เจ๊เอล รินจังตัดคอตัวเองด้วยหรอ เห็นรอยเย็บ

ก็ถ้าเค้าตัดคอตัวเอง แล้วเค้าจะมามีชีวิตอยู่ต่อได้ยังไงฟะ - -"

เอิร์ธไม่ไปโรงเรียนหรอ 

ณ โรงพยาบาลควบคุมและรักษาอาการจิต

เด็กสาวผมสีม่วงอ่อนกำลังนั่งเหม่อลอยราวกับว่า อยากจะตายๆไปจากโลกนี้เสีย

ที่ข้อเท้าของเธอมีโซ่ล็อคเอาไว้ ตรึงกับกำแพงข้างๆ

"กรี๊ดดดด !!"เธอกรีดร้องลั่นอย่างหวาดผวา ก่อนจะทุบตีนางพยาบาลที่เฝ้าเธออยู่

"โอ้ย ! อย่าค่ะหนู ! อย่าค่ะ !"เธอร้องอย่างเจ็บปวด รอยยิ้มแสยะค่อยๆผุดขึ้นบนใบหน้าสวยและดวงตากลมโตที่ดูน่ากลัวทำให้นางพยาบาลเริ่มหวาดกลัวกับท่าทางของเด็กคนนี้

"เอาอีโต้ชั้นคืนมา ! ไม่งั้นแกตาย !!"เธอคำราลั่นแล้วหัวเราะอย่างสนุกสนาน

"คะ...คะ..ค่ะ"มืออันสั่นเทาค่อยๆยื่นอีโต้ที่ยึดเอาไว้ไปให้ เด็กสาวคว้ามาแล้วจับข้อมือนางพยาบาล จากนั้นแทงมีดอีโต้ไปที่เส้นเลือดใหญ่จนขาดสะบั้น

"อ่อก.."เธอกระอักเลือดออกมาทางปาก มีนค่อยๆหั่นแขนเป็นชิ้นๆ แล้วใช้มือหักโซ่ทิ้ง โดยไม่รู้ว่าทำได้ไง คงเป็นเพราะจิตโมโหสั่งให้กระทำมัน

มือเปิดหน้าต่างแล้วกระโดดลงไปทันทีอย่างไม่เกรงกลัว ชูอีโต้ขึ้นมาแล้ววิ่งหนีไป..

RB 1 มีน


เด็กสาวผมสีแดงยาวสยายนั่งเล่นอยู่กลางห้อง ก่อนจะหันไปยิ้มสดใสร่าเริงให้นางพยาบาลที่คอยดูแลเธอมาตลอด..

แต่เธอกลับเกลียดพยาบาลคนนี้..

เสเเสร้งแกล้งทำเป็นคนดีมาตลอดเพื่อให้คนอื่นหลงเชื่อว่าใกล้หายอาการเป็นบ้าทางจิต..

เธอวันนี้มันจะเริ่มแผงออกมา..

"หนูอยากกินมาม่าค่ะ ! ทำให้หน่อยได้ไหม ~"เธออ้อนวอนด้วยนันต์ตาที่น่ารัก

"จ้ะ รอสักครู่นะคะ"

สักพัก นางพยาบาลก็ขึ้นมาด้วยชาม ผู้หญิงคนนั้นนึกว่าเป็นมาม่าแน่ๆ เเต่พอเห็นจังๆก็พบว่ามันเป็นโจ้ก..

"ทำไมเป็นโจ้ก ! ทำไมไม่เป็นมาม่า !!"เธอเริ่มแผดเสียง ทำให้นางพยาบาลสะดุ้งตกใจ

"เอ่อ..มาม่าหมดน่ะค่ะ..ทานโจ้กไปก่อนนะคะ..เดี๋ยวจะซื้อมาให้ใหม่..เอ่อ.."

"ตอแหล !!"เด็กสาวหยิดมีดพกขึ้นมาแล้วแทงไปที่ร่างของพยาบาลสาวทันที

"แกมันโกหก หลอกลวง !!"เธอหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง่ก่อนจะแทงไปที่ร่างของพยาบาลซ้ำๆจนเลือดพุ่งกระฉอกเข้าสู่หน้าตาเปรอะเปื้อนลำตัวและเสื้อผ้า

เด็กสาวค่อยๆผละออกมา ก่อนจะหยิบเสื้อผ้าที่เก็บเอาไว้มาสวมใส่แทนเสื้อผู้ป่วย เช็ดหน้าเช็ดตาแล้วเดินออกจากโรงพยาบาลนี้ทันทีจนผู้คนไม่สงสัย

แต่มีมีดพกนั้น..ติดตามตัวเธอไปด้วย..

RB 2 บาเลย์


เด็กหนุ่มนั่งเฉยชามองไปที่หน้าต่าง ในมือถือไส้ของเล่นแล้วดึงไปมาอย่างสนุกสนาน

"ทานของหวานไหมครับ ?"หมอถามอย่างสุภาพ  เด็กหนุ่มหันหน้ามาแล้วพยักหน้า ก่อนจะหันไปมองหน้าต่างต่อ

สักพักเวลาต่อมา ของหวานก็มาเสิร์ฟอย่างนิ่มนวล แต่ทว่ามันเป็นของที่เขารังเกียจ

"เอาเค้กมาทำไม !"เขาถามเสียงเข้มก่อนจะกระโจนใส่ร่างหมอ

"ชั้นต้องการเอาไส้ของแกกลับไปที่บ้านให้แม่ของชั้น !!"

พูดจบ เขาก็ผ่าท้องของหมอที่ร้องโอดครวญทันที ก่อนจะหยิบไส้ขึ้นมาแล้วหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง จากนั้นกระโดดลงหน้าต่างกลับบ้านทันที

เมื่อมาถึง เขานำไส้ไปให้ร่างเหม็นเน่าของแม่ตน ก่อนจะวางไว้ที่ท้องที่มีรูโบ๋

"ผมเอาไส้มาให้อีกแล้วนะครับ ชอบไหมครับ ?"เขายิ้มนิดๆก่อนจะเดินไปเปิดทีวีดู

'The Reality Season 3 : ตายหมู่ !! คุณสนใจเข้าร่วมเป็นส่วนหนึ่งกับเราไหม ?'

ภาพสาวสวยสามคนยืนถือไมค์อยู่ คนแรกดวงตาสีน้ำเงินเข้มผมยาวสยายสีดำ คนที่สองดูท่าจะเป็นเด็ก ผมสีม่วงอ่อนผูกโบว์สีแดงเลือดหมู

ส่วนคนที่สามตาและผมสีเดียวกันคือสีฟ้าอ่อนจากการย้อม ทั้งสามดูเหมือนจะเป็นพิธีกรรายการนี้

"มีโฆษกเป็นแบบนี้ ไม่พลาดอยู่แล้ว.."เขายิ้มแสยะก่อนจะหันไปหาแม่ของตน

"เดี๋ยวผมจะไปชิงเงินรางวัลมาให้แม่ดูนะครับ"

RB 3 แบล็ค

วี้หว่อ..วี้หว่อ..วี้หว่อ..

"จับเธอเร็ว !!"

เสียงรถตำรวจไล่ตามเด็กสาวผมสีต้ำตาล ใบหน้าและผมกระเซอะกระเซิงแต่เต็มไปด้วยเลือด ในมือถือมีดพกไว้มั่น

บรืนนน...บรืนน..

เธอขับมอเตอร์ไซค์หนีอย่างหวาดกลัว ปาดซ้ายปาดขวา จนกระทั่งเจอซอกมุมตึก

"เอาวะ !"เธอสถบ ก่อนจะขับมอเตอร์ไซค์ลงน้ำคลองหน้าซอกมุมตึก แต่มอเตอร์ไซค์เธอลงน้ำไป แต่ตัวเธอไม่ได้ลงน้ำตามไปด้วย

สองเท้ารีบวิ่งเข้าไปแอบซอกมุมตึกทันที รถตำรวจผ่านไปอย่างไม่สงสัย

ดวงตาโตกลมสีน้ำตาล1คู่ควัดมองไปทั่วอย่างลอกแลก ก่อนจะแสยะยิ้มเมื่อรู้ว่าไม่มีคนแล้ว

มือขวากำมีดพกไว้นิ่งที่เปื้อนเลือดจากการแทงไปที่ใบหน้าของเด็กสาวข้างบ้าน มือซ้ายกำหมัดแน่น ใบหน้าเปื้อนเลือดและแสยะยิ้ม

กำลังตรงเข้าไปในที่แห่งหนึ่ง มีป้ายเขียนไว้หน้าบริษัทว่า

'The Reality'

RB 4 ไอริน

เช่นกันขอรับครูให้หยุดอ่านหนังสือ

ผมไม่อ่านเลยกร๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆอ่านแต่จีนอย่างเดียว ยากโคตรเลย

ท่านอองฟองต์วาดได้ดีกว่าผมเยอะ ผมนี้ตัวใหญ่แขนเล็กหัวหัวเล็กขายาวไม่เท่ากันมือกลมๆแบบโดเรมอน