ก็เก็บบรรยากาศภายในงานมาให้ได้ชมกัน สำหรับใครที่ไม่ได้ไป หรือไปมาแล้วแต่ไม่ได้อะไรดังใจหมายก็คงต้องทำใจเหมือนกันจ้า
โดยส่วนตัวคิดว่างานนี้ ธีมของงานแท้จริงแล้วเป็นงานแสดงผลงานของนศ.และความสามารถของ คณะดิจิทัลของมศว. แต่Debuzไปแจมงานด้วย
ใจจริงที่เราไปนั้น อยากไปดูงานของคณะดิจิทัลที่จัดขึ้น ไม่ได้คิดจะไปดูบูทหรือลงชื่อเอาไอเท็มแต่อย่างใด
(เป็นพวกถูกสื่อรูปแบบใหม่ดึงดูดใจได้ง่ายกว่าเกม)
แต่ในฐานะผู้ที่ไปร่วมชมงาน ขอบอกว่า "เราเป็นแค่เสียงเดียวนะคะ" คนอื่นอาจจะพอใจกับงานนี้ แต่เรากลับรู้สึกไม่ชอบใจเท่าไหร่ ตัวงานจำกัดพื้นที่มาก อันนี้ก็เข้าใจว่าการเช่าพื้นที่มันเป็นเงินนะค่ะ แพงได้อีก และยิ่งเคาน์เตอร์ของอสุรา ก็มีพื้นที่จำกัด
แต่ว่า...โต๊ะลงทะเบียนลงไอดีนั้นกลับไม่มีป้ายบอกอะไรให้ชัดเจนเลย
เราเดินไปเดินมาเกิน 5 รอบ เพื่อหาที่ลงทะเบียนไอดี ว่าจะเก็บภาพบรรยากาศมาฝาก
แต่เดินวนอยู่จนแทบจะเมาคนตายก็เจอแต่เคาน์เตอร์นำเสนอเกมอสุราที่เชิญชวนคนมาเล่น
ที่บอกชัดว่า "ข้าคืออสุรา" เพราะมีป้ายโฆษณาตั้งหราอยู่เลย
แต่สำหรับเคาน์เตอร์ลงไอดีนั้นกลับไม่มีอะไรบอก และดูเหมือนจะขยับมาจากพื้นที่เดิมจากแผนพิมพ์เขียว(แผนที่ที่จีเอ็มเอามาโพสไว้ในกระทู้ http://forum.asura.in.th/index.php?topic=57008.0 )
จริงๆ มันก็ขยับออกมาจากในแผนที่เดิมไม่มากมายอะไรหรอกค่ะ แต่ถ้าคนไม่รู้และไม่เดินเข้าไปถามว่า
"เฮ้ นี่พวกคุณทำอะไรกัน"
บอกได้เลยว่าไม่เข้าใจหรอกค่ะว่าไอ้ขบวนการเรนเจอร์ที่ต่อแถวยาวเป็นงูกินหาง กินกลางตลอดตัวเนี่ย "เขาทำอะไรกัน"
อาจมีคนถามว่า แล้วทำไมไม่มองหาจีเอ็มล่ะ?
เอ่อ จะบอกว่า ก็พยายามหาอยู่ แต่ส่วนตัวไม่ได้สนิทหรือรู้จักจีเอ็ม เคยเห็นหน้าก็แต่ภาพถ่ายบนบอร์ด และในงานก็หาคนที่จะใส่เสื้อยืดวุ้นๆ ของอสุราก็ไม่เจอสักคน(หรือถ้าท่านจีท่านใดอยู่ในภาพจะกรุณามาบอกด้วยก็ได้นะคะ ว่าข้าคือจีเอ็มฯ ครั้งหน้าเราจะได้สับถูกคน เอ้ย ไม่ใช่ล่ะ)
เราก็เริ่มจะเหนื่อยใจกับงานจนเกือบจะเดินกลับ แล้วก็เอะใจกับขบวนการเรนเจอร์ต่อแถวยาวเกะกะระรานไปถึงหน้าประตูทางออกด้านข้าง ราวกับรอของแจกฟรี ก็เลยเดินขึ้นไปชั้นสองหามุมดีๆ แล้วซูมกล้องลงมาซะ
ถึงได้รู้ว่า "ไอ้ขบวนการแถวยาวเป็นงูเลื้อย แท้จริงแล้วมันคือต่อแถวลงทะเบียนงานรับไอเท็มฟรี"
(นี่คือที่ซูมลงมาจนเห็นกระดาษถึงได้ถึงบางอ้อ)
เราไปถึงนั้น บ่ายสามโมงเย็นนะคะ ออกจากงานประมาณสี่โมงกว่า แต่ว่าไม่ได้ลงทะเบียนแต่อย่างใด
เพราะทนไม่ไหว แล้วก็ไม่ได้ตั้งเป้าไปลงทะเบียนแต่แรก เพราะงั้น "ทำใจได้"
(นี่คือภาพการต่อแถวลงไอดีจากมุมบน)
แต่กับคนที่ตั้งตารองานจะเอาไอเท็มและการลงทะเบียนมีปัญหานั้น คงต้องบอกว่า "เสียใจด้วยจริงๆ"
เพราะมีเครื่องแค่เครื่องเดียว(อันนี้คิดว่าเพราะดีบัสไปแจม เขาถึงให้พื้นที่แค่นั้นละมั้ง? ถ้าไม่ใช่จีเอ็มก็มาชี้แจงได้นะคะว่ายังไง ประการใด)
แต่แล้วเราก็แอบเหลือบไปเห็นขุมสมบัติของดีบัสด้วยล่ะ
เห็นมีจอคอมวางอยู่สองจอและบรรดาของต่างๆ ก็ไม่รู้ว่าเขาจะเก็บไว้ทำเซอร์ไพรส์กับงานพรุ่งนี้หรือเปล่า ถ้าไงใครไปงานพรุ่งนี้ก็ลองเก็บบรรยากาศมาแลกเปลี่ยนกันดูนะคะ เผื่อว่าพรุ่งนี้จะดีกว่านี้ก็ได้ แต่โดยรวมวันนี้ ไม่ผ่านอย่างแรง!!!!
อีกอย่าง ข้างบนที่ผ่านมานั้น "เป็นส่วนของความรู้สึกที่เกี่ยวกับบูทอสุรา แต่ในความรู้สึกที่เกี่ยวกับงานของคณะดิจิทัลนั้น เราก็ไม่ชอบบางอย่างอยู่ดี"
เพราะนักศึกษาที่พรีเซ้นงานกลับตอบคำถามผู้เข้าชมงานแบบงง เหมือนไม่ได้ทำการบ้าน แต่ก็คิดไปว่าน้องเขาอาจจะประหม่าต่อการพรีเซ้น(พอให้อภัย) ซึ่งภายในงานจะจัดเป็นแบบเคาน์เตอร์จัดแสดงผลงานในรูปแบบประเภทต่างๆ(แยกโต๊ะกันพรีเซ็นเป็นสัดส่วน) เราก็เลยลองย้ายตัวเองจากเคาน์เตอร์นี้ ไปอีกเคาน์เตอร์
พอเดินไปอีกเคาน์เตอร์เพื่อถามแบบเป็นงานเป็นการก็เจอนักศึกษาไม่พยายามพรีเซ้นงานอีก ซึ่งงานแบบนี้จำเป็นที่คุณจะต้องถามผู้เข้าชมงาน "ไม่ว่าเขาจะเป็นสื่อหรือไม่เป็น ไม่ว่าจะเป็นผู้ชมงานขาจรที่ไม่เกี่ยวข้องกับวิชาชีพที่คุณจะเดินต่อไปก็ตาม เพราะในทางกลับกันถ้าเขาเป็นสื่อขึ้นมา แล้วนักศึกษาเสนอผลงานไม่ได้ มันจะทำให้ดู..."
แต่ว่าผลงานของน้องๆ ที่มาโชว์นั้นต้องเรียกได้ว่าเยี่ยมยอด ฝีมือดี ชมเลยว่าสวย เก่ง แต่ในทางพรีเซ้นต่อผู้เข้าชมงาน "ที่ไม่ใช่ประธานในงาน" ยังต้องจัดการอีกมากนคะ
ตัวอย่างเช่น เคาน์เตอร์หนึ่ง แม้เราจะถามว่ามันคือสื่อดิจิตัลที่สามารถนำไปประยุกต์ได้กับเด็กที่อยู่ในช่วงชั้นไหนได้บ้าง แต่น้องกลับงงๆ ว่าอะไรคือช่วงชั้น เลยต้องถามใหม่ว่าสำหรับเด็กอายุเท่าไหร่ในผลงานนี้ที่คุณทำออกมา (ถ้ารุ่นพี่หรืออาจารย์มศว.มาอ่านก็บอกน้องๆ ด้วยนะคะ ว่าพรีเซ้นงานบ้างอะไรบ้างนะ ถ้าวันนี้เราไปในฐานะสื่อที่ไปทำข่าว ผลมันจะออกมาอีกอย่างหนึ่งเลยนะจ๊ะ)
จบการรายงานเท่านี้
ผิดพลาดประการใดต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี่ด้วยค่ะ
และหรือท่านใดจะแจมก็ตามสบายจ้า
