กลอนของคนเกียน

อันว่าเกรียนนั้นมีอยู่ ช่วงวัยรุ่น
มัวหมกมุ่น จนครุ่นคิด จิตฟุ่งซ่าน
กิริยา และวาจา ส่อสัน ดาน
อันธพาล เที่ยวระราน ด่าผู้คน
ตอนเขาเรียน มันก็โดด มาเล่นเกม
สุขเกษม เปรมปรี ข้ามิสน
แม้นพ่อแม่ บุพการี จักยากจน
มิกังวล เพราะข้านั้น คือพันธุ์เกรียน
แต่ละวัน ตัวมันนั้น อยู่ร้านเนต
เล่นเกมเสร็จ ก็เตร็ดเตร่ อยู่ตามห้าง
ใช้ชีวิต ให้หมดวัน ไร้หนทาง
อนาคต จักร่วมสร้าง ชาติอัปจน
อันบางตัว มีแววชั่ว แต่แบเบาะ
เที่ยวปากเปราะ สร้างศัตรู ทุกแห่งหน
พอพบเจอ ตัวจริงแท้ แต่ละคน
โถไอฅน นึกว่าแน่ ที่แท้เกรียน
บางผู้นั้น ตัวก็เล็ก เท่าลูกหมา
จะปากกล้า ก็จำเพาะ ในหมู่มาก
พออยู่ตัว คนเดียวนั้น ก็หงอคราง
ดีแต่สร้าง วีรกรรม ระ ยำ ชน
อันเด็กเกรียน ทั่วทั้งหลาย พี่ขออย่าง
จงหยุดสร้าง ชื่อเสียเถิด จะเกิดผล
พี่เตือนแล้ว ขอให้น้อง แต่ละคน
หยุดซักหน ก่อนโดนส้น.. กระทืบเอ๋ย..