ตอนที่5 แบล็คมูลสมุดนรก

...แสงตะวันสาดส่องทั่วชายหาดสีนวล แสงของมันกระทบกับผมสีแดงสลวยของหญิงคนหนึ่ง

"แบล็คๆๆ"ดรีมเขย่าตัวแบล็คที่กำลังนอนหลับอยู่

"เช้าแล้วหรอ"แบล็คลุกขึ้นยืนและปัดทรายออก

"อืมกลับกันเถอะ"ดรีมลุกขึ้นแล้วปัดทรายออกเช่นเดียวกับแบล็ค

"กลับมาแล้วหรอ"รานิรกล่าวทักทาย

"ครับคือ...ผมขอโทษที่ใจร้อนผมขอโทษจริงๆ"แบล็คกล่าวน้ำเสียงเศร้า

"ไม่ต้องขอโทษหรอกฉันเข้าใจดีขึ้นมาสิทุกคนกำลังรออยู่"รานิรยิ้มแล้วเดินเข้าไปในเรือ แบล็คและดรีมเดินตามรานิรอย่างว่าง่าย

"ว่าไงพ่อหนุ่มใจร้อน....สงบอารมณ์ได้หรือยัง"มินาโตะเอยอย่างอารมณ์ดี

"ครับ"แบล็คพยักหน้า

"ทีหลังอย่าหัดเป็นคนใจร้อนสิมันไม่ดีหรอกนะ"ยูกิกล่าว

"นั่งสิกัปตันคนใหม่พวกเรากำลังวางแผนอยู่"ยูเซย์ชี้ที่เก้าอี้ตัวหนึ่ง

"ดรีมเธอออกไปก่อนนะ"แฟงเอย

"ค่ะ"ดรีมแกล้งทำเป็นเดินออกไปข้างนอกแล้วแอบฟังอยู่ข้างประตู

"เอาละในเมื่อสมาชิกครบแล้วก็เริ่มเลยละกัน"รานิรหยิบแผนที่ออกมากาง

"เดี๋ยวก่อนครับผมยังมีเรื่องข้องใจอยู่"แบล็คพูด

"เรื่องอะไรหรอ"ยูเซย์ถามอย่างสงสัย

"แบล็คมูลคืออะไรครับ?"แบล็คถาม

"จริงสินะในเมื่อเธอเป็นกัปตันคนใหม่เธอก็ควรรู้เอาไว้"มินาโตะหยิบหนังสือเล่มหนึ่งออกมาแล้วเริ่มอ่านข้อความในหนังสือ

"กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว....มีพ่อมดชราคนหนึ่งเขาได้คิดจะสร้างอสูรร้ายขึ้นมาแต่พลังของเขานั้นมีไม่พอ เขานั่งคิดว่าจะทำอย่างไรดีถึงจะสร้างอสูร

ขึ้นมาได้และแล้วเขาก็คิดออกโดยการที่จะรวบรวมกิเลสของมนุษย์พลังชีวิตของมนุษย์ทำให้แปรเปลี่ยนเป็นพลังงานเขาจึงได้สร้างสมุดเล่มหนึ่งขึ้นมา

โดยให้ชื่อสมุดเล่มนั้นว่าแบล็คมูลพ่อมดชราได้ปล่อยข่าวว่ามีสมุดเล่มหนึ่งสามารถทำให้ความปราถนาเป็นจริงได้ ผู้คนแห่กันตามหาสมุดเล่ม

นั้นและเขียนสิ่งที่ตนเองหวัง ไม่ทันที่พวกเขาจะได้รับความปราถนาร่างของพวกเขาก็ถูกดูดเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของอสูรจนในที่สุดข่าวเรื่องสมุดที่ให้

ความปราถนาเป็นจริงได้รู้ถึงหูพ่อมดหนุ่มคนหนึ่งเขาเดินทางไปดูสมุดเล่มนั้นทันทีที่เขาเห็นก็รู้สึกถึงจิตมารเขาไม่รอช้ารีบรายเวทย์ทำลายทันที แต่พ่อ

มดชรากระโดดมาขวางไว้และทำการต่อสู้กับพ่อมดหนุ่มและในที่สุดพ่อมดชราก็พ่ายแพ้ พ่อมดหนุ่มรายเวทย์ทำลายสมุดนั้นแต่ไร้ผล เขาจึงนำมันไป

ผนึกและซ้อนไว้และได้แต่งตั้งผู้สืบทอดความลับนี้ต่อไปเพื่อจะได้ปกป้องหนังสือเล่มนี้ให้พ้นจากกิเลสของมนุษย์ตลอดกาล"มินาโตะปิดหนังสือ

"จริงหรือนี้"ดรีมพึมพำ

"หวังว่าเจ้าคงจะเข้าใจแล้วนะแบล็ค"แฟงพูด

"ไม่ใช่แค่แบล็คที่เข้าใจหรอกคนที่แอบฟังอยู่ข้างนอกก็คงเข้าใจแล้ว"ยูกิเดินไปที่ข้างประตูแล้วมองดรีมที่นั่งหน้าซีดอยู่

"ขอโทษค่า~~~"ดรีมรีบวิ่งหนีไปทันที

"เอาละวางแผนต่อเลยละกัน"แฟงเอยขึ้น ทุกคนนั่งประจำที่แล้วเริ่มคิดแผนการบุก

ณ ห้องไวท

"ท่าครับตอนนี้พวกโจรสลัดคงคิดจะมาเอาคืนเราแน่ๆเลยครับ"ทหารคนหนึ่งพูดกับไวท

"หึหึหึฉันคิดแผนการไว้แล้วไม่ต้องคิดมากหรอก"ไวทยิ้มอย่างเจ้าเลห์

3วันผ่านไป

"ทุกคนเข้าใจแผนดีแล้วใช่ไหม!!!!!!!"ยูกิตะโกนลั่น

"เข้าใจแล้ว!!!"เหล่าโจรสลัดตอบ

"ดี!!!!งั้นลุยกันเลย!!!!"ยูกิชักดาบขึ้น

"เฮ!!!!!"เหล่าโจรสลัดโห่ร้อง เรือทุกลำแล่นออกจากเกาะด้วยความเร็ว

"เห็นที่หมายแล้ว!!!!!!!"โจรสลัดคนหนึ่งตะโกน"บึ้ม!!!!"เสียงปืนใหญ่ดังขึ้นพร้อมลูกกระสุนของมันปลิวลอยมาโดนเรือของแฟง

"ใครเป็นคนยิง!!!"แฟงตะโกนอย่างโมโห ทันใดนั้นก็ปรากฏเรือโจรสลัด7ลำมุ่งตรงมาทางนี้

"ยอมแพ้ให้พวกเราเหล่าโจรสลัดควันทมิฬ!!!!!!!!"กัปตันของกลุ่มโจรสลัดควันทมิฬประกาศลั่น

"ใครจะไปยอม!!!!!!!ลุยมันเลย!!!!!!"แฟงตะโกนลั่น พวกเขาเตรียมปืนใหญ่แล้วเล็งอย่างรวดเร็ว

"ยิง!!!!!"โจรสลัดคนหนึ่งตะโกน"บึ้ม!!!!!!!!"เสียงปืนใหญ่ดังสนั่นลั่น

"ย๊าก!!!!!!!!"เหล่าโจรสลัดจับเชือกแล้วกระโดดไปยังอีกเรือ"เคร้งๆๆๆฉึก!!!"

"หึหึหึหึหึฮาๆๆๆๆๆๆพวกโจรสลัดหน้าโง่สู้กันเข้าไปหึหึหึหึหึฮาๆๆๆๆๆ"ไวทหัวเราะอย่างชั่วร้ายพร้อมกระดกเหล้าเข้าปาก

"ท่านครับปืนใหญ่พร้อมแล้วครับ"ทหารคนหนึ่งเดินเข้ามา

"ดี!!!ประจำที่ให้พร้อม"ไวทยิ้ม

"ครับ!!!"ทหารคนนั้นทำความเคารพแล้วเดินจากไป

"แบล็คมูลจะต้องเป็นชองข้า"ไวทพึมพำแล้วดื่มเหล้าต่อ

"ย๊าก!!!!"รานิรใช้มีดฟันพวกโจรสลัดควันทมิฬอย่างรวดเร็ว

"นั้นมัน!!!"รานิรมองเหล่าทหารที่กำลังเล็งปืนใหญ่มาที่เรือโจรสลัดทุกลำ

"ทุกคนหาที่หลบ!!!!!!!!!!"รานิรตะโกนลั่น"บึ้ม!!!!!!!!!!!!!"

10 ><

นั้นแหละสั้นไปไม่เป็นไรแต่งมาเหอะ ><

ok

จริง

จะรออ่านนะ ต้องแต่งในวันนี้ด้วย

ข้อแก้ตัวรึเปล่า -.-