Chapter 9 เกือบเลิก-_-"
แผน 1
มารยาหญิงหลายร้อยเล่มเกวียน ระหว่างที่สวี๊สว๊ากันอยู่ ให้ผลักเขาออก แล้วทำการกระทืบไม่ยั้ง ให้เข็ดจนหนีป่าราบ
"มันจะได้ผลเหร๊อ=_="ฉันเงยหน้าขึ้นจากหนังสือถามพี่ แต่คุณชีสะบัดหน้า
"ไม่รู้อ่ะ ลองดู"
"อืม.."
วันต่อมา
"แต่สัตว์เพศผู้ตัวนี้มันตายยากนะฟองต์-_-"นุ๊กบอกพลางกินส้มตำ
"เออ รู้ แต่ก็ลองดูไง ยากไร"
"อือ โชคดี"มีนตอบสั้นๆ ปรากฏว่าอิตารุ่นพี่กราฟมันหันหน้ามาแล้วยิ้มกว้าง
"น้องอองฟองต์คร๊าบ ^O^"
"-_- มันมาแล้ว เป็นกำลังใจห่างๆหน่อยนะ"ฉันหันหน้าไปบอกเพื่อนๆแล้วหันไปยิ้มกว้างให้อีตานั่น
"คะรุ่นพี่ ทำไมวันนี้รุ่นพี่ดูดีจังเลย ^O^ (กัดฟัน)"
"ว๊าวว น้องอองฟองต์ชมพี่ด้วย>O<"
"รุ่นพี่กราฟ ความจริงหนูชอบพี่มากเลยหนูแค่เล่นตัวเฉยๆ ออมน่ะไม่สนใจหรอกค่า>O<"ฉันตีไข่ละเลงสีเต็มที่ ก่อนสายตาจะเหลือบไปเห็นออมที่ยืนอ้าปากค้างอยู่
เฮ้ย=O=;
"ซวยแล้วไง"สหายทั้ง 5 พูดพร้อมกัน (มีนยังไม่มา)
"ฟองต์ นี่หลอกออมมาตลอดเลยหรอ"เขาเดินเข้ามากระชากแขน
"เอ่อ..คือว่านี่มัน=_=.."
"ทำไมถึงทำแบบนี้ อุตสาห์ไว้ใจนะ"
"ฉันกำลัง.."
"ถ้าอย่างงั้นเราเลิกกันไปเลย"
"เดี๋ยวเซ่ ออมม TOT"
"อะไรอีก"
"นี่มันแผนโว้ยย !!"
เงียบ..
เขาเลิ่กคิ้วเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยปากถาม
"แผนอะไร"
"คือว่า.."ฉันจัดการสยายความให้ฟังแต่ต้นจนจบ ทำให้คนอ้าปากค้างเป็นรุ่นพี่กราฟแทน
"แล้วก็ไม่บอกแต่แรก"ออมหลบหน้า แก้มฝาดเลือดเล็กน้อยก่อนเอามือปิดปาก
"จะบอกได้ไงก็ออมพูดชิงหมดเลยนิ"ฉันทำท่าโมโห
"ไม่น่าเชื่อว่าน้องอองฟองต์จะหลอกพี่ โอ้วม่ายยยยยย TOT"ว่าแล้ว อีตารุ่นพี่ก็วิ่งสลายโต๋ไป
"รู้สึกแผนแกจะได้ผลดีนะ=_="แป้งพ่นลมหายใจ
เลิกเรียน
"น้องอองฟองต์ค๊าบบบ >O<"อีตากราฟวิ่งพลางหอบดอกไม้ช่อใหญ่มาด้วย
"พี่ซื้อมาฝากกก >//<"แล้วยื่นมาให้คนเอ๋ออย่างฉันที่กำลังงุนงง
"อะไรคะ นี่ยังไม่เข็ดอีกเหรอ=_=?"
"พี่ไม่มีวันเข็ดคร๊าบบ ~"
"สักครู่นะคะ-_-"ฉันเดินกลับไปปรึกษาสหายทั้ง6
"เฮ้ยเอาไงดี-*-"
"เฮ้ยๆ ฉันเคยๆ"มีนยกมือกระซิบ พวกเราหันไปหาหล่อนทันที
"ชายหลายไหนนะที่เข้ามาจีบอ่ะ ให้หลอกพาไปกินร้านอาหารอะไรก็ได้แล้วสั่งให้ตายเลย แนะนำให้ยกขบวนเพื่อนไปเยอะๆ จากนั้นค่อยคิดตังค์รับรองราคาแพงหูฉี่ มันไม่กล้าเข้ามายุ่งแน่"
"โอ้ยแผนแหล่มว่ะ อยากจะรู้เหมือนกันว่าไอ่กราฟเส้นชีวิตมันจะถลุงเงินจำนวนกี่บาท!^O^"ฉันทุบมืออย่างสะใจ ก่อนจะยิ้มหวานแล้วเดินเข้าไปหา
"รุ่นพี่คะ ? คือ..ฟองต์หิวแล้วง่า อยากจะกินอะไรสักหน่อย"ว่าแล้วก็ทำท่าแอ๊บแบ๊วเต็มที่ แหวะ กระดาก-_-
"อ้าว หิวแล้วหรอ ได้สิเดี๋ยวพี่พาไปกิน จะเอาอะไรดีล่ะครับ ^O^"
"ถ้าไม่รังเกียจ ฟองต์ชวนเพื่อนๆไปด้วยได้ไหมคะ ?"ฉันทำหน้าใสซื่อถาม กราฟหัวเราะชอบใจ
"ได้สิครับไปกันสองสามคน สนุกดี"
"เอ้า ๆ ! ป่ะๆพวกแก ไปกินข้าวกันเหอะ !"ฉันชวนเพื่อนๆทั้ง 6 มา แต่บังเอิญวิมมิ่งเห็นหมูตอนประจำห้องลงจากตึกเลยชวนมาด้วย
"เอื๊อก.."หมอนั่นกลืนน้ำลายดังเอื๊อกก่อนจะยิ้มแห้งๆแล้วถาม
"กินอะไรดีล่ะครับ ?"
"MK ได้ไหมคะ พวกหนูไม่กินเยอะหรอก>O<"
"คะ..ครับ=_=;"
MK -_- (ทำไมไม่เป็น OK)
"เอ้า ๆ สั่งเลยวันนี้พี่ตุนเงินมาเยอะ ^O^"
ได้ทางพวกเรารีบหยิบเมนูแล้วสั่งกันแหลกแหกกระเจิง ของใหม่มาของเก่าหมด แย่งกินกันแทบไม่ทันจนโต๊ะข้างๆมอง..=..=
3 ชั่วโมงผ่านไป
"อิ่มตั้งแต่สองชั่วโมงที่แล้วแล้วนา พวกเราจะไม่ไหวแล้ว คิดตังค์เหอะ"นุ๊กกระซิบ ซึ่งหมูตอนก็เริ่มจะไม่ไหวเหมือนกัน
โดยเฉพาะฉัน-_-
"เดี๋ยวพี่ขอตัวไปคุยโทรศัพท์สักครู่นะครับ=_="กราฟเส้นชีวิตบอกก่อนจะลุกออกไป พวกเรานั่งรออยู่นานพลางดูเวลาไปด้วย
"พี่คะ พี่ๆ เห็นผู้ชายผมสีดำๆตั้งๆนิดหน่อย ตัวสูงๆ ใส่ชุดนักเรียนคุยโทรศัพท์อยู่หน้าร้านไหมคะ ?"มีนสะกิดพนักงานคนหนึ่งถาม
"อ๋อ ถ้าคนนั้น เขาคุยโทรศัพท์เสร็จไปตั้งนานแล้ว แล้วก็ขับรถออกไปนานแล้วค่ะ"
"ห๊ะ !"พวกเราร้องเสียงหลง ทุกคนแทบสำลักน้ำทันที
"ชะ..เช็คบิลเลยค่ะ..!"แป้งบอกอย่างร้อนรน ก่อนราคาบิลจะออกมาให้ดู
"ทั้งหมด 655 ค่ะ"
จะเป็นลมล้มตึง..จะล่อไปพันแล้ว
เมื่อเอาเงินทุกคนรวมๆกันก็ต้องชะงักเมื่อขาดไป 184 บาท =O=;
ซวยแล้ว !!
เป็นคนที่ผมให้ความเคารพ 
ถ้าท่านอองฟองต์จะเลิกแต่ง
("แช่งฉานหรอ!!!! 
"ท่านอองฟองต์) ยังไงท่านอองฟองต์ก็อย่าเลิกแต่งนิยายเลยขอรับ 
เพียบเลย
แต่ถ้าจะแต่งอีกอยากให้แต่งแบบติดเรทอะ 