เรื่องคือ มันมีเพลง เพลงนึง ที่ผมแต่งให้คนที่ผมรัก ซึ่งเราจากกันมานานมากแล้ว
ถึงแม้ทั้งมันและผมจะเป็นผู้ชายด้วยกันก็ตาม แหะๆๆ(- -")
         เรื่องมันตอน ม.2  ผมกับมัน เคยเป็นเพื่อนสนิทตั้งแต่ ม.1 แต่หลังจากวันนั้นที่ผมและมันจบ ม.2
                  ผมก็ไม่ได้เจอมันอีกเลย....
      ทั้งๆที่เราเพิ่งจะได้รู้ความในใจกันตอนที่ จบ ม.2 นั่นเอง

         เรื่องคือ ตอนวันสอบครั้งสุดท้าย ม.2 ผมกับมันไปห้างที่นึงในสุพรรณ จนได้เรื่องคือ ผมทำน้ำหกใส่กางเกงมัน!!!
    แน่นอนครับ มันโมโห แต่ไม่แรงมาก เพราะมันฮา ซะมากกว่า ผมกับมัเลยตกลงกันว่า ผมต้องแลกกางเกงกับมัน
        จึงไปแลกกันเฉยๆ(ป.ล.พวกแฟนนิยายYโปรดทราบ เราไม่ได้ทำอะไรกัน เพราะเป็นแคเพื่อนนนนตอนนั้น -.-)
        ผมได้แลกกางเกงกับมันเสร็จเราก็กลับบ้านพร้อมกับคำว่า ไว้เจอกัน ม.3 แต่ใครจะรู้ว่าอยู่ๆๆมันก็หายตัวไป มันได้โอนไปเรียนที่โรงเรียนดังแห่งนึงที่มีชื่อ (ผิดกับผมที่นอกจากเรื่องพวกศิลปะแล้วไม่มีอะไรดีเลย)
             แล้วผมก็พึ่งมารู้ตัวเอาตอนวันเปิดเรียนทั้งๆที่เพื่อนๆเค้ารู้กันนานแล้วว่า ม.3 มันไม่ต่อที่เดิม(แน่นอนเพราะผมเล่นไปบวชอยุที่ป่าแถวอุบลโน่นไม่ได้ข่าวอะไรเลย)
                  พอผมทราบผมแทบบ้า เบอมันก็ไม่มีพยายามถามคนโน้นคนนี้เขาก็ไม่มีกัน จนสุดท้ายผมงัดไม้ตาย บุกเข้า
      ห้องรวบรวมข้อมูลของโรงเรียน ผมเป็นเด็กพิเสษที่สามารถเข้าห้องที่เกี่ยวกับคอมได้เป็นกรณีพิเสษ ด้วยที่ช่วยงนอาจารคอมอยู่บ่อยๆและการันตีความสามารถออกแบบเว็บไซท์ที่เคยได้เหรียนทองให้ รร มาทีนึง
        ผมหาเบอร์ผู้ปกครอง แล้วผมก็ได้เบอร์พ่อมันมา ผมโทรไปกี่รอบกี่ครั้งก็ไม่ติด ผมหมดปัญญาแล้ว กลับบ้านไป ผมหยิบกางเกงของมันขึ้นมาอีกครั้ง
             แล้วก็แปลกใจ ในกางเกงมีกระดาษที่เขียนอีเมลไว้แผ่นนึง ถึงแม่มันจะเข้าเครื่องซักจนยับแทบบ้าแล้วก็ตาม
                โชคดีที่เป็กระดาษแข็งพิเศษที่มันท่าทางเหมือนรีบดึงมาจากโครงงานของใครซักคนในห้องวิชาประดิษ(เกรียนได้อีก - -*)
           ผมรีบแอ็ดเมลไป แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย ส่งอีเมลแล้วอะไรก็แล้ว แต่ เงียบบบ
                  จนมาประมาณเดือนที่แล้วนี่แหละ ปัจจุบัน ผม อยู่ ม.4ผมกลับไปเช็กเมลอีกครั้งโดยที่ในกล่องเมลผมมีเมลเป็นจำนวนเกือบ3พันเมล ผมนั่งลบเมลเฟสบุคที่โคตรเยอะเลย ส่งกันเป็นรายได้ไงเนี่ย
                จนเจอมันเข้า เมลของมัน(ลืมบอกมันชื่อมอส ผมเรียกมันไอแมมมอธ)ผมได้อ่านๆๆไปถึงได้รู้สาเหตุ ที่แท้อีเมลนี้มันไม่ได้ใช้นานแล้ว
       เพราะมันลืมรหัสผ่านเมล แต่มันพึ่งจำได้เมื่อไม่นานมานี้เอง ผมจึงได้แแอดเมลอันใหม่ท่มันใช้ครับ พร้อมเบอโทรที่มันส่งมาให้ในเมล
                    ตรู๊ดๆๆ ผมโทรไป ครั้งแรกที่ได้ยินเสียง กรคิดถึงมึ-งนะ สั-ส ผมพูด
                          มันบอก กรูจำเสียงมึ-งแทบไม่ได้ สั-สคิว
                        อืมๆๆ (ต่อจากนี้เป็นบทสนธนาของผมกับมัน มันยังไม่ต้องการให้ใครอ่านครับ^^)
                          จนถึงตรงที่ว่า มันขอผมให้สัญญากับมันว่า คำว่า รัก น่ะ อย่าเพิ่งให้กัเลย
                         ไว้วันนึง ที่เราเจอกันกับตัว เราค่อยบอกมันด้วยร่างกายเราเองดีกว่า พูดผ่านโทรศัพไป ความหมายมันก็น้อยลง
                      ผมยอมสัญญากับมันแม้ว่ามันจะทำให้ผมอึดอัดที่ไม่เคยคิดเลยว่าสัญญาแบบนั้นทำให้ผมแทบบ้า ผมอยากพูดว่ารักมันใจจะขาด แต่พุดไม่ได้
                            มากสุดก็แค่ คิดถึงมึึ-งนะเว้ย แค่นั้น วันนี้ผมกับมันก็ยังไม่ได้เจอกัน เราแค่คุยในโทรศัพ แต่รู้สึกอบอุ่นแบบไม่เคยคิด
                          วันนี้ ผมแต่งเพลงให้มันเพลงนึง เพื่อนๆๆอสุร่า ลองฟังนะครับ
                             มันอาจไม่เพราะ แต่เป็นเพลงของมันคนเดียว^^
                 ป.ล.กีต้าโดยผม ร้องโดยผม อึนเนื้อโดยผม ครับ สาธุ อัดโดย โทรศัพกิ๊กกีอกเครื่องนึง ฮ่าๆๆ ทำนองเนื้อเพลง ผมเองหมดครับ
ป.ล.ผมไม่เคยใช้เวลาแค่ชั่วโมงกว่าแต่งเพลงได้มาก่อน แต่ครั้งนี้ ผมแต่งให้มันทำไมมัง่ายดายเหลือเกินวะ ฮ่าๆๆๆ

<a href="http://www.youtube.com/v/OVx2aDP3K2w&amp;rel=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/OVx2aDP3K2w&rel=1</a>

สำหรับรูปประกอบ จะสังเกตุเห็นอันที่เป็นรูปเขียนว่า กูรักมึ-ง อันนั้น เป็นรูปที่ผมกับมันแชทกล้องกันแล้วมันเขียนใส่กระดาษให้ผมดู(ทั้งๆที่มันสัญญาไว้แบบนั้น แต่มันเองก็คงอึดอัดที่ไม่ได้บอกรักผมแหละมั้ง ฮ่าๆๆๆ)

ไรฟลังงง ฮ่าๆๆ

ไว้มาลงเนื้อให้ คนแต่งลืมเองงง

เธอบอกว่ารักคือคำ ให้คนที่รักจริงๆ ตัวฉันก็เชื่อใจและรอเวลาผ่านไป

ให้เราได้พบเจอกัน แล้วเราก็พูดคำนั้น ให้มันเหมือนในสัญญา ที่เราได้ตกลงกันว่า

รัก .. นั้น ยิ่งเราใช้มันเท่าไหร่มันก็ยิ่งน้อยลงไป เธอเชื่อใหม

เชื่อมั่นในรัก.. นั้น ที่เรานั้นมีให้กันตลอดเวลา ให้ใจเราสื่อถึงกัน ว่าเราไม่ลืมสัญญา
ว่ารักที่เพียรสร้างมา มันยังไม่จบลงไป ใช่ใหม ใช่ใหม ใช่ใหม ใช่ใหม

แล้วก็ซ้ำๆๆกันไปจนอันสุดท้ายเพลง

จึงอยากจะมอบเพลงนี้ มอบมันให้เพียงแค่เธอ มันอาจไม่ดีเลิศเลอ แต่เป็นของเธอ ผู้เดียว...

จบๆๆๆๆๆ

ป.ล.ขณะที่กำลังพิมพ์มีคนโทรมา ปรากดว่ามันโทรมาครับ พอรับสายปั๊ป เสียงมันเหมือนร้องให้ มันบอกผมว่า "คิดถึงมึ-ง ไม่ต้องโทรกลับนะ" แล้ววางสายไปเลย มันแกล้งผมอีกแล้วใช่ใหม ฮ่าๆๆๆ

แอ๊กๆๆๆ ถ้างั้น สมน้ำหน้ามันครับ หมันไส้ กวนตริงงงงงงงงงง ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ป.ล. เอ๊ะ งั้นผมก็ต้องเป็นด้วยดิ เฮ้ยยยย หลอกด่านี่หว่าาาาาาาาาา!!!!!

เดะอัดใหม่ -.- พอดีอันนี้อัดไปให้เจ้าของเพลงฟังก่อนว่า เนื้ออะไรโอเคป่าว เผื่อพี่แกอยากมีส่วนร่วม เดะได้ใช้ Cubase อัดใหม่อีกทีครับ ^^

ป.ล.ใครรุวิธีลบ noise ใน Cubase บ้างครับ? ของผมเป็น Noise เสียงสัญญาณเครื่อง พอมันถมเครื่องดนตรีหลายๆๆเลเยอร์แล้วมันจี๊ดขึ้นหูเลยน่ะครับ TT