“อืม...ไม่เอาน่า อย่ามายุ่งสิ...” เสียงหนึ่งพูดขึ้นมาจากใต้ผ้าห่ม เมื่อรู้สึกว่าถูกรบกวนจากการหลับ

     “ต้องยุ่งสิค่ะๆ ก็มันสายแล้วนี่ ไหนว่าวันนี้จะออกไปเมืองเซาเทิร์นไซไม่ใช่หรอค่ะ” อีกเสียงหนึ่งพูดขึ้นขึ้นมาเสียยาวเหยียด พร้อมเขย่าๆร่างใต้ผ้าห่มนั้น

     “กรี๊ดดดดดดดดด ! ก็ได้ๆ ลุกแล้ว...” ผ้าห่มเปิดขึ้น หญิงสาวรูปร่างสูงโปร่งผมยาวสยายสีม่วงดำ ที่ดูจะยุ่งนิดๆ เพราะการนอน และนัยน์ตาสีเทาสีเทาเข้ม ที่ยังไม่ลืมตาดีนัก ก็ลุกขึ้นมา

     “กว่าจะลุกได้นะค่ะ ท่านวาเนซ” อีกเสียงหนึ่งในตอนนั้นพูดขึ้น ซึ่งเป็นเสียงของตุ๊กตาตัวเล็กๆ ขนาดประมาณสองฝ่ามือ ผมสีบลอนด์เงินสั้นประบ่า นัยน์ตาสีฟ้าใส ในชุดเดรสแขนตุ๊กตา มองแล้วดูน่ารักยิ่งนัก

     “แก ก็น่าจะรู้นี่ ว่าชั้นมันปลุกยาก ทำไมไม่ปล่อยให้นอนต่อเล่า” วาเนซพูดไป ขณะที่กำลังเปลี่ยนชุด

     “ทำอย่างนั้น พอท่านวาเนซตื่นมาแล้วสาย ก็จะดุดิชั้นน่ะสิค่ะ” ตุ๊กตาตัวน้อย ก็ลอยมาทางด้านหลัง เพื่อมาหวีผมให้เธอ

     “เฮอะ... ไม่ว่ายังไงแก ก็โดนบ่นนี่ ทำไมไม่เลือกทางที่มันดีที่สุดล่ะ”

     “สำหรับดิชั้นแล้ว ทางนี้ล่ะค่ะ ดีที่สุด แล้ว ถึงจะโดนบ่น อย่างน้อยท่านวาเนซก็ไม่สายเกินไปนี่ค่ะใช่ไหม”

     “อย่ามาทำเป็นห่วงน่า มันเลี่ยน” เธอพูดแล้วมองเงาตัวเองในกระจกนิดๆ

     “คิก~”ตุ๊กตาตัวน้อยหัวเราะ

     แล้วทั้งคู่ก็เดินออกจากที่พักของตัวเองไป เพื่อจะเดินทางไปทำธุระที่เมืองเซาเทิร์นไซ โดยระหว่างทางที่กำลังเดินนั้น ในช่วงเขตหมู่บ้าน ก็จะมีแต่คนเข้าทักทายเธอมากมาย ซึ่งส่วนใหญ่ก็จะเป็นชาวอสุราโดยทั้งสิ้น มีเพียงเผ่ามนุษย์อย่างเธอไม่มากนักสักเท่าไหร่

     พอพ้นเขตหมู่บ้านไป วาเนซซี่ก็เดินไปเรื่อยๆพร้อมกับตุ๊กตาตัวน้อยที่ลอยตามเธออยู่ไม่ห่าง ตาสีฟ้าใสแป๋วของมันจ้องมองไปรอบๆอย่างระแวง

     “ท่านวาเนซค่ะ นั่น มันอะไรหรอค่ะ ?” ตุ๊กตาตัวน้อยถาม พลางชี้ไปยังกลุ่มวงกลมสีม่วงดำที่กำลังหมุนวน อยู่บริเวณใต้เงาไม้แห่งหนึ่ง

     “เอ... ของแบบนี้มาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน ?”วาเนซซี่พูด แล้วเดินเข้าไปใกล้ๆวงนั้น แต่ตุ๊กตาตัวน้อยไม่ยอมตามมา เธอเลยหันไปเรียกมันมาใกล้ๆ แล้วสักพัก วงกลมนั่นก็หมุนเร็วขึ้นเรื่อยๆ พร้อมดูดวาเนซซี่และตุ๊กตาเข้าไปด้วย

     วาเนซซี่พยายามจะหนีออกจากรัศมีของวงกลมนั่น แต่ไม่สำเร็จ เธอโดนดูดเข้าไปพร้อมตุ๊กตาตัวน้อย ที่กรีดร้องด้วยความตกใจ วงกลมที่หมุนวนนั่น

     วาเนซซี่และตุ๊กตาหายไป เหลือแต่เพียงเสียงกรีดร้องของตุ๊กตาที่ยังคงก้องอยู่ได้เพียงไม่นาน แล้วทุกอย่างก็ตกอยู่ในความเงียบงัน...

---

อยากถามว่าสั้นเกินไหม เห็นว่าเป็นบทเปิดตัว

เลยเขียนไม่ยาวมาก(จริงๆมันคิดไม่ออก)

ปล้ำลิง. ผิดพลาดประการใดขออภัยจ้า

ขออภัยเขียนผิด

  เสียงฝีเท้าสับรัวที่ดังขึ้นตามทางในเมืองอาณาจักรเซาเทิร์นฟอร์ท พร้อมเสียงฝีเท้านับร้อยที่ตามมาติดๆ

"หยุดสิวะ!!!" ทหารนายหนึ่งที่วิ่งไล่จับเป้าหมาย ตะโกนปนสบถออกมาขึ้น

"หยุดก็โง่ดิ อรีด_ก!" เจ้ากรณีหันมาในสภาพยังซอยฝีเท้าอยู่

  ร่างของหนูตัวเบ้อเริ่มเท่าคอมนุษย์สายพันธุ์แฮมสเตอร์ ที่ประดับประดาด้วยสูทชั้นดี (แต่ท่อนล่างไม่มี)

หมวกนักมายากลติดดอกทานตะวัน พร้อมกระเป๋าเป้คาดตัว และเมล็ดทานตะวันขนาดเท่าฝ่ามือลอยอยู่ข้างๆตัว

ซึ่งอตนนี้เขากำลังเป็นผู้ต้องหาในการไล่ล่าของพวกทหารอยู่

"แก~! อย่าคิดหนีนะ! พวกแกสะกดจิตทหารไปเป็นทาสนับ50รายแล้ว ค่าหัวแกปรี๊ดมาก!"

ทหารที่วิ่งนำหน้าสุด ยศตำแหน่งท่าจะสูงในหน่วยทหารเดินดิน ตะโกนขึ้นบ้าง

"ก็อีพวกนั้นจิตมันกากเองนิ เลยโดนเอาไปเปนทาสง่ายๆ แบร่ๆ- -" หนูยักษ์ตัวนั้นหันมาถลนตาแลบลิ้นใส่

"หน็อยยยย ไอหนูแรด! ไล่จับมัน!" ผู้พันคนเดิมออกคำสั่งอีกครั้ง ทว่าทหารคนอื่นวิ่งไปก่อนนู่นแล้ว

"ลองนี่หน่อยก็ดี" หนูยักษ์กวัดมือไปเป็นตั้งฉาก พร้อมชี้ที่สะพานด้านหน้าตัวเอง

ทันใดนั้น สะพานนั้นก็ถูกปริยกออกมา ก่อนทื่จะร่วงถล่มสู่พื้น

โครมมมมมมมมมมมมมมมมม ตูมมมมมมมมมมม~!

เสียงอึกกะทึกครึกโครมของการถล่มของสะพาน ดังขึ้น หินทื่ถล่มมาจำนวนมากได้ปิดทางพวกทหารและตัวเองเสียแล้ว

"ว้ายตายHa ลืมไปว่าต้องวิ่งให้สะพานอยู่หลังตัวเอง= =" หนูยักษ์ออกท่ารั่วสุดๆ

"อ้าวๆ ไอหนูยักษ์โง่ ทำทางตันพร้อมหลุมศพเองนะ บรรจุกระสุน!" ว่าแล้ว ทหารทั้งหลายก็หยิบกระสุนเข้ามาใส่ปืนอย่างเมามันส์

โดยปล่อยให้คู่กรณีนั่วงแทะเม็ดทานตะวันอยู่อย่างสบายอารมณ์

"ยิงต่อเนื่อง!" ยังมีอีก

"กลั้นหายใจ!" ยังไม่จบ

"ตั้งปืน!" กว่าจะได้เนอะ=A=

"หยุดก่อน!" เสียงปรามของหนูยักษ์ตัวนั้นดังขึ้น

"อะไร! อ๋อจะสั่งเสียใช่ป้ะ!" ผู้พันทหารตอบกลับในท่าตั้งปืน

หนูยักษ์ที่รู้ตัวดีพยักหน้าพร้อมทำหน้าอ่อนแรงลง "งั้นชั้นขอสั่งเสียก่อน" หนูตัวัน้นกล่าวทั้งน้ำตา

"คือว่า..." มันค่อยๆเดินมาใกล้ๆผู้พัน พร้อมทรุดเข่าลงเหมือนจะขอขมา

"จะอะไรก็เร็วๆเข้าสิ หึๆ" ผู้พันตั้งท่าเหมือนผยองในศักดิ์ศรีสุดๆ เมื่อตนเองกำลังจะได้ผลงาน

"คือ..."



"เกิดมาชั้นไม่เคยเห็นทหารที่ไหน โง่เท่ากองทหารของแกเลยอ่ะ!"
 
ว่าแล้ว หนูยักษ์ที่ทรุดเข่าอยู่ ก็กระโดดขึ้นมาตบหน้าผู้พันดังฉาด

เพี๊ยะ!

"กรี๊ดดดดด หน้าช้านนนน" ผู้พันกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง เมือ่ถูกสวมเขาในชั่วขณะ

ทหารที่เหลือต่างยืนอึ้ง บางกลุ่มต่างซุบซิบนินทาในความกระจอกแอนด์โง่บรม และกริยาแต๋วแตกของผู้พัน

"นังสตอ! แกหลอกชั้นเรอะ!" คราวนี้ผู้พันแรดออกมาเต็มที่อย่างไม่แคร์สื่อ

"เขาเรียกว่ามีแผนตะหาก- -"

เพี๊ยะ!!!

คราวนี้ ฝ่ามือของหนูยักษ์ได้ประทับลงบนหน้าของผู้พันอย่างเต็มแรง ทำให้ฮีล้มลงไปนอนสลบอย่างอนาถา

"อุ๊ย ที่ชั้นบอกว่าทางตันอ่ะ สตอตะหาก บ๊ายบาย อีพวกโง่~" หนูยักษ์โบกมือเชิงลา ก่อนที่จะทะลุหินออกไป

โครมมมมมมมมม!!!!

สะพานด้านหลังของพวกทหาร ได้ถล่มซ้ำอีก ตอนนี้เหล่ากองทหารถูกขังอยู่ในนี้เรียบร้อย

"มันเป็นไผอ่ะ กล้าตบผู้กองหน้าหงายขนาดนี้" ทหารหน้าใหม่คนนึงถามทหารรุ่นพี่ด้วยความสงสัย

"มันคือหนูยักษ์ผู้มีค่าหัวสูงสุด(ในภารกิจล่าค่าหัวของทหารไม่เกี่ยวกับสมาคมนักล่า) ที่สยบผู้พันมาแล้วหลายรุ่น(ตบหน้าหงาย โดนปลดมาหมด)"

"นามของมันคือ"

เนซึมิ


 ด้านหนูยักษ์เนซึมิอีกรอบ

"กองกำลังหน่วยสวาทมา!" เนซึมิที่รู้ตัวแหงนหน้าขึ้นฟ้า ประจัญหน้ากับเฮลิคอปเตอร์หลาย10เครื่องที่บินลงมากลางเมือง

เสียงใบพัดของเฮลิคอปเตอร์ที่ตีกับอากาศกระหึ่มไปตัวบริเวณจนชาวเมืองบางส่วนต่างออกมาดูสถานการณ์

'แย่ละ ถ้าชาวเมืองเห็นหน้าว่าใครก่อเหตุละก็ คราวต่อไปอาจโดนจับง่ายๆก็ได้!'

ทันทีที่สมองประมวลสถานการณ์เสร็จ นู๋ยักษ์เนซึมืก็กระโดดด้วยความเร็วสูงออกจากดงใจกลางเมืองนั้น

ในตลาดเซาเทิร์นฟอร์ทที่แน่นไปด้วยผู้คน หนูยักษ์ได้แทรกตัวไปฝูงชน แต่ทว่า เจ้าหนูยักษ์ก็ยังอยู่ในสายตาของเหล่าสวาท

ที่ขี่เฮลิคอปเตอร์ตามเลียดพื้น จนชาวเมืองที่เห็นโดนใบพัดปั่นหัวขาดตัวขาดตายHaไปหลายศพ

"ตายHa!!!" เนซึมิสบถเนื่องจากตลาดสดเซาเทิร์นฟอร์ท กำลังจะกลายเป็นตลาดเลือดสดแล้ว

หนูยักษ์มองซ้ายมองขวา ตัดสินใจบุกบ้านผู้พันหนอนทันที


ด้านในบ้านผู้พันหนอน

"ผัวจร๋า ขอจุ๊บๆหน่อยน้า" ผู้พันหนอนที่ขึ้นคร่อมกำลังจะทำมิดีมิร้ายกะกอบบลินจากสมาคมการค้า ที่ซื้อตัวมา50บิลล่า

โครมมมมมมมมม!!!

"ขอบุกรุกหน่อยนะ อีผู้พันหาผัว!" ว่าแล้วหนูเนซึมิเอาเเมล้ดทานตะวันขนาดยักษ์สอยกบาลผู้พันคาเตอร์และกอบบลินตายHaไป2ศพ

ด้านในบ้านของผู้พันคาเตอร์ ในห้องเก็บของก็เปรียบเสมือนคลังแสงชั้นดี ซึ่งไม่มีใครกล้าเข้าไป เพราะผู้พันหวงห้องนี้มากๆ

"เอาวะ! เข้าไปดีกว่า!" ว่าแล้วนู๋เนซึมิก็ทะลุประตุเข้าไป (เพราะห้องล็อคอยู่)


"มืดจัง จุดเทียนหน่อยดีกว่า"

พรึ่บ

ท่ามกลางแสงสว่างของเทียน หนูยักษ์เนซึมิได้พบว่า รอบตัวของตน ห้อมล้อมไปด้วย

แส้ เทียนไข ถุงยางอนามัย โซ่ หนังสือเกย์ เข็มขัด ยังไม่รวมถึงเซ็_ทอยส์ และไดนาไม้ท์ที่ใช้ยัดตูดอีกมากมาย

"เป้นคลังแสงที่อุบาทว์มาก= =" เนซึมิเริ่มออกความเห็น พร้อมนั่งสงบอยู่ในนั้นเพื่อหลบซ่อน

"เห้ย มันเข้ามาในบ้านผู้พันคาเตอร์ว่ะ!"

"เห้ย ผู้พันตายHaแล้ว!"

"ลากศพออกไป"

@#$%&&!!!

ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ระเบิดในห้องต่างเรืองแสงแสบตาสว่างจ้า ก่อนที่หนูยักษ์จะสลบไป....

ต่อมา

"เห้ย เกิดอะไรขึ้น ยังไม่ตาย!" หนูยักษ์ที่ได้สิตแล้ว รีบทะลุประตุออกจากห้องทันที

แต่เขาก็พบว่า รอบๆตัวของเขา มันไม่ใช่บ้านผู้พันคาเตอร์เสียแล้ว...

---

มาแบบรั่วๆ อาจมีการใช้คำไม่สุภาพ เพ่อสร้างความบันเทิงนิจในการอ่านนะ อย่าว่ากันเลย=A=

โอ๊ะโอ - -... ของยูกิก็เสร็จแล้ว รอถึงคิวอย่งเดียว หุหุฮิฮิ

เอ่อ PM ใส่ชื่อตัวเองเลยก็ได้ ไม่ต้องไปpmใส่อีกไอดีนึง -*-

อืม