นี่นี่ ทุกคนครับ เคยเจอผีกันรึเปล่าครับ รู้สึกผมจะเจอนะแต่ว่า ผีน่ะ ไม่น่ากลัวหรอกครับ ที่น่ากลัวกว่าผีน่ะ คนเรานี่เองครับ อิอิ ชอบหลอกมากกว่าผีอีก
อืมเข้าเรื่องนะว่า ผมเจอผีแบบไหน ก็คือประมาณ 3-4 เดือนที่แล้วอ่ะครับ ครอบครัวน้าผมเค้า ไปสร้างบ้านที่ นครนายก น่ะครับ แต่ไม่รู้ไปสร้างทับที่อะไรรึเปล่้า
ก็ว่าที่นั้นมันข้างๆโรงเรียนด้วย โรงเรียนมันเป็นแบบ ถาน4ด้านครับ ด้านไหนๆผมไม่รู้นะเอาเป็นว่า ทางหลังโรงเรียนเป็นวัดกับสุสานเก่าๆ แต่ตอนนี้เป็นป่าทึบไปแล้ว
ทางขวาโรงเรียนเป็นสวนดอกไม้ อ่าจะว่้าไป จำได้ว่าเอาอัดถิผ.อ.คนเก่าไป เก็บไว้ที่นั้นด้วย ทางด้านล่างกับทางซ้ายเป็นทางเข้าโรงเรียนครับ ผมเองก็เรียนที่นั้นเหมือนกัน
ผมจำอะไรไม่ได้มากครับมันผ่านมาหลายปีและ ผมเรียนที่นั้นได้2ปีกว่าต้องออก เพราะว่าทนกับการสร้างบ้านทับที่เขาไม่ได้ อืม ก็ ประมาณวันที่ 7ของการอยู่ในบ้านหลังนันแค่7วันเองครับ
ผมก็เจอดีเลย มีคนโทรผิดมาครับ เป็นผู้หญิง ตอนแรกๆผมไม่คิดอะไรมาก แต่คนโทรผิดแทนที่จะขอวางไป แต่ เค้าบอกว่าเหงาจังเลย หนาวด้วย อยากมีเพื่อนจะได้ไหม
ผมตอบตกลงครับแล้วเค้าก็บอกว่าจะโทรมาอีกได้ไหม ผมบอกว่า ว่างๆก็โทรได้ครับไม่ว่ากัน หลังจากนั้นอีก 4-5วัน เค้าก็โทรมา ทีนี้ผมเริ่มจะรู้จักเค้าแล้วล่ะ ผมก็ถาม เรื่องเรียน เรื่องบ้าน
เรื่องที่อยู่ เค้าตอบว่าเค้าอยู่บ้านแถวๆนี้แหละ อายุเท่าๆเธอแหละ แต่ชั้นอยู่ ม.5 สงไสจังว่าทำไมเค้าถึงอยู่ ม.5ทั้งๆที่อายุเท่าๆผม ก็ถามไปเรื่องๆ และก็ถามชื่อจริงเธอ สักพักนึงเค้าก็บอกผมว่า
คุยกับเธอแล้วชั้นรู้สึกไม่เหงาเลยจริงๆนะ ผมดีใจครับที่ได้ยินคำนี้ แต่เสียงเธอเริ่มเปลี่ยนไป เธอสอึกสอื้น และก็ร้องไห้กับผม ว่าทำไมเค้าเรียนเก่งขนาดนี้แต่กลับ ไม่มีเข้าใจและใส่ใจฉันเลย
ผมบอกว่าเป็นอะไรไหมครับ ถ้าไม่รังเกรียดผมล่ะก็ ถ้าเธออยากเจอผมก็ได้นะ เธอบอกเองนะว่าบ้านเธออยู่ใกล้ๆผม ไว้เธอมาหาผมก็ได้นะ เค้าเลิกร้องให้แล้วถามว่า ไปได้จริงๆนะ ไปหาเธอได้แน่นะ เธอจะไม่รังเกรียดฉันนะ ผมบอกว่าแน่นอนครับ ตอนนั้นผมคิดว่า ถ้าเธอมาล่ะ เราจะต้อนรับเธอยัง แล้วควรจะพูดยังไงกันนะ ก็เลยอยากรู้ว่าเค้านิสัยแบบไหน ถามใครในชั้นม.5ก็ไม่มีใครรู้ชื่อคนๆนี้เลย ทำไมกันนะ พอตกค่ำๆห่น่อย ผมก็เอาชื่อเธอ ค้นหในเน็ต ผมเห็นชื่อเธอ เมื่อหลายปีก่อน เด็กที่เรียนชนะเลิศ พ่อแม่อย่ากัน เธอเลยโดดตึกฆ่าตัวตาย
ลงหน้าหนึ่งหนังสือผม ผมตกใจมาก และเธอก็โทรมาเหมือนเธอรู้ว่าผมจะกลัว เธอบอกว่า ฉันไม่ไปบ้านเธอแล้วนะ แล้วเธอก็ร้องให้และพูดว่า ฉันอยากกลับบ้าน ผมถามว่า บ้านเธอน่ะ อยู่ไหนกันแน่เหรอ แล้วเธอน่ะ ใช่คนที่เห็นรึเปล่า เธอไม่ตอบและตัดสายผมไป ผมพยามโทรกลับแต่ว่า เบอที่โทรมา เหมือนไม่มีอยู่จริง หมายเลขถูกระงับการใช้งาน
ผมเอาไปนอนคิดว่าเธอเป็นใครทำไมถึงคุยกับเรา แล้ว เธอตายรึยังนะ ผมคิดไปเรื่อยๆจนผมหลับ ประมาณ ตี4-5 เธอก็โทรมาอีก คราวนี้ ผมเป็นคนพูดก่อนเลยว่า ถ้าไม่มีที่ไปกลับมาหาผมก็ได้นะ ผมยินดีให้ความช่วยเหลือ ไม่ว่าเธอจะเป็นยังไงก็ตาม ผมยินดี แล้วเธอก็พูดด้วยน้ำเสียงดีใจ ว่า ฉันจะอยู่เคียงข้างเธอจนกว่าเธอจะตาย ผมอึ้งไม่พูดอะไรและเธอก็วางไป
และก็ไม่มีการติดต่่อกันอีกเลย หลังจากนั้นอีก 2เดือนกว่า ผมมีโอกาศเข้าวัด แต่ว่า เมื่อผมเดินเข้าวัดไป จากเสียงระฆังที่ดัง เสียงนกที่ร้อง กับเงียบสงัด ผมมองดูรอบๆทุกสัปสิ่ง
เหมือนที่รกล้าง วัดหลังโรงเรียนที่ถูกปิดล้างแล้ว เขียนป้ายว่าห้ามเข้า แต่ผมกลับมองไม่เห็นมัน ผมเดินเข้าไปเรื่อยๆจนถึงเมรุและเห็นควันขึ้นมาจากปล่องเหมือนงานศพ และผมก็สลบไป
มีคนมีเอาผมออกไปจากีที่นั้นแต่ผมไม่รู้ว่าเป็นใคร ผมตื่นอยู่ในอาคารเรียนชั้นดาดฟ้า มีเสียงบอกผมว่า อยากดูวิวสวยๆไหมล่ะฉันจะพาไปดู ร่างกายผมขยับไม่ได้แต่ผมกลับเดินไปที่
ขอบดาดฟ้า และ ก็มีเสียงบอกว่า ที่นี่คือที่ฉันจบลง ฉันอยากมีเธอตลอดไป ผมไม่รู้จะทำยังไงแล้วตอนนัน ขอเพียงโชคชะตาช่วยกันผมไว้ก็พอ ผมหลับตาลงแล้วนึกถึงสิ่งที่ผมอยากจะทำก่อนที่ผมจะตาย อยากพูดกับใครถ้าผมไม่ได้คุยผมเองก็จะเสียใจ และใครกันนะ เธอบอกว่า ถ้าเธอยากอยู่รอคนที่จะรักเธอ ทำไมเธอถึงมาช่วยเหลือฉัน ผมไม่เห็นตัวเธอแต่ผมก้มหน้าลงแล้วพูดว่า ผมอยากช่วยก็เท่านั้นจำเป็นต้องมีเหตุผลด้วยเหรอ เธอบอกว่า ถ้าช่วยฉันนายเองก็ตายส่วนฉันก็จะได้ไปเกิดใหม่ส่วนนายจะกลายเป็นวิญญาณแทนฉันที่นี่ ผมบอกว่า
ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ช่วยทำให้ผมตายอย่างไม่ทรมาณได้ไหม คำพูดท้าทายที่ออกจากปากผม เหมือนมนสกด ผมไม่รู้สึกตัวอีกต่อไป ผมสลบไป ณ ที่ตรงนั้น ไม่รู้เรื่องอะไรอีกเลย
ผมต่ื่นขึ้นมาอีกที ร่างกายผมอยู่ในวัด ที่มีหลวงพ่อสวดอยู่ผมไม่รู้ว่าเค้าสวดอะไรผมเลยนอนต่อซักพัก หลวงพ่อเดินมาบอกว่า วิญญาณที่โยมได้คุยด้วย เค้าไปสู่สุขติแล้วนะ ใ้ห้โยมน่ะ สบายใจได้แล้วล่ะ
ผมกลับบ้านไปบอกน้าว่าผมขอเรียนต่อที่อื่นจะได้ไหม ที่นี่ไม่เหมาะสำหรับผม เรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น ขอให้เก็บเป็นความรับระหว่างเรา2คน คำพูดนี้หลวงพ่อบอกผมเอาไว้ วันใดที่ผมเอามาบอก วันนั้นคือวันตายของผม แต่ว่า แค่ตอนที่เธอยังไม่ไปเกิดนะ ตอนนี้เธอไปสบายแล้วผมเลยเอามาเล่าได้ ขอบคุณ ครับ มีไรฝากไว้นะ จะรับฟังไว้เลย
ได้จัยมากครับ แต่ชอบคนอายุมากกว่าอ่า ทำไงดี 
