บทที่13 ภารกิจที่4
เช้าวันรุ่งขึ้น..
“ กาาาา.. กาาาา.. ” เสียงการ้องลั่นสนั่นป่า
“ รำคาญพวกนี้จัง ” เสียงชายหนุ่มแบล็คสตาร์พูดขึ้น และหยิบมีดออกมา
“ อย่าเลย ” แอนเดรียห้ามปรามแบล็คสตาร์และพูดต่อ
“ กาพวกนี้ไม่ได้ทำอะไรเราซักหน่อย อย่าไปฆ่ามันเลย ”“ โถ พ่อพระใจบุญ ” แบล็คสตาร์พูดขึ้น และเก็บมีดของตน
“ แพละ!! ” เสียงของเหลวบางอย่างจากบนฟ้า ร่วงลงใส่หลังของชายหนุ่มแอนเดรีย
“ หึๆ ” แอนเดรียยิ้มอย่างเยือกเย็น และชักปืนออกมา
“ เห้ย!! เมื่อกี๊ไหนบอกว่าอย่าฆ่ามันไง ” แบล็คสตาร์เดินห่างออกมาจากแอนเดรียอย่างช้าๆ
“ ปัง!! ” เสียงปืนดังขึ้น พร้อมร่างนกตัวหนึ่งที่ร่วงลงมา
“ กา กา.. พั่บๆๆ ” เมื่ออีกฝ่ายเห็นพวกของตนเองถูกยิง จึงรีบบินหนีเพราะความกลัว
“ หึ ไปซะได้ก็ดี ” แอนเดรียพูดจบ ก็เดินตามพวกของตนต่อไป..
“ ฉันว่าเราพักกันที่นี่ก่อนแล้วกัน ” ลอลพูดขึ้นแล้ววางกระเป๋าลง สายตาไปสะดุดเห็นกระดาษบางอย่าง
จึงหยิบขึ้นมาดู
‘ภารกิจที่4..’“ นี่มันอะไรกัน ทำไมไม่มีรายละเอียดของภารกิจให้ว้ะ ” ลอลพูดขึ้นอย่างหัวเสีย
“ ใจเย็นๆน่าลอล ” เชลพูดเพื่อให้ลอลสงบสติอารมณ์ไว้
“ มันอาจจะมีบางอย่างที่ทำให้ข้อความออกมานะ” เชลพูดปลอบลอล
ทุกคนนั่งคิดวิธีที่จะทำให้ข้อความในกระดาษแผ่นนั้นออกมาอย่างเคร่งเครียด
ลอลกำมือตัวเองแน่นด้วยความโมโห
“ ฉึก.. โอ๊ย ” เล็บของลอลทิ่มเข้าที่มือตัวเอง ทำให้เลือดไหลย้อยลงมา
“ พริ้งๆ ” เสียงดังขึ้นใกล้ๆตัวของพวกเขา พวกเขาจึงหันไปมองทางเป้าหมาย
“ ข้อความ!! ” ทุกคนอุทานออกมาอย่างดีใจ ลอลหยิบกระดาษขึ้นมา และก็ต้องงุนงงกับข้้อความที่อยู่ในกระดาษ
“ เป็นอะไร่น่ะลอล หรือว่าข้อความหายไปอีกแล้ว ” แบล็คสตาร์ถามขึ้น เมื่อเห็นลอลสีหน้าไม่ดี
“ ป่าว.. แต่่ดูนี่สิ ” ลอลพูดเสร็จก็ยื่นกระดาษให้ทุกคนดู
“ ให้พักงั้นหรอ!! ” ทุกคนอุทานออกมาพร้อมกันอีกครั้ง
“ ไม่น่าเชื่อ ว่าราชาอย่างมันจะใจดีเป็นด้วย ” แอนเดรียพูดจบก็ล้มตัวลงนอน
“ ดีจังเลยนะคะพี่ลอล ” เสียงเด็กสาวพูดขึ้นอย่างร่าเริง
“ จ้ะโฮ ” ลอลพูดเสร็จก็หลับตาลงอย่างช้าๆ
พรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร พวกเขาจะต้องเผชิญกับอะไรอีกบ้าง ติดตามชมตอนต่อไป..
มาอ่านแล้วก็ไป ใครจะตายอีกหรอ?
บอกไม่ให้ฆ่าแต่ฆ่าเอง 
