บทนำ

ณ  เทือกเขาซึ่งปกคลุมไปด้วยเมฆหมอกนั้นได้มีทางลับเป็นที่ซ่อนของหมู่บ้านหมู่บ้านหนึ่ง  หมู่บ้านแห่งนี้เป็นจุดกำเนิดทุกอย่างของสิ่งมีชีวิต และเป็นจุดจบทุกชีวิต

หมู่บ้านนี้ถูกเรียกว่า  村の精神 (หมู่บ้านจิตวิญญาณ)   ซึ่งหมู่บ้านนี้ถูกตัดขาดจากโลกภายนอก  ทุกสิ่งจะเหมือนเดิมขึ้นทุกปี  และจะหายไปทุกปี จะโผล่ขึ้นมาปีละ 10วัน

และจะหายไปเมื่อครบกำหนดการที่หมู่บ้านนี้โผล่มาทุก 10 วัน  เพราะหมู่บ้านแห่งนี้ได้ถูกกำหนดการต่อสู้หนึ่งขึ้น ซึ่งคนจากทุกทิศจะเดินทางมาเพื่อสิ่งนี้  สิ่งนี้ได้ถูกกล่าวขานขึ้น ทุกยุค ทุกสมัย   

ชื่อของมันคือ    ファイティングスピリット (จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้) เมื่อชนะการต่อสู้นี้ จะถูกเรียกว่า  " Ghost masters "(ผู้ใช้ภูติโดยสมบูรณ์)

โดยที่จะต้องจับภูติ ซึ่งหาได้ทั่วไปตามท้องหญ้า และคนที่จะต่อสู้ได้ จะต้องมีอายุ 10 -  19ปี   ซึ่งเมื่อใครสามารถชนะ จะได้ จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้  มาครอบครองซึ่งถ้าได้สิ่งนี้มา จะทำให้

สามารถครองโลกได้ทันที

ตอนที่1   การจับภูติที่ยากเย็น

"รินเสะ   ปีนี้ลูกก็13แล้วนะ   ปีก่อนก็ไม่ยอมไปแข่ง  อีก2วันก็จะถึงวันจับสัตว์เลี้ยงแล้วนะ  แล้วหนูจะเอาอะไรไปแข่งกับเค้า  "   ผู้หญิงคนหนึ่งได้พูดขึ้น พร้อมกับนำสารมาโยนลงบนโต๊ะ

" แป๊ปนึงหน่าแม่ แค่สัตว์เลี้ยง รอบบ้านเราก็มี   เดี๊ยวค่อยหาเอาก็ได้  เนี้ย เอา  ภูติแถวๆบ้านเราก็ได้แม่   " เด็กหญิงได้ ลุกขึ้นมาจากที่นอน หลังจากนั้นก็นำเชือกออกมา จากหัวเตียงของเค้า

"เดี๊ยววันนี้หนูจะจับมาให้แม่ดูก็ได้   ไปละค่ะ     "เมื่อเด็กหญิงพูดจบ ก็ได้มีแสงมารอบตัวเด็กหญิงคนหนึ่งและหายไปทันที

"เฮ้อออ    .... พ่อ ลูกเรานี้มันจะรอดไหมน่ะ  จะจับตัวอะไรมาได้นะ เฮ้อ ฉันหล่ะเป็นห่วงเหลือเกิน  " แม่ของรินเสะถอนหายใจเฮือกหนึ่ง พร้อมกับหยิบสารที่ตัวเองถือมา  ไปโยนในกองไฟ



ด้านรินเสะ  

' โอ๊ยย ทำไมจับสัตว์มันยากอย่างงี้เนี่ย   หรือว่าเราอ่อนเองนะ!!??!  '  รินเสะคิดได้ชั่วครู่หนึ่ง ก็มีลูกไฟลูกหนึ่งลอยมาตรงหน้า  รินเสะได้ใช้ดาบฟันไปที่ไฟ
王子   (ริน)

サイト   ( ไซ)

国     (คัน)

ประกายแสงของดาบได้เปล่งประกายวาววับ และได้มีนกตัวหนึ่ง บินออกมาจากมือของรินเสะ   ตัวของนกเป็นสีน้ำเงิน   เป็นประกายดั่งน้ำแข็ง

"ช่วยหน่อยนะ “ นกน้ำแข็ง”    ประกายน้ำแข็งใส่มันเลย"   ไม่ทันที่รินเสะจะสั่งเสร็จ นกน้ำแข็งก็ได้กระพือปีกก และได้มีน้ำแข็งเป็นรูปขนนกลอยออกไปหาภูติป่าตัวหนึ่ง

"  แว๊บ บ  "  ภูติตัวนั้นได้หายไปก่อนที่ขนนกน้ำแข็งจะไปโดนตัวมัน  

" แง่งงง !!!! หายไปอีกแล้ววว ไอภูติบ้าาาา   เซงง    ไอนกบ้า แกก็หัดปล่อยมาเร็วๆสิย๊ะ !!"   รินเสะตระโกนดังลั่น   นกน้ำแข็งได้กระพือปีกใส่รินเสะ

ตัวของรินเสะ  ถูกขนนกปักเต็มไปหมด"แก๊ ไอนกบ้าา  กลับม๊าาา~" รินเสะ ทำหน้าบูดเบี้ยวกับนกสุดดื้อของเธอ      


สายคู่หนึ่งได้ส่องประกายอยู่ในความมืดมุมหนึ่งในป่า และมันได้ค่อยๆหายไป   อย่างช้าๆ



"แม่ กลับมาแล้วคร่าาา  วันนี้จับไม่ได้สักตัวเลย เซงงงสุดๆๆ   "  รินเสะพูดพร้อมโยนร้องเท้าไปทั่ว  

" แม่บอกแล้ว   ให้รีบๆหาเข้าไว้   เป็นยังไงหล่ะ  มันต้องมี3ตัวนะลูกถึงจะแข่งได้ รีบๆเข้าสิลูก มีนกน้ำแข็งตัวเดียวจะชนะรึเปล่าเนีย " แม่ของรินเสะตะโกนด้วยความหงุดหงิด

"หน่าแม่ พรุ่งนี้ยังเหลือเวลาอีกนะแม่   หนูนอนหล่ะนะคร้า "      

"ไอลูกคนนี้ ไม่อาบน้ำก่อนหล่ะเนียยเฮ้อออออ   เบื่อจริงงงๆ "     แม่ของรินเสะหยิบเครื่องหมายประจำตระกูลขึ้นมา  

"พรุ่งนี้นายช่วยไปเป็นเพื่อนเค้าหน่อยนะ”ภูติใบไม้”  





"ย๊ากกกกกกกก    แกจาหนีไปไหนอีกย๊ากกก "  รินเสะตะโกนขึ้นพร้อมกับวิ่งไล่ตามภูติตัวหนึ่ง  

" ช้านต้องจับแกให้ได้ ย๊ากกกกกกก "    ไม่ทันที่รินเสะจะใช้เชือกจับ ภูติตัวนั้นก็หนีไปแล้ว

"เซ็งจริงๆวุ้ย กลับบ้านมือเปล่าอีกแล้ว   "  รินเสะเดินหน้าหงอยกลับบ้าน

เสียงประหลาดดังมาจากด้านพุ่มไม้ใกล้ๆรินเสะ

"แฮ่ๆๆ   !!!  "   หมาป่าตัวหนึ่งได้ออกมาจากดงหญ้า    

"  อะไรฟร่ะ  ชั้นยังไม่ได้ทำอะไรเลย มาหาเองซะแล้ว"  รินเสะถือเชือกขึ้นมาเหวี่ยงๆ หมายจะจับ แต่หมาป่า ตัวนี้ได้กระโดดหนีตลอด

"  เหมือนเคยเห็น ที่ไหนน้าาา  อืมม??!!?" รินเสะครุ่นคิด ก่อนที่หมาป่าตัวนั้นจะกระโดดเข้ามาหารินเสะอย่างไม่ทันตั้งตัว

"   ว๊ากก  จะมาแถวนี้ทำม๊ายยย" รินเสะ กระโดดหลบหมาป่าตัวนั้น  

" อ๋อ ชั้นรู้แล้ว แกเป็นอะไร  แกเจ็บเท้านี้เอง"  รินเสะเห็นเท้าของหมาป่าตัวนั้น  รินเสะจึงนำผ้าพันแผล ไปพันที่เท้าของหมาป่า

" อ๋อชั้นจำได้แล้ว  แกคือ”หมาป่าไฟ”  ที่เค้าร่ำลือกันนี้"  รินเสะเห็นหมาป่าอ่อนแรงอย่างมาก

" อื้ม  แกจะมาบ้านชั้นไหมหล่ะ  ชั้นจะช่วยแกเอง"    รินเสะได้ยื่นมือหมายจะจับหัวหมาป่า  แต่หมาป่าก็สลบไปอย่างรวดเร็ว

"  ชั้นจะพาแกกลับบ้านเอง    ((แกร่กๆๆ เคล้งๆ ))  "รินเสะได้หยิบไม้กระดาน มีตัวอักษรยึกยือเต็มไปหมด    

"เอาหล่ะ  ชั้นขอเป็นเจ้านายแกตั้งแต่วันนี้  ตกลงนะ  " รินเสะได้นำไม้กระดานไปโดนกับเท้าของหมาป่า  ซึ่งนั้นหมายถึงการทำสัญญาภูตินั้นเอง




" เอ้าเจ้าภูติตัวเมื่อวาน ทำไมมาล้มอยู่หน้าบ้านเราหล่ะนี้??!    " รินเสะได้ยกภูติอีกตัวเข้าบ้าน

"อ้าวรินเสะ ครบ3ตัวแล้วนี้ลูกก   แม่ดีใจด้วย   "  แม่ของรินเสะที่เห็นรินเสะแบกสัตว์ทั้งสองเข้ามากระโดดเข้ากอดรินเสะ

"แม่อย่าพึ่งพูดอะไรทั้งนั้นนะ  แม่ช่วยรักษา2ตัวนี้ก่อนนะ" รินเสะวางภูตติทั้งสองวางลงไป

"อื้ม  แผลจากการต่อสู้   สงสัยทั้ง2ตัวนี้คงไปต่อสู้กับคนอื่นมา   เดี๊ยวแม่จะรักษาให้เอง เอ้าลูก ดูอะไรก่อน" แม่ของรินเสะหยิบสร้อยคอขึ้นมา

"นี้คือ สร้อยคอประจำตระกูลของเรา ข้างในมีภูติอยู่1ตัว เค้าจะมาช่วยหนูเฉพาะตอนหนูเดือดร้อนจริงๆเท่านั้น เข้าใจไหม?"     แม่ของรินเสะนำสร้อยคอไปให้รินเสะสวม

"ค่ะแม่ หนูมี4ตัวแล้ว   เดี๊ยวพรุ่งนี้หนูไปสมัครเลยดีกว่า    ขอบคุณค่ะแม่ "  รินเสะได้กระโดดเข้ากอดแม่ของรินเสะอย่างไม่ทันตั้งตัว

"ไม่เป็นไรนะลูก    อื้มแม่พร้อมช่วยเหลือเสมอ "      แม่ของรินเสะ ยิ้มอย่างเบาบาง พร้อมกับน้ำตาทีไหลรินออกมา

น่าหนุกดีแฮะ 

ก็สนุกดี เนื้อเรื่องน่าติดตาม

แต่ระวังอย่าใช้ภาษาวิบัติในนิยายมาก

โอ้

ติดตามอ่านจ้ะ=[]=

(ของตัวเองไม่แต่ง)

//me โดนถีบ

ไฮว่า

คำพูดใช้สีที่มันดูไม่แสบตาดีกว่านะ

จะได้ถนอมสายตา+อ่านได้ง่าย