เอานิทานแรงๆมาให้อ่าน (ซ้ำขออภัย อยากให้นิทานนี้เตือนสติทุกคน)

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วเมื่อครั้งที่พระเจ้าสร้างโลก

พระองค์มีถุงหนังใบใหญ่เอาไว้ใส่ของวิเศษต่างๆ

พระองค์เริ่มต้นด้วยการสร้างมหาสมุทร ทั้ง 7

โดยการวางของวิเศษของพระเจ้า

พระองค์จะต้องวางทั้งของดีและของไม่ดี คู่กันไป

เพื่อไม่ให้ประเทศหนึ่งประเทศใดสมบูรณ์ไปกว่าประเทศอื่นๆ

ทรงเอาเทือกเขาร็อกกี้น้ำตกไนแองการ่าวางไว้ให้อเมริกา

และเอาทะเลทรายอริโซน่ากับพายุทอนาโดวางไว้ด้วย

เอาป่าอเมซอนวางไว้ให้บราซิลและทรงเอาไข้ป่าวางไว้ให้ด้วย

เอาขั้วแม่เหล็กโลกวางไว้ให้แคนาดาแต่ก็ทรงเอาความหนาวเย็นวางไว้ให้

เอาเทือกเขาหิมาลัยให้ธิเบตกับเนปาลเพื่อเป็นปราการกั้นข้าศึก

แต่ก็เอาความเบาบางของอากาศและความแห้งแล้งไว้ให้

ทุกประเทศจะได้ของคู่กันแบบนี้ทั้งหมด จึงไม่มี

ประเทศใดน้อยหน้ากว่ากัน

คราวนี้ พระองค์ทรงลืมประเทศรูปขวานเล็กๆทางแหลมอินโดจีน

ทรงสะพายถุงวิเศษแล้วก้าวข้ามเขาหิมาลัยไป

แต่ด้วยความที่เขาสูงมากเกี่ยวถุงของพระเจ้าขาด

ข้าวของที่ดีๆที่เตรียมเอาไว้ให้ประเทศอื่นๆ

เช่น ชายหาดสวยๆ ผืนดินอุดมสมบูรณ์ ศิลปะวัฒนธรรมดีๆ

อาหารอร่อยที่สุดในโลก ดอกไม้ ผลไม้ ชายทะเล

ก็เทไปกองรวมกันที่...ประเทศไทยหมด

ว้า แย่แล้ว พระเจ้าทรงคิด ประเทศนี้ท่าทางต้องเจริญ

กว่าประเทศอื่นๆแน่นอน พระเจ้าทรงมองหาภัยธรรมชาติ

ที่จะมาถ่วงดุล...แต่สายเสียแล้ว พระองค์ทรงเอาภูเขาไฟ

กับแผ่นดินไหวให้ญี่ปุ่นไปแล้ว

ถ้าปล่อยให้เป็นแบบนี้ ประเทศอื่นๆจะมาฟ้องร้องพระองค์ได้ว่า

พระองค์ไม่ยุติธรรม จะมีภัยธรรมชาติอันใดหนอที่จะทำให้ประเทศไทย

ไม่เจริญกว่าประเทศอื่นๆได้

เมื่อทรงคิดได้ เพื่อเป็นการป้องกันประเทศอันสมบูรณ์ที่สุดในโลกนี้

ไม่ให้ล้ำไปกว่าที่อื่นๆ พระองค์ก็เลยสร้าง...

.

.

.

.

.

คนไทยขึ้นมา

ถ้ามีคนไทยอยู่ล่ะก็ต่อให้สมบูรณ์แค่ไหนไทยก็ไม่มีวันเจริญ

ปล.อ่านแล้วเจ็บจี๊ดดดดเลย Sad

ปล.แบบว่าเจอโดยบังเอิญ

เครดิต www.2bemen.com