Week 7 : Thursday : ชีวิตของเบลล่า
"ค่า เสร็จแล้วค่า !!"
ฉันตะโกนลงบอกยายด้านล่างว่าแต่งตัวเสร็จแล้ว ก่อนจะวิ่งกระโดดลงบรรไดไปอย่างรื่นเริง
"วันสุดท้ายแล้วนะหลานยายที่พวกเราจะได้อยู่ด้วยกัน"ยายสวมกอดฉันอย่างอบอุ่น จนสัมผัสได้ถึงความรักความห่วงใยจากหญิงชราคนนี้
"แหม ! เผื่อหนูรอดไงคะ อย่าพูดเป็นลางสิ"ฉันยิ้มหวาน
"จ้า ยายเชื่อว่าหนูต้องทำได้ ว่าแต่จะออกไปเที่ยวข้างนอกไหมจ๊ะ"
"ไม่ค่า !~ หนูจะอยู่เป็นเพื่อนยายนะคะ"
"จ้ะ งั้นออกไปจ่ายตลาดให้ยายหน่อยได้ไหมจ๊ะ"ยายเดินไปหยิบกระเป๋าสตางค์ก่อนจะหันมามองฉันที่พยักหน้าแล้วยิ้มตาหยี พลางรับกระเป๋าสตางค์พร้อมรายการอาหารมา แล้วเดินข้ามถนนทันที
เมื่อข้ามมา คนในตลาดต่างมองฉันอย่างตะลึงทันทีจนสะดุ้งเฮือก
เอ่อ..เขามองฉันทำไมกันล่ะนี่ ??
"น้องคะ น้องใช่คนที่เล่นรายการ Reality เปล่าคะ ?"กลุ่มเด็กหญิงวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งวิ่งมาถามฉันอย่างรวดเร็ว ฉันพยักหน้าอย่างงงๆ คนในตลาดต่างมองฉันอย่างแปลกใจ
อย่าบอกนะว่าเขาตกใจที่คนอย่างฉันไปเล่นรายการแบบนั้น..??
"ขอลายเซ็นต์หน่อยครับ"ชายวัยรุ่นคนหนึ่งเดินเข้ามา ฉันจึงเซ็นให้เขาก่อนจะถ่ายรูปคู่พลางจับมือ ไม่นานนักประชาชนรอบตัวก็กรูกันเข้ามาหาฉันโดยที่ไม่ได้ตั้งตัว
"ขอลายเซ็นหน่อยค่า ~"
"ถ่ายรูปด้วยได้ไหมครับ !"
"มั่นใจจะชนะไหมครับ !"
"จับมือหน่อยค่า !"
"ฉันชื่นชอบเธอมากเลย ขอลายเซ็นหน่อยค่ะ !!"
แซ่ด..แซ่ด..แซ่ด
เสียงดังมาโดยที่ฉันยังไม่ทันตั้งตัว ฉันจึงต้องบอกให้เขาเงียบเสียงแล้วต่อแถว ทั้งหมดรีบแย่งกันต่อทันทีจนทำให้ฉันอ้าปากหวอว่าคนที่อายุเยอะกว่าจะฟังที่ฉันพูดด้วย
ดูไปดูมาเหมือนเข้าแถวซื้ออาหารเลย..อายเหมือนกันนะนี่..
หลังจากที่แจกลายเซ็นหรือถ่ายรูปจนเสร็จ ฉันก็เดินมานั่งม้านั่งแล้วปาดเหงื่อก่อนจะเดินไปซื้อของให้เสร็จแล้วรีบกลับบ้าน
"ไปนานจังเลยหลาน หนีเที่ยวเปล่าจ๊ะ !~"ยายฉันแซวอย่างอารมณ์ดี ฉันยิ้มตอบกลับไป
"มีคนมาขอลายเซ็นเพียบเลยค่ะ ตั้งตัวไม่ทัน"
"ดังใหญ่แล้วนะ"ยายยิ้ม ฉันส่งถุงอาหารไปให้
"นี่ค่ะกระเป๋าเงิน"ฉันยื่นไปให้ ก่อนจะสวมกอดผู้ปกครอง ญาติที่ฉันเหลือเพียงคนเดียวในโลกนี้
"หนูรักยายนะคะ"
"ยายก็รักหลานนะ"
แม้ว่ามะรืนนี้ฉันจะตายจากไป..
แต่ความรักที่มีให้ยาย..
มันไม่ได้สูญหายไปแต่อย่างไร..
