รักวุ่นๆของยัยจอมจุ้นตัวแสบ
บทนำ
กริ๊งๆ ..... ตื้ดๆ....
“อะไรเนี้ยทั้งโทรทั้งปลุกไม่ไหวจะเคลียร์- -’’ฉันรีบเอื้อมมือไปกดปุ่มบนหัวของนาฬิกาปลุกเพื่อให้มันหยุดเสียงของมัน
แล้วยังต้องไปหยิบโทรศัพท์ที่มคนโทรมาปลุก(ไม่บอกก็รู้)
‘‘ฮัลโหล’’ฉันพูดขึ้นเมื่อเห็นคนที่โทรมาเป็นๆเพื่อนฉันเองโทรได้โทรดีแกตังเยอะนักไง
‘‘ยัยแป้งแกตื่นรึยัง’’เรียกยัยเลยหลอรับไม่ได้อ๊ายยยยย!หลังจากที่ฉันกรี๊ดอยู่ในใจยัยแตงโมเพื่อนสุดที่เลิฟของฉันก็บ่นต่อว่า
‘‘ด่วนเลยนะแกถ้าแกมาไม่ทันฉันจะไปบอกอาจารย์ให้หักคะแนนแก’’โหย!ยังจะบอกให้อาจารย์หักอีกแค่นี้ก็แทบจะไม่มีแล้ว
ฉันมองนาฬิกาอย่างรวดเร็ว6.55น.แล้วฉันจึงรีบคว้าเสื้อคลุมแร้ววิ่งเข้าไปวิ่งผ่านน้ำอย่างรวดเร็ว
ซู่!!...
ฉันอาบน้ำไม่ถึง5นาทีแต่งตัวอีกประมาณ3นาทีใช้เวลาไป8นาทีแน๊ะ ฉันหันไปมองนาฬิกาอีกครั้งแล้วพูดว่า
‘‘ไปแล้วนะคะ’’ฉันหันไปบอกคุณแม่ที่กำลังยืนงงๆอยู่เพราะฉันวิ่งออกนอกบ้านอย่างรวดเร็วราวกับจรวด
บรื้น...~
ฉันขับมอเตอร์ไซร์ที่พ่อซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดมาที่โรงเรียนที่ฉันเรียนอยู่ด้วยความเร็ว+ความใกล้บ้านจึงมาถึงในเวลา7.30น. รอดตาย!!
‘‘เฮ้ยัยแตงโม’’ฉันรีบตะโกนเรียกชื่อเพื่อนจอมป่วนของฉันเพราะกลัวว่ายัยนั่นจะไปบอกให้อาจารย์หักคะแนนที่แทบจะไม่มีของฉัน T^T
‘‘ว่าไงยัยแป้ง’’แตงโมพูดพลางยิ้มให้ฉันอ๊ากกกก ฉันรีบก้มมองนาฬิกาข้อมือเพื่อจะดูว่าสายรึป่าว
‘‘ไม่สายหลอกน่าอีกตั้ง25นาที^^’’ยัยแป้งยิ้มให้ฉันอีกแล้วแต่โชคดีนะที่มันเป็นคำตอบที่ยอดเยี่ยมมากปลื้มๆ
ฉันไม่สายฉันอยากร้องโอ้หลั่นลาดังๆให้ก้องร.ร.แต่มันไม่เป็นอย่างที่ฉันตังใจไว้นะสิ อะ...อาจารย์ฝ่ายปกครอง
*0*ฉันทำหน้าเอ๋อเหรอมากขณะที่อาจารย์พูดว่า
‘‘ปภัสสรเธอทำไมไม่ขึ้นไปเก็บกระเป๋ามัวยืนทำอะไรอยู่ฮะ!!’’ว๊ายยยยใครก็ได้ช่วยแป้งทีT^T
‘‘ค่ะหนูจะรีบไปเดี๋ยวนี้เลยคะ’’ฉันรับโกยขึ้นห้องโดยที่ลืมแตงโมอ๊ากกก ซวยแล้วฉันรีบโยนกระเป๋าใส่โต๊ะ
แบบว่ามันแม่นอะนะ ว๊ายนี่ไม่ใช่เวลามาอวดความสามารถฉันจึงต้องวิ่งอย่างไม่คิดชีวิตไปหายัยโมและแล้วก็
พลั่ก!!
‘‘ใครฟะเดินไม่ดูตาม้าตาเรือ’’ใครบังอาจมาด่าฉันแล้วที่ให้ดูตาเรือ เรือมันมีตาไหมยะ
‘‘ขอโทษ’’พูดจบฉันก็วิ่งสุดแรงเพื่อไปหายัยโม แต่เอ๊ะ ?วิ่งไม่ไปทำไมอ๊ากกกฉันหันไปมองที่ด้านหลังก็พบว่า
คนที่ฉันวิ่งชนตะกี้จับเสื้อฉันไว้ ไอบ้าเอ้ย!!
