ต่อจากเมื่อวานก่อน...
____________________________________
เช้าวันต่อมา
งิ๊งงิ๊ง // เย้ ได้โทรศัพท์เครื่องใหม่แล้วว
ง๊องแง๊ง // อื้มๆ^^ ดีใจด้วย..
งิ๊งงิ๊ง // เดี๋ยวเราขอเอาโทรศัพท์ไปซ่อมก่อนนะ
ง๊องแง๊ง // อ้าว..เอาไปซ่อมทำไมอ่ะเพิ่งซื้อมาไม่ใช่หรอ
งิ๊งงิ๊ง // อ๋อ! เอาไปซ่อมก่อนไง เวลาเสียจะได้ไม่ต้องซ่อม
หลังจากที่งิ๊งงิ๊งออกไปได้สักพัก ทุกคนก็เริ่มลงมาจากชั้นบน
ป๊องป่อง // โอมอยู่ไหนนะ..เจ๊อยากขอโต้ดมัน
ดู๋ดี๋ // โอมคงยังไม่ตื่นมั้งครับ เมื่อวานนี้ผมพูดกับโอมแล้ว โอมก็ไม่ถือสาเจ้แล้วด้วย คงจะไม่โกรธแล้วละครับ
เนซึมิ // แย่แล้วก๊าบบบบ แย่แล้วก๊าบบบบบ
ป๋องแป๋ง // อ้าว! เกิดไรขึ้นเนซึมิ ทำไมหน้าตื่นเหมือนไก่ออกลูกไม่ได้อย่างงั้นละ!
เนซึมิ // คือ..คือโอมหนีออกจากบ้านไปแล้วก๊าบ!
ทุกคนยกเว้นเนซึมิและงิ๊งงิ๊ง (ไปซ่อมโทรศัพท์) // ว่าไงนะ!
เนซึมิ // ผมเห็นน้องโอมเอมสะพายกระเป๋าแล้ววิ่งหนีออกจากบ้านเลยน่ะครับ!
ป๊องป่อง // ตายล่ะ! ทำไมนายเพิ่งมาบอกเอาตอนนี้! แล้วทำไมตอนที่เห็นไม่รู้จักห้าม!
เนซึมิ // ผมนึกว่าน้องเขาจะไปเล่นเฉยๆ
MEMO // เอ้อใช่! เราลองตามหาดูไหม เผื่อน้องเขาอาจจะไปเล่นจริงๆ ถ้าเจอว่าเล่นอยู่ก็ค่อยสบายใจ แต่ถ้าไม่เจอก็เรื่องใหญ่แล้ว!
แล้วทุกคนก็รีบกุลีกุจอออกจากบ้านไปทันที มีแต่เนซึมิที่ยืนขำ
เนซึมิ // ก๊าก ก๊าก ก๊าก ขำจริงๆเลย
เอล // เนซึมิขำอะไรหยอก๊ะ
เนซึมิ // ชะอุ๋ย..(วางมาด)..นี่! รีบไปหาโอมสิ เร็วๆๆ
และแล้วทั้งคู่ก็ออกจากบ้านไปตามหาทันที
1 ชั่วโมงต่อมา กี่นาทีไม่รู้จำไม่ได้
ป๊องป่อง // ทำไมไม่เห็นเลยนี่!
มานาลีเหมี๊ยวๆ // นั่นสิคะ!
เนซึมิ // เพราะเจ้คนเดียวเลยทำให้โอมเอมต้องหนีออกจากบ้านน่ะ!!!
ป๊องป่อง // .....
เนซึมิ // เจ้นั่นแหละ! ตีโอมแรงไป! เด็กมันจำฝังใจเลยหนีออกจากบ้านไปเลย!!
ไวโอเล็ต // กรี๊ดดดด!! เลิกด่าเจ้ได้แล้ว! เจ้ทำไปก็เพื่อรักน่ะแต่ไม่นึกว่าจะหนีออกจากบ้าน! จริงไหมคะเจ้
ป๊องป่อง // ..ชั้นผิดตามที่เนซึมิบอกจริงๆนั่นแหละ..
ทุกคน //
(เกิดอะไรขึ้นกับเจ้เรา!?)
งิ๊งงิ๊ง // อ้าว ! มีอะไรหรอครับ หน้าบูดเป็นตูดหลินปิงเลย
ไวโอเล็ต // ก็เนซึมิบอกว่า โอมหนีออกจากบ้านน่ะสิ! เจ้ป่องเสียใจใหญ่แล้ว เรามาช่วยหากันดีกว่านะ!
แล้วทุกคนก็ออกจากบ้านไปตามหาอีก มีแต่งิ๊งงิ๊งเท่านั้นที่พอจะเข้าใจเหตุการณ์(ฉลาด..)
งิ๊งงิ๊ง // เนซึมิ! นายเอาโอมไปซ่อนไว้ที่ไหนน่ะฮะ!
เนซึมิ // ว้า..รู้แผนแล้วหรอกหรอเนี่ย..
งิ๊งงิ๊ง // ไม่ต้องมาทำท่าแบบนี้นะ บอกมาเลย! รู้ไหมทำแบบนี้ทุกคนเค้าเดือดร้อนนะ
เนซึมิ // ต้องโทษเจ้ป่องสิที่ทำให้โอมเสียใจน่ะ!
งิ๊งงิ๊ง // แต่ดู๋ดี๋บอกชั้นก่อนนอนแล้วว่าโอมยกโทษให้น่ะ!
เนซึมิ // ก็ได้ๆ..งั้นตามฉันมา ห้ามบอกใครล่ะ เกมกำลังสนุก
แล้วเนซึมิก็พาไปห้องครัวแล้วชี้ไปที่ตู้เคาท์เตอร์ที่วางกับข้าว
เนซึมิ // ตรงนั้นแหละ ก๊าก ก๊าก ก๊าก
งิ๊งงิ๊ง // O_O
เนซึมิ // อ้าว งิ๊งงิ๊งทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะครับ ยังกับเจอเป็ดแปลงเพศ
งิ๊งงิ๊ง // OoO"
เนซึมิ // เกิดอะไรขึ้นหรอครับ! หิมะตกหรอ!
งิ๊งงิ๊ง // =[]="!!
เนซึมิจึงหันหลังไปดูก็พบทุกคนพร้อมเจ้ป่อง
ทุกคน // ชัดเจน-[]-"
ป๊องป่อง // นี่! เนซึมิ! น้องชั้นนะไม่ใช่แมลงสาปให้ไปหลบอยู่ในตู้ ป่านนี้จะขาดอากาศหายใจรึยังเนี่ย!
เนซึมิ // ขอโต๊ดดครับบ เดี๋ยวจะเปิดให้เดี๋ยวนี้แหละ Game Over แล้วสิเนี่ย!
แล้วเนซึมิก็เปิดตู้ออก จากนั้นก็ปิด แล้วก็เปิดปิดเปิดปิดไปเรื่อย..
ทุกคน // ว้อย! เปิดปิดเล่นอยู่ได้ ตกลงโอมอยู่ไหนเนี่ย!
เนซึมิ // โอมหาย...
ทุกคน // ห๊า!
เนซึมิ // สงสัยโอมจะหนีออกจากบ้านจริงๆ ตามหาเร็วเข้า!
เมื่อไปถึงประตูบ้าน ประตูก็เปิดออกพร้อมกับร่างของโอม
ป๊องป่อง // โอม!!!! หายไปไหนมาน่ะ! พี่เป็นห่วงแทบแย่!
โอมเอม // ก็ผมไปถักตุ๊กตามาน่ะครับ..วันนี้มันเป็นวันเกิดพี่นิ
ป๊องป่อง // อะ..เอ๋?
โอมเอมยื่นตุ๊กตาสีชมพูรูปกระตาย ตรงตาเป็นรูปกากบาทสีดำและหูกระต่ายสีดำ ตามตัวมีรอยปะเล็กน้อยเพื่อเสริมความสวยสีดำให้เจ้ป่องทันที
ป๊องป่อง // อะ..โอม แง แง แง แง
ทุกคน // เย้ยเป็นอะไรนั่น!!
ป๊องป่อง // พี่ขอบใจโอมมากนะ
โอมเอม // ครับ!
ป๊องป่อง // เอ้อ..ว่าแต่ วันนี้วันเกิดเจ้ทั้งที ไม่มีใครเอาของขวัญมาให้บ้างหรอ มีแค่โอมคนเดียวเนี่ยนะ?
งิ๊งงิ๊ง // ใครบอก ที่ผมออกไปข้างนอกเพื่อไปซื้อของขวัญให้เจ้ตั้งหาก รอแปปนะกั๊บ>//<
แล้วงิ๊งงิ๊งก็เดินไปที่โต๊ะตัวเอง
งิ๊งงิ๊ง // เย้ย! กล่องของขวัญฉันอยู่ไหน!
ไวโอเล็ต // นี่ค่ะเจ้ป่อง-3-
แล้วไวโอเล็ตก็ยื่นกล่องของขวัญสีขาวผูกโบว์สีแดงไปให้เจ้ป่อง
งิ๊งงิ๊ง // ว๊าก! ไวโอเล็ต นั่นมันกล่องชั้นนะ!
ไวโอเล็ต // แล้วไง..ไม่ได้ติดป้ายชื่อไว้ซะหน่อย -3-
งิ๊งงิ๊ง // ได้..ต่อไปชั้นจะติดป้ายชื่อ แต่จะติดชื่อแกที่หลุมศพ ย๊ากกกก!!
แล้วงิ๊งงิ๊งก็ไล่ถีบไวโอเล็ตทันที ความสุขยังอยู่คู่กับบ้านหลังนี่ไปอีกนาน..
♥..ตบท้ายด้วย..♥
ป๊องป่อง // ทำไงกับเจ้านี่ดี -0-
เนซึมิ // แง แง แง เจ้ผมขอโต๊ด