เรื่องราวของทีม A
ณ โรงพยาบาลรักษาคนโรคจิตอยู่แถบชานเมือง เด็กหนุ่มนั่งจ้องทีวีอยู่ ในมือกำลูกเปตองไว้แน่นไม่ปล่อย
หลังจากที่พ่อแม่เขาตาย..เขาก็เก็บรักษาสิ่งของนี้มาตลอด ไม่ว่าใครจะเอาลูกเปตองไป ก็โดนเอาลูกเปตองนิดนี้ปาใส่หน้า ไม่ก็ทุบหัวจนตายไปหมด
สายตาเขาเบิกโพล่งแล้วยิ้มอย่างสนใจ เมื่อมีรายการหนึ่งเพื่อล่าเงินรางวัลสิบล้าน ความโลภเริ่มคลอบงำจิตใจทันที
เขาดึงสายน้ำเกลือออก แล้วเดินออกจากห้องไปด้านนอกโรงพยาบาล ไม่ว่าหมอหรือพยาบาลคนไหนพยามจับต้องตัวเขา มันก็จะเป็นฉะนี้แล..
"คุณคะ ! กลับห้องไปเถอะค่ะ !"พยาบาลสาวคนหนึ่งเดินมาเกาะแขนชายหนุ่ม แต่เขาเหวี่ยงลูกเปตองไปอัดหน้าเธอจนล้มลงไปกองกับพื้น
เธอเงยหน้าขึ้นมาด้วยแก้มที่บวมเป่ง นันต์ตาราวกับว่าจะทะลักออกมาให้ได้
"เกะกะจริง !!"เขาสถบ ก่อนจะถือลูกเปตองไว้เหนือศรีษะของนางพยาบาลสาว แล้วปล่อยมันลงไปทันที จนสมองแหลกเหลวกระจาย
ไม่มีใครกล้าเข้าไปจับตัวเขา จนเขาเดินออกจากโรงพยาบาลแล้วกระชากเสื้อผู้ป่วยออกก็พบกับเสื้อยืดด้านในที่แอบสวมทับเอาไว้
RA 1 การินณ โรงพยาบาลศรีธัญญา
เด็กสาวผมสีแดงฉานนั่งที่พื้นในห้องของตนเอง แววตาเหม่อลอยราวกับคิดถึงใครบางคน
ตามเนื้อตามตัวมีรอยเย็บและรอยช้ำ แผลหลายจุดราวกับว่าผ่านการโดนทำร้ายร่างกายและสภาพจิตใจมามาก
เธอเอื้อมมือตัวเองไปที่หัวแล้วจิกทึ้งอย่างแรง ก่อนจะกระชากผมราวกับจะให้หนังหัวหลุดออกมาเปิดเผยให้เห็นสมองยังไงกระนั้น
"หยุดเดี๋ยวนี้นะคะ ! พอค่ะ ! หยุดได้แล้วค่ะ !"พยาบาลสาวคนหนึ่งรีบวิ่งมาจับตัวของเธอเพื่อหยุดการกระทำต่ำช้านี่ซะ
"ไม่ !! อย่ามาห้ามชั้นนะ !"เด็กสาวตบไปที่หน้าของพยาบาลอย่างแรง ก่อนจะวิ่งหนีออกจากโรงพยาบาลไปยังที่แห่งหนึ่ง..
RA 2 รินจังอีกด้านหนึ่งของโลก เด็กสาววัยสิบห้ามีผมสีม่วงหยักลอนนั่งกินแอ๊บเปิ้ลที่ใช้มีดปอกผลไม้เองที่โต๊ะข้างเตียง เธอกำลังกัดกินแอ๊ปเปิ้ลบนหัวเตียงอย่างเอร็ดอร่อย
แก๊ก..แอ้ดด..
"ถึงเวลาทานยาแล้วจ้ะ"เสียงนางพยาบาลดังขึ้นพร้อมเสียงเปิดประตู สายตาของนางพยาบาลมองมาที่เธออย่างหวาดๆและขยะแขยง
ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนคมกริบหันไปจ้องขวางทันที ก่อนจะหยิบมีดปอกผลไม้ชี้ที่หน้า
"จ้องหน้าแบบนี้ หมายความว่ายังไง !!"
"คะ..คือ..ขอโทษจ้ะ.."เธอหลบสายตา ท่าทางขลาดหวาดกลัวนั่นทำให้เด็กสาวได้ใจขึ้นมา
เธอกระโดดใส่นางพยาบาลจนล้มตึงไปกับพื้น
"ปะ..ปล่อยนะ !"พยาบาลสาวดิ้นรนจากการเกาะกุมของเด็กหญิง แต่เธอกลับหัวเราะลั่นแล้วแทงไปที่พวงแก้มของพยาบาลจนเลือดทะลักไหลไม่หยุด
"กรี๊ดด !! ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ !!"สัญชาตญาณมนุษย์นั้นต้องดิ้นรนหาทางเอาตัวรอด เธอกรีดร้องลั่นขอให้คนมาช่วยเหลือเสียงดังจอแจไปหมด
"หนวกหูจริง !!"เด็กสาวเอามีดไปแทงคาปากของนางพยาบาล เธอนอนค้างตานิ่งเบิกโพล่ง
ก๊อก ก๊อก ก๊อก !
"เสียงอะไรน่ะ ! มีอะไรเกิดขึ้นงั้นเหรอ ?"เสียงพยาบาลสาวอีกคนนอกห้อง เด็กหญิงกระโดดไปเปิดหน้าต่างห้อง ริมฝีปากคาบมีดที่เปื้อนเลือดเอาไว้ ก่อนจะเหยียบไปที่บานหน้าต่างพร้อมกระโดด พยาบาลอีกคนเปิดประตูมาก็ต้องตกใจกับสภาพศพของหญิงที่เด็กสาวเพิ่งจะปลิดชีพไป
เธอกระโดดลงสู่พื้นหญ้าด้านล่างทันที จากตึกชั้นสองลงมายังชั้นหนึ่ง ร่างเล็กกลิ้งขลุกๆไปกองกับพื้นหญ้า ก่อนจะจับมีดให้มั่นแล้ววิ่งหนีไป
RA 3 เรเวียณ โรงพยาบาลรักษาจิต
ชายหนุ่มนั่งเก็บตัวอยู่ในห้อง ในมือควงมีดเล่นไปด้วยพลางหัวเราะเล็กน้อย
ข้างตัวเขามีศพผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งดูก็รู้ว่าเป็นหมอ ใบหน้าถูกกรีดยับและหน้าผากเปิดเผยให้เห็นสมอง
สายตากำลังจดจ้องจับสิ่งที่น่าสนใจอยู่หน้าจอโทรทัศน์ ที่เขียนแนะนำเกี่ยวกับการชิงเงินล้านหลายบาท
"มันต้องเป็นของชั้น..เงินสิบล้านนี่..มันต้องเป็นของชั้นคนเดียว.."เขามองอย่างสนอกสนใจ ก่อนจะวิ่ไปเปดระเบียงประตูห้อง
เบื้องล่างเป็นแม่น้ำลำคลอง เขากระโดดลงไปทันที
เสียงน้ำดังซู่มจนผู้คนต้องหันไปมอง พร้อมร่างของชายหนุ่ม ในมือถือมีดพุ่งออกมาจากน้ำด้วยใบหน้าราวกับเสียสติขึ้นมา
RA 4 โอล
