[Fiction] โรงเรียนสยองขวัญ ท้าเป็น .. ท้าตาย !! [อัพเดท22/05/53 ]

บทนี้แต่งง่าย ๆ + สั้น ๆ ไปก่อน =[]= "

บทหน้าก็จบละท่าน ..

บทที่ 11 เพื่อน

หลังจากที่พวกเขาได้เห็นสภาพศพของโอเอซิสแล้ว ขาเริ่มสั่นและอ่อนแรง

จะฆ่ายังไงก็ฆ่าไม่ตายในเนื่องชายชราตายไปแล้ว หากตายก็ฟื้นคืนชีพได้อีก

“หมดทางสู้แล้วสินะ” ชายชรายิ้มรับชัยชนะ

“ฮึ้ย !! ให้ตายสิ จะทำยังไงให้มันตายได้นะ” อองฟองต์พูดเบา ๆ แต่ดังพอที่คนในกลุ่มจะได้ยิน

“ถ้าเป็นไปได้อยากจะเผามันทั้งเป็นจริง ๆ” คริสว่า ในทันใดนั้น มีกระดูกมือหนึ่งผุดขึ้นจากพื้นดินเป็นจำนวนมาก

มีกระดูกมือหนึ่ง จับที่เท้าของคริส

“เฮ้ย !!” คริสตกใจมาก และรีบสะบัดออก มันขึ้นมาที่เท้าของคริสเรื่อย ๆ คริสถอยหลังไปเรื่อย ๆ เช่นกัน

ในขณะที่ถอยหลัง มีสิ่งหนึ่งกำลังรอต้อนรับคริสข้างหลังอยู่ คริสไม่ทันได้สังเกต มัวแต่หนีจากกระดูกมือที่ผุดขึ้นมาจากพื้นดินตามจับเท้าของคริสเพื่อดึงลงไปไม่หยุด

“คริส ไม่ !! ระวั ..” เรนตะโกนเตือนคริส แต่ยังไม่ทันจบประโยค

“อ๊ากกกกกกกกกกก ก ก !!!” มีบางสิ่งแทงเข้าไปในร่างกายของชายหนุ่มที่ชื่อ คริส

เถาวัลย์มีหนามอันใหญ่ แทงเข้าไปในตัวของคริส มันเริ่มเลื้อยไปเรื่อย ๆ ในร่างกายของคริสอย่างช้า ๆ และมันค่อย ๆ งอกหนามที่แหลมขึ้นมาเรื่อย ๆ

จนมีหนามยื่นออกมาจากผิวหนัง และ เห็นร่องรอยได้อย่างชัดว่ามีเถาวัลย์กำลังเลื้อยในตัวของคริสอยู่ มันเริ่มเลื้อยขึ้นไปที่หัว

และแล้ว ก็มีหนามพุ่งออกมาจากดวงสีน้ำตาลอ่อนทั้ง 2 ข้างออกมาจากข้างใน และ พุ่งออกมาจากปากทั้ง หู และ จมูก

ร่างของคริสล้มลงกับพื้น และในที่สุด มันก็โดนฝูงกระดูกมือดึงร่างของเขาลงไปในใต้ดิน

“ไม่ !!!!!” ราฟตะโกนขึ้น จะวิ่งเข้าไปคว้าตัวของคริส แต่อองฟองต์ กับ เนจังรั้งตัวเขาเอาไว้

“นี่ อยากจะลงไปอยู่ใต้ดินกับเขาหรอ !!” เนจังถามราฟพลางรั้งตัวของอราฟด้วยแรงทั้งหมดที่มี

“ลองลิ้มรสชาติของความสูญเสียบ้างสิ .. ลองบ่อย ๆ เดี๋ยวพวกแกก็ชิน และจะรู้ว่ามันสะใจแค่ไหน !!” ชายชรายิ้ม

“แก ..” อองฟองต์พูดอย่างเดือดดาลและโกรธแค้น และเริ่มพุ่งเข้าไปหาชายชราโดยปล่อยให้เนจังยังคงรั้งตัวของราฟไว้

“เฮ้ ! จะปล่อยแล้วก็บอกกันบ้างสิ” เนจังทัก

“โอ้ ชั้นจะไม่สู้กับแกหรอก สู้กับคนของชั้นไปละกัน” เขาดีดนิ้วดังเป๊าะไปทั่วโรงเรียน แล้วเริ่มเกิดแผ่นดินไหวขนาดใหญ่

มันสั่นจนทำให้ทุกคนที่ยืนอยู่ล้มลงไปกับพื้น ยกเว้นชายชราที่ยังคงยืนอยู่นิ่ง ๆ เหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น และเมื่อแผ่นดินไหวเริ่มหยุด

ในทันใดนั้น มีร่างหนึ่งโผล่ขึ้นมาจากพื้นดิน เธอมีผมสีแดง ดวงตาสีแดงปนน้ำตาล ร่างกายของเธออาบเลือด มีเศษคราบดินติดอยู่นิดหน่อย ปรากฏขึ้นข้างหน้าก็ของอองฟองต์

ทุกคนเบิ่งตาโตอย่างไม่เชื่อ

“จิน ..” อองฟองต์พูดขึ้น และหวังจะให้เพื่อนที่เธอสนิทตอบกลับมา แต่ไร้การตอบรับ

“โอ้ เพื่อนเธอตายไปนานแล้ว ตั้งแต่พวกแกทิ้งไป !!” ชายชราพูดเหมือนจะตอกย้ำที่พวกเขารู้สึกผิดที่ทิ้งจินไปแม้ว่าจินจะเป็นคนบอกให้หนีไปเองก็ตาม

“พวกเราไม่ได้ทิ้งจินไป !!!” เนจังตะโกนขึ้นน้ำตาเริ่มคลอเบ้า

“จะยังไงก็เถอะ จัดการมัน !!” ชายชราออกคำสั่ง แล้วดาบที่เธอใช้สู้กับครูตอนที่ไปช่วยโฮโนะ ถูกยกขึ้น

“จิน นี่ชั้นเอง เธอจำชั้นไม่ได้หรอ !!” อองฟองต์พยายามจที่จะเรียกความจำเธอตอนเธอยังมีชีวิต น้ำตาเริ่มเล็ดออกมา

จินไม่มีการตอบอะไรใดๆทั้งสิ้น เธอเหวี่ยงดาบลง อองฟองต์กลิ้งตัวหนี แล้วยกดาบขึ้นมา เตรียมท่าจะสู้ แต่มือของเธอสั่น ทุกครั้งที่เธอมองหน้าจิน

ความทรงจำตอนที่เป็นเพื่อนกันมักจะปรากฏขึ้นในหัวของอองฟองต์เสมอ เธอจะฆ่าเพื่อนสนิทของเธอลงได้อย่างไรกัน

จินเดินโซเซเข้ามาหาหาอองฟองต์เหมือนคนไร้สติ เธอยังคงกำดาบแน่นอยู่

“จิน .. ชั้นไม่อยากสู้กับเธอนะ” อองฟองต์พูดกับจิน น้ำตาของเธอเริ่มไหลมาตามแก้มที่ขาวนวลของเธอ

“อองฟองต์ !! นั้นไม่ใช่จิน ! .. เออใช่ก็ได้ แต่ จินตายไปแล้ว !! เธอไม่มีความรู้สึก ฆ่าไปซะ !!” เนจังตะโกนบอกอองฟองต์

แต่เธอทำไม่ลง เธออยังคงได้แต่หลบดาบของจิน เนจังตัดสินใจวิ่งเข้าไปหาอองฟองต์แย่งดาบมาเล่มหนึ่ง แล้ว ..

“ขอโทษนะจิน ..” เนจังกล่าวพร้อมน้ำตา

ฉัวะ !!

ร่างของหญิงสาวผมแดงขาดเป็น 2 ท่อน และลงไปกองอยู่กับพื้นดิน อองฟองต์ทรุดตัวลง และมองศพเพื่อนสนิทของตัวเอง เนจังหันหน้าไปทางอื่นเพื่อปิดบังน้ำตาของเธอ

แต่ท่อนบนของจินคลานเข้ามาหาในขณะที่พวกเขากำลังทำใจอยู่

ปัง !!

เสียงปืนดังขึ้น หัวของจินแตกกระจัดกระจายเป็นเสี่ยง ๆ

“เนย ..” ราฟพูดขึ้น

“ลืมของไว้ที่โรงเรียนน่ะ” เนยตอบ

“แล้ว .. เธอข้ามรั้วนั้นมาได้ยังไง” ราฟถามเนยขึ้น

“ปีนสิ นั่งปีนตั้งนานแน่ะ อีกอย่างมันแทงเข้าหลายที่เลย อูย เจ็บ ๆๆๆ” เนยบ่นขึ้นพลางเอามือจับแผลเป็นที่เป็นรู

“แหม .. นึกว่าจะฆ่าไม่ลงซะแล้ว” ชายชราพูดแล้วดีดนิ้วดังเป๊าะอีกรอบ เกิดแผ่นดินไหวเหมือนเดิม

แต่ .. คราวนี้ เพื่อน ๆ ของพวกเขาที่ตายไปทั้งหมด โผล่มาจากพื้นดิน ไม่ว่าจะ ฮิโยริ สน๊อก เฟิร์น โฮโนะ และอีก 2 ร่างที่ลุกขึ้นมา คือ โอเอซิส กับ คริส

ชายชราใช้แผนโดยการให้พวกเขาสู้กับเพื่อนของพวกเขาเอง

“นี่มัน .. อะไรกัน ..” เนยพูดขึ้นพลางมองไปรอบ ๆ แต่เธอก็สะดุดเห็นร่างซีดของฮิโยริ เธอเข่าอ่อน และไม่เชื่อสายตา

“ฮิโยริ ..” เนยพูดขึ้นเบา ๆ

“งานเข้าซะแล้ว ..” เรนพูดขึ้น

“เอาละทุกคน อย่าใจอ่อนเด็ดขาดนะ ตัวจริงตายไปแล้ว ฆ่าไปเลย !!!” เนจังตะโกนบอกทุกคน และ เริ่มวิ่งฟันดาบไปทั่วแม้ว่าเธอจะใช้ดาบไม่เป็น

“ขอโทษนะ ..” เนยเอาปืนเล็งที่ฮิโยริอย่างสั่น ๆ และ ..

ปัง !!

ร่างของฮิโยริล้มลงไปกับพื้น น้ำตาเธอเริ่มไหลไม่ขาดสาย เธอพยายามจะปลงใจ แต่เธอก็พยายามยิงต่อไป

จนระทั่ง ตเพื่อน ๆ ที่ตายไป ได้ดับไปอีกรอบแล้ว

“ว้า แย่จัง เสียดายที่พวกนี้มันตายง่าย และพวกเธอก็ใจแข็งซะด้วย” ชายชราพูดอย่างเซ็งเหมือนว่ารายการโปรดของเขาจบแล้ว

“งั้นจะไม่ปราณีละนะ เริ่มที่แกเลย หลานรัก แสบดีนักนะ อยากช่วยไอพวกคนเป็นดีนัก” ชายชราพูดจบ

แล้วเลือดเริ่มไหลไปตามแขน เรนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่มันทั้งเจ็บปวดและแสบร้อน

“เห็นว่าเป็นหลาน จะปราณีให้ละกัน” แล้วก็ดีดนิ้วดังเป๊าะอีก มีบางสิ่งบางอย่างเริ่มดึงผิวหนังของเรนออกอย่างช้า ๆ เรนร้องอย่างโหยหวน

เรนไม่สามารถทำอะไรได้เนื่องจากไม่รู้ว่าอะไรถลกหนังของเขา จึงได้แต่ยืนร้องอย่างเจ็บปวด มันเริ่มถลกหนังของเรนทั้งเป็น ผิวหนังของแขน หายไปแล้ว

แล้วผิวหนังที่ขาซ้ายก็ถูกถลกอีก และ แขนของเขาก็ขยับไม่ได้ เหมือนมีสิ่งที่มองไม่เห็นล๊อคแขนของเขาอยู่ทั้ง 2 ข้าง และล๊อคขาทั้ง 2 ข้างของเขาด้วย

ทุกคนพยายามจะเข้าไปช่วยเรนแม้จะไม่รู้ว่าช่วยยังไง แต่ก็เข้าไปไม่ได้ ทุกครั้งที่เข้าใกล้เรน จะถูกอะไรบางอย่างผลักออกมาตลอด

แล้วมันก็เริ่มเย็บปากของเรน เย็บเข้า .. เย็บออก .. เย็บเข้า .. และเย็บออก จนปากของเขาชุ่มไปด้วยเลือด และไม่สามารถพูดอะไรได้

แล้วจากนั้น ..

กร๊อบ !!

กระดูกของเรนหัก หัวของเรนถูกดึงไปข้างหลัง แต่หัวยังติดอยู่กับร่างของเขาอยู่ ถูกดึงไปอยู่ตรงเอว และเขาก็ล้มลงกับพื้น

“เรน !!!!!!” เนจังตะโกน แต่เขา .. ยังไม่ตาย ชายชราเดินเข้าไปหาเรนอย่างช้า ๆ และยกมีดที่มีลายอักษรที่อ่านไม่ออกอยู่ขึ้น

แล้วแทงเข้าที่หน้าผากของเรน น้ำตาหยดสุดท้ายไหลออกมา พร้อมกับร่างที่เริ่มจางหายไป

“ล .. ลาก่อน .. เพื่อน ..” ประโยคสุดท้ายของเรน แล้วร่างของเขาก็หายไปในอากาศ

ท่ามกลางความเศร้าโศก ทุกสิ่งทุกอย่างเงียบกริบ ตอนนี้พวกเขาเสียไป 2 คนรวดแล้ว

“ต่อไปใครดีน้า” ชายชราพูดเสียงแหลมและกำลังเลือกพวกเขา เหมือนกำลังเลือกเค้กในร้าน

“อ่า .. งั้นแกเป็นรายต่อไปละกัน !!” ชายชราชี้ไปที่ร่างหนึ่ง .. แล้วเริ่มเตรียมดีดนิ้ว

ใครคือคนที่ถูกเลือกให้ตายเป็นรายต่อไป ..