ตัดต่อเนียนจนคนคิดว่าเป็นของจริง *0*

นับถือ ๆ

 

PS ช่วยท่านได้

มาเจิม ไปอ่านก่อน

ชิ้นที่9: TrapEvent Editing Awards Part 2^nd\3^rd

   ไฟในห้องส่้งสว่างขึ้น
ผู้ชม: กรี๊ด!!
มาเนียร์: เอาละครับ กลับเข้าสู่รายการอคาเดมี่อวอร์ทอีกครั้งนะครับ
เพื่อไม่ให้เสียเวลา พบกับผู้เข้าแข่งขันคนต่อไปเลยครับ
คุณ คาเรน เคอร์ติส ครับ!!
A: กรี๊ด!!

   ยังไม่ทันที่ไฟจะดับลง คุณเธอก็กรี๊ดดังลั่น
ทำเอาหน้าม้าที่กำลังจะกรี๊ดตามบท เงียบไปชั่วขณะ
รวมทั้งฝ่ายควบคุมไฟถึงกับทำอะไรไม่ถูกไปเลย
เครื่องหย่อนสลิง ค่อนๆหย่อนร่างของคาเรนลงมาช้าๆ
A: มาเนียร่า ใครเป็นคนบอกชื่อจริงของเราคะ
มาเนียร์: หมะ...มาเนียร่า หรอ เอ้ย!! ไม่ใช่
ก็คุณเขียนลงในใบสมัครเองนะครับ นี้ไง
ชื่อจริง ชื่อเล่น ที่อยู่ บ้านเกิดครบหมดเลย
A: ไม่จริ๊งงง!!! ฮือๆ ก็มาเนียร่าบอกว่า
เวลาได้เงินจะต้องเขียนเช๊กเป็นชื่อจริง
เราก็เลยเขียนลงไป หระ...หรือว่า นี้เป็นกับดักคะ
(หันไปมองเมย์ที่นั่งบนโซฟาอยู่)เมยุซัง!!
ทั้งหมดนี่ เป็นแผนของเมยุซังหรอคะ
MA[Ұ]: เปล่านะคะ เราไม่รู้เรื่องซักหน่อย
(เมย์หยิบแก้วน้ำขึ้นมาดูดอย่างสบายอารมณ์)
แล้วต่อจากนี้จะให้เขียนว่า A: หรือว่า คาเรน เคอร์ติส ดีคะ
A: ฮือ~ ถ้าเรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ก็เปลี่ยน
เป็นคาเรนเฉยๆ ก็ได้ค่ะ

   เสียงจากหลังเวที
Q: ฮ่าๆๆ ยัยเซ่อเอ้ย ลูกไำม้ตื้นๆ แค่นี้ก็หลงกลซะได้
ต้องขอบคุณ ยาแก้โง่ ของเธอด้วยนะ
ถ้าชั้นไม่กินเข้า่ไปป่านนี้ ชื่อของชั้นก็คงถูกประกาศไปแล้ว
คาเรนฯ: คิวโคล่อนเนะกินมันเข้าไปแล้วหรอคะ
ไม่จริงน้า!!!
MA[Ұ]: (คอตกเพราะนึกไม่ถึงว่าจะมีคนทำเรื่องแบบนี้จริงๆ
ซ้ำร้ายคนที่ทำยังเป็นคนของตัวเองอีก)

Q: เป็นบ้าอะไรของเธอ
คาเรนฯ: (ยิ้มอย่างพอใจ)ไม่เป็นไรค่ะ เราไม่เป็นไรแล้ว
นึกว่าเรื่องที่ถูกบอกชื่อจะทำให้ต้องอายจนต้องแทรกแผ่นดินหนีซะอีก
แต่เห็นแบบนี้แล้ว ก็ชื่นใจขึ้นเยอะเลยค่ะ

Q: เฮ้ย!! เดี๋ยว ทำไมอยู่ๆ เปลี่ยนท่าทีง่ายๆ แบบนั้นล่ะ
ชั้นแค่กินยาแก้โง่เข้าไปเองนะ ไม่เสียหายอะไรซักหน่อย
ชั้นไม่ได้กินยาบ้า ไม่ได้กินยาไอซ์
ไม่ได้เสพเฮโรอีน แค่กินยาแก้โง่นะ
ยาแก้โง่น่ะ...เม็ดเดียวเอง
MA[Ұ]: (พูดเบาๆ)ยังจะย้ำอีก เฮ้อ~ (เมย์เอามือขึ้นมาก่ายหน้าผาก
ถ้าเป็นไปได้คงจะเอาเท้่ามาก่ายหน้าผากแล้ว
แต่เพราะใส่กระโปรงอยู่ จึงทำไม่ได้)

Q: เฮ้ย!! อย่าทำท่าแบบนั้นนะยัยเมย์บ้า ชั้นไม่สบายใจนะ
ยานั้นมันมีอะไรรึไง
คาเรนฯ: ยานั่นมันไม่มีอะไรหรอกค่ะ
แค่คนที่กินเข้าไปสมควรไปตายเท่านั้นเอง

Q: ยัยบ้า อยู่ๆ มาแช่งชั้นให้ตายได้ไง
ถอนคำพูดเดี๋ยวนี้นะ ชั้นยังแข็งแรงอยู่นะ
มาเนียร์: แล้วคุณคาเรนคิดไว้รึยังครับ
ว่าจะให้เขาตายยังไงดี

Q: เฮ้ย!! พิธีกรก็เป็นไปกับยัยพวกนั้นด้วยรึไง
ทำไม? ชั้นแค่กินยาแก้โง่เข้าไปเอง ไม่ได้ไปฆ่าใครตายซักหน่อย
คาเรนฯ: (หันไปหาเมย์)
MA[Ұ]: (เมย์พยักหน้าหนึ่งที แล้วหยิบแก้วน้ำขึ้นมาดูด)
คาเรน: (คาเรนพยักตอบหนึ่งทีเป็นเชิงรู้กัน) คิวโคล่อนเนะคะ

Q: มี'ไร
คาเรนฯ: เราซื้อบัตร349มา แต่ว่าทำหายในห้องแต่งตัวหน่ะค่ะ
ช่วยหาให้หน่อยได้มั้ยคะ แล้วก็อย่าเอาไปเติมก่อนนะคะ

Q: นึกว่ามีเรื่องอะไร ชั้นจะหาให้ก็ได้
คาเรนฯ: อย่าเติมก่อนนะคะ(คาเรนย้ำ)

Q: เออน่า ชั้นไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอก
คาเรนฯ: (หันไปมองเมย์) MISSION
MA[Ұ]: COMPLETE (เมย์ต่อคำให้จบประโยค
แล้วหยิบคุกกี้ขึ้นมากินก่อนจะหงายหลังพิงโซฟาไป
พร้อมกับเอามือก่ายหน้าผาก)แม้เราจะรู้จักกันไม่นาน
แต่ก็ขอให้ไปสู่สุขตินะคะ คุณคิวโคล่อน
มาเนียร์: เฮ้ย!! นี้กะเอาถึงตายจริงๆ หรอครับ
คาเรนฯ: ไม่เป็นไรหรอกค่ะคิวโคล่อนเนะ
จะไม่ได้ตายอย่างทรมาณ อ๊ะ!! จะต้องหาบัตร349เจอแน่นอนค่ะ
มาเนียร์: นั้นไม่น่าจะเป็นคำอวยพรนะครับ
เอาเป็นว่า คุณคาเรน มีไอเท็มอะไรมาแข่งครับ
คาเรนฯ: เรามีบัตรเติมเงินนักฆ่าค่ะ


มาเนียร์: อู้ว~ โหดร้ายน่าดูเลยนะครับ
แล้วคนที่ใช้มันเข้าไปจะเป็นยังไงหรอครับ
คาเรนฯ: อีกประมาณ 5 นาที มาเนียร่า
ก็จะได้เห็นแล้วล่ะค่ะ เราขอไปนั่งพักก่อนนะคะ
(เดินออกจากเวทีไป โดยไม่ต้องรอให้มาเนียร์ส่งตัวเลย)
มาเนียร์: อ้าว...เอ่อ...ผู้เข้าแข่งขันคนที่สองผ่านไปแล้วนะครับ
และตอนนี้ก็ต้องขอ (ชี้นิ้วมาที่กล้อง) พักสักครู่เดียวครับ!!

   End Part 2^nd\3^rd
1^st Editing

แล้วถ้าขูดไปแล้วไม่ตายอ่ะ จะเอารหัสไปเติมได้ป่ะ

ขอซักใบสองใบสิ =_=

ชิ้นที่10: TrapEvent Editing Awards Part 2½^nd\3^rd

   ไฟในห้องส่้งสว่างขึ้น
ผู้ชม: กรี๊ด!!
มาเนียร์: กลับเข้าสู่ช่วงสุดท้ายของรายการ!!!

ผู้ชม: อคาเดมี่ อวอร์ว!!! กรี๊ด!!
มาเนียร์: รายการที่มีเงินรางวัลสูงสุดในสามโลก
ถึง 500,000 บิลล่า!!!

ผู้ชม: อู่หูววว
มาเนียร์: เอาล่ะครับก่อนจะมีคดีฆาตกรรมเกิดขึ้น
เรามาพบกับผู้เข้าแข่งขันคนต่อไป
คุณคิวโคล่อน ครับ!!

   เมื่อมาเนียร์พูดจบไฟในห้องส่งก็ดับวูบลง
ไฟโฟโล่สีขาวสาดไปที่สลิงที่น่าจะมีคิวโคล่อนโหนอยู่
แต่ตอนนี้มีแค่สลิงเปล่าๆ ที่ค่อยๆ หย่อนลงมาเท่านั้น
มาเนียร์: เอ๊ะ!! คุณคิวโคล่อนหายไปไหนครับ

   ไฟในห้องส่งกลับมาสว่างอีกครั้ง
Q: (เดินออกมาจากทางขวาของเวที) ชั้นอยู่นี้
มาเนียร์: แล้วทำไมไม่โหนสลิงลงมาครับ(โว้ย)
นี้มันรายการของผมนะครับ(โว้ย) อย่าทำอะไร
นอกเหนือจากบทจะได้มั้ยครับ(โว้ย)

Q: (คิวโคล่อนอีก 2 คนเดินออกมาจากทางซ้ายของเวที)
ชั้นแค่เป็นโรคกลัวความสูง (หันไปทางคิวโคล่อนอีกคนที่เดินออกมาด้วยกัน) ใช่มั้ย
(คิวโคล่อนอีกคนพยักหน้ารับ) อื้ม!
มาเนียร์: เฮ้ย!!! คุณคิวโคล่้อนมี 3 ตัว เอ้ย!! 3 คน
MA[Ұ]: (สำลักน้ำ)พรวด พรวด
คาเรนฯ: (ตาค้างจนพูดไม่ออก)

   การปรากฎตัวของคิวโคล่อนพร้อมกันถึง 3 คน
ทำเอาผู้ชมอึ้งไปตามๆ กัน รวมถึงมาเนียร์
ที่หันซ้าย หันขวา อย่างลุกลี้ลุกลน

Q: เป็น'ไงล่ะยัยเมย์ตกใจล่ะสิ (คิวโคล่อนคนที่ 4 โผล่มาจาก
ข้างหลังโซฟาที่เมย์กับคาเรนนั่งอยู่)
MA[Ұ]: กรี๊ด!! (เมย์ยกแก้วน้ำสาดเข้าเต็มๆ หน้าคิวโคล่อน)

Q: ยัยเมย์บ้าเอ้ย!! ทำอะไรเนี้ยเสื้อผ้าชั้นเปียกหมดแล้วนะ
(คิวโคล่อนคนที่ 4 ตวาดด้วยอารมณ์โมโห ก่อนจะเดินกลับไปสมทบ
กับคิวโคล่อนอีก 3 คน ที่ยืนประกบพิธีกรอยู่)
มาเนียร์: อะ...เอ่อ มาได้ไง(วะ)เนี้ย แล้วคุณคิวโคล่อน
มีไอเท็มอะไรจะส่งเข้าประกวดครับ

Q: (คิวโคล่อนคนที่ 1 หัวเราะขึ้น) หึๆๆ
(คิวโคล่อนคนที่ 2 พูดต่อ) ไอเท็มตัวนี้ก็คือ
(คิวโคล่อนคนที่ 1 โมโหขึ้น) เฮ้ย!! อย่าเลย นั้นมันบทของชั้น ร่างแยกเงียบไปเลย
(คิวโคล่อนคนที่ 3 อาศัยช่วงชุลมุนพูดแทรกขึ้นมา) คาถา...
(คิวโคล่อนคนที่ 1 และ 2 ผสานเสียงพร้อมกัน) แก!! เงียบไปเลย
(คิวโคล่อนคนที่ 4 ชูแผ่นชาร์ตขึ้นมา โดยปล่อยให้
คิวโคล่อนคนที่ 1 2 3 ทะเลาะกันต่อไป) คาถาแยกร่าง


คาเรนฯ: เมยุซังคะ ถ้ามีคิวโคล่อนเนะเยอะๆ แบบนี้
งานของเราก็สบายขึ้นเยอะเลยสินะคะ
MA[Ұ]: เราว่าน่าจะได้ผลตรงกันข้ามมากกว่าค่ะ
คาเรนฯ: (หันไปมองคิวโคล่อนทั้ง 3 คนที่ทะเลาะกันอยู่)
หนะ...นั่นสินะคะ (คาเรนฯ เห็นด้วยในทันที)
มาเนียร์: แล้วการทำานของคาถาแยกร่างเป็นยังไงหรอครับ
(มาเนียร์ตัดสินใจถามคิวโคล่อนคนที่ 4 ที่ดูจะปกติที่สุด)

Q: ไม่รู้สิ ชั้นไม่ใช่คนคิดน่ะ (คิวโคล่อนคนที่ 4 ตอบเรียบๆ)
มาเนียร์: เฮ้ย!! ได้ไงเล่าคุณ ก็คุณเป็นร่างแยกของคุณคิวโคล่อนไม่ใช่รึไง
แล้วร่างจริงอยู่ไหนแล้วครับ

Q: บอกว่าจะหาของในห้องแต่งตัวก่อน
แล้วจะออกมา
มาเนียร์: (เริ่มหัวเสีย ก่อนจะชี้นิ้วไปทางสต๊าฟ)
ไปลาก(ไอ้)คุณคิวโคล่อนออกมาที

Q: ไม่ต้องแล้ว ชั้นอยู่นี้ (คิวโคล่อนคนที่ 5 เดินออกมาช้าๆ
จากทางด้านขวาของเวที) ร่างจริงอยู่นี้แล้ว ร่างแยกทั้งหลายหายไปซะ

   ปุ้ง×4
   มีควันมาห่อรอบตัวของร่างแยกอย่างรวดเร็ว
ก่อนที่จะหายไปพร้อมกัน ทั้งควัน ทั้งร่างแยก
มาเนียร์: มาได้ซะทีนะครับ(ไอ้)คุณคิวโคล่อน
มาถึงแล้วก็ทำงานด้วยครับ อย่าช้า ผมเสียเวลา

Q: คาถาตัวนี้ถูกวิจัยอย่างลับๆ ในแล็บของชั้นเอง
คาเรนฯ: (ซุบซิบกับเมย์)คิวโคล่อนเนะมีแล็บด้วยหรอคะ
ไม่เห็นเคยได้ยินเลย
MA[Ұ]: (ซุบซิบ)ป่าหลังบ้านเราเองค่ะ คุณคิวโคล่อนบอกว่า
จะเข้าไปฝึกวิชา ไม่คิดเลยว่าจะได้ขนาดนี้แล้ว
คาเรนฯ: (ซุบซิบ)อย่างนั้นหรอคะ แหม่คิวโคล่อนเนะนี้ล่ะก็
ตั้งแต่กินยาแก้โง่เข้าไปฉลาดขึ้นเยอะเลยนะคะ
แต่น่าเสียดายนะคะ ต้องมาตายก่อนวัยอันควรแบบนี้
MA[Ұ]: นั่นสิคะ น่าเสียดายจริงๆ (หยิบแก้วน้ำขึ้นมาดูด)

Q: ฮัดเช้ย!!
มาเนียร์: เป็นอะไรไปครับคุณคิวโคล่อน แอร์หนาวไปหรอครับ

Q: เปล่า ไม่มี'ไร (หันไปทางเมย์กับคาเรนฯ ก่อนจะคิดในใจ)
ยัยสองคนนั้นนินทาอะไรชั้นอีกล่ะเนี้ย
มาเนียร์: ถ้าไม่เป็นไรก็อธิบายมาได้แล้วครับ
เกินมาหลายบรรทัดแล้ว

Q: คาถานี้เกิดจากการนำวิชาที่ชั้นวิจัยมา
อัดลงไปบนแผ่นกระดาษซึ่งสามารถทำให้คนธรรมดา
ที่ไม่มีความรู้เรื่องวิชา ก็สามารถใช้วิชาได้
เหมือนคุณพิธีกรที่ใช้เวทย์ไฟไม่ได้ เพราะไม่ฉลาด (อัพ int น้อย)
ก็สามารถใช้ไฟแช๊กจุดไฟได้


มาเนียร์: ทำไมผมถึงรู้สึกเหมือนโดนด่ายังไงก็ไม่รู้
เอาเป็นว่าเชิญคุณคิวโคล่อนไปพักผ่อนได้ครับ
เพราะในช่วงหน้่าเราจะประกาศผลกันแล้วครับ
ว่าไอเท็มของใครจะได้รับเงินรางวัลมูลค่า 500,000 บิลล่า
และตอนนี้ก็ต้องขอ (ชี้นิ้วมาที่กล้อง) พักสักครู่เดียวครับ!!

   ตัดเข้าโฆษณา
   End Part 2½^nd\3^rd