สนุกดี แต่ไม่ควรใช้คำซ้ำบางตอนเหมือนที่บิวพูดนั่นแหละ=_=

อยากเห็นฉากต่อสู้ไวๆ อร๊ากก

เห็นเอิร์ธแต่งแล้วอยากกลับไปแต่งซอมบี้จริงจังอีกสักครั้งแหะ=.,=

= =
แต่งอีกจะดีหรอ = = ลากเอามาให้คนที่มาใหม่อ่านไม่ดีกว่าหรอ

                                                                                        ตอนที่4 สัตว์ทดลอง

"ว่าไงท่านนายพล"พันไมล์กล่าวพร้อมทำท่ากวนๆใส่เชล

"<ผมต้องขอโทษด้วยที่ติดต่อกลับช้า....คือสัญญานของพวกคุณเป็นสัญญานแบบเก่ามาก>"

"เรื่องนั้นช่างมันเถอะ!ว่าแต่พวกคุณอยู่ไหนกัน?”

“<พวกเราอยู่ที่เมืองทองธานี........พอดีมีซอมบี้ช้างบุกมาที่ ร.11 พวกเราจึงจำเป็นต้องย้ายฐานอย่างเร่งด่วน>”

“ถึงว่าสิพอพวกเราไปถึงก็มีแต่ซากศพ”

“<พวกคุณไป ร.11 มาหรอ!!แล้วพวกคุณไม่เป็นไรใช่ไหม!!!>”

“ถ้าพวกผมเป็นไรแล้วจะมาคุยกับคุณได้หรอ!!!”

“<อืม.....แล้วพวกคุณเจอนอสบ้างหรอเปล่า?>”

“เจอสิจะคุยไหมละ”

“<เอาสิ>”

“นอสท่านายพลอยากจะคุยด้วย”  พันไมล์ลุกขึ้น นอสจึงเดินเข้ามานั่งแทน

“ขอให้ทุกคนออกไปด้วยครับ”นอสกล่าวแล้วยิ้ม  ทุกคนเดินออกจากห้องไปทันที

“ฉันว่ามันน่าสงสัยนะ”บอมกล่าวขึ้น

“นั้นสิทำไมต้องไล่ออกมาด้วย”เชลกล่าวเสริม

“เราแอบฟังกันไหมค่ะ?”ไฮเสนอ

“จะดีหรอ”เอิร์ธกล่าวเหมือนจะห้ามแต่มือไปแง้มประตู

“<นอสคุณรีบพาพวกนั้นออกมาจากที่นั้นเดี๋ยวนี้แล้วรีบมาที่นี้ด่วน!>”

“ครับท่านว่าแต่.....เราจะทำยังไงกับพวกซอมบี้ดีครับ?”นอสกล่าวถาม

“<เราคงจะทำอะไรมันไม่ได้มากกว่าป้องกันหรอกเพราะพวกคนใหญ่คนโตเขาให้เก็บเชื้อR1เอาไว้เราก็คงต้องกันไว้ก่อน>”

“งั้นหรอครับเฮ้อ!~งั้นผมจะรีบพาพวกเขาไปนะครับ”

“<เออนอสฉันอยากให้เธอพาพวกเขาไปแบบหลับๆได้ไหม?>”

“ทำไมละครับท่าน?”

“<คือพวกผู้ใหญ่เขาต้องการจะผลิตเชื้อตัวใหม่ที่แรงกว่าเดิมและ......อาจจะต้องใช้ส่วนผสมของมนุษย์สักหน่อย>”

“ผมทำไม่ได้ครับท่าน!!!!”นอสตะคอกเสียงดัง

“<นอส!!!!คุณกล้าขัดคำสั่งผมหรอ!!!!!อย่าลืมสิว่าครอบครัวคุณอยู่ในกำมือผม!!!!!>”นอสนิ่งอึ้งไม่ทันที

“ครับผมจะทำตามที่ท่านต้องการ”นอสกล่าว

“<ดีมาก!หวังว่าคุณจะมาถึงในเร็วๆนี้แล้วถ้าคุณไม่มาละก็คุณคงรู้นะว่าผมจะทำอะไรกับแฟนคุณ เลิกสาย>”

“<บ้าเอ่ย!!!>”นอสสบถเขาหยิบปืนขึ้นมาแล้วใส่กระสุน

“นอส”เอิร์ธเอยขึ้นทำให้นอสตกใจไม่น้อย

“ได้ยินกันหมดแล้วสินะ”นอสกล่าวพร้อมชักปืน

“นอสคุณไม่จำเป็นที่จะต้องทำแบบนี้”บอมกล่าวห้ามนอส

“เสียใจด้วยผมจำเป็นที่จะต้องทำจริงๆ”นอสกล่าว

“งั้น9ต่อ1ใครจะชนะ!!!”นรงค์เอยแล้วยกปืนขึ้นมาเล็งนอสพร้อมๆกับคนอื่นๆ

“ใช่ผมอาจจะแพ้ถ้าสู้กับพวกคุณตรงๆแต่....ถ้าใช้เจ้านี้ละก็”นอสเอามือล้วงเข้าในกระเป๋าแล้วหยิบระเบิดลูกหนึ่งออกมา

“นี้คือระเบิดที่มีส่วนผสมของยาสลบสูงมาก เพียงแต่สูดดมไปไม่กี่อึดใจพวกคนก็จะสลบ!”นอสกล่าวแล้วปลดสลักพร้อม

โยนไปทางพวกเขา “บรึ้ม!!!!” ควันสีขาวพุ่งกระจายออกมาทั่วห้อง นอสหยิบหน้ากากที่เขาซ้อนออกมาแล้วสวมมัน……..

 ……..ไฮลืมตาขึ้นอย่างช้า เธอพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นแต่ก็พบว่าตัวเองอยู่ในรถแฮมเมอร์และถูกมัดไว้ด้วยเชือก

“ตื่นแล้วหรอ”นอสหันมามองไฮแล้วหันกลับไปมองทางต่อ

“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!!”ไฮพยายามดิ้น

“อยู่นิ่งๆเถอะไฮ”เชลกล่าว

“อยู่นิ่งๆให้มันพาไปฆ่าหรอ!!”ไฮตะคอกใส่เชล

“เชื่อใจนอสเขาเถอะน่า”เอิร์ธกระซิบ

“เชื่อใจ?”ไฮทวนคำพูดของเอิร์ธอย่างงงๆ

“ไว้พวกเราจะเล่าให้เธอฟังทีหลังตอนนี้อยู่นิ่งแล้วแกล้งหลับกันก่อน”บอมกล่าวขึ้นพร้อมยิ้มให้ไฮ รอยยิ้มนั้นทำให้ไฮอุ่นใจ

ขึ้นแต่ก็ยังเก็บความสงสัยนี้ไว้   นอสขับรถมาถึงเมืองทองธานี  ทางเข้ามีประตูไม้ที่ถูกสร้างขึ้นอย่างลวกๆอยู่  ทหาร3-4คน

ชะโงกหน้าออกมาดูพร้อมอาวุธเต็มมือ ก่อนจะเปิดประตูออกเพื่อให้รสของนอสเข้าไปได้ 

“โอ้!!!นอสคุณทำได้ดีจริงๆฮาๆๆ”นายพลหัวเราะอย่างดีใจ

“ปล่อยครอบครัวผมได้แล้ว”นอสกล่าวด้วยน้ำเสียงอันเย็นชา

“ผมคงทำยังงั้นไม่ได้หรอกหึหึหึ”นายพลกล่าวแล้วหยิบปืนมาจ่อหัวนอส

“คุณยังต้องทำงานให้ผมอีกเยอะคุณนอส”นายพลแสยะยิ้ม

“หึหึหึผมกะแล้วว่าต้องเป็นยังงี้”นอสกล่าวแสยะยิ้มแล้วหัวเราะเบาๆ ทันใดนั้นทุกคนยกเว้นไฮก็ลุกขึ้นแล้วแล้วหยิบปืน

ออกมาเล็งนายพล  นายพลและไฮทำสีหน้าตกใจไม่น้อย

“นี้แกกล้าทำอย่างนี้หรอ!!!”นายพลตะคอกนอส

“ปล่อยเธอเดี๋ยวนี้!”นอสกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาพร้อมดึงปืนมาจากมือนายพล

“หึฮาๆๆๆๆแกคิดว่าจะทำอะไรฉันได้อย่างนั้นหรอไม่มีทางฮาๆๆๆ”นายพลหัวเราะอย่างบ้าคลั่งก่อนจะเอามือล้วงเข้าใน

กระเป๋ากางเกงแล้วกดปุ๋มอะไรบ้างอย่าง

“ตึกๆๆๆๆๆ”เสียงฝีเท้าของเหล่าทหารที่กำลังกรูกันเข้ามาหาพวกเขาแล้วนำเอาปืนเล็งๆไปที่พวกเขาทุกคน

“คงจะรู้แล้วสินะว่าใครกันที่จะชนะ”นายพลแสยะยิ้ม

“หึถ้าใครยิงไอ้หมอนี้ตาย!”พันไมล์ตะโกนขึ้นพร้อมเดินมาเอาปืนจ่อหัวนายพล

“หึไ อ้หนูทหารของฉันยิงแม่นนะ”นายพลมองพันไมล์แล้วหัวเราะเบาๆ

“โอเคงั้นแกก็ไม่มีประโยชน์แล้ว”พันไมล์กล่าวแล้วลั่นปืนทันที  หัวของนายพลทะลุเป็นรู สมองไหลกระจายออกมาพร้อม

คราบเลือด เหล่าทหารพากันอึ้งกับสิ่งที่เกิดขึ้น

“วิ่ง!”เอิร์ธตะโกนขึ้น  บอมจับไฮอุ้มและพาวิ่งหนีเหล่าทหาร

“พันไมล์แกทำบ้าอะไรของแก!!!!”เชลกล่าวด้วยน้ำเสียงโมโห

“ก็มันไร้ประโยชน์แล้วนิจะเก็บไว้ทำไม”พันไมล์กล่าวเสียงเรียบ

“ทุกคนมาหลบในนี้!”ต้นตะโกนขึ้นแล้วเปิดประตูห้องทดลอง ทุกคนรีบวิงเข้าในนั้นแล้วรีบปิดประตูพร้อมหาสิ่งของมากั้น

ไว้

“เฮ้อ!~รอดแล้ว”ลุงจินปาดเหงือ

“ทุกคน....”นรงค์กล่าวเสียงสั่นๆ

“มีอะไรหรอนรงค์”มานะกล่าวถาม

“ดูนั้นสิ”นรงค์ชี้ไปที่ตู้กระจกที่มี่น้ำอยู่ข้างในและก็มี.......ตัวประหลาดยักษ์ที่มีดวงตากลมโตสีแดงสด มือทั้งสองข้างเป็น

ก้อนเนื้อแหลมคม ปากของมันมีฟันที่แหลมคมและน่าสยดสยอง  ลำตัวเหมือนถูกเย็บมาทั้งตัว  ขาของมันมีเส้นเลือดโป่ง

พ่องออกมาทั้งสองข้าง  กระดูกสันหลังของมันแหลมคมจนทะลุเนื้อออกมา

“นั้นมัน....ตัวอะไร”ไฮกล่าวเสียงสั่นเครือด้วยความหวาดกลัว   

“ตัวอะไรฉันไม่สนที่รู้ๆไม่เป็นมิตรแน่นอน”พันไมล์กล่าวแล้วเล็งปืนไปที่ตัวของมัน     แต่เขาก็ต้องผงะเมื่อมันหันหน้ามอง

เขาแล้วเริ่มแยกเคี้ยว

“เวรแล้วไง!!”เชลอุทานด้วยความตกใจ 

“กร๊าซ!!!!!”มันคำรามลั่นทำให้ตู้กระจกแตกออก  ทุกคนตัวสั่นด้วยความกลัว   มันเดินออกมาจากตู้กระจกแล้วแสยะยิ้ม

พร้อมวิ่งมาหาพวกเขา

โอ้ววว ลุ้นนน

สมน้ำหน้าไอ่นายพลอ่ะ 

มาแล้วก๊าบ