บทที่8 ผีดิบจักรกล1/3
ครืน!!!ซอมบี้ร่างยักษ์ดันร่างอันมหึมาของมันขึ้นมาอย่างช้าๆ ทุกคนกลืนน้ำลายเสียงดังเอื้อก ลุงจินรีบใส่
กระสุนปืนลูกซองพร้อมกับนอสที่กำลังบรรจุกระสุน เชลยกปืนพกขึ้นเล็งมันด้วยมือที่สั่นและโชกด้วยเม็ดเหงื่อ
เอิร์ธและบอมขาสั่นและตะลึงจนขาขยับไปไหนไม่ได้
“ฉึก!!!”ซอมบี้ร่างยักษ์ตัวหยุดนิ่ง และล้มลงไปอีกครั้งเผยให้เห็นดาบยาวเล่มหนึ่งปักอยู่ทีข้างหลัง และคนที่
ทำมันก็คือ…
“พันไมล์!!!”นอสอุทาน
“มั่วแต่อ้ำอึ้งชักช้าบ้าบออะไรอยู่มิทราบ”พนัไมล์กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาปนโมโหนิดๆพร้อมเดินไปดึงดาบคู่ใจ
เลือดของซอมบี้ยักษ์ไหลทะลักออกมาเปื้อนดาบสีขาวใสให้กลายเป็นสีแดงสดในทันตาเห็น เขาตวัดเลือดออก
จากบดาบนิดหน่อยแล้วเสียบเขาฝัก
“ยอดมากพันไมล์”นอสกล่าว
“หึ”พันไมล์พยักหน้าเหมือนเป็นการตอบรับ
“เอาละเดี๋ยวศพเจ้านี้พวกฉันจัดการเอง”เอิร์ธกล่าวพร้อมลากคอเชลมาช่วยด้วย
“ทำไมฉันต้องมาช่วยด้วยฟะ!”เชลบ่นพึมพำแต่ก็ยอมช่วยโดยดี
“เอาละซ่อมประตูกันได้แล้ว ตกกลางคืนพวกซอมบี้คงจะมากันเป็นกระฝูง”นอสกล่าวเสียงเข้ม
“อืม!!”บอมกล่าวพร้อมวิ่งไปหยิบอุปกรณ์ต่างๆมา....
18.00
“รับน้ำหน่อยไหมค่ะ?”ไฮกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“ขอบคุณนะครับ”บอมกล่าวพร้อมยื่นมือไปหยิบน้ำจากมือของไฮพร้อมส่งรอยยิ้มให้แก่กัน
“จะหวานกันไปไหน...”พันไมล์กล่าวด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดพร้อมหยิบน้ำจากมือไฮไป
“เอองั้นเดี๋ยวฉันจะไปแจกน้ำต่อนะค่ะ!!”ไฉกล่าวพร้อมรีบวิ่งไปแจกน้ำคนอื่นต่อ
“พันไมล์!ไอก.ข.ค.!!!”บอมสบถอย่างหงุดหงิดพร้อมหยิบค้อนกับตะปูมาซ่อมประตูต่อ
“แฮ่!!!!”
“เริ่มจะมากันแล้ว”นอสกล่าวพร้อมหยิบกล้องส่องทางไกลของทหารขึ้นมาดู
“ดูท่าเราจะต้องเร่งมือแล้วหละทุกคน!!!”นอสตะโกนลั่น ทุกคนเมื่อได้ยินดังนั้นจึงรีบซ่อมประตูเร็วขึ้นเป็น
เท่าตัว
18.30
“แฮ่!!!”ซอมบี้ฝูงหนึ่งเดินมาที่ประตูของห้างและใช้มือทุบประตูอย่างรุนแรง
“ปัง!!!ฉึกฉึก!!!”ลุงจินลั่นกระสุนไปที่ฝูงซอมบี้ฝูงหนึ่งที่อยู่ใกล้ประตู สมองของพวกมันกระจายออกมาทันที
และล้มลงไปกองกับพื้น
“มาเยอะกว่าที่คิดไว้อีก”นอสพึมพำและกราดกระสุนใส่ฝูงซอมบี้
“ฉันว่าเรามาอยู่ข้างบนห้างและนั่งยิงพวกมันแบบนี้มันไม่สนุกเลย ฉันว่าเราลงไปลุยมันจะมันส์กว่า”พันไมล์
กล่าวพร้อมชักดาบออกจากฝัก
“นายอยากเป็นซอมบี้หรือไง!!!”เอิร์ธตะคอกใส่พร้อมปกขวดเหล้าลงพื้นแล้วโยนไม้ขีดไฟตามลงไป
พรึ่บ!!! ไฟลุกโชนขึ้นเผาเหล่าซอมบี้ที่คิดจะเข้าใกล้ประตู จนเกรียม
“แล้วนายคิดว่าเราจะต้านพวกมันอยู่ได้สักกี่น้ำกันเชียวยังไงซะกระสุนกับอาหารก็ต้องหมด”พันไมล์กล่าวขึ้น
พร้อมแสยะยิ้ม
“ไม่ต้องห่วง พวกเราไม่ได้อยู่ที่นี้ตลอดไปซะหน่อย”นอสกล่าวพร้อมกราดกระสุนต่อ
“อ๊าก!!!!!!!!!!!!!”เสียงของโม๊ดดังลั่นขึ้น
“ไฮ!!!”บอมรีบวิ่งไปที่ห้องพยาบาลทันที
“เกิดอะไรขึ้น!!!”บอมตะโกนลั่นเมื่อถึงห้องพยาบาล
“แผลของโม๊ดติดเชื้อ!!!”เราต้องรีบไปโรงพยาบาลด่วนไม่งั้นเราเสียเขาแน่!!!”ต้นกล่าวด้วยน้ำเสียงร้อนรน
พร้อมฉีดยาสลบให้โม๊ด
_____________________________________________________________________________________________________________________________________
เอาละหลังจากที่อู้มานานก็ขอแต่งต่อละนะ บทนี้ยังไม่จบนะป็น1ใน3ส่วนเอามาลงยั่วเฉยๆ
(ส่งสายตาแอ๊บแบ๊ว)