แก้ไขเป็นเรื่องของผม ที่เพิ่งเกิด เมื่อกี้ ....
ตามปกติ เพื่อนๆๆจะเห็นผมออนบอร์ดเวลานี้เกือบทุกวัน ผมบอกได้เลยว่า ผมแอบแม่มาออนบอร์ด
เพราะแม่เคยว่าผม ว่าทำตัวไร้สาระ กับอินเทอร์เน็ต ไปวันๆ
วันนี้เหมือกันครับ ...
ผมลงมา เวลา 3 ทุ่มโดยที่แอบคนลงมา มีไฟฉายคือโทรศัพที่มีแก๊ดเจ็ตไฟฉาย1อัน
ค่อยๆย่องลงมาที่ชั้น 1 เพื่อเล่นคอมในห้องรับแขก เพื่อมาอัดเพลง(ที่ทุกๆคนฟังๆกันนั่นแหละครับ)
ผมมาพร้อมกับของเต็มตัว กีต้า สมุดจดเพลง(ขลังมาก) และแผ่นโปรแกรม Cubase ที่เพิ่งซื้อมาวันนี้จากเงินค่าขนนที่เก็บมา
อาจจะเป็นแค่เศษเงินสำหรับใครๆๆแต่มันเป็นเงินครั้งแลกที่ผมได้จากงานของผมตอนผมไปทำงานกราฟฟิคกับครูเป็ด มนต์ชีพ
ผมเตรียมพร้อมด้วยความอุสาหะ ทั้งๆๆที่ปิดไฟ แต่ผมก็พยายามมองลอดแว่นตาของผม ผ่านเนื้อร้องและคอร์ด ตัวเล็กๆๆโดยลายมือหวัดๆของผม
แล้วความรู้สึกสะดุ้งก็เกิดขึ้น แม่ผมเดินเข้ามา ถามว่า (ขออณุญาติใช้คำที่ต้องใช้วิจารณญานในการอ่าน)"มลึงคุยกับใคร" เป็นคำแรกที่ผมได้ยิน
ผมคิดแล้ว แม่ต้องเข้าใจผิดอีกแน่ว่าผมกำลังคุยเรื่องอย่างว่ากับใคร แล้วโดนหลอก อย่างเป็นข่าวในหนังสือรึเปล่า นั่นเป็นความคิดอย่างนึงว่า
"แม่รักเรา แม่ไม่อยากให้เราต้องเจออะไรที่น่ากลัว สังคมเน็ตมีอะไรที่น่ากลัวมากมาย นี่ต้องเป็นมุมมองของแม่แน่ๆ" แล้วผมจะทำยังไงล่ะ
แม่เดินไปเปิดไฟ ผมบอกแม่ไปว่า"ป่าวทำอะไรครับ(โดยที่ผมยังตอบเลี่ยงงานหลังครั้งนี้ คือการแต่งเพลงของผม แน่นอน ผมอายถ้าจะให้แม่ฟังเพลงของผม มันรู้สึกแปลกๆ)"
แม่จึถามอีก "ป่าวอะไร มลึงคุยกับใครบอกมา มันเป็นใคร คนที่คุยกับมลึงเมื่อกี้น่ะ" ผมตอบกลับอีก "ป่าวอ่ะแม่ ผมแค่ซื้อโปรแกรมใหม่มาอยากลองเฉยๆ"
แม่ต่อ "โปแกรมไร งั้นทำไมต้องหลบๆซ่อนๆๆมาลง มีไรก็บอกมาสิ" ผม "ก็ โปรแกรมของคอมแหละ เอามาลงในเครื่อง"
สิ้นคำ แม่สั่งผมว่าหลีกไปพร้อมคว้าเม้าส์ในมือผมมาคลิกหน้าต่าง Explore แต่ละอันออกมาดู แน่นอนครับ มันโชวเต็มหลา Cubase โปรแกรมแต่งเพลง
ผมคิดว่าแม่คงไม่รู้จักมั้ง ที่ไหนได้ แม่พูดมาเลย โปรแกรมแต่งเสียง มลึงจะทำเพลงไง แค่นั้นแหละ ผมตอบแบบทำยังไงดีวระ(คิดสิวร้อยยยยโดนด่าเต้นกินรำกินแน่ตรูๆๆๆ)
เพราะบ้านเราคจีนครับ อยากให้ลูกเป็นหมอ เป็นไรกันทั้งนั้น มีแต่ผมบ้าศิลปะอยู่คนเดียว ..
แต่นั่นแหละ ไหนๆๆแม่ก็คงรู้แล้ว ทำๆๆไปเลยละกัน ผมตอบ"ครับ" แม่บอกว่า "แล้วทำไมต้องแอบ ทำเพลงก็บอกมาสิ แม่ได้ยินจากเจ๊เราแล้วว่าเธอแต่งเพลง"
อ่าวเวงง เจ๊ทรยด!! T^T ผมก็บอก"ผมมาทำเพลงจริงๆๆ พร้อมกับชูเนื้อเพลง 8-10 หน้าที่ผมเขียนไว้แบบรกๆๆค้างไว้เยอะแยะครับ"
แม่คงจะเชื่อผมแหละ เพราะรอบตัวผมกองไปด้วยกีต้าและ ของเล่นมากมาย(วะฮ่าๆๆ) แม่เลยทำท่าเหมือนแอบยิ่มนิดๆๆ
แล้วบอกว่า "อย่าดึกนะ กรูขี้เกียจทนฟัง อัดๆๆไปเถอะ.."
คำพูดนั้นมันเกิดอะไรขึ้นไม่รู้ มันเหมือนเหนือความคาดหมาย จากที่คิดว่าแม่ต้องด่าเราแน่ ค่าเราเป็นชิ้นๆๆหมกคอมแน่นอน แต่ที่ไหนได้
แม่ให้เราอัดต่อ(ถึงจะบอกว่าขี้เกียจฟังก็เถอะ)
แค่นี้มันก็ดีใจมากพอให้คนอย่างผม น้ำตาไหลแล้วล่ะครับ
ผมรักแม่นะครับ ^^
ป.ล.หลังเหตุการนั้นมาผมก็ได้พอว่า เมื่อก่อนแม่เรียน พาณิชพนคร แล้วเคยเข้าวงสุนทราภร เป็นนักร้องในวง แต่ออกมาเพราะชอบแนวทางร๊อกๆๆแบบคาราบาวมากกว่า
แต่แม่ผมก็ยังร้องได้หมดทุกแนว ลกทุ่ง เพื่อชีวิต หรือสุนทราภร แม่ผมก็ร้องได้หมด แถมบางเพลงโหดกว่าต้นฉบับซะอีก ยิ่งแอ๊ดคาราบาวเป็นอะไรที่แม่ชอบมาก
ผมนี่ไม่น่าเลย รู้แล้ว ว่าเรามันเหมือนใคร??? วะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า
โอ้โห ~
