วันนี้กะจะลงพี่ก็มาแย่ง

                                                              ตอนที่9กัปตันโคคามิ  โจจิ

.......เศษไม้แตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ ดรีมมองเศษไม้พวกนั้นอย่างเสียวๆพร้อมคิดว่าหากแบล็คดึงเธอเข้ามาไม่ทันเธอจะเป็นยังไง

"เกือบไปแล้วเกือบไปแล้ว"แบล็คกล่าว

"ขอบคุณนะแบล็ค"ดรีมยิ้มให้แบล็คเล็กน้อย

"กัปตันครับ!!!!พวกเรากำลังจะพ้นพายุแล้วครับ!!!!"โจรสลัดคนหนึ่งตะโกนขึ้น

"ดีมาก!!!เร่งความเร็วด่วนเลย!!!"แบล็คตะโกนตอบ

"ครับกัปตัน!!!"    เรือโจรสลัดทั้ง6ค่อยๆเคลื่อนออกจากพายุอย่างช้าๆ แต่ฉับพลันสิ่งที่พวกเขาไม่คาดคิดก็ได้เกิดขึ้น  เรือโจรสลัดรูปร่างน่ากลัวลำ

หนึ่งโผล่ออกมาจากกลางพายุ เรือลำนั้นแล่นเข้ามาหาพวกเขาอย่างรวดเร็วทั้งๆที่ไม่มีลูกเรือ!!!

"นั้นบ้าอะไรกัน!!!"มินาโตะอุทานอย่างตกใจเมื่อเห็นเรือที่แล่นด้วยความเร็วแต่ไร้ลูกเรือเสมือนกับว่ามันแล่นได้เอง

"ทุกคนฉันว่าพวกเราเตรียมปืนใหญ่ไว้ก่อนดีกว่านะ!!!"แฟงตะโกนลั่น

"เข้าใจแล้ว!!!ทุกคนเตรียมปืนใหญ่!!!"รานิรให้สัญญานโจรสลัดของเขา

"สาวๆ!!เตรียมปืนใหญ่!!!"ยูกิตะโกนลั่น

"ค่ะ!!!กัปตัน"โจรสลัดสาวของเธอรีบเตรียมปืนใหญ่อย่างพร้อมเพรียงถึงแม้ว่าโจรสลัดของยูกิจะเป็นผู้หญิงแต่ก็มิได้อ่อนแอ่ไปกว่าชาย พวกเธอขนปืน

ใหญ่น้ำหนักเยอะได้ด้วยคนเดียว   เรือโจรสลัดไร้คนแล่นเข้ามาใกล้ๆเรือของยูเซย์อย่างรวดเร็ว

"เตรียมปืนใหญ่เร็ว!!!"ยูเซย์สั่งโจรสลัดของเขาแต่ดูเหมือนจะช้าไปเพราะเรือลำนั้นได้เข้าประชิดเรือของเขาซะแล้ว   ลมหนาวพัดผ่านเข้าเรือของยูเซ

ย์อย่างช้าๆบรรยากาศบางอย่างแผ่เข้าทั่วเรือ ขนทุกเส้นพร้อมใจกันยืนตรงเคารพธงชาติอย่างพร้อมเพรียง  ในไม่นานก็ปรากฏร่างของลูกเรือขึ้น ลูกเรือ

บนเรือนั้นทุกคนมีอวัยวะบางส่วนที่ขาดหายหรือทะลักออกมากองอยู่ที่พื้น โจรสลัดทุกคนทำตาโตยิ่งกว่าใส่บิ๊กอายบางคนถึงกับอ้วกทะลักออกมา

"อึก..."ยูเซย์กลืนน้ำลายด้วยความหวาดกลัวไม่ต่างกับโจรสลัดของเขา  ทันใดนั้นก็ปรากฏร่างของผู้ที่น่าจะเป็นกัปตันเรือขึ้น ใบหน้าของกัปตันเรือมี

เนื้อบางส่วนขาดหายไปเห็นเป็นกระดูก  กัปตันคนนั้นค่อยๆเดินมาที่เรือของยูเซย์อย่างช้าๆที่จริงต้องเรียกว่าลอยมากว่าเพราะเท้าของกัปตันคนนั้นไม่

เหยียบพื้นเรือ!!!!"ปังๆๆๆๆ!!!"เหล่าโจรสลัดของยูเซย์ระดมยิงปืนใส่ไม่ยั่งมือแต่ลูกระสุนกับทะลุผ่านร่างกายไปเหมือนกับว่ายิงปืนใส่อากาศ  กัปตันคน

นั้นค่อยๆลอยเข้าไปหายูเซย์อย่างช้าๆแล้วชักดาบออก ยูเซย์ตอนนี้อยู่ในสภาพช็อคอย่างเต็มที่ ร่างกายของเขาแข็งไปหมดจนไม่สามารถจะขยับได้

กัปตันคนนั้นใช้ดาบแทงไปที่ท้องของยูเซย์ เขาค่อยๆทรุดตัวลงช้าๆ ของเหลวสีแดงสดไหลทะลักออกมาจากท้องของยูเซย์ กัปตันคนนั้นเลียเลือดที่

ดาบแล้วแสยะยิ้มก่อนที่จะเตรียมตัดหัวยูเซย์ "หยุดนะ!!!!!"กัปตันคนนั้นหนไปมองต้นเสียงแล้วมันก็พบกับเรือของยูกิที่กำลังแล่นมาช่วยยูเซย์อย่าง

รวดเร็วทันทีที่เรือของยูกิเข้าประชิดเรือของยูเซย์ ยูกิรีบกระโดดลงมาจากเรือทันทีพร้อมวิ่งไปหากัปตันคนนั้น  แต่เมื่อทั้งสองเห็นหน้ากันก็ต้องผงะ

"โจ...จิ"ยูกิมองหน้ากัปตันคนนั้นพร้อมร่างกายที่สั่นไหว

"ยะ..ยู...กิ"กัปตันคนนั้นเอยขึ้นพร้อมน้ำตาที่ไหลพรากก่อนจะจากไปพร้อมเรือและลูกเรือ

"ยูเซย์!!!"ยูกิพอตั้งสติได้ก็วิ่งไปประคองยูเซย์ที่สลบลง

1วันผ่านมา

ยูเซย์ลืมตาขึ้นอย่างช้าเขาค่อยๆลุกขึ้นแล้วกรอกตามองไปรอบๆเขาเห็น ยูกินั่งหลับอยู่ข้างเขา  ยูเซย์เอื้อมมือไปหยิบเยือกน้ำเพื่อจะเท่น้ำใส่แก้วแต่เขา

ก็ต้องรู้สึกเจ็บแปล็บที่ท้องจนต้องร้องออกมา

"โอ๊ย!!!"ยูเซย์จับท้องตัวเอง้วยคาวมเจ็บปวด เสียงร้องของยูเซย์ทำให้ยูกิสดุ้งตื่นแล้วรีบไปหยิบผ้ามาเช็ดเลือด

"อย่าเพิ่งลุกสิเดี๋ยวแผลแตก"ยูกิจับยูเซย์นอนลงอย่างช้าๆ

"ขอโทษทีฉันเห็นเธอหลับอยู่เลยไม่อยากกวน"ยูเซย์กล่าว

"ทีหลังถ้าจะเอาอะไรเรียกเลย"ยูกิเดินไปหยิบเยือกน้ำแล้วค่อยๆเทน้ำลงใส่แก้วแล้วส่งให้ยูเซย์ดื่ม

"โจจิคือใคร?"ยูเซย์เอยคำถามขึ้นทันทีหลังจากดื่มน้ำเสร็จ

"เขาเป็น.......พี่ชายฉันเอง"ยูกิกล่าวด้วยใบหน้าที่ดูเศร้า

แกโกงอะไรเปล่านิ