O 3 O

การ์ตูนตลกอ่ะ

ชอบ ๆ

ก็บทเปิดตัวนี่หว่า กะจะรีไรท์อยู่ T^T

เอิร์ธจะแต่งนิยายใหม่เหรอลูกหื่น -0-"

จะบ้าหรอใครจะแต่งนิยายใหม่=-=นิยายเก่ายังไม่เสร็จฉันคงไม่ทิ้งมันแล้วแต่งเรื่องใหม่หรอก

________________________________________________________________________________________________

                                                                                  8

“จิ๊บๆ”เสียงของนกตัวหนึ่งที่บินผ่านหน้าของชายหนมผมสีดำสนิท ดวงตาสีดำของเขาจ้องมองเหล่านกที่

โผ่บินกันอย่างสนุกสนาน 

“ฟิ้ว~”เสียงลมพัดผ่านต้นไม้ใหญ่  ใบไม้สีเขียวสดปลิวหลุดออกมาจากต้น  มันลอยเข้ามาในหน้าต่างบ้าน

ของอัลโฟ่  เขาใช้มือจับมันไว้ แล้วลูบไล้ใบของมันอย่างช้า ก่อนจะปล่อยให้มันปลิวตามลมต่อไป

“ขัดอาวุธเตรียมไว้ดีกว่า”อัลโฟ่หยิบปืนขึ้นมาแล้วตรวจเช็คสภาพปืนพร้อมกับทำความสะอาดมันจนเงาวับ

“อัลโฟ่!!!”ชายวัยทองคนหนึ่งตะโกนเรียกเขา

“ครับ พ่อ”อัลโฟ่ลุกขึ้นจากเก้าอี้พร้อมเก็บอาวุธและกับกับดักแล้วเดินลงไปข้างล่าง  ไม่ต้องเดาว่าพ่อของเขา

เรียกเรื่องอะไร

“เอา”ชายวัยทองยื่นซองสีน้ำตาลอ่อนให้อัลโฟ่

“รีบไปจัดการซะ”ชายวัยทองกล่าวพร้อมเดินหายไปในห้องครัว  อัลโฟ่เดินตรงไปที่มอเตอร์ไซร์คันสีดำวาว

คู่ใจของเขา ก่อนที่จะสตาทร์มันขึ้นและขับออกไป   เขาหยิบซองสีน้ำตาลเข็มขึ้นมาและแกะมันออก พร้อม

ดูหน้าของคนที่เขาต้องสังหาร

“ผู้บริหารงั้นหรอ? งานนี้คงจะยากพอดู”อัลโฟ่พึมพำและเก็บมันเข้าซอง  เขาเร่งเคื่องด้วยความเร็วสูง ภายใน

ไม่นานเขาก็มาถึงที่หมาย   เขาก้าวขาลงจากรถมอเตอรไซร์พร้อมหยิบปืนพกเพรชฆาตที่ใช้สังหารคนมามากมาย

“ฟู่ว!~”ลมปริศนาพัดเข้ามาอย่างแรง 

“เกิดอะไรขึ้น?”อัลโฟ่พึมพำอย่างสงสัยแต่ทันใดนั้น ภาพบรรยากาศเบื้องหน้าก็เกิดบิดเบี้ยวกลายเป็น

หลุมลึกลับสีดำชวนหลงใหล  มันเรื่มดูดเขาเข้าไปอย่างช้าๆ

“ฮึ๊ย!!!”อัลโฟ่พยายามขัดขืน  เขารีบวิ่งไปขึ้นรถมอเตอร์ไซร์  แล้วเร่งเครื่องเต็มที่ แต่มันกลับไร้ผล  หลุมสีดำ

ดูดเข้าแรงขึ้น

“บ้าเอ๊ย!!!”อัลโฟ่สบถก่อนจะถูกดูดเข้าไปทั้งตัว  หลุมสีดำนั้นหายไปทันทีเมื่อมันได้ดูดอัลโฟ่เข้าไป

“ที่นี้มันที่ไหน?”อัลโฟ่กวาดสายตามองไปยังรอบๆก่อนจะควักปืนคู่ออกมาอีกครั้ง
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

แต่งไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลยT-T ยังไงก็ขออภัยมาด้วย

9 / 000


"ยังตามมากันไม่เลิกอีกวุ้ย.." ชายหนุ่มร่างใหญ่หัวทอง ที่กำลังวิ่งหนีทหารกลุ่มหนึ่งอย่างเอาเป็นเอาตายบ่นออกมาเบาๆ ทั้งๆที่เขาไม่ได้ทำอะไรผิดแท้ๆ ทำไมต้องมาวิ่งหัวซุกหัวซุนแบบนี้ด้วย

"เฮ้ย ไอ้หัวฟู หยุดดด!!" ทหารกลุ่มนั้นตะโกนออกมา

"หยุดให้โง่เด้!!" เขายังคงวิ่งต่อไปเรื่อยๆ จนไปหยุดอยู่ที่ดาดฟ้าของ 'ดราโกนิส' ยานบินรูปมังกรขนาดใหญ่ของเซนด์กัล โดยปกติจะมีไว้ขนส่งสิ่งของต่างๆ และเก็บอะไรบางอย่าง ก็เท่านั้น

"ชิบหาย..." แน่นอน ว่าเมื่อวิ่งมาเจอทางตันแบบนี้เข้าแล้ว ก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจาก..

"เอาฟะ สู้ก็สู้" เขาหันหลังกลับไปประจันหน้ากับเหล่านายทหารทั้งกลุ่ม ในเมื่อไม่มีทางจะหนีต่อไปแล้ว เขาคงไม่ยืนอยู่เฉยๆให้โดนจับหรอกนะ

"ทางตันแล้วสินะ หึหึ.." นายทหารคนที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้า หัวเราะในลำคอเบาๆ และเดินออกมายืนประจันหน้ากับชายหนุ่มหัวฟูตรงหน้า

"เอาล่ะ ตอบคำถามฉันมา"

"แกเป็นใคร มาจากไหน แล้วแอบขึ้นมาบนดราโกนิสทำไม?" เขาถาม พร้อมๆกับเอาดาบจ่อไปที่ตัวของคนตรงหน้า

"ทำไมฉันต้องบอกด้วย?" ไอ้หัวฟูตรงหน้า ทำหน้าตายียวนกวนประสาทพร้อมๆกับที่ตอบกลับไป


'โป๊ก!'


"เฮ้ย! มันเจ็บนะว้อยยย" เขาตะคอกใส่คนข้างหน้า เมื่อโดนเอาฝักดาบเขกมาเต็มๆกลางหัว

"ถ้าแกไม่ตอบดีๆ ไม่ใช่แค่ฝักดาบ แต่แกได้จมกองตีนแน่"

"เออ.. ฉันชื่อสตัน ไอล์รอน มาจา.."


'ตูม!!'


ทันทีที่เขายังไม่ทันได้พูดจบ ส่วนปีกของดราโกนิสก็ได้ถูกระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆ เมื่อหันไปก็พบกับฝูงการ์กอยล์ที่นับจำนวนไม่ได้ กรูกันออกมาจากหลุมดำนับหลายสิบหลุม

"เฮ้ย!"

"พวกมันมาจากไหนกัน!?" หัวหน้าทหารที่ยืนเอาดาบจ่อสตันอยู่ หันไปตะโกนถามนายทหารที่เหลือ แต่ก็ดูเหมือนจะไม่มีใครให้คำตอบได้เลยซักคน

"หนอย.. กลับเข้าไปในตัวดราโกนิส! เตรียมตัวลงจอดฉุกเฉิน!" เขาหันไปสั่ง เมือ่สุดเสียงแล้ว ทุกคนต่างวิ่งหลบเข้าไปในตัวดราโกนิสกันอย่างเอาเป็นเอาตาย และได้ปิดล็อคประตูดาดฟ้า ทิ้งให้สตันยืนหัวโด่อยู่คนเดียว

"แล้วตูล่ะเห้ยยย!" สตันวิ่งเข้าไปทุบประตู ทำไมไม่ให้เขาหนีเข้าไปด้วย มันรังแกกันชัดๆ

"เหวออออ" เขารีบพุ่งตัวหลบไปข้างๆ เมื่อการ์กอยล์ตัวหนึ่งบินพุ่งตัวลงมา และเอาเล็บอันแหลมคมของมันข่วนไปที่ๆเขายืนอยู่เมื่อกี้

"เกือบไปแล้ว.."


'วิ้ง'


"หืม.. เอ้ย!" เขาหันหลังกลับไป และได้พบว่ามีหลุมดำหลุมหนึ่งมาโผล่อยู่ที่ข้างหลังของเขาโดยที่ไม่รู้ตัว

"แย่ล่ะ.. ต้องออกห่างมันไว้ก่อน... ต้อง....ว๊ากกก!!!" ก่อนที่เขาจะเขยิบตัวหนีออกมา เจ้าการ์กอยล์ตัวเมื่อกี้ก็พุ่งเข้ามาผลักตัวเขาเข้าไปในหลุมดำนั่นเสียก่อน.. ซวยแท้

"ไอ้-บ้า-เอ๊ยยยยยยย!!~~~" เขาตะโกนออกมาจากหลุมดำ ในขณะที่กำลังเหมือนจะตกไปข้างล่างเรื่อยๆ และนั่นเป็นเสียงสุดท้ายที่การ์กอยล์ตัวหนึ่งจะได้ยิน..

---

แต่งทิ้งไว้ แต่ขี้เกียจแก้มันละ ลงมันงี้ล่ะ

ให้มันงี้ทุกเทิร์นสิ เด๋วต้องมีคนหมุนเทิร์นไม่ทันชัวร์ๆ

อีกอย่าง ตาต่อๆไป ไม่มีการแต่งล่วงหน้าแล้วนะ

เพราะต้องรอดูเนื้อรเองจากคนที่อยู่ข้างหน้าเทิร์นเราก่อน งานนี้ใครแต่งช้า+ไม่ค่อยออน

ก็มีสิทธิ์ที่จะหมุนเทิร์นไม่ทันแน่นอน-0-