วันนี้ลองไปเช่าหนังเก่าๆมาดู เผอิญไปสะดุดชื่อหนังอยู่เรื่องหนึง ว่าเคยได้ยินเมื่อ 2ปีที่แล้ว เป็นหนังญี่ปุ่นหรือหนังฮ่องกงนี่ละหนังมีชื่อว่า " ผู้หญิงเลี้ยวซ้าย ผู้ชายเลี้ยวขวา"
เนื้อเรื่อง ประมาณว่าถึงคน 2คน ถึงอยู่ใกล้แต่กลับมองไม่เห้นกันและกันคลาดกันไปคลาดกันมา อิๆๆ แต่ชอบประโยคที่ว่า
" ทั้ง 2คนต่างพันผูก เชื่อมกันไว้ด้วยจิตวิญญาณ ต่างเข้าใจในอารม งดงามเหมือนสัจจะธรรมอันเที่ยงแท้ หากแต่ความไม่เที่ยงแท้ยิ่งงดงามกว่า ทั้ง2ไม่รู้จักกันมาก่อน ดังนั้นจึงไม่คาดหวังว่าดวงชะตา จะมาประสพพบกัน อาจเคยพบกันตามถนน บันได บนระเบียง และทุกหลทุกแห่ง ทั้ง2อาจพานพบกันและกัน มานานแสนนานแล้ว อยากถามว่าพวกเค้าจำได้หรือเปล่า ว่าอาจเคยพบกันต่อหน้าต่อตา ตรงประตูหมุน หรืออาจพูดคุยกันในฝูงชนแออัดว่า"ขอโทษ" หรืออาจเคยคุยกันในสายโทรศัพท์ที่ว่า"ต่อผิด" เหมือนว่า ทุกๆคำตอบของพวกเค้านั้นคือ"ไม่" พวกเค้าต่างจำกันไม่ได้ พวกเค้าจะคิดยังไง หากรู้ว่าโชคชะตาต่างเล่นตลกกับพวกเค้า และอาจคงไม่ยินยอมพร้อมใจที่จะเปลี่ยนโชคชะตา ดุจฟ้าเป็นใจเปิดโอกาศให้กับพวกเค้า แต่แล้วก็ปิดขวางกั้นหลทางพานพบประสพพักต์ ฟ้าหัวเราะเยาะเย้อพวกเค้า ดุจผู้หญิงเลี้ยวซ้ายผู้ชายเลี้ยวขวา "
โอ้วว สุดซึ้ง กินใจ ใครกันหนอ ที่รอคอย ทยอยมาใกล้ หัวใจได้ไหม กลัว(ใจ)บรรลัย หากไซร้นานเกิน
อย่าเมินฉันอีกหลีกหนีกันไกล คนทีหัวใจไฝ่หารอคอย
มาเร็วไวๆ อย่าให้เหม่อลอย กี่ร้อยกีพัน กี่วันก็รอ
*0* กลอนจากหนุ่มวิฉว่ะอ่ะนะ อิอิ ไม่ได้เรียนเอกไทยหรอก หุหุ
