เธอยกตัวอย่างโจทย์ให้นักเรียนว่า
“มีนก 3 ตัว เกาะอยู่บนสายไฟ นายพรานเอาปืนยิงโดนนกตัวหนึ่งตกลงมา
จะ เหลือนกกี่ตัวบนสายไฟ ?”
“ไม่เหลือเลยครับ” เด็กชายบ๊อบ ตอบด้วยแววตาเด็กมีความคิดอ่าน
“ไม่ใช่ ไม่ใช่ เอ้า เธอลองคำนวณดูอีกทีสิ”
ครูสาวตอบด้วยความอดทน พร้อมทั้งชูนิ้วขึ้นสามนิ้วประกอบการอธิบาย
“มี นกสามตัวเกาะบนสายไฟ นายพรานยิงไปหนึ่ง”
ครูสาวพูดจบพร้อมทั้งลดนิ้วลง หนึ่งนิ้ว
“จะมีนกเหลืออยู่บนสายไฟกี่ตัวเอ่ย ?”
“ไม่เหลือเลยครับ” เด็กชายบ๊อบตอบย้ำอีกอย่างขึงขัง
ครูสาวชักสงสัยในความมั่นใจของลูกศิษย์
“ง่ายมากครับ” เด็กชายบ๊อบตอบ
“เมื่อนายพรานยิงปืนหนึ่งนัด โดนนกหนึ่งตัว
นกที่เหลือจะตกใจบินหนีไปหมด”
“อืม ดี ถึงแม้ว่าไม่ถูกต้องตามโจทย์และหลักคณิตศาสตร์
แต่ครู ชอบวิธีคิดของเธอนะ” ครูสาวตอบ
“เอาอย่างนี้ดี กว่าครับครู ให้ผมถามมั่ง” เด็กชายบ๊อบเริ่มบ้าง
“มีผู้หญิงสามคนนั่งบนม้านั่ง กำลังกินไอติมดุ้นยาวอยู่
ผู้หญิงคนแรกเลียแท่งไอติม
ผู้หญิงคนที่สองกัดแท่งไอติม ส่วนผู้หญิงคนที่สามดูดแท่งไอติม
ผมถามครูว่า ผู้หญิงคนไหนแต่งงานแล้ว”
ครูสาวมองหน้าเด็กชายบ๊อบ ถึงทำหน้าไม่ถูก
แต่หน้าครูสาวก็แดง ระเรื่อขึ้นแล้วอึ้งไป
“ครู ครู ผมถามอีกทีก็ได้นะ มีผู้หญิงสามคนนั่งบนม้านั่ง
กำลังกินไอติมดุ้น ยาวอยู่ ผู้หญิงคนแรกเลียแท่งไอติม
ผู้หญิงคนที่สองกัดแท่งไอติม ส่วนคนที่สามดูดแท่งไอติม ผมถามครูว่า
ผู้หญิงคนไหนแต่งงานแล้ว”
“เอาอย่างนี้แล้วกันนะเธอ” ครูเริ่มกระซิบที่ข้างหูเด็กชายบ๊อบ
“ครู ว่าผู้หญิงคนที่ดูดไอติมแท่งน่ะ เป็นผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว”
“ไม่ใช่ครับครู คนที่แต่งงานแล้ว
คือคนที่มีแหวนแต่งงานสวม อยู่ที่นิ้วมือไงครับ”
เด็กชายบ๊อบอมยิ้ม พร้อมกับพูดตบท้าย
“ถึงครูจะตอบไม่ถูก แต่ผมก็ชอบวิธีคิดของครูนะ”
ชอบไม่ชอบก็คอมเม้นด้วยเน้อ
ถ้าชอบกันก็จะเอามาลงให้บ่อยๆ
