[Fiction] โรงเรียนสยองขวัญ ท้าเป็น .. ท้าตาย !! [อัพเดท22/05/53 ]

มาแล้ววว บทสุดท้าย !! ตอนจบโหลเว่อร์ = =

บทที่ 12 ลาก่อน

เขาชี้ไปที่ร่างของหญิงสาวร่างหนึ่ง เธอเบิ่งตาโพลงทันที แล้วในทันใดนั้น ก็มีเก้าอี้หนามขึ้นมาพื้นดินและรวบตัวเพื่อน ๆ ของเธอไว้

เพื่อไม่ให้เพื่อน ๆ ของเธอเข้าไปช่วย พวกเขาเจ็บไปทั่วร่างกายในขณะที่นั่ง เลือดไหลออกมาเล็กน้อย แล้วชายชราชูมือทั้ง 2 ข้างมาข้างหน้า

กำมือทั้ง 2 ข้าง แล้วนำมือข้างซ้ายที่กำอยู่มาวางบนมือขวาที่กำลังอยู่ แล้วเขาก็ทำท่าเหมือนบิดอะไรสักอย่าง

และก็พบว่า ร่างของเนย บิดไปด้วย ท่อนบนของเธอบิดไปทางซ้ายอย่างช้า ๆ ท่อนล่างก็บิดไปทางขวาอย่างช้า ๆ เช่นกัน

มันบิดไปไม่หยุด จนเธอเริ่มผิดรูป กระดูกดังกร๊อบแกร๊บออกมาจากตัวเธอ จนกระทั่งหมุนไป 360 องศาทั้งบนและล่าง

แต่เธอยังมีชีวิตอยู่ .. เธอแปลกใจมากที่ยังมีชีวิตอยู่ แต่เธอรู้สึกทรมานที่อยู่ในสภาพนั้น น้ำตาเริ่มไหลพรากเป็นน้ำตก

“โอ้ แปลกใจใช่มั้ยที่ทำไมเธอไม่ตาย” ชายชราพูดและยิ้มเหมือนว่าเขาเลือกเค้กที่ถูกใจในร้านได้แล้ว

“เพราะข้าเป็นยมฑูตไง ลืมแล้วรึ ข้ายังไม่เอาชีวิตแก แกจึงยังมีชีวิตอยู่ ข้ามีหน้าที่เอาชีวิตผู้คนไปยังนรก เมื่อถึงวันที่พวกเขาตาย”

“อยากจะนั่งดูแกทรมานอีกหน่อย ด้วยตัวข้าเอง” แล้วเขาก็เดินมาอย่างช้า ๆ เขาหยิบคีมขึ้นมาอันหนึ่ง

แล้วเสีบเอาไปในมือขวาของเธอ เหมือนจะแงะอะไรออก แต่เธอเจ็บปวดและทรมาน ชายชราดึงออกมา และมีกระดูกชิ้นเล็ก ๆ ของเธอที่ข้อมือออกมาชิ้นหนึ่ง

“คิดว่ามันจบแล้วเรอะ ฝันไปเถอะ” แล้วเขาก็เริ่มใช้เลื่อยที่มีสีดำ และมีไฟสีน้ำเงินลุกอยู่ เริ่มหั่นตัวของเธอเป็นท่อน ๆ ทีละส่วน ๆ

โดยให้เธอยังมีชีวิตอยู่ เธอกรีดร้องอย่างเจ็บปวด ชายชราไม่สนใจเสียงกรีดร้อง ยังคงหั่นต่อไป

เมื่อหั่นเส็จ ร่างกายของเธอถูกแบ่งเป็น 5 ส่วน ชายชราไม่จบ เอามีดเล่มหนึ่งเอาเข้าไปในปากของเธอ ซึ่งเธอก็ไม่ยอม ชายชราดีดนิ้วแล้วเธอกฌอ้าปากโดยไม่รู้สาเหตุ

“กลืนสิ .. กลืนมันเข้าไป !!” ชายชราบังคับให้เธอกลืนมีด ในปากของเธอเต็มไปด้วยเลือด มันบาดทั้งลิ้น กระพุงแก้ม เงือก ลิ้นไก่

ซึ่งลิ้นเกือบขาด ลิ้นของเธอแหว่ง กระพุงแก้มของเธอฉีกขาด จนมีมีดทะลุออกมา แต่ชายชราก็ดันกลับมันเข้าไปและยังคงบังคับให้เธอกลืนมีดลงไป

เธอไม่สามารถคายออกมาได้ จะคายสักเท่าไร ชายชราก็จับใส่กลับตลอด จนกระทั่งชาชราจับยัดมีดลงคอของเธอด้วยตัวเขาเองโดยการห้เธออ้าปากค้างไว้ แล้วดันมีดลงไป

น้ำตาเริ่มไหลเป็นสายเลือด เธอรู้สึกได้ว่ามันบาดท่ตรงคอของเธอ และติดแหง่กอยู่ตรงคอ แถว ๆ กระเดือก เธอไม่สามารถพูดได้ เพราะมันติดคอเธอ ยิ่งพูดมันยิ่งบาด

แล้วมีดเล่มนั้นที่เธอกลืนลงไป ก็มีไฟลุกพรึ่บ เธอรู้สึกแสบร้อนในคอ เธอมีเพียงแค่ส่วนบนเท่านั้น คือ ตั้งแต่เหนือสะดือนิดนึงขึ้นไป แต่ชายชราได้ตัดแขนของเธอออกด้วย

เธอจึงทำอะไรไม่ได้นอกจากการพยายามดิ้นรน และยิ่งดิ้นรน ไฟมันยิ่งร้อน และ มันยิ่งบาดในคอเธอมากขึ้น ในที่สุด ชายชรา

เสกไม้เท้าขึ้นมาในมืข้างซ้ายของเขา มันมีกะโหลกของมนุษย์อยู่ตรงหัวไม้เท้า และที่ด้ามไม้เท้าสีดำเต็มไปด้วยเลือดที่ไหลออกมาจากกะโหลกอย่างไม่หยุด

“แค่นี้ก่อนละกัน ยัยหนู ข้ามีคนที่ต้องให้ทรมานอีกเยอะ !!” ชายชราพูดจบ ส่วนล่างสุดของไม้เท้ากลายเป็นมีด แล้วเขาก็แทงเข้าที่ตรงปากของเธอ

เธอหยุดดิ้นรน และ นิ่งไปสนิท ซึ่งมันบ่งบอกให้รู้ว่า เธอตายแล้ว ..

“ไม่นะ .. เนย !!” เนจังตะโกนดังขึ้น พยายามจะดิ้นให้หลุดออกจากเก้าอี้หนาม แล้วตัวเธอก็มีเลือดไหลเพิ่มมากขึ้น

“เนจัง อย่าดิ้นสิ !! มันยิ่งตำเธอใหญ่เลยนะ” ราฟบอกเนจัง เนจังหยุดดิ้นไป

“โอ้ เหลือผู้ชาย 1 คน ผู้หญิง 2 คนสินะ” แล้วเขาก็ดึงร่างชายหนุ่มคนหนึ่งจากเก้าอี้หนาม

“ลาก่อนนะ เพื่อน ..” ราฟพูดเบา ๆ กับ ทั้ง 2 คน ทั้งคู่น้ำตาไหลพราก

ชายชราดันไปชนกับผนังแล้วมีเถาวัลย์ที่มีแหลมเต็มไปหมดเหมือนเม่น มารวบตัวเขาเข้ากับผนังไว้ เลือดไหลออกมาจากตัวเขาเป็นสายน้ำ

ชายชราเดินเข้ามาหาอย่างช้า ๆ และทท่าครุ่นคิด

“ชั้นจะทรมานแกยังไงดีนะ อืม .. มันมีหลายวิธีเหลือเกิน”

“เอาวิธีที่ทำแล้วแกต้องตายด้วย !!” ราฟ .. ผู้ที่ถูกเลือกให้เหยื่อรายต่อไปที่จะต้องตาย ตะคอกใส่ชายชรา

“โอ้ ข้าบอกไปหลายรอบแล้วนะ ว่าข้าไม่วันตาย !!” แล้วชายชราก็เริ่มฉีกแขนเขาออก ด้วยมือของเขาเอง

เขาฉีกออกอย่างง่าย ๆ เหมือนเวลาเรากินไก่ย่าง 5 ดาว แล้วฉีกปีกไก่ออก เขาร้องโหยหวนอย่างทรมาน แล้วเขาก็ดึงขาของราฟอออย่างง่าย ๆ ราวกับเด็ดกลีบดอกไม้

ตอนนี้เขาเหลือแค่ลำตัวเท่านั้น ชายชราเอามีดเล่มหนึ่ง มากรีดที่ท้องของเขา แล้วชายชราก็ล้วงเข้าไปในท้อง และควานหาอะไรบางอย่าง

ราฟรู้สึกได้ว่า มือของเขานั้น ทั้งเย็นเฉียบเหมือนคนตาย และ เจ็บปวดเหมือนมีเข็มพันเล่มกำลังทิ่มแทงใส้ของเขา

“อ้อ เจอละ” ชายชราพูดขึ้นอย่างดีใจเหมือนเจอเงินร้อยล้าน เขายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ให้ราฟ แล้วคัวักบางอย่างออกมา

ในวินาทีนั้น เขารู้สึกเหมือนอะไรในร่างกายของเขาถูกดึงออกไป .. ซึ่งมันเป็นสิ่งที่สำคัญมาก คือ .. หัวใจ

ชายชราดึงหัวใจของราฟออกมาเป็น ๆ ชายชราชูให้ราฟดู หัวใจของเขายังเต้น ตุ้บตั้บ ๆ อยู่ เขาเบิ่งตาโตอย่างตกใจ และ หวาดกลัวผวา

แล้วเขาก็บีบหัวใจของราฟ ราฟรู้สึกเจ็บไปด้วย ราฟเริ่มกระอักเลือด แล้วจากนั้น ชายชราทิ้งหัวใจลงบนพื้นอย่างแรง แล้วดีดนิ้วดังเป๊าะอีกรอบ

ราฟเริ่มรู้สึกเจ็บที่คอ และ ปาก เหมือนมีเข็มเป็นร้อย ๆ เล่มอยู่ในปากเขา แล้วเขาก็ร้สึกเหมือนมีอะไรแหลม ๆ ติดคอ เขาเริ่มไอออกมาอย่างต่อเนื่อง

เลือดของเขาพุ่งออกมาจากปาก และไอครั้งสุดทายของเขา มีเข็มเล่มหนึ่งออกมาจากปาก แล้วเขาก็เริ่มรู้สึก ว่ามีเข็มเป็นร้อย ๆ เล่มอยู่ในปากของเขา

เหงือกของเขาโดนทิ่มเป็นรู และเลือดไหลออกมาไม่แพ้เนย แล้วเขาก็รู้สึกได้อีกอย่างว่ามีเข็มเป็นพันเล่มอยู่ในลำตัว และ สมองของเขา เขาเจ็บไปทั่วร่างกาย

“อา .. มันช่างสวยงามจริง ๆ” ชายราพูดชื่นชมผลงานตัวเองจากสภาพศพของเนย และ ชายหนุ่มอีกคนที่กำลังจะกลายเป็นศพ

“สวยงามบ้านแกสิ !!!!” หญิงสาวคนหนึ่งพูดขึ้น ชายชรามองหญิงสาวด้วยหางตา

“แกจะเป็นเหยื่อรายต่อไป !!!!” ชายชราตะโกนดังขึ้น หญิงสาวที่เป็ฯรายต่อไปเริ่มทำหน้าผวา และ เพื่อนสาวของเธอก็เบิ่งตาโตเช่นกัน

ชายชราหยิบขวดมาใบหนึ่ง ในขวดมันมีแมลงตัวเล็กสีดำหน้าตาประหลาดเป็นร้อย ๆ ตัว ที่แน่ ๆ มันมีฟันที่แหลมคมมาก ชายชราเทลงบนตัวของราฟ

มันเริ่มไต่ไปตามลำตัว บ้างก็เข้าหู บ้างเข้าทางหา บ้างเข้าทางจมูก และบางอย่างที่กัดลูกตาของราฟ

เขาร้องโหยหวนอย่างทรมานเสียงดังมากกว่าเดิม มันเริ่มกัดกินส่วนต่าง ๆ ของราฟ มันกินไวมากเหมือนพวก Hell Dogs

ไม่ถึงนาที ร่างของราฟ เหลือแต่กระดูก หญิงสาวทั้งคู่มีสีหน้าตกใจ

“ต่อไปก็แกสินะ ยัยหนู” ชายชราควักมือเรียก แล้วร่างของหญิงสาวร่างหนึ่งก็หลุดจากเก้าอี้หนาม

“ไม่นะ !! อย่าเอาเธอไป !!!!!” หญิงสาวผู้ที่เป็นเพื่อนของสาวที่ถูกเลือกให้ตายเป็นรายต่อไปที่ยังโดนเก้าอี้จับให้นั่งอยู่บนเก้าอี้หนามตะโกนดังขึ้น

ร่างของหญิงสาวลอยมาอย่างช้า ๆ แขนของเธอติดกับลำตัวไม่สามารถขยับได้ ร่างกายของเธอเหมือนถูกตัวอะไรรวบไว้สักอย่าง มีแต่ขาเท่านั้นที่ขยับได้

มันลอยมาประจันหน้ากับชายชรา

“ดูซิ แกยังจะกล้าซ่าอยู่มั้ย” ความโมโหวิ่งผ่านร่างกายของเธอไปยังสมอง แล้วเธอก็เตะผ่าหมากชายชราอย่างรุนแรงไปทีนึง

“โอ๊ย !!!” ชายชราร้องพลางจับตรงที่เตะ

“ถ้าจะตาย อย่างน้อยก็ขอเตะแกทีนึง !!!” เธอพูดดังขึ้นอย่างสะใจ

“จะสงเคราะห์ให้เดี๋ยวนี้ละ !!” ชายชราจับหัวของเธอ ผิวหนังของเธอเริ่มซีดเหมือนกำลังถูกสูบวิญญาณ

เหมือนที่ฮิโยริโดนไม่มีผิด เธอดิ้นรนอย่างมาก แล้วก็หยุดไป แล้วร่างก็ร่วงหล่นสู่บนพื้นดิน

“ไม่นะ !! ย .. อย่าทิ้งชั้นไปสิ .. ฮือ ๆ ..” หญิงสาวผู้มีชีวิตรอดคนสุดท้ายน้ำตาไหลพราก เธอก้มหน้าลงเพื่อจะได้ไม่เห็นศพเพื่อน ๆ ของเธอ

“เหลือแกคนเดียวแล้วสินะ” ชายชรายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

“ก่อนแกตายมารู้จักชื่อกันก่อนดีกว่า แกจะได้เจอข้าทรมานต่อที่ยมโลก !!”

“ข้าชื่อ ซิง คากะมีน แล้วเจอกันแน่ที่นรก” เขาทำหน้าที่ไม่พอใจนัก เมื่อเอ่ยชื่อออกมา

“คนอะไรชื่อ ซิง ฮ่า ๆๆ” เธอหัวเราะ และดูเหมือนจะรู้ว่าชายชราใม่ชอบชื่อของเขาเลย

“หุบปาก !!!” ชายชราตะคอก

“เอ .. จะทรมานช้า ๆ หรือจะเอารวดเดียวเสร็จไปเลยดีล่ะ” ชายชราครุ่นคิด เขาหันหลังให้เธอ ความโกรธแค้นพุ่งรวดในตัวเธอ

เธอพยายามหยิบดาบที่ตกอยู่บนพื้นข้าง ๆ เธอเอาเท้าเขี่ย ๆ เพื่อจะหยิบดาบ เขี่ยแล้วเขี่ยอีก จนกระทั่งถึงระยะที่เธอต้องการเธอเตะดาบขึ้นมา

แล้วใช้มือข้างหนึ่งคว้าไว้ เธอไม่รีรอ รีบฟันเถาวัลย์ที่พันตัวเธอให้ติดกับเก้าอี้ทิ้ง เธอหยิบดาบอีกเล่มขึ้นมา เธอหวังว่าจะสู้กับเขาได้ แม้จะอยู่ในสภาพที่ไม่พร้อมสู้

“จะควักสมองแกออกมาเป็น ๆ เลย ดี หรือ ว่า จะ ..” ชายชราหยุดพูดชะงัก หันหลังไปพร้อมกับสีหน้าที่ตกใจ

“รวดเดียวเลยเนอะ” แล้วมีบางสิ่ง ผลักตัวของเอไปติดกับผนัง เธอยังคงกำดาบแน่นทั้ง 2 ข้างอยู่

“เสียดายที่พลังของชั้น ที่ใช้กับเพื่อนของพวกแก มันใช้ฆ่าไม่ได้ มันใช้ได้แค่ทรมานเท่านั้น” ชายชราพูดพลางเดินเข้ามาหาอย่างช้า ๆ

จนกระทั่งถึงตัวของเธอ

“เหลือแกคนสุดท้ายแล้ว แล้วเรื่องนี้มันจะได้จบซะที !!!” ชายชราพูดเหมือนผู้ชนะ

“ใช่ .. มันจะได้จบสักที” หญิงสาวพูดจบ แล้วเตะผ่าหมากชายชราสุดแรงเกิดเหมือนที่เพื่อนของเธอทำ

เขางอตัวลด และทรุดกับพื้น แล้วร่างของเธอก็เป็นอิสระ เธอไม่รีรอ รีบฟันร่างกายของชายชรา แต่เขาก็ไม่ตาย

“หึ .. โง่จริง ๆ เลยนะ ข้าบอกไปเป็นสิบรอบแล้วมั้ง ว่าข้าน่ะตายไปแล้ว ข้าไม่มีวันตาย !!” หญิงสาวนึกอะไรได้

แล้ววิ่งไปที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ ๆ กลับมาตั้ง เพราะตอนที่เธอเห็น มันล้มลงกับพื้นอยู่ เธอใช้มือขุดดิน มือของเธอเต็มไปด้วยดิน

“แกจะทำอะไรน่ะ” ชายชราพูด แล้วลมก็แรงกว่าเดิมมาก ฟ้าร้องอย่างต่อเนื่อง ฝนตกลงมาอย่างไม่ขาดสาย เหมือนพายุเข้าชัด ๆ

จนกระทั่ง เธอขุดไปเจอศพร่างหนึ่ง เธอหยิบไฟแช๊กในกระเป๋ากระโปรงขึ้นมา

“เฮ้ !! แกจะทำอะไร วางมันลงเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นข้าจะฆ่าแกเดี๋ยวนี้ !!” ชายชราดูตกใจมากเมื่อเธอพบสิ่งหนึ่งที่ถูกฝังไว้ใต้ต้นไม้ใหญ่

แล้วเธอก็โดนดันตัวติดกับต้นไม้ใหญ่อีกรอบ ดาบของเธอตกหล่นบนพื้น คราวนี้เธอโดนล๊อคทั้งตัว ขยับไม่ได้สักอย่าง

“เธอไม่ควรจะขุดดินในสนามนะ !!” ชายชราตะคอกใส่เธอ ในจณะที่ชายชรากำลังกลบดิน เธอพยายามต้านสิ่งที่กดตัวเธอเอาไว้ ลองแล้วลองอีก

เธอเริ่มเหนื่อยล้า แต่ยังไม่ยอมแพ้ เธอเริ่มขยับตัวได้นิด ๆ ขาซ้ายของเธอขยับได้ เธอเตะชายชราไปอีกป้าบหนึ่ง ซึ่งทำให้เขาล้มลง

ร่างของเธอก็เช่นกัน เธอไม่รีรอ รีบขุดดินต่อจนพบศพร่างหนึ่ง เธอหยิบไฟแช๊กที่ตกอยู่บนพื้นขึ้นมา แล้วจุดไฟ แล้วโยนมันลงศพร่างหนึ่ง

“ไม่ !!!!” ชายชราพยายามคว้าไฟแช๊กที่กำลังร่วงหล่นสู่ศพร่างหนึ่งไว้ แต่คว้าไม่ทัน ไฟลุกท่วมตัวศพ

ร่างของชายชราที่ชื่อ ซิง คากะมีน สลายหายวับไปในอากาศ พายุสงบลง ทางออกของโรงเรียนถูกเปิดออก

เธอเดินออกจากโรงเรียนมาได้โดยไม่เกิดอะไรขึ้น เธอหันหลังไป

“ลาก่อน .. เพื่อน ๆ” อองฟองต์ ผู้มีชีวิตรอดคนสุดท้ายในโรงเรียนเอ่ยขึ้น แล้วเธอก็ตรงดิ่งไปที่บ้านของเธอ

..หลายปีต่อมา..

เด็กนักเรียนประมาณ 11 คน กำลังเดินเยี่ยมชมโรงเรียนแห่งหนึ่ง

“โรงเรียนใหม่นี่สวยจังเลย” หญิงสาวพูดขึ้น

“ชั้นว่าโรงเรียนนี้ต้องเยี่ยมแน่ ๆ เลย” เสียงที 2 ดังตามขึ้น

“โอ้แน่นอน มันต้องเยี่ยมอยู่แล้ว นักเรียนที่รัก” เสียงชองชายแก่คนหนึ่งดังขึ้น

เด็กทั้ง 11 คนเกิดประกายขึ้นที่ดวงตาของพวกเขา เหมือนพวกเขาเชื่อว่าโรงเรียนนี้ต้องเยี่ยมมากแน่ ๆ

“สวัสดี นักเรียน ครูชื่อ ซิง คากะมีน อะ ๆ ห้ามหัวเราะ !! ครูมีของขวัญจะให้” แล้วเขาก็ยื่นของบางอย่างออกมา

“ตุ๊กตาโดเรม่อนนุ่งชุดบัลเล่ย์นี่หรอ” เสียงของชายหนุ่มคนหนึ่งดังขึ้น

“โอ้ มันมีประโยชน์มากเลยนะ เก็บเอาไว้ให้ดี” แล้วเขาก็เดินจากไป

“มีประโยชน์กับข้ามาก” เขาพูดเบา ๆ และยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ทิ้งเด็กทั้ง 11 คน กับตุ๊กตาโดเรม่อนนุ่งชุดบัลเล่ย์ไว้เบื้องหลัง

ผ่านไปสักพัก .. เสียงหนึ่งดังขึ้นไปทั่วโรงเรียน บรรยากาศชวนน่าขนลุก

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!!!!”

The End