หยุดออกทะเลได้แล้ว(สภาวะโกรธกริ้วไม่ทราบสาเหตุ)

กลับมาพรุ่งนี้ ๆ 

กลับฝั่งกันเต๊อะ

                                                                    ตอนที่4 พ่อของการิน

หลังจากที่เอิร์ธตายพวกชาวบ้านก็หนีออกจากหมู่บ้านหมดเหลือเพียงพวกอองฟองต์เท่านั้นที่ยังอยู่

ฟาง:"พี่ฟองต์ทำไมเราไม่ย้ายออกไปบ้างอะ"

อองฟองต์:"ไม่มีประโยชน์หรอกฟางผีฆาตกรนั้นมันต้องการที่จะฆ่าเราถึงเราจะหนีไปที่ไหนมันก็จะตามไหอยู่ดี"

แฟง:"ทำไมเราไม่แขวนพระกันคนละองค์หละ"

เนส:"ความคิดเข้าท่าแฟง"

เซียร์:"แล้วก็ลองไปทำบุญให้เจ้าผีฆาตกรด้วยมะเพื่อมันจะกลับใจ"

การิน:"น่าสน"

แอส:"งั้นไปกันเถอะ"ทุกคนนั้งรถไปที่วัดที่อยู่ใกล้ที่สุด

ฟาง:"ไปไหว้พระกันเถอพี่ฟองต์"ฟางจูงมือองฟองต์เข้าไปในวัดทุกคนก็เดินตามเข้าไปวัดนี้ไม่อะไรตกแต่งมากมีเพียงพระพุทธรูปหนึ่งองค์และที่วาง

ธูปเทียนมีพระรูปหนึ่งมองมาที่พวกเขา

พระ:"โยมเพื่อนที่อยู่ข้างหลังของโยมทำไมทำหน้าเศร้าจัง"พระชี้ไปที่แอสที่อยู่หลังสุด

แอส:"หลวงพ่อครับท่านตาฟาดหรือเปล่าครับผมอยู่เป็นคนสุดท้ายนะครับหลวงพ่อ"แอสพูอย่างหวั่นๆ

พระ:"ถึงอาตมาจะแกแต่ก็ไม่ถึงกับสายตาเลอะเลือนหรอกโยมอาตมาเห็นจริงๆถ้าพวกโยมไม่เห็นก็คงจะเป็นพวกผีวิญญานเร่รอน"ทุกคนถึงกับเหงือ

แตกแอสตัวสั่นด้วยความกลัว

พระ:"ว่าไงหละโยมมีเรื่องทุกใจอะไรหรือถึงได้มาติดตามพวกเขาเหล่านี้"แอสเหงือแตกหนักขึ้น

พระ:"อืมเดี๋ยวอาตมาจะบอกพวกเขาให้พวกโยมวิญญานที่อยู่ข้างหลังโยมเขาบอกว่าเป็นเพื่อนของโยมเขาบอกว่าชื่อเอิร์ธ"

แฟง:"เอิร์ธ!!"แฟงพูดอย่างตกใจ

พระ:"ใช่แล้วโยมเขาบอกว่าหลังจากที่เขาถูกวิญญานฆาตกรฆ่าเขาก็ไม่สามารถขึ้นสววรค์หรือลงนรกได้เพราะจิตใจของเขายังคงมีความแค้นและยังมี

วิญญานอื่นๆที่ถูกมันฆ่าและยังคงต้องวนเวียนอยู่บนโลกเขาอยากให้พวกโยมช่วย"

ฟาง:"โถ่เอิร์ธตายแล้วยังต้องมาทุกข์ทรมานยังงี้อีก"

เนส:"แล้วจะช่วยเอิร์ธได้ยังไงครับหลวงพ่อ"

พระ:"โยมต้องทำให้วิญญานของมันได้รับโทษ"

เซียร์:"ยังไงหรอครับ"

พระ:"เรื่องนั้นพวกโยมต้องหาทางกันเอาเองอาตมาช่วยได้เท่านี้แหละ"

อองฟองต์:"ขอบคุณค่ะหลวงพ่อ"ทุกคนรีบไหว้พระแล้วเดินออกจากวัด

แอส:"จะลงโทษวิญญานได้อย่างไง"

อองฟองต์:"หมอผี"

เนส:"หมอผีหรอน่าสนแต่เราจะไปหาหมอผีที่ไหน"

การิน:"เรื่องนั้นไม่ยากเพราะเรารู้จักอยู่คน1"

ฟาง:"แต่ค่าจ้างมันแพงนะ"

การิน:"ไม่ต้องห่วงหมอผีคนที่เรารู้จักคือ.."ทุกคนมุ่งหน้าไปที่บ้านของการิน

การิน:"พ่อๆ!"การินตะโกน

เซียร์:"การินนี้บ้านนายหรอ"

ฟาง:"โว้วศาลเจ้าพ่อชัดๆ"

พ่อ(การิน):"มีอะไรลูก"พ่อของการินเดินลงมาจากบันได

การิน:"พ่อผมอยากให้พ่อช่วยอะไรเรื่องนึง"

พ่อ(การิน):"ช่วยอะไร"

การิน:"จัดการผีให้ผมทีสิพ่อผีมันตามล่าพวกผมอยู่"

พ่อ(การิน):"อืมงั้นหรอแต่มันเป็นผีอะไรหละ"

การิน:"ผีฆาตกรพ่อมันเป็นผีฆาตกรโรคจิตที่ชอบฆ่าคนแล้วเอาไส้"พ่อของการินทำหน้าตกใจแล้ววิ่งเข้าไปในบ้าน

อองฟองต์:"พ่อของนายเป็นอะไร"

การิน:"ไม่รู้สิ"

ฟาง:"พ่อนายมาแล้ว"

พ่อ(การิน):"มั่วชักช้าอะไรอยู่มาเร็วๆ!"พ่อของการินพูดอย่างรีบร้อนแล้วรีบสตาทร์รถทุกคนรีบวิ่งคนรถอย่างรวดเร็ว

การิน:"ผมบอกทางไปพ่อ"

พ่อ(การิน):"ไม่จำเป็นพ่อรู้ว่าอยู่ตรงไหน"

การิน:"พ่อรู้ได้ยังไง"

พ่อ(การิน):"ไว้พ่อจะเล่าให้ฟังทีหลัง"

หมู่บ้าน

พ่อ(การิน):"ยังงี้นี้เองมันถึงออกมาได้ที่เป็นยังงี้ก็เพราะพวกเห็นแกเงิน"พ่อของการินพูดอย่างโมโห

ฟาง:"เราไปนอนรอกันเถอะ"

อองฟองต์:"นี้เพิ่งเที่ยงเองอีกตั้งนานกว่าจะเที่ยงคืน"

เนส:"ไปนอนด้วยกันเถอะอยู่รวมกันไว้ดีกว่านะ"

การิน:"พ่อไปพักก่อนเถอะรอเวลาเที่ยงคืน"

พ่อ(การิน):"อืมพ่อรู้แล้วเดี๋ยวพ่อจะขอทำอะไรหน่อยพวกเธอไปพักกันก่อนเถอะ"

เที่ยงคืน

พ่อ(การิน):"ทุกคนตื่นๆ"

เซียร์:"ขออีก5นาที"

พ่อ(การิน):"ตื่นเดี๋ยวนี้!!"พ่อของการินตะโกนจนทุกคนสะดุ้งตื่น

ฟาง:"เที่ยงคืนแล้วหรอค่ะ"

แอส:"ผีมันยังไม่มาเลย"

พ่อ(การิน):"ทุกคนไปอยู่ในสายสินญ์"พ่อของการินพูดถึงบางคนจะง่วงๆอยู่แต่ก็ทำตามอย่างว่าง่าย

พ่อ(การิน):"เอาละนะพ่อจะเรียกมันมาขอให้ทุกคนอยู่ในความสงบด้วย"พ่อของการินท่องมนต์อะไรบางอย่าง"นะโมนะมังนะโมนะมัง"พ่อของการิน

ท่องซ้ำไปซ้ำมาทันใดนั้นลมก็พัดแรงความหนาวเข้าปกคลุมเสียงสัญญานของเครื่องตรวจจับผีดังขึ้น

ฆาตกร:"มาตามคำร้องเรียก"

ยังไม่น่ากลัวหรอก

โห บทนี้เราพูดเยอะสุด

งั้นเอาเอิร์ธไปสู้กับฆาตกรดีกว่าเป็นวิญญานเหมือนกัน

ไม่ใช้ไม่ใช้ เอิร์ธจังโกะกลับมาแล้ว