ตั้งแต่สมัยตะก่อนโน้นแล้ว ที่เหล่าสัตว์ประหลาดได้ออกมาหาเรื่องเหล่ามนุษย์เป็นว่าเล่นแทบทุกวัน
เหล่้าผู้กล้าทั้ง7จึงต้องออกมารับหน้าที่กำจัดเหล่าปิศาจทั้งหลายแหล่ ตั้งแต่เหล่าปิศาจน่ารักน่าเอ็นดูอย่างสไลม์ ยันปิศาจที่น่ากลัวอย่างซาตาน
ซึ่งเหล่าผู้กล้าทั้งเจ็ดก็ได้แก่ ทีเอดอล แห่งสมิธติ้งโฮลล์ ผู้กล้าผู้ใช้ศาสตรามืดในการปกป้องมนุษย์
คาบอนิค เครนตั้น แห่งสลิปปี้ฮัล ผู้กล้าที่ใช้สมองในการต่อสู้
ลูน่า ลีเจล แห่ง สไมล์เดธ ผู้กล้าหญิงที่ใช้เวทย์มนต์ชั้นสูงในการกำจัดปิศาจ
และอีก5คนที่บอกไม่ได้ เดี่ยวมันจะสปอลย์
ฉึก!
เลาซ์ เป็นเพียงเด็กหนุ่มธรรมดาๆที่อ้วนท้วนสมบูรณ์จนเกินไป และรักการกินเสียยิ่งกว่าการเล่นเกมเสียอีก แต่ถึงกระนั้นก็มีเกมการละเล่นอย่างนึง ที่เขาต้องเล่นให้ได้ทุกวัน คือการจับเด็กที่อ่อนแอกว่ามามันติดกับต้นแอ๊ปเปิ้ล แล้วดึงลูกแอ๊ปเปิ้ลบนต้นไม้มา แน่นอน เขาไม่กินมันหรอก เพราะเขาเกลียดแอ๊ปเปิ้ลมากที่สุดในเหล่าผลไม้ทุกชนิด แต่เขาเอามันมาวางบนศรีษะของเด็กชายผู้โชคร้ายต่างหาก!
ฉึก!
เลาซ์ - รอย ส่งลูกธนูมาอีกซิ
เลาซ์ สั่งเบ้ของเขาที่ชื่อรอย รอยเป็นเด็กหนุ่มที่สูงมากกว่าเลาซ์เสียอีก แต่แรงเขาน้อยกว่าเลาซ์ครึ่งนึง ซึ่งมันก็หมายความว่า เขามีพละกำลังมากกว่าเด็กหนุ่มทั่วไปถึงเท่าตัวเลยทีเดียว และครั้งหนึ่งรอยก็เคยมีเรื่องทะเลาะวิวาทกับพวกผู้ใหญ่ที่หมู่บ้านข้างๆที่ชื่อ สมิธติ้งโฮลล์
รอย - เอ้านี่
รอยส่งลูกธนูให้กับเลาซ์ ตอนนี้ เด็กหนุ่มผู้เคราะห์ร้าย(เป็นประจำ) มีสีหน้าหวาดกลัวมากขึ้นกว่าเดิม มือและเท้าเริ่มสั่น หน้าเด๋อๆทำท่าจะร้องให้ และเขาคือพระเอก! ใช่แล้ว คุณอ่านไม่ผิดแล้ว เขาเป็นพระเอกจริงๆ(ถึงจะเด๋อแค่ไหนก็เถอะ) และชื่อของเขาก็คือ พิชญ์
เชด - เฮ้ย ไอ้พวกเด็กเก มาแกล้งลูกลุงทำไม
พ่อของพิชญ์พูดขึ้น ขณะที่วิ่งมาไล่เด็กๆ เขาชื่อเชด และเด๋อพอๆกับลูกชายวัย13-14ปีของเขา ซึ่งเรื่องนี้ก็การันตีได้จาก การที่เลาซ์ยังกล้ายิงธนูนัดสุดท้าย
ฉึก!
เชด - โอ้ยยยยยยยยยยยย ไอ้เด็กบ้าเอ้ย ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เลาซ์ - โอ้ ฮิๆ... ขอโทษ ฮิๆ... ครับ ฮิๆ... ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ให้ผมดึงออกนะครับ
พูดจบ เลาซ์ก็ดึงลูกธนูออกจากข้อมือของเชด ก่อนที่จะมีเลือดพุ่งออกมาจากข้อมือของเชด
เลาซ์ - บ๊ายๆครับ ลุกเด๋อเชด
พูดจบ เลาซ์ก็รีบวิ่งหนีไป ก่อนที่รอยจะตามไปติดๆ
หลังจากนั้น ในบ้านของพิชญ์ที่ทำมาจากฟาง และเองโย้เย้ พิชญ์ก็เอ่ยกับพ่อของเขาว่า
พิชญ์ - พ่อครับ ลูกจะไปแกรนด์ครอส
เชด - ไปทำไมลูก มันไกลนะ พ่อคิดถึง
พิชญ์ - ผมอยากจะเก่งขึ้น ผมจะแก้แค้นเจ้าเลาซ์ กับเจ้ารอย
เชด - ถ้าอย่างนั้นพ่อก็เห็นด้วย แต่ก่อนที่จะลูกไป พ่อมีอะไรจะให้
พูดจบ เชดก็หยิบยาเม็ดมาหนึ่งเม็ด
พิชญ์ - แหวะ พิชญ์ไม่ชอบกินยา พิชญ์เกลียดยาที่สุด
หลังจากการกรอกยาเข้าปาก
พิชญ์(เอามือปิดตา) - พ่อทำยังงี้กับลูกเด๋อได้ไง ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เชด - แต่มันจำเป็นสำหรับลูกนะ ถ้าลูกตะโกนด่าตัวเองว่า"ผมเด็กชายพิชญุตม์ นั่นทะแสน เลขที่33 ห้อง205 ร.ร.รังษีวิทยาจะขอบอกว่าผมเด๋อ"แล้วลูกจะเก่งขึ้น ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
พิชญ์ - พิชญ์ขอโทษนะครับ ที่พิชญ์ด่าพ่อไป
วันรุ่งขึ้น
พิชญ์ - บ๊ายฮือๆ บ๊ายบายครับฮือๆ พ่อ...
เชด - บ๊ายบายจะลูกฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แล้วพิชญ์ก็เดินจากไป ก่อนที่จะโดนเกวียนชนตาย
การเดินทางล้มเลิก
เป็นอันจบแบบเอวัง
ของนิยายเสี่ยงโดนแบน
ที่เขียนเพื่อความสะใจ
โดยคนที่มีอีเมลนำหน้าด้วยตัว"K"
เหล่้าผู้กล้าทั้ง7จึงต้องออกมารับหน้าที่กำจัดเหล่าปิศาจทั้งหลายแหล่ ตั้งแต่เหล่าปิศาจน่ารักน่าเอ็นดูอย่างสไลม์ ยันปิศาจที่น่ากลัวอย่างซาตาน
ซึ่งเหล่าผู้กล้าทั้งเจ็ดก็ได้แก่ ทีเอดอล แห่งสมิธติ้งโฮลล์ ผู้กล้าผู้ใช้ศาสตรามืดในการปกป้องมนุษย์
คาบอนิค เครนตั้น แห่งสลิปปี้ฮัล ผู้กล้าที่ใช้สมองในการต่อสู้
ลูน่า ลีเจล แห่ง สไมล์เดธ ผู้กล้าหญิงที่ใช้เวทย์มนต์ชั้นสูงในการกำจัดปิศาจ
และอีก5คนที่บอกไม่ได้ เดี่ยวมันจะสปอลย์
เลาซ์ เป็นเพียงเด็กหนุ่มธรรมดาๆที่อ้วนท้วนสมบูรณ์จนเกินไป และรักการกินเสียยิ่งกว่าการเล่นเกมเสียอีก แต่ถึงกระนั้นก็มีเกมการละเล่นอย่างนึง ที่เขาต้องเล่นให้ได้ทุกวัน คือการจับเด็กที่อ่อนแอกว่ามามันติดกับต้นแอ๊ปเปิ้ล แล้วดึงลูกแอ๊ปเปิ้ลบนต้นไม้มา แน่นอน เขาไม่กินมันหรอก เพราะเขาเกลียดแอ๊ปเปิ้ลมากที่สุดในเหล่าผลไม้ทุกชนิด แต่เขาเอามันมาวางบนศรีษะของเด็กชายผู้โชคร้ายต่างหาก!
เลาซ์ - รอย ส่งลูกธนูมาอีกซิ
เลาซ์ สั่งเบ้ของเขาที่ชื่อรอย รอยเป็นเด็กหนุ่มที่สูงมากกว่าเลาซ์เสียอีก แต่แรงเขาน้อยกว่าเลาซ์ครึ่งนึง ซึ่งมันก็หมายความว่า เขามีพละกำลังมากกว่าเด็กหนุ่มทั่วไปถึงเท่าตัวเลยทีเดียว และครั้งหนึ่งรอยก็เคยมีเรื่องทะเลาะวิวาทกับพวกผู้ใหญ่ที่หมู่บ้านข้างๆที่ชื่อ สมิธติ้งโฮลล์
รอย - เอ้านี่
รอยส่งลูกธนูให้กับเลาซ์ ตอนนี้ เด็กหนุ่มผู้เคราะห์ร้าย(เป็นประจำ) มีสีหน้าหวาดกลัวมากขึ้นกว่าเดิม มือและเท้าเริ่มสั่น หน้าเด๋อๆทำท่าจะร้องให้ และเขาคือพระเอก! ใช่แล้ว คุณอ่านไม่ผิดแล้ว เขาเป็นพระเอกจริงๆ(ถึงจะเด๋อแค่ไหนก็เถอะ) และชื่อของเขาก็คือ พิชญ์
เชด - เฮ้ย ไอ้พวกเด็กเก มาแกล้งลูกลุงทำไม
พ่อของพิชญ์พูดขึ้น ขณะที่วิ่งมาไล่เด็กๆ เขาชื่อเชด และเด๋อพอๆกับลูกชายวัย13-14ปีของเขา ซึ่งเรื่องนี้ก็การันตีได้จาก การที่เลาซ์ยังกล้ายิงธนูนัดสุดท้าย
เชด - โอ้ยยยยยยยยยยยย ไอ้เด็กบ้าเอ้ย ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เลาซ์ - โอ้ ฮิๆ... ขอโทษ ฮิๆ... ครับ ฮิๆ... ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ให้ผมดึงออกนะครับ
พูดจบ เลาซ์ก็ดึงลูกธนูออกจากข้อมือของเชด ก่อนที่จะมีเลือดพุ่งออกมาจากข้อมือของเชด
เลาซ์ - บ๊ายๆครับ ลุกเด๋อเชด
พูดจบ เลาซ์ก็รีบวิ่งหนีไป ก่อนที่รอยจะตามไปติดๆ
หลังจากนั้น ในบ้านของพิชญ์ที่ทำมาจากฟาง และเองโย้เย้ พิชญ์ก็เอ่ยกับพ่อของเขาว่า
พิชญ์ - พ่อครับ ลูกจะไปแกรนด์ครอส
เชด - ไปทำไมลูก มันไกลนะ พ่อคิดถึง
พิชญ์ - ผมอยากจะเก่งขึ้น ผมจะแก้แค้นเจ้าเลาซ์ กับเจ้ารอย
เชด - ถ้าอย่างนั้นพ่อก็เห็นด้วย แต่ก่อนที่จะลูกไป พ่อมีอะไรจะให้
พูดจบ เชดก็หยิบยาเม็ดมาหนึ่งเม็ด
พิชญ์ - แหวะ พิชญ์ไม่ชอบกินยา พิชญ์เกลียดยาที่สุด
หลังจากการกรอกยาเข้าปาก
พิชญ์(เอามือปิดตา) - พ่อทำยังงี้กับลูกเด๋อได้ไง ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เชด - แต่มันจำเป็นสำหรับลูกนะ ถ้าลูกตะโกนด่าตัวเองว่า"ผมเด็กชายพิชญุตม์ นั่นทะแสน เลขที่33 ห้อง205 ร.ร.รังษีวิทยาจะขอบอกว่าผมเด๋อ"แล้วลูกจะเก่งขึ้น ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
พิชญ์ - พิชญ์ขอโทษนะครับ ที่พิชญ์ด่าพ่อไป
วันรุ่งขึ้น
พิชญ์ - บ๊ายฮือๆ บ๊ายบายครับฮือๆ พ่อ...
เชด - บ๊ายบายจะลูกฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แล้วพิชญ์ก็เดินจากไป ก่อนที่จะโดนเกวียนชนตาย
การเดินทางล้มเลิก
เป็นอันจบแบบเอวัง
ของนิยายเสี่ยงโดนแบน
ที่เขียนเพื่อความสะใจ
โดยคนที่มีอีเมลนำหน้าด้วยตัว"K"
