พ่อครัวตัวแสบ
ตอนที่2 เข้าสู่วงการอาหาร
"อืม ที่นี้สินะ ที่ลุงคนนั่นเค้าให้นามบัตรมา " เซนมองขึ้นไปบนตึกสูงใหญ่ ข้างบนเขียนไว้ว่า
" ตึกยอดกุ๊กกระทะทอง "" อ้าว ไอหนู !!! มาเรียนใช่ไหม เร็วๆ สายแล้วนะ " ยามได้มาบอกเซนตอนที่เซนเดินเข้ามาในตัวตึก
" เออ... คือว่า ช่วยพาไปหา... " ยังไม่ทันที่เซนจะพูด ยามก็ลากเซนไปห้องๆหนึ่ง
" ขอโทษครับ พอดี เด็กคนนี้มาสายหน่ะครับ เอ้า เจ้าหนู รู้จักไว้ซะ คุณ โฟด้า เป็นครูสอนเค้กฝรั่งเศส เรียนให้สนุกหละ" และยามก็ได้เดินออกมา
" เอ้า เริ่มกันต่อเลยนะ เค้กนั่นต้องเริ่มจากฐานมัน ฐาน เป็นตัวที่ทำให้เค้กชั้นข้างบนไปต่อได้ดี เอ้า ลองทำฐานดู " อาจารร่างอ้วน ได้เริ่มทำฐานให้ดู
" เจ้าเด็กคนนั่นทำไมไม่ทำหล่ะ หะ?? " อาจารได้ชี้หน้าไปที่เซน
" มันง่ายเกินไปครับ เด็กก็ทำได้" เซนได้อวดดีกับอาจารอย่างองอาจ
" บังอาจ หึหึ อยากลองดีกับชั้นงั้นรึ ไปห้องผ.อ.กับชั้น" อาจารได้พาเซน ไปห้องผ.อ.
เมื่อประตูบานใหญ่เปิดขึ้น ก็ได้พบชายแก่กำลังลองชิมอาหารอยู่ " ผ.อ.ครับ ไอเด็กคนนี้มันอวดดีครับ" อาจารร่างอ้วนได้ชี้หน้าไปที่เซนและตะโกน
" อ่าว นั่นเด็กที่ฉันให้นามบัตร ไปนี้ ชื่ออะไรรึ? " ชายแก่พุดด้วยความสนใจพร้อมทันหันไปหยิบส้อมขึ้นตักชิ้นเนื้อขึ้นมากิน
"เซนครับ นี้ ผอ. ผมขอแข่งทำเค้กกับเค้าได้ไหมครับ " เซนได้พูดออกไป ทำให้ทั้งห้อง อึ้งไปสักพัก
"เซน เธอจะแข่งกับเค้าจริงๆหรอ เค้าเป็นถึงผู้บริหารด้านของหวานนะ?"ชายแก่ถามเซนอีกครั้ง
" ครับ ผม!!!" เซนพูดด้วยน้ำเสียงมุ่งมั่น
"เอาหละ แข่งพรุ่งนี้เลยเป็นยังไง OK นะทั้งสองคน?"
" ครับ !! "
" เอาหล่ะ ตอนแรกฐานเค้กของเรา ก็ทำเสร็จแล้ว เหลือที่ตัวเค้ก ผมจะทำเค้กช็อคโกแลตเนี่ยแหละ แต่ต้องทำให้นุ่มนวล และหอมหวาน" เซนพูดกับ
แม่ของเค้า พร้อมนำกล่องนมขึ้นมาแกะ แล้วเทผสมกับช็อคโกแลต
" เราต้องนำนมไปผสมด้วย เพราะจะทำให้มันมีรสสัมผัสที่นุ่มนวล และไม่ค่อยเลี่ยนมาก ทำให้เป็นรสที่เหมาะสำหรับผู้ใหญ่”
"เมื่อถึงวิธีอบ ไม่ควรอบให้เค้กฟูเป็นภูเขา ไม่ควรให้เค้กแตกร่อน และควรที่จะใช้พิมพ์ที่มันขนาดพอดีกับเค้กของเรา
การทดสอบว่าเค้กที่อบสุกหรือยังนั้น ทำได้โดย ใช้ไม้ปลายแหลมจิ้มตรงกลางขนมถ้าไม่มีเศษขนมติดไม้ออกมาแสดงว่าสุกและสังเกตุว่าขอบขนมร่อนออกจากพิมพ์โดยรอบ "
"เอาหล่ะแม่ เค้กของผมเสร็จแล้ว ลองชิมดูหน่อยสิครับ"เซนได้นำเค้กชิ้นโต สีเป็นสีน้ำตาลอ่อนๆ ทำให้รู้สึกอยากอาหาร
"แม่กินละนะเซน " แม่ของเซนหยิบส้อมและมีดออกมาผ่าและได้กลืนเค้กก้อนโตเข้าไป
"อร่อยมากเลยลูก!!! รสสัมผัสที่นุ่มนวล ตีไข่ได้พอดีมาก และอร่อยกำลังพอดี ยิ่งผสมนมเข้าไป ยิ่งให้รสสัมผัสที่นุ่มนวล
เหมาะแก่ผู้ใหญ่มากเลยลูก!! " แม่ของเซนชมไม่หยุดปาก พร้อมกับนำช้อนและส้อมมาหยิบกิน
" อืม รสชาติใช้ได้แล้ว แต่ว่า ขาดตรงที่ ของที่กินเอาไว้แก้เลี่ยน อย่างเช่น ครีม เชอเบต หรือว่าเชอรี่ อืม "
"ผมคิดออกแล้ว !!! เราจะใช้เจ้านี้กันครับแม่ " เซนชี้ไปที่ของในตู้เย็น
"นั้นมันอะไรหนะลูก มันคืออะไรหรอ? " แม่ของเซนถามด้วยความมึนงง
" แม่คอยดูละกันครับ " เซนยิ้มแก้มปริ่ม
วันแข่ง ' หึหึ เจ้าหนู คิดว่าจะชนะข้าได้รึ ข้าเป็นถึงผู้บริหารด้านขนมหวานนะ ฉันจะทำให้แกร้องไห้กลับบ้านไปเลย'
ลุงอ้วนในชุดเชฟคิดขึ้น
"เอาละครับในทีสุดก็ได้เวลาให้ผู้แข่งขันทั้งสองประลองฝีมือกันแล้ววคร้าบบบ อาหารมาได้ "
"กรี๊ดดดดดดดดดดดด / สู้ๆๆๆ “ เสียงกองดังกึกก้องทั่วสนาม ประตูบานใหญ่เปิดขึ้น
" ครืด ๆ "เสียงของรถลากอาหารของทั้งสองได้ดังไปทั่วสนาม ทั้งสนามตอนนี้เงียบกริบ
เมื่ออาหารจานแรกเปิดขึ้น
"นั้นอะไรหนะ น่ากินจังเลย " ผู้ชมทั้งสนามบอกเป็นปากเดียกวัน
" ผมขอตั้งชื่อเค้กก้อนนี้ว่า เค้กอัลมอนด์ ชูรส เพราะผสมด้วยอัลมอลด์เต็มไปหมด ซึ่งทำให้อยากอาหารมากๆ"
เค้กนั้น เป็นสีขาวนวล ชวนน่ากิน มีอัลมอนด์โรยทั้งข้างบนและข้างล่าง มีครีมผสมสตอเบอรี่ ช่วยชูรสหวาน
" อืม น่าอร่อยดี อืม เป็นเค้กวนิลาหรือนี้ อืม น่าอร่อยจริงๆ" ชายแก่หยิบมีดและส้อมขึ้นมาชิมคำแรก
"อื้ม อร่อยจริงๆ รสสัมผัสนุ่มนวล รสของวนิลาช่วยชูรสของอัลมอนด์ และอัลมอนด์ก็ช่วยชูรสของวนิลา อื้ม ของทั้ง2อย่างช่วยชูรสกันและกัน
อื้ม ช่างเป็นอาหารที่อร่อยเหลือเกิน " ชายแก่ชมไม่หยุดปาก "เอาหละ อาหารอีกอันนึงอยู่ไหน ชั้นอยากกินแล้ว"
"มาแล้วครับ " เซนหยิบช้อนและส้อมให้ชายแก่ เมื่อชายแก่เปิดฝาขึ้น ก็ต้องพบกับ ของที่มีกลิ่นหอมมากที่สุดที่เค้าเคยได้กลิ่นมา
" โว้วววว !!! กลิ่นหอมจริงๆเลย น่ากินมากๆ อันนี้เค้าเรียกว่าอะไร หึเซน " ชายแก่ถามเซนด้วยความมึนงงกับกลิ่นทีห่อมหวานชวนให้ลิ้มลอง
" เค้าเรียกว่าเค้ก มหัศจจรย์ครับ " เซนพูดพร้อมกับเปิดฝาอาหารให้ดู
จบก่อนดีก่า ((หึหึหิวกานไหม))
