พะยะค่ะ !

=[]= รออ่าน ๆ

= = รอเช่นกันครับ

หลายวันถัดมา

ฉันมองโทรศัพท์อย่างร้อนใจ ทำไมนะ..ทำไมเราไม่ได้ติดต่อกันจนจะสองอาทิตย์แล้วนะ !!

ฉันหยิบขึ้นมาดูก่อนจะตัดใจไปอีก

"เลิกเครียดซะที กินหนมหน่อยมะ"มีนยื่นห่อเลย์มาให้ แต่ฉันผลักออกเบาๆแล้วส่ายหน้า

"ไม่เอา ไม่หิว"

"เอ๊ะ ! แกนี่ เรื่องแค่นี้เอง ถ้าออมไม่ติดต่อมา แกก็ติดต่อไปหาออมสิ"

"จะให้ทำไงเล่า ตังค์หมด T^T"ฉันชูโทรศัพท์ขึ้น

"-_- แกก็ไปเติมเงินสิ"

เออว่ะ-_- สรุปฉันโง่

ฉันเดินไปยังตู้เติมเงิน ก่อนจะหยอดเหรียญลง

หลังจากที่เติมเสร็จ กำลังจะกดโทรหา แต่ดันมีข้อความชิงตัดหน้า

ด้วยความระทึก จึงรีบกดดูข้อความทันที

'ไงสบายดีไหม โทษทีที่ไม่ได้ติดต่อกันนาน พอดีออมเป็นไส้ติ่งยังนอนโรงบาลอยู่เลย'

แหม..ฉันเพิ่งหาย นายเป็น-_- โอ้วพระเจ้า ข้าขอคารวะอย่างยิ่ง !

แล้วฉันจะเติมตังค์ไหมฟะเนี่ย-_- เออใช่ ! ต้องโทรหา..ต้องโทร

ตู๊ดด..ตู๊ดดด...ตู๊ดด..

{ฮัลโหล}

"เป็นไส้ติ่งหรอ >O<"ฉันรีบถามทันที

{อื้อ ก็บอกไปแล้วไง ?}

"เออเนอะ=_= เอ้อ แล้วหายยังอ่ะ"

{ถ้าหายจะนอนโรงบาลทำไมเล่า โว๊ะ=_='}

"เออ สรุปชั้นผิด ทำไมวันนี้มันผิดบ่อยจังฟะ-_-"

{บ่นไรอ่ะ}

"อ้อ เปล่า ทำไรอยู่ ?"

{กำลังจะกินยาอ่ะ}

"งั้นไม่กวนและ ๆ กินยาแล้วนอนนะ"

{อืมรู้แล้ว}

"อื้อ แค่นี้แหละ"

หลังจากที่วางสาย ฉันก็ยิ้มให้กับโทรศัพท์ตัวเอง แม้จะเป็นเพียงบทสนทนาสั้นๆแต่ฉันก็มีความสุขมาก ก่อนจะเดินขึ้นห้อง แล้วนั่งที่  พลางมองโทรศัพท์แล้วหัวเราะคิกคักไปด้วย

โดยมีเสียงเพื่อนๆในห้องดังตามหลัง..

"เจ๊ฟองต์เป็นไรนั่น.."

"ท่าจะอาการหนัก"

"น่ากลัวแปลกๆ..หัวเราะด้วย..ฉันอยากฉีกยิ้มสยองแบบนั้นเป็นจังบ้างอ่ะแก T^T"

"ประชดล่ะสิ"

"เออ !"

"นินทาอีกสิพวกแกได้ยิ้มไม่ออกแน่ๆ-_-"ฉันพูดเสียงปานกลางแต่มันกลับทำให้ทั้งห้องเงียบกริบ

เอวัง =_=

พักเที่ยง

"พรุ่งนี้วันแม่ อ๊าย ชั้นตื่นเต้นจังเลยว่ะแกจะให้อะไรแม่ดี ! >O<"นุ๊กตะโกนลั่นโต๊ะที่พวกฉันกำลังลุมล้อมกินข้าวอยู่ พวกเราไปซื้อข้าวมากินบนห้องอังกฤษกันแก้เบื่อ=_=

"พาแป้งไปเสนอตัวสิ"ฉันกระซิบบอกนุ๊กทำให้เจ้าตัวหน้าแดงแจ๋เหมือนเลือดไก่ (มีแต่เหมือนมะเขือเทศ เอาเลือดไก่มั่ง)

"นังบ้า =//[]//= !!"

"นุ๊กเป็นไรอ่ะหน้าแดงจัง"แป้งวางช้อนก่อนจะเอาหลังมือทาบหน้าผาก

"ตัวก็ไม่ร้อนนี่ ?.."

เจ้าหล่อนจะรู้ไหมว่าการกระทำของเธอมันยิ่งทำให้นุ๊กหน้าแดงกว่าเดิม

"อ๊ากกกก !! >[]<"นุ๊กร้องลั่นก่อนจะวิ่งออกจากห้องไป..

ผู้หญิงเขาร้องว่า "กรี๊ด" ไม่ใช่เรอะ=_=

"ยัยนั่นเป็นอะไรน่ะ=_="เปรมมองตามงงๆ

"ไปต้อนควา_ยเข้าคอกล่ะมั้ง ?=_="มดสันนิษฐาน ก่อนจะทานข้าวต่อ

"แรง=_="มีนบ่น ก่อนจะทานข้าวตาม

"=O=??"แป้ง อย่างงลูก-_-

พวกเราทานข้าวก่อนจะคุยโน่นคุยนี่ไปเรื่อยๆ โดยไม่นานก็มีนุ๊กกลับมาพร้อมหยดน้ำที่เกาะพราวเต็มหน้า สงสัยยัยนี่ไปล้างหน้ามาแหงม=_=

"เตี้ย เตี้ย"

"มีไรไอ่บ้า- -*"

ฉันหันไปว่าเพื่อนสมัยป.1ที่ชอบเรียกฉันว่า "เตี้ย" โดยไม่คิดจะกลัวส้นเท้าฉันเลยแม้แต่น้อย..เอาเถ๊อะ..ชินแล้ว=_= มันมีนามว่า "บอส"

"วิทยาศาสตร์ข้อนี้ทำไงนะ ?"ฉันหยิบหนังสือมันมาดู ก่อนจะบอกมัน

"ง่ายจะตาย ตอบกัตเตชั่นสิ"

"เฮ้ย ! จริงอ่ะ ชั้นยังทำข้อนี้ไม่ได้เลยO_O"มีนรีบบอก เพื่อนๆในโต๊ะรีบชุลมุนหาปากกามาจดใส่สมุด/กระดาษ/มือ ต่างๆนานาทันที

"ง่ายจะตาย นี่พวกแกไม่รู้เหรอฟะ=_="

"ไม่อ่ะ ง่ายตรงไหน"

"โอ๊ะ !! เพิ่งรู้ว่าแกเป็นเด็กวิทย์"มดหัวเราะ

"แล้วข้อนี้ล่ะ ?"

"-_- กะจะถามฉันให้หมดทุกข้อเลยรึไง"ฉันบ่น ก่อนจะบอกไป

"อ้อ อื้ม ๆ"ว่าแล้วมันก็เดินจากไป แต่ก่อนจาก มันดันเอามือมาขยี้หัวจนผมฉันกลายเป็นรังนกบิน

"ไอ่บอสนี่มันท่าทางแปลกๆอ่ะฟองต์-_- ยุ่งกับแกตั้งแต่ประถมแล้ว"นุ๊กบ่น

"ก็..เพื่อนสนิทไง ? เอาไรมาก"

"อ้อเหรอ เพื่อนสนิท แต่ระวังมันจะคิดเกินเพื่อน"แป้งยิ้มให้ก่อนจะเดินเอากล่องข้าวที่กินหมดแล้วไปทิ้ง

จะเกินเพื่อนได้ไง..ก็ชั้นกับมันเป็นแค่ "เพื่อน" กันมานานแล้วนี่ !

ตกเย็น

"ฮ้าวว ! โล่งโคร-ตตต !! วันนี้ไม่เจออีตากราฟ ไปมุดหัวอยู่ไหนแล้วเนี่ย !"ทันทีที่ถึงโรงจอดรถ ฉันก็บิดขี้เกียจพลางพึมพำเบาๆ(ไม่เบามั้งหล่อน-_-)

"มุดหัวอยู่ในใจน้องไงคร๊าบบ ^^"

"กรี๊ดดดดดดดด !! =[]= ไอ่ตายยาก ! ไอ่หน้าด้าน ! พูดปุ๊ปมาปั๊ปเลย ! ไอ่หูดี !!"ฉันรีบขับรถหนีทันที

ไม่ยงไม่อยู่มันแล้ว..ฮึ้ย ! T^T

แต่งแล้ว=//=

 

ได้อ่านแร้วววว หลังจากรอมานาน >O<" 

 

เจ๊ แต่งสยองขวัญเหอะ!!