันทีเมื่อลูซี่สลบไป และรีบคลานไปหาเธอพร้อมเลโอ
"ด..เดเวนซ์ .. พี่ลูซี่คงจะเป็น .. HeartStopper แน่ ๆ .." เลโอกล่าวเสร็จก็เริ่มอธิบายต่อ
"HeartStopper .. จากที่ผมได้อ่านหนังสือรวบรวมพลังทั้งหมดแห่งมอร์กซิสต์ไว้ .. ระบุไว้ว่า ผู้ที่มีพลังนี้จะ ผู้นั้นจะมีมือล่องหนที่ยาวกว่ามือปกติออกมาจากมือปกติของเขา ซึ่งถ้าผู้นั้นบังคับมือล่องหนของเขาไปไว้ที่หัวใจของเป้าหมาย ผู้นั้นจะสามารถทำให้เป้าหมายกลายมาเป็นพวกของผู้นั้นได้ หรือสามารถทำให้เป้าหมายตายได้เลย .."
"ด..เดี๋ยวนะ แล้วหนังสือของเลโอเค้ารู้ข้อมูลพวกนี้มาจากไหน ในเมื่อลูซี่ก็เพิ่งรู้ตัวว่าเธอมีพลังนี้น่ะ" เดเวนซ์ถาม
"เค้ากล่าวไว้ว่า พลังมอร์กซิสต์มีทั้งหมด 99 พลัง ซึ่งหากผู้ที่ครอบครองพลังนั้นตาย พลังมอร์กซิสต์ก็จะล่องลอยเพื่อหาผู้ที่สมควรจะครอบครองมันจนกว่ามันจะเจอผู้ที่สมควร และเข้าไปในร่างกายคนนั้น ทำให้คนนั้นมีพลังมอร์กซิสต์ นั่นหมายความว่า พลังพวกนี้มีมาแต่โบราณแล้ว ผู้เขียนจึงทราบทั้งหมด 99 พลัง .."
"ถ้างั้น .. พวกเราก็เป็น 3 ใน 99 คนที่มีพลังมอร์กซิสต์ในตอนนี้สินะ .." เดเวนซ์กล่าวพร้อมยิ้มเล็กน้อยบนใบหน้าของเขา
"ร..เรารีบพาพี่ลูซี่ออกไปจากที่นี่ดีกว่า .. อีกไม่นานคงต้องถึงทางออกแล้วแน่ ๆ" เลโอกล่าวเสร็จก็ลุกขึ้น และช่วยกันพยุงลูซี่ขึ้นมาพร้อม ๆ กับเดเวนซ์
ทั้งเดเวนซ์และเลโอ พยุงลูซี่ค่อย ๆ เดินต่อไปในถ้ำ .. เสียงฝีเท้าของพวกเขานั้นเบามาก .. พวกเขาคงจะเหนื่อยล้าจากการต่อสู้ทั้งหมด
ในใจของเดเวนซ์กำลังนึกถึงภาพที่เขาเดินออกจากถ้ำ และป๊าของเขาก็จะต้องภูมิใจแน่ ๆ ที่มีลูกชายเป็นมอร์กซิสแตนซ์
เลโอนึกถึงแม่บุญธรรมของเขา .. ที่เขาสัญญาว่าจะปกป้องจนกว่าเขาจะสิ้นลมหายใจ .. แม่บุญธรรมของเขาเป็นคนเดียวที่ดูแลเขามาตั้งแต่เด็ก
ลูซี่เมื่อเริ่มรู้สึกตัว .. เธอก็นึกถึงแม่ที่เธอรักมากที่สุด .. ป่านนี้ถ้าเธอยังอยู่ เธอคงจะภูมิใจในตัวเธอมากแน่ ๆ
พวกเขาทั้ง 3 ค่อย ๆ เดินต่อไป .. ต่อก .. แต่ก ..
เดเวนซ์เริ่มเห็นแสงสว่างสีขาว .. เป็นแสงของแสงอาทิตย์
"แสงอาทิตย์ !! เราจะถึงทางออกแล้ว !!" เดเวนซ์กล่าวเสร็จก็หันหน้าไปมองลูซี่และเลโอ
"จ..จะถึงแล้ว จะได้กลับบ้านแล้ว .." เลโอกล่าว
"อื้ม.. งั้นเรารีบเดินกันอีกหน่อยแล้วกันนะ" ลูซี่กล่าวเสร็จก็เริ่มเดินเร็วขึ้นอีกหน่อย เธอตื่นเต้นมากที่จะได้เล่าเรื่องราวทั้งหมดที่เจอในถ้ำให้พ่อของเธอฟัง
ทั้ง 3 คนรีบเดินตรงไปที่แสงสว่างนั่น .. ยิ่งเดินเข้าใกล้มันก็ยิ่งสว่างขึ้น และกว้างขึ้น ..
'มันจะต้องเป็นทางออกแน่ ๆ' เดเวนซ์หวังอย่างนั้น
บัดนี้พวกเขาได้มาอยู่ตรงหน้าของทางออกถ้ำ .. พวกเขาดีใจอย่างบอกไม่ถูก แต่ก็เหนื่อยล้ามากจากการเดินทางทั้งหมด
"เราถึงแล้ว .. ถึงแล้ว ถึงแล้วจริง ๆ !" เดเวนซ์กล่าวด้วยความดีใจ
"ม..แม่.. ผมทำสำเร็จแล้วครับ .." เลโอกล่าว
"ไม่ใช่นายคนเดียว .. เราต่างหาก .. เราทั้ง 3 คน .." ลูซี่กล่าวพร้อมยิ้มให้เลโอ
ท่ามกลางผู้คนมากมายที่รออยู่ทางด้านออกของถ้ำ .. เสียงฮือฮาและดีใจ ต้อนรับปรบมือให้มอร์กซิสแตนซ์คนใหม่ทั้ง 3 คน
ผู้คนทั้งหัวเราะ ตะโกน จุดพลุ ส่งเสียงฮือฮากันทั่ว จนอลหม่านกันไปหมด
ทั้ง 3 คนดีใจมากที่ได้มายืน ณ จุดนี้ .. แต่ทว่าพวกเขาทั้งหมดก็ ..
สลบไป ..
........... |
ดูแลรักเค้าให้ดีๆ อยู่กับเขาไปให้นานๆ
มีเพียงเท่านี้ จะใช้เป็นคำส่งท้าย ., |
|
|
|
● ρєтсн™
|
|
Re: Morxist - ศึกแย่งชิงลูกแก้วแห่งโชคชะตา บทที่ 2 (9/5/53)
« ตอบ #11 เมื่อ: 11-05-2011, 21:38:06 » |
|
แวะมาเม้น ๆ
เค้าว่านะ ที่เค้าอ่าน(แบบลวก ๆ เพราะโดนพี่ไล่)มา
ไม่ค่อยมีบทบรรยายเสื้อผ้าตัวละครเท่าไหร่ แต่ที่เหลือก็โอเคแล้วละ
เดี๋ยวพรุ่งนี้ พอมีเวลาเดี๋ยวมาอ่าน(แบบดี ๆ)ใหม่อีกที
เพราะอันนี้อ่านลวก ๆ ตามที่บอกไปอ่ะนะ =w=;
|
 Len Say : ผมจะรอไม่ว่าจะนานแค่ไหน!! จนกว่าเธอจะกลับมา
ผมจะเก็บรักษาจดหมายของเธอดั่งเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดของผม |
|
|
|
-'๑'- หน่øลุ€ ! -'๑'-
|
|
Re: Morxist - ศึกแย่งชิงลูกแก้วแห่งโชคชะตา บทที่ 2 (9/5/53)
« ตอบ #12 เมื่อ: 11-05-2011, 21:40:01 » |
|
แวะมาเม้น ๆ
เค้าว่านะ ที่เค้าอ่าน(แบบลวก ๆ เพราะโดนพี่ไล่)มา
ไม่ค่อยมีบทบรรยายเสื้อผ้าตัวละครเท่าไหร่ แต่ที่เหลือก็โอเคแล้วละ
เดี๋ยวพรุ่งนี้ พอมีเวลาเดี๋ยวมาอ่าน(แบบดี ๆ)ใหม่อีกที
เพราะอันนี้อ่านลวก ๆ ตามที่บอกไปอ่ะนะ =w=;
จริงด้วย ไม่มีเสื้อผ้าซักกะตัว
|
ดูแลรักเค้าให้ดีๆ อยู่กับเขาไปให้นานๆ
มีเพียงเท่านี้ จะใช้เป็นคำส่งท้าย ., |
|
|
|
