ขยะบนโลกซายเบอร์!
ณ ปี พ.ศ. ๒๘๕๕ ยุคที่วิวัฒนาการของคอมพิวเตอร์ก้าวขึ้นมาเป็นส่วนนึงในชีวิตมนุษย์โดยที่สิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆจะถูกควบคุมด้วยเทคโนโลยีที่ล้ำสมัยและเป็นระบบอัติโนมัติแต่ทว่าอีกเศษเสี้ยวนึงของโลกซายเบอร์ที่วิวัฒนาการมาถึงขั้นสูงสุดแล้วจะมีชาวหุ่นกระป๋องหรือ Robot ที่ถูกทิ้งร้างให้อยู่กับมนุษย์ที่ไม่มีค่าหรือว่าแก่ชรานั่นเอง...

ในดินแดนของเมื่องหุนยนต์ที่ถูกทิ้งหรือ "Robot Land" ที่ไม่ค่อยที่จะมีใครรู้จักเท่าไรเป็นเมืองที่สำหรับซ่อมหุ่นยนต์เก่าๆที่ไม่ได้ใช้งานสักเท่าไรแล้วโดยคุณลุงช่างซ่อมที่ชื่อลุง เอก ลุงเอกจะทำหน้าที่กับเพื่อนหุ่นยนต์คู่ในชื่อ Mr.Robot XTT 3.5 ที่เป็นหุ่นยนต์รับใช้รุ่นแรกที่ถูกโล๊ะทิ้งมาและเป็นตัวสุดท้ายที่ยังใช้การได้แล้วอยู่บนโลกแห่ง Robot land

ป๊อก ป๊อก เคว้ง คว้าง! เสียงลุงเอกค้นหาเครื่องมือในตระกล้าของลุง

เฮ้!! Mr.Robot XTT 3.5 แกเห็น น้ำมันเครื่องรุ่น 3XYY2 ไหมเนี่ย (ลุงเอกถามด้วยน้ำเสียงแข็ง)

ไม่เห็นเลยครับลุง ลุงเก็บไว้ในห้อง เครื่องมือของลุงหรือเปล่า (Mr.robotXTT 3.5 ตอบ)

อืมๆงั้นแกลองไปดูในห้องเก็บเครื่องมือให้ชั้นหน่อยนะเจ้าหุ่นกระป๋องแสนรัก (ลุงเอก พูดแกมหยอกให้ Mr.robotXTT 3.5 ไปหาน้ำมันเครื่องรุ่น 3XYY2 ในห้อง)
ครับผม!! เดี๋ยวผมจะไปหาให้เดี๋ยวนี้แหละครับลุง (เจ้าหุ่นยนต์ตอบด้วยน้ำเสียง ประชด)

ฮ่าๆ ข้าอยู่คนเดียวมานานกับแกนะเจ้าหุ่นกระป๋องฉันก็คิดว่าแกเป็นลูกคนนึงของชั้นแกนี่ทำดีกว่าลูกฉันอีกนะเจ้าหุ่นกระป๋องลูกฉันมันปล่อยให้ฉันอยู่ที่นี่คนเดียวไม่เคยมาเหลียวแลกันเลยมันปล่อยชั้นไว้ที่นี่ให้อยู่กับแก 10 ปีได้แล้วสินะ .... (คุณลุง บ่นด้วยน้ำเสียงน่อยใจถึงลูกชายตัวดีที่ทิ้งพ่อมาอยู่กับเจ้าหุ่นกระป๋อง)

ฮ่า...ผมก็ไม่ค่อยเข้าในความรู้สึกมนุษย์เท่าไรหรอกนะครับแต่ว่า!! ลุงยังเอาน้ำมันเครื่องนี่อยู่ไหมครับเนี่ย!! ผมเจอมันแล้วอยู่ในห้องเก็บของจริงๆด้วย (  Mr.robotXTT 3.5 ตอบด้วยน้ำเสียงชื่นใจ)

เอาสิ!! น้ำมันเครื่องรุ่น  3XYY2 นะ ข้าว่าจะเอามาซ่อมเจ้าหุ่นตัวใหม่ซะหน่อย หยอดน้ำมันเครื่องเข้าไปคงจะทำงานเป็นปรกติละนะ! (ลุงเอกตอบ)

ฮ้า!!! เราจะมีสมาชิกในครอบครัวอีกคนแล้ว เฮ้ๆ เราจะมีสมาชิกในครอบครัวอีกคนแล้ว เฮ้ๆ (เจ้าหุ่นกระป๋อง ร้องตะโกนดีใจด้วยคำพูดที่ซ้ำไปซ้ำมา)

เอาล๊ะ!! แงหุบปากแล้วก็ CPU ของแกเงียบๆชั้นจะใช้สมาธิซ่อมเจ้าหุ่นตัวนี้แล้ว (ลุงเอกบอก Mr.Robot ด้วยเสียงแข็ง)

แกร๊กๆ แกร๊กๆ เสียงขันน๊อตดังมากเหมือนว่าเกลียดของหุ่นยนตัวนั้นจะหวานไปซะแล้ว
โป๊ง ป๊างๆ ! เสียงค้อน ดังออกมาจากห้องทำงานของลุงเอก

สำเร็จแล้ว!! เจ้าหุ่นกระป๋องเพื่อนยาก แกมีชีวิตอีกรอบแล้วนะ ฮ่าๆๆ (ลุงเอกตะโกนด้วยน้ำเสียงดีใจ)

ฮ่าๆ เรามีสมาชิกในครอบครัวอีกคนแล้ว เฮ้ๆ ฮ่าๆ เรามีสมาชิกในครอบครัวอีกคนแล้ว เฮ้ๆ ( Mr.robotXTT 3.5 ตะโกนซ้ำแล้วซ้ำอีก )

อ๊อดๆ แอ๊ด ครืน... เปรี๊ย!! เสียงลั่นกลไกของ เจ้าหุ่นกระป๋องตัวใหม่ที่ลุงเอกซ่อมมันขึ้นมา

ซาาา หวาดด ดี ค๊าปป จ้าววว นายยย (เสียง ระบบคอมพ์พิวเตอร์ของหุ่นยนต์ทักทายลุงเอกและ Mr.robotXTT 3.5 ดังขึ้น)

เจ้าชื่ออะไรหละเพื่อนใหม่!!! (ลุงเอกถาม)

โผมมม ชื่ออออ  Mr.BITRITO(บิทริโต้) เปนนน หู่นนน โยนนน ปกกก ป้องงง อาาา นาาาา จรักกกก Never Land บนโลกกกก สีฟ้าาาาาา (เจ้าหุ่นยนตอบอย่างเชื่องช้า)

อ้าวนะ...นะนี่แกเป็นหุ่นยนต์ของรัฐบาลหรือเนี่ย ทำไมแกถึง มาอยู่ Robot Land เมืองแห่ง ขยะของเหล่าหุ่นยนหละ ? (ลุงเอกถามเพราะความสงสัย)

โผมมม ถูกกก ปลดดด ปราาา จามมมม การรรร เพราะะะะ โผมมมม ทามมมม งานนนน ผิดดด ผลาดดดด คราฟฟฟฟ (เจ้าหุ่นยนต์ตอบ)

อืม...ช่างมันเถอะ เรื่องนั้น งั้นชั้นจะตั้งชื่อใหม่ให้แกว่า Mr.REBOOT ก็แล้วกัน ถ้าใช้  Mr.BITRITO มันอาจจะเป็นที่น่าสงสัยของคนแถวนี้ (ลุงเอก พูดด้วยน้ำเสียงที่สนใจในเจ้าหุ่นยนต์ตัวนี้)

เอาหละๆ เรามาทานอาหารเย็นกันเถอะครับ !! ( เจ้า  Mr.robotXTT 3.5 พูด)

ของลุงมีผัดผัก กับ เนื้อทอด ของผมกับเจ้า Mr.REBOOT เป็นน้ำมันเครื่องแล้วก็ เศษเหล็ก ใน ห้องของลุง (เจ้า  Mr.robotXTT  บอก)

อืม ก็ดีๆ งั้นเรากินข้าวเย็นกันก่อน ชั้นจะได้พักผ่อนบ้าง เหนื่อยกับการซ่อมเจ้า Mr.REBOOT มาทั้งวันแล้ว!! (คุณลุงตอบ)

ทั้งสามคนกำลังมีความสุขกับบ้านใหม่ ญาติคนใหม่ สมาชิกในครอบครัวคนใหม่...แต่ทว่าเขาจะรู้หรือไม่ว่า Mr.BITRITO ที่ลงมาจากโลกอนาคตนั้นเป็นหุ่นยนต์สังหารที่มีชื่อเสียงที่สุดในโลกอนาคตในขนาดนั้น...

ป.ลิง หัดแต่งค๊าป นี่เป็นแค่ตอนแรกเนาะ! ผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ.ที่นี้ด้วย