บทที่8 สูญเสีย

ทหารยาม : "ซอเรี่ยนบุก!!! ซอเรี่ยนบุกแล้ว!!!

เคิร์ท : "ทุกคนประจำที่"เคิร์ทสั่งพร้อมหยิบกระบี่ของตนขึ้นมา

เคิร์ท : "ยิงปืนใหญ่ใส่พวกมัน ยิง!!!"เสียงปืนใหญ่ดังขึ้นทั้ง2ฝ่ายรู้ว่าการรบเริ่มต้นขึ้นแล้ว

ดรากูน : "ตั้งโล่!!!"เสียงดรากูนดังลั่นทหารซอเรี่ยนจึงเอาโล่มากันลูกปืนใหญ่ของมนุษย์

เคิร์ท : "ม..ไม่มีทาง..ม..มันรับได้ยังไงกัน"เคิร์ทหน้าสลดเมื่อเห็นปืนใหญ่ทำอะไรไม่ได้

เจมส์ : "งั้นก็ออกไปลุยกับพวกมันเลย ลุย!!"เจมส์หยิบกระบี่ของตนแล้ววิ่งออกนอกป้อมพร้อมด้วยทหารหลายพันนาย

เคิร์ท : "เดี๋ยวก่อนเจมส์อย่างพึ่ง..."เคิร์ทรีบวิ่งไปหาเจมส์แต่ประตูป้อมปิดลงซะก่อน

ทหารยาม : "อย่าออกไปเลย ขึ้นมาบนนี้สิครับ"เคิร์ทรีบวิ่งขึ้นไปบนกำแพง

ทหารคนสนิท : "ผู้พันครับ มีจดหมายรายงานจากป้อมปราการตะวันออกครับ"ทหารคนสนิทยื่นจดหมายให้เคิร์ท

เคิร์ท : "เนื้อความเขียนว่าอะไรบ้าง ไหนดูซิ"เคิร์ทฉีกซองจดหมาย

 เนื้อความจดหมาย

นี่ข้าเองนะนิกซ์ไงจำได้หรือเปล่าตอนนี้ป้อมปราการตะวันออกได้ต้านอาซูร่าถึง 4 ครั้งแต่มันได้ฆ่าน้องชายข้าจนอาซูร่ามันได้ทำลายป้อมนี้เป็นที่เรียบร้อยและกำลังมุ่งหน้าไปยังเซาเทิร์นฟอทตอนนี้ข้าได้ตายไปแล้วพร้อมกับน้องของข้า พวกมันกำลังวางแผนบุกป้อมเดธวอลเลย์ข้าขอให้เจ้ารีบไปสมทบกับกองกำลังที่เรดคลิฟที่นั่นข้าได้ส่งกำลังของข้าไปแล้วถ้าได้รวบรวมกับกำลังของเจ้ามันอาจจะต้านอาซูร่าได้ขอให้เจ้าโชคดีนะ

เคิร์ท : "ไม่จริงไม่จริงใช่ไหม เอาละ เตรียมถอยทัพไปเวิลเดอวู้ด"เคิร์ทสั่งถอยทัพ

พลทหาร : "ผู้พันครับ เจมส์เพื่อนสนิทท่านนะ เขา...เออ..."พลทหารพูดตะกุกตะกัก

เคิร์ท : "ทำไม มีอะไร"เคิร์ทหันไปหาพลทหาร

พลทหาร : "เจมส์ตายแล้วครับ"พลทหาพูดอย่างเยือกเย็น

เคิร์ท : "ว่าไงนะ"เคิร์ทตะโกนใส่พลทหาร

---

ขอค้างไว้แค่นี้ก่อนพิมพ์แล้วมันเด้งตลอดเลย เดี๋ยวพิมพ์ต่อ