ที่ผมมาตั้งกระท้นี่ก็เพราะผมอยากได้คำปรึกาจากเพื่อนๆเพราะผมไม่รุ้จาพูดกับใคร ผมเป็นคนไม่มีเพื่อนเวลามีปัญหาอะไรอย่างเช่นผมโดนเพื่อนแกล้ง ครูด่า(ครูเขาเข้าใจผิด)พ่อแม่ผมก้อไม่เข้าใจผมจึงอยากได้คำปรึกษาจากเพื่อนๆ ผมชื่อA({ใช้ชื่อสมมติ}ชื่อจิงไม่ขอบอกนะ)
    ผมอยู่ร.ร.แถวสามเสนนี่แหละครับผมเป้นเด็กเรียนไม่เก่ง กีฬาไม่เก่ง เรื่องกล้าแสดงออกก็อาจมีอยู่บ้าง ผมเป็นคนตัวเตี๊ยไม่สูง แล้วก้อมีนิสัยไม่สู้คน(เพราะตัวเล็กไม่กล้าไง)แต่ผมก็ไม่เคยไปหาเรื่องใครนะครับ ผมเข้าเรียนร.ร.ที่สามเสนนี้ตอนม.1 พอเปิดเทอมมาได้ซักพักเรื่องมันก็มา
มีเพื่อนคนหนึ่งของผมชื่อฮอน เขาเป้นคนที่ตัวเตี๊ยเหมือนผมตัวเล็กกว่าผมด้วยซ้ำ มันชอบมาวัดส่วนสุงกับผมแล้วก็ชอบบอกว่ามันสูงกว่าทั้งๆที่ผมเห้นว่ามันเขย่งเท้า(เรื่องปัญญาอ่อนนิดแต่อยากระบาย)
แล้วเวลาทำอะไร(คนเรามันก็ต้องมีผิดผลาดมั่งแหละ)มันก็ชอบมาทำหน้า หยอกล้อมาแลบลิ้นใส่
ทั้งๆที่ผมก็ไม่เคยมทำอะไรให้เขา ไอฮอนมันชอบทำตัวซ่าทั้งๆที่ตัวเองก็ตัวเท่าหนูทำทีว่า จะไปแกล้งคนอื่นเขาแต่พอจะโดนคนอื่นแกล้งกับต_แ_ล(ขออนุญาติ)ทำสีหน้าไม่สบาย ประมาณนี้อ่ะคับ แล้วบางทีมันก็ชอบแกล้งทำตัวมาชนผม(ลองแรงว่าผมสู้มันได้ไหม)มันก็ชนอยู่นั่นแหละ ชนแล้วมันก็กระเด็นออก(มันคงแรงน้อยกว่ามั้ง)แล้วมันก็ชนอยู่งั้นแหละ พอมันชนผมจนผมล้มได้ปั้บมันก็ดีใจแล้วก็มาด่าว่า "แรงน้อยว่ะ" มันพูดเงี้ยน่าถี_ไหมหล่ะคับ แต่ผมไม่คนไม่สู้คนไงก็เลยยอมๆไป
     อีกเรื่องหนึ่ง(มีเรื่องอีกเยอะผมก็พูดไปงั้นแหละ)มันเป็นแฝดกัน แฝดคนพี่(ชื่อสมมุตินะ)4คนน้องชื่อ3 คนที่ชื่อ3นี่นิสัยดีกว่าพี่มาก ความรับผิดชอบสูง รู้ว่าอะไรควรทำไม่ควรทำ แต่ไอคนพี่นี่สิ ผมสุดจะทน แฝด2คนเนี้ยเขามาจากร.ร.เดียวกับผม(มาจากร.ร.เก่าเดียวกันอ่ะแล้วมาสอบที่สามเสน)แล้วบังเอิญตอนผมกลับบ้านผมนั่งรถร.ร.เดียวกับแฝด2คนนั่น พอนั่งมาได้ซักพัก มันเริ่ม ตอนนั้นผมนั่งริมประตูแล้วมันนั่งในสุด(มันนั่งที2เบาะ)มันเอาเท้ามาวางบนหน้าตักผม ไอผมก็ไม่ยอมดิเราจะยอมได้ไงเราไม่ใช่ทาส(จิงมะ)ผมก้อยกขามันลงพอยกลงปั๊บ เท่านั้นแหละ เท้ามันมันเอามาวางบนหัวผม ไม่รู้มันเห้นคนอื่นเป้นอะไรถึงทำได้แบบนี้ผมก็ด่ามันก็ดูเหมือนว่าไม่รู้สึก มันก้ยิ้มวางต่อมันยกขามันลงมันก็วางยุนั้นแหละ(เพื่อนๆคิดดูเพื่อนๆจะยอมมิมีคนเอาเท้ามาวางบนหัว)จนผมต้องหนีไปนั่งข้างหลัง เวลาผมซื้ออะไรมากินมันก็ขอกินด้วยผมก็ให้กินนะ แล้วมันก็ทำแบบนี้อีก(เอาเท้ามาวางหัวอีก)ผมก็เลยไปนั่งข้างหลัง      มันเป็นแบบนี้เกือบทุกวัน(ยังมีเรื่องอีกเยอะ ชีวิตมันรันทด เพื่อนๆช่วยให้คำปรึกษาผมทีนะคับผมควรทำไงดีผมไม่รู้จะทำไงแล้วจิงๆ เรื่องแบบนี้บางทีผู้ใหญ่เขาก็ไม่เข้าใจหรอก จิงไหมครับ)
ถ้าผมตั้งกระทู้ผิด หรือเขียนอะไรไม่ดี จีเอ็มหรือทางทีมงานก็เชิญทำตามกฎได้เลยคับ

 

  ชีวิตรันทต  อย่าไปยอมมันนนนนนน   สุ้ๆ มัน คับ

ตัวเล็กไม่ใช่อุปสรรค์  ถ้ามันชอบวางเท้า บนหัวคนนัก ก็ อย่า ไปยุ่งกับ มันนนนนนนน   (ถ้าไม่อยากมีเรื่องนะ)

แต่ถ้าอยากมี ก็ จัด หนักไปเลย   สำหรับผม ผมไม่ยอมคนนะ มีเรื่องก็มีกันไปเลย บ้าระห่ำ ว่างั้น  ผมตัวสูง- -*

สูงเกินไป 555+   ผมรู้ว่าคุนA เป็นคนดี นะ ไม่ชอบมีเรื่อง รักสงบ ใช่มะ  แต่ไปยอมพวกนั้น มากก็ไม่ดี นะคับ ยิ่งยอมเขาก็จะยิ่งได้ใจ

และ จากที่ผมอ่านๆ มา คุนA เป็นคน นิ่งๆ นะคับ ไม่ค่อยร่าเริง  ลองทำตัวร่าเริงดูคับ ออกมาจากกรอบที่ตัวเองเขียนไว้  ชีวิตวัยรุ่นมันยังอีกไกล

ออกมา สนุก กับมัน มิงวางเท้ามา กรูวางมั่ง มีไร ไหม 5555+  มิงชน กรู กรู ก็ชนกลับ มีไร ไหม 5555+   เปลี่ยนมันไปเลยคับ  ถ้าให้ผมเดา ตอนนี้ คุนA น่าจะอยู่ประมาณ ม.ต้นสินะคับ  รอคับ รอดู ตอน ม. ปลายคับ คุนA จะสูงปรี๊ดดดดดดดดดดดด  เชื่อ ผมไหม

เปลี่ยนความทุก ให้ กลายเป็นความสุข กล้า ที่จะ เจอหน้ากับมัน   คนพวกนี้ มัน ไม่หมดไปจากสังคมหลอกคับ ทำใจๆๆ

 

เมื่อก่อนผมกด็เป็นแบบนายนะ แต่ผมเปลี่ยนไปเมื่อผมได้เจอสิ่งที่ชอบ

อันนี้ส่วนตัวผมคิดว่า เป็นเพราะเรามีอะไรบางอย่างที่ไม่เหมือนคนอื่นเขา

เราจึงไม่สามารถทำอะไรที่เหมือนคนอื่นได้ แต่จงจำไว้ว่า . . . .

สิ่งที่เขามีแล้่วเราไม่มีนั้นเราเพิ่มได้ แต่ด้วยความแปลกของเรา

เราจะมีบางอย่างที่เขาไม่มีด้วย!!!

ขอให้เจอโดยเร็วนะครับ . . .

ของผมนะ เดะเล่าบ้างงงงง

เมื่อก่อนผมเป็นแบบนายเลยแหละ เรียนไม่ดี(ปัจจุบันก็ไม่ดี) ไม่มีเพื่อน(เพิ่มมานะ55+) ชอบโดนแกล้ง
โดนแซวบ่อย เป็นพวกเก็บกดอย่างแรง ไม่ค่อยพูดคุยกะใคร เวลาคุยกะใครเค้าจะคุยกะเราได้ไม่นาน เพราะเราคุยแต่เรื่องแปลกๆๆ

เกลียดการแสดงออกอย่างมาก คือขี้อาย ไม่ชอบอะไรวงุ่นวาย ขออยู่เงียบๆๆคนเดียว ทั้งๆๆที่ใจลึกๆๆบอกว่าเราอย่ากเหมือนคนอื่นเขา
พอดีผมเปลี่ยนไปเพราะเกิดเหตุการณ์บางอย่างครับ^^

ผมได้เจอเพื่อนคนนึงตอนเปลี่ยน รร ไปเรียน ม.1 เพื่อนคนนี้เจอนานแล้วล่ะ แต่เริ่มได้คุยกะมันตอนประมาณครึ่งเทอม
ที่ผ่านมาผมเป็นประเภทโอตาคุ บ้าเกมกาตูนอย่างแรง วันๆๆไม่ทำอะไรนอกจากเล่นเกมกะกาตูน ไม่เคยคิดจะเล่นกีฬาหรือดนตรีเลย

ขนาดว่ามีวันนึงครูให้ออกไปร้องเพลงกันคนละเพลงหน้าชั้น ผมไม่ได้ฟังเพลงอะไรเลย ไม่รู้ว่าเค้าฟังยังไงอะไรกัน
ผมเลยจัดไป เพลง โดเรม่อน ครับ!!! ทั้งห้องหัวเราะกัน ผมก็เนียนๆๆไปว่าเอาฮา จริงๆๆแล้วข้างในอายแทบตาย
แล้วจุดเปลี่ยนก็มาถึง ณ วันที่ผมเริ่มฟังเพลง เรโทร โอ้ววเพื่อนๆๆงงล่ะสิ ทำไมคนบ้าเกมกาตูนอย่างผมไปฟังวงร๊อก เมทัลแบบนั้นได้!!

เป็นเพราะไอพวกเพื่อนบ้าๆๆในห้องมันมาเปิดในคาบว่างน่ะสิครับ มันเปิดตอนแรกก็งง อะไรวะ มันสนุกตรงไหน มันมีอะไรดี ผมดูแล้วอนาถใจประมาณลุงอายุ60ดูเพลงเรทโทรสเป็ก แต่พอผมดูๆๆไป แล้วได้ฟังเพลงพวกนี้ในMP3 จินตนาการผมเริ่มเกิด ผมเริ่มรู้สึกตัวอีกที ผมก็เริ่มฮัมเพลงของเรทโทรไปตลอดทางที่ผมเดินซะแล้ว!!

ผมเดินร้องเพลงไปเรื่อยๆๆจนไปเจอไอกลุ่มเพื่อนที่มันเอาเพลงไปเปิดนี่แหละ มีเพื่อนคนนึงชื่อ เอ็ม เป็นมือกีต้า มันฟังผมร้องเพลงแล้วมันบอกว่า เฮ้ย มลึงเสียงสูงดีหว่ะ (ขอหยาบนิด เพื่อความสมจริง) ผมเป็นคนเนื้อเสียงแปลกตั้งแต่เด็กแล้ว

ตอนเด็กๆๆผมชอบร้องเพลงผู้หญิงมากกว่าเพลงผู้ชายด้วยซ้ำ เพราะเนื้อเสียงผมเหมือนผู้หญิง ทั้งที่เวลาพูดธรรมดากก็เสียงผู้ชายปกตินี่แหละ
ถ้าใครนึกเสียงไม่ออกก็ลองนึกถึงพี่โจ้วงพอสละกัน ใกล้เคียง...

เอ็มเลยให้ผมเข้าวงมัน ผมก็ไม่ได้สนใจอะไร ก็คิดแค่ว่า เรานี่นะจะทำได้?

วันนึงพวกเอ็มเดินผ่านห้องดนตรี แล้วอาจารดวงพรเรียกให้พวกมันไปเล่นโชวรุ่นน้อง มันก็ไปเลย แต่ดันไม่มีนักร้องเพลงวันนั้นักร้องประจำวงที่ชื่อพรึกป่วยไม่ได้มา มันเลยลากผมไปร้องเพลง ของคนโง่ SweetMullet ผมเลยไปร้องตอนนั้นผมงงมาก เพราะเสียงดนตรีดังไม่ได้ยินเสียงตัวเองเลย  อาจจะหลงคีบ้างอะไรบ้าง แต่ผมตะเบ็งเสียงเต็มที่เลยแหละ เพื่อจะเอาชนะเสียงกลอง(ไม่เคยร้องแบบนี้มาก่อนนิ คาราโอเกะยังไม่แตะเลย!!) แต่พอร้องเสร็จปุ๊บเพื่อนกลับมาบอกว่า เฮ้ยยเสียงดีว่ะ เสียงเหมือน!! ผมงงเลย เพราะตัวผมเองไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมร้องยังไงคีย์ไหน เพราะไม่ได้ยินเสียงตัวเองเลย ผมนี่งงเลยคับ - -. แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่ค่อยได้ออกเวทีเลย เป็นเพราะบุคลิกผมไม่น่าดูเวลาอยู่บนเวทีนั่นเอง เพื่อนเลยจัดการให้ติวคอร์สบุคลิกใหม่ ผมก็พยายาม ไม่เดินหลังงอบ้างหัดพูดโน่นนี่บ้างไปประมาณนั้น แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ครับ ผมคงไม่เหมาะกับวงการดนตรีจริงๆๆตอนนั้นผมคิดแบบนั้น

ซักพักผมได้ไปเจอกับวงแปลกๆๆวงหนึ่ง ฟลัว!! โอ้ววนายเจ๋งมาก เป็นความรู้สึกครั้งแรกที่ผมดูการเล่นสดของวงนี้ผ่านยูทูบ ตั้งแต่นั้นมาผมมีพี่Qวงฟลัวเป็นไอด้อลมาตลอด ไม่ว่าจะเป็นการแสดงสดหรืออะไร ผมได้ประสบการมาจากการดูยูทูบแสดงสดของเค้าทั้งนั้น เพราะวงนี้ขึ้นชื่อเรื่องการแสดงสดอยู่แล้ว ผมถึงได้ต่อยอดเทคนิคการร้องไปอีกเป็นแบบ พี่เฟิร์ส SlotMachineบ้าง พี่ต้า Paradox แล้วล่าสุดผมกำลังร้องแบบวงLomosonixและ 25Hour ครับ ตอนนี้ผมเรียกตัวเองว่านักร้องได้แล้ว เพราะผมได้ประสบการมากมายในเวลาที่ผ่านมา ได้คุยกับเพื่อนๆๆนักดนตรีที่เจอกันที่ห้องซ้อมไม่ว่าจะเป็น รร เดียว กัน หรือ ต่าง รร ต่างก็รู้จักผมกันทั่วสุพรรณ เนื่องจากมีหลายคนที่ติดใจรูปแบบการร้องที่สนุกและมันส์ในห้องซ้อมในแบบที่ไม่มีคนอื่นที่ทำได้เหมือน(เพราะมันคือสิ่งที่เรามีคนเดียว) อีกทั้งผมยังได้ออกงานใหญ่ๆๆที่สุพรรณด้วย
อย่างงาน มหกรรมอาหารอร่อยที่จักใจกลางเมืองสุพรรณ ตอนนั้นบอกได้เลยว่ามีเพื่อนตกใจเยอะมาก คือเพื่อนที่เมื่อก่อนเขาเคยมองเราว่าบ้า เป็นพวกติงต๊อง แต่วันนั้นเค้าต้องมองเราใหม่ เพราะเราเป็นนักดนตรีที่เล่นสดได้ดีคนนึง ผมได้รู้จักกับเพื่อนๆๆนักดนตรีในสุพรรณที่ดังๆๆอย่างวง "เพลินจิต" หลายคนที่เป็นแฟนหนังเรื่องสามชุกอาจจะคุ้นหู เพราะพี่หมูที่แสดงเรื่องนี้ก็ได้เป็น1ในสมาชิกวงนี้ด้วย อีกทั้งวงนี้เคยร่วมเล่นกะLomosonicวงดังของค่ายSmallroomอีกด้วย ทั้งวงนี้ได้รางวัลมากมายอย่าง รางวัลที่2Fatradio และลางวัลของMamaContestอีก เพราะงั้นตอนนี้ถือว่าเป็นความประสบความสำเร็จส่วนนึงของผมที่ผ่านจุดที่เป็นปมด้อยสังคมมาได้แล้ว ที่เหลือก็คือ ผมจะทำยังไงกับความฝันที่ว่า ซักวันหนึ่ง ผมจะยืนบนเวทีกับเพื่อนร่วมวงยังไงครับ

ถูกต้องเลยลุงปัน

ที่จริงถ้าเป็นแบบนี้เราก็ซ่ากลับบ้าง เช่นตบให้หน้าหงาย เอ้ย มะช่าย ประมานว่า "เห้ย เล่นแบบนี้กุเครียดนะ แม่มวันๆทำเป็นแต่แกล้งกุเหรอ

แน่จริงไปแกล้งคนที่ตัวใหญ่ที่สุดในห้องเดะ" ถ้าไม่มีพละกำลัง ฝีปากแหละคืออาวุธ แต่อย่าแบบพูดส่อว่า

"วั้ยส์ อีตอแหล! ดอ_ทอ_! มุงแกล้งกุอยู่นั่นแหละแสรด แกล้งคนอื่นมะเปงเหยอ ยี้! ไปไกลๆเค้าเลย!" ถ้าพูดแบบนี้จะโดนยิ่งกว่าเดิม-*-

เอาเป็นว่า ตั้งใจเรียน หาเพื่อนดีๆ (พวกตัวใหญ่ๆนิสัยดีๆก็ได้) เวลาเราโดนแกล้ง จะได้ช่วยกัน

ยังไงก็ขอให้มีความสุขที่ร.ร. อย่าซีเรียสมาก เด๋วเซลล์สมองระเบิด

สงสัยเล่นแผลงหัวนายอิฐฟาดอะไรเข้าซักอย่าง อิฐเลยเป็นคนวิกลจริตไม่ครบมนุษแบบนี้ สัตว์โลกหนอน่าสงสารนัก สาธุ . . . . . 

ยัง!   . . . . . . . . . . . . . 

เพิ่งรุว่าฟลัวเป็นเหมือนกันนะเนี่ย